first love รักแรกของสองเรา
8.0
เขียนโดย คุณหนูบอนไซ
วันที่ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2560 เวลา 21.43 น.
18 ตอน
0 วิจารณ์
17.88K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2560 11.48 น. โดย เจ้าของนิยาย
10) แค่มอง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ “เราชอบเธอ” คำพูดที่ทำให้อัปสรสวรรค์สะดุ้งตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ นี่เธอกำลังจะเป็นบ้ากับคำพูดของผู้ชายเจ้าชู้ บ้ากามแบบวสุธาหรอนี่ “ขอให้วันนี้ เจอแต่เรื่องดีๆด้วยเถอะ” อัปสรสวรรค์เปิดหน้าต่างเพื่อรับแสงอาทิตย์
แสงอาทิตย์ในช่วงฤดูหนาวแม้จะช่วยให้อุ่นได้บ้าง แต่ก็ต้องใส่เสื้อคลุมกันหนาวเพื่อความอบอุ่นของร่างกายเทศกาลแฟชั่นเสื้อกันหนาว ผ้าพันคอมาถึงแล้วสินะ เดินไปไหนในโรงเรียนก็เจอเสื้อกันหนาวหลากสีสัน แต่สำหรับอัปสรสวรรค์แล้วเธอมีเพียงสองตัวที่ใส่สลับกันแค่นั้นจนจบฤดูหนาว
ซัมเมอร์ ฤดูร้อนอันสดใส แต่แดดเมืองไทยอาจจะดูไม่สดใสมากนะ เด็กนักเรียนต่างเข้าคอสเรียนซัมเมอร์ช่วงปิดเทอม แต่อัปสรสวรรค์ก็ยังคงทำงานช่วยที่บ้านเหมือนเดิม ส่วนวสุธาก็บินไปเรียนภาษาที่ต่างประเทศ ในทุกสัปดาห์เขาก็จะโทรหาเธอคอยเล่าเรื่องต่างๆในต่างประเทศให้ฟังตลอด แม้บางครั้งจะชอบเหวี่ยงใส่ แต่เธอก็ยังเป็นผู้ฟังที่ดี
“นายนี่ว่างมากนะ ถึงได้โทรมาบ่อยขนาดนี้” อัปสรสวรรค์พูด
“ก็ว่างเฉพาะตอนนี้ล่ะ ตอนจะนอนไง”
“แต่ฉันกำลังทำงานอยู่” เธอบอก
“ก็นะ แค่อยากฟังเสียงจะได้นอนหลับฝันดี”
“โอ้ย...แค่นี้ล่ะ จะทำงาน” อัปสรสวรรค์กดวางสาย ก่อนจะเดินไปที่ห้องครัวเพื่อทำอาหารให้สมาชิกครอบครัว
ก่อนเปิดภาคเรียน วสุธาได้แวะมาหาครอบครัวอัปสรสวรรค์ที่บ้านเพื่อนำของฝากมาให้ทุกคน ยายจึงทำอาหารให้รับประทาน อัปสรสวรรค์จึงเดินพาวสุธาไปนั่งที่ม้านั่งหน้าบ้าน
“จริงๆ นายไม่เห็นต้องเอาอะไรมาฝากเลย” อัปสรสวรรค์บอก
“ไม่ได้หรอก ฉันอยากทำให้เป็นบุญคุณเธอจะได้นอบโน้มพูดดีๆกับฉันเหมือนคนอื่นๆ”
“นี่นาย”
“พูดเล่นน้า ป้าเห็นว่าครอบครัวฟ้าช่วยดูแลเป็นอย่างดี ป้าก็เลยอยากให้อะไรตอบแทน” วสุธาพูด
“งั้นก็ฝากขอบคุณด้วยแล้วกัน” อัปสรสวรรค์บอก วสุธานั่งมองหน้าเธอ จนเธอนึกสงสัย “นี่นายจะจ้องหน้าฉันทำไมนี่”
“ไม่รู้สิ แค่อยากมองนาน”
“นายเป็นบ้าอะไรนี่ เลิกมองได้แล้ว” อัปสรสวรรค์บอก แต่วสุธาก็ยังคงมอง จนเธอต้องหันหน้าไปทางอื่น
“คุณดิน ยายให้มาเชิญไปกินข้าวครับ” อัครพลเดินเข้ามาบอก ทั้งสองจึงเดินตามอัครพลไปที่โต๊ะอาหาร
แสงอาทิตย์ในช่วงฤดูหนาวแม้จะช่วยให้อุ่นได้บ้าง แต่ก็ต้องใส่เสื้อคลุมกันหนาวเพื่อความอบอุ่นของร่างกายเทศกาลแฟชั่นเสื้อกันหนาว ผ้าพันคอมาถึงแล้วสินะ เดินไปไหนในโรงเรียนก็เจอเสื้อกันหนาวหลากสีสัน แต่สำหรับอัปสรสวรรค์แล้วเธอมีเพียงสองตัวที่ใส่สลับกันแค่นั้นจนจบฤดูหนาว
ซัมเมอร์ ฤดูร้อนอันสดใส แต่แดดเมืองไทยอาจจะดูไม่สดใสมากนะ เด็กนักเรียนต่างเข้าคอสเรียนซัมเมอร์ช่วงปิดเทอม แต่อัปสรสวรรค์ก็ยังคงทำงานช่วยที่บ้านเหมือนเดิม ส่วนวสุธาก็บินไปเรียนภาษาที่ต่างประเทศ ในทุกสัปดาห์เขาก็จะโทรหาเธอคอยเล่าเรื่องต่างๆในต่างประเทศให้ฟังตลอด แม้บางครั้งจะชอบเหวี่ยงใส่ แต่เธอก็ยังเป็นผู้ฟังที่ดี
“นายนี่ว่างมากนะ ถึงได้โทรมาบ่อยขนาดนี้” อัปสรสวรรค์พูด
“ก็ว่างเฉพาะตอนนี้ล่ะ ตอนจะนอนไง”
“แต่ฉันกำลังทำงานอยู่” เธอบอก
“ก็นะ แค่อยากฟังเสียงจะได้นอนหลับฝันดี”
“โอ้ย...แค่นี้ล่ะ จะทำงาน” อัปสรสวรรค์กดวางสาย ก่อนจะเดินไปที่ห้องครัวเพื่อทำอาหารให้สมาชิกครอบครัว
ก่อนเปิดภาคเรียน วสุธาได้แวะมาหาครอบครัวอัปสรสวรรค์ที่บ้านเพื่อนำของฝากมาให้ทุกคน ยายจึงทำอาหารให้รับประทาน อัปสรสวรรค์จึงเดินพาวสุธาไปนั่งที่ม้านั่งหน้าบ้าน
“จริงๆ นายไม่เห็นต้องเอาอะไรมาฝากเลย” อัปสรสวรรค์บอก
“ไม่ได้หรอก ฉันอยากทำให้เป็นบุญคุณเธอจะได้นอบโน้มพูดดีๆกับฉันเหมือนคนอื่นๆ”
“นี่นาย”
“พูดเล่นน้า ป้าเห็นว่าครอบครัวฟ้าช่วยดูแลเป็นอย่างดี ป้าก็เลยอยากให้อะไรตอบแทน” วสุธาพูด
“งั้นก็ฝากขอบคุณด้วยแล้วกัน” อัปสรสวรรค์บอก วสุธานั่งมองหน้าเธอ จนเธอนึกสงสัย “นี่นายจะจ้องหน้าฉันทำไมนี่”
“ไม่รู้สิ แค่อยากมองนาน”
“นายเป็นบ้าอะไรนี่ เลิกมองได้แล้ว” อัปสรสวรรค์บอก แต่วสุธาก็ยังคงมอง จนเธอต้องหันหน้าไปทางอื่น
“คุณดิน ยายให้มาเชิญไปกินข้าวครับ” อัครพลเดินเข้ามาบอก ทั้งสองจึงเดินตามอัครพลไปที่โต๊ะอาหาร
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ