Love Dog รักเล็กๆของสาวๆสัตวแพทย์ (Yuri)

Noey Talk
“ปลาย..น้องปลาย” ชั้นเขย่าตัวคนตัวสูงที่นอนหมอบกับโต๊ะอ่านหนังสือ นี่เพิ่งครึ่งชั่วโมงเองนะ อะไรจะขี้เซ้าขนาดนั้น แม่คนนี้ แต่เดี๋ยวนะ....
“พี่...เสร็จ...แน่ ปลาย..ไม่..ปล่อย..พี่..หรอก” เดี๋ยวๆ เธอฝันอะไร? หน้าตอนนอนน่ารักจัง พอโน้มไปฟังใกล้ๆ
“พี่..ถอด..กาง..เกง..ใน..” ไอ้เด็กหื่นเอ้ยยย ถึงชั้นจะหน้าแดงก็เหอะ มาฝันลามกแบบนี้ หนอยยย ยัยปลาย!!
“ปลาย!! ตื่นเดี๋ยวนี้!!!” สิ้นเสียงตะโกนของชั้น คนที่หลับฝันเรื่องลามก สะดุ้งสุดตัวทันที แหมมม หล่อน ฝันถึงอะไรมั้งย่ะ?
“พี่เนย...ตะโกน...ทำไม..ค่ะ” คนร่างสูงหันแบบยังงัวเงียอยู่ มือข้างนึงก็ขยี้ตา เธอจ้ะ ถ้าพี่ปล่อยเธอฝันต่อป่านนี้คนในฝันไม่เสร็จกะเธอแล้วหรอ?
“ฝันเรื่องอะไรหรอค่ะ? พี่เรียกเท่าไรก็ไม่ตื่น” ชั้นยื่นหน้าไปใกล้คนตัวสูง ชั้นก็อยากรู้เหมือนกันว่าคนที่เธอฝันเรื่องลามกได้ขนาดนี้ ถึงมันจะแค่ถอดกางเกงในก็เหอะ มันคือใครกัน?
“ฝัน..อ้าว..ปลายฝันว่าเรามีอะไรกันหรอค่ะ?” คนร่างสูงพูดยิ้มมุมปาก จนชั้นหน้าแดงทันที ยัยคนเจ้าเล่ห์ นี่แกล้งหลับรึเปล่าเนี่ย
 
ชั้นได้แต่หน้าแดงตลอด พอคนตัวสูงลุกขึ้นจากเก้าอี้ ก็เดินเข้ามาใกล้ๆ อะไรๆ จะทำจริงๆหรอ? ชั้นเริ่มเดินถอยหลังไปทีละก้าว....ทีละก้าว คนตรงหน้าก็ยังก้าวเดินมาหาอย่างช้าๆ ถ้าก้าวอีกสอง-สามก้าว พี่ล้มแล้วน้า อย่าแกล้งพี่จิ TT
 
“น้องปลาย พี่ว่า..ถะ..ถอยไปก่อนดีกว่าไหมค่ะ?” ชั้นพยายามบอกคนที่กำลังเข้ามาใกล้ทุกทีๆ
“พี่อะแหล่ะ ถอยปลาย ถ้าพี่ไม่ถอยแล้วปลายจะนอนไงอ่าค่ะ” คนตรงหน้าหยุดเดินแล้วโน้มหน้ามาใกล้ๆ ถ้าจะเล่นกันแบบนี้ก็จับพี่ทำเมียไปเลยก็ได้นะ ฝันไปแล้วด้วยเนี่ย เสียหายแล้วนะ!!
 
คนร่างสูงจับตัวชั้นขยับเบี่ยงไปทางขวา แล้วตัวเองก็นั่งลงบนเตียง ส่วนชั้นที่หันไปมองคนร่างสูง ก็ยังยืนทำหน้ามุยอยู่ ฝันไปถึงไหนนะ? ถึงสนใจมากกว่าตัวจริงที่ยืนหัวโด่อยู่เนี่ย คนร่างสูงหันมามองหน้าชั้น มือข้างนึงของเขาดึงชั้นให้เซไปโดนตัวเขาเต็มแรง นี่!! ถ้าอยากให้ไปหาก็พูดเสะ จะดึงกันทำไมเนี่ย? ถ้าไม่เห็นว่า..
 
“พี่เนย ปลายกลัว..” ความคิดชั้นหายไปทันที เมื่อคนร่างสูงกอดชั้นไว้แน่น
“ปะ..ปลายเป็นไรค่ะ? เอ้ยย ร้องไห้ทำไม?” พอเงยหน้าขึ้นไปมอง น้ำใสๆจากคนร่างสูงหยดลงมาโดนหน้าชั้นไม่หยุด ระ..ร้องไห้ทำไม? ร่างกายที่สั่นเทา กอดชั้นแน่นยิ่งขึ้น
“ปะ..อึก..ปลาย ไม่รู้จะทำยังไง?...ถะ..ถ้าเราเกิดคบกันขึ้นมา” ห๊ะ! เดี๋ยวๆ เธอขอชั้นเป็นแฟนแล้วหรอ? แล้วถ้าเราเป็นแฟนกันมันจะเกิดอะไรหรอ? โอ้ยยย งง!! เอ๊ะ!..คะ..คบกัน..ฟะ..แฟน..หรอ?
“ดะ..เดี๋ยว เรายังไม่ได้..จะ..ใจเย็นก่อนสิ โอ๋ๆ ไม่ร้องน้า” คนร่างสูงร้องไม่หยุดจนชั้นต้องเอื้อมมือลูบหัวเบาๆ สักพักเธอก็เช็ดน้ำตาออก สายตาเราสบกันอยู่นาน
“พี่..ปลาย...กลัว..” เธอยังพูดคำนี้ทำไม? ใครทำไรนะ ชั้นที่ยังลูบหัวค่อยๆยันตัวนั่งตักคนร่างสูงมือทั้งสองข้างโน้มหัวคนร่างสูงมาซบที่ไหล่
“กลัวทำไม? เรื่องยังไม่เกิดขึ้นเลยนะ” ชั้นลูบหัวคนร่างสูงเรื่อยๆ ใครเป็นคนทำให้เธอกลัวแบบนี้นะ ถ้าสถานะยังไม่ชัดเจน ชั้นก็ช่วยอะไรเธอไม่นะปลาย
 
วันรุ่งขึ้น
 
ชั้นตื่นมาด้วยอาการปวดแขน ก็แน่ล่ะ เล่นนอนหนุนแขนทั้งคืน แถมเนียนกอดอีก ชั้นมองคนร่างสูงนอนหลับปุยเป็นเด็กน้อยเลย เสียดายเนอะ ดันตัวสูงซะจนไม่มีความเป็นเด็กน้อยเลย ^O^ แต่ก็น่ารักอยู่ดี ผลจากการร้องไห้ ดีที่ไม่ตาบวมหน้าบวม เพราะก่อนนอนไล่ให้ไปล้างหน้าก่อน แถมเนียนอีก ตกลงกลัวอะไร? แล้วกลัวจริงไหมเนี่ย? =_= แผนสูงเยอะนะแม่คนนี้!!
 
“อื้ออ...กี่..โมงแล้วหรอค่ะ?” คนร่างสูงขยี้ตาตื่นนอนอย่างงัวเงีย ขอบคุณที่เอาหัวออกซะที ช้าไปทั้งตัวแย้วว
“แปดโมงสามสิบค่ะ มีสอบรึเปล่า หรือว่ามีติวกะพวกน้องกี้ค่ะ” ชั้นถามก่อนจะลุกขึ้นนั่ง
“ไม่มีค่ะ แล้วพี่เนยไม่มีสอบหรอค่ะ?” คนร่างสูงลุกขึ้นมาถาม แล้วโน้มหน้ามาใกล้ๆ
"ม่ะ..ไม่มี..ถะ...ถอยไปเลย เช้าแล้วก็ไปล้างหน้าล้างตาด้วยนะ" ชั้นหันหน้าหนีป่นบ่นเบาๆ เจ้าเล่ห์นะ จะทำไรเราอีกเนี่ย >___<
“ขอบคุณนะค่ะ ที่นอนให้กอดทั้งคืน” คนร่างสูงยิ้มเสร็จก็มาจุ๊ฟที่แก้มทันที เอาอีกแล้ววว เห็นชั้นเป็นตุ๊กตาหมีหรอไง? แทะโลมจนจะพรุนแล้วเนี่ย TT
“>___<” ใบหน้าที่แดงก่ำหลังจากคนร่างสูงลุกไปห้องน้ำ ทำให้ชั้นอายจนไม่กล้าบ่นไรต่อเลย ก็เขินนิ พูดไม่ออกเลย TT
 
Pai Talk
 
หน้าตึกคณะสัตวแพทย์
 
“สอบเป็นไงมั้ง?”
“โหหห ไม่ได้ตรงกะที่อาจารย์บอกเลยยย”
วันนี้คือวันสอบวันแรก วันที่ทรหดสุด ทั้งข้อเขียน ทั้งข้อกาก แต่ก็แทบไม่มีข้อกาก มีแต่ความจำล้วนๆ ทำให้เรากะอีกสามคนทรุดไปตามๆกัน นี่เพิ่งช่วงพักนะเนี่ย เดี๋ยวไปรบกะข้อสอบต่อในอีกสองชั่วโมงข้างหน้าหลังจากวันนั้น พี่เนยไม่ได้พูดอะไรอีก หลังจากกลับไป แน่ล่ะ ไปกอดเขา ไปฝันว่าปู้ยี้ปู้ยำเขาอีก เสียดาย นึกว่าของจริง แต่ที่เลวร้ายกว่าคือ....เราร้องไห้ทั้งคืน สิ่งที่กลัวในใจคือการที่แคทอาจจะรู้ว่าชอบพี่เนยจริงจัง สิ่งที่เราไม่อาจลืมเรื่องเก่าๆที่หลอกหลอนเราได้คือการกระทำของแคท การที่แคทมาทำตัวเป็นเจ้าของเรา ทั้งๆที่เจ้าตัวยังทำนิสัยแบบนี้ ทำไมไม่หลุดพ้นไปนะ เพราะเหตุการณ์ในห้องอาบน้ำ ทำให้เรากลายเป็นกลัวที่จะเผชิญหน้ากะคนตัวเล็กซะแล้ว ถ้าวันนึงเราเกิดขอคนตัวเล็กคบ เราจะปกป้องคนตัวเล็กได้ไหม...
 
“ปลาย..ปลาย ไอ้ปลายยยยยย” เสียงของกี้ตะโกนยาวๆจนเราสะดุ้งแล้วหันไปทางเสียงคนเรียก
“อะ...อะไรกี้ เรียกเบาๆก็ได้” เราหันไปบอกเพื่อนตัวแสบ มือก็ลูบหูเบาๆ
“โหหหห เรียกตั้งนาน เหม่อไรอะ? หรือว่าคิดถึงพี่เนย นั่นแหน่ะ เป็นแฟนกันแล้วดิ” กี้แซวมือข้างนึงโอบไหล่เรา ยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างเคย
“ขั้นไหนแล้วย่ะ ถ้าได้เสียกันแล้วก็ประกาศเลยย่ะ พวกชั้นรออยู่” เจเจทำหน้าเหมือนอยากรู้แล้วหันไปแต่งหน้าต่อ วันนี้เป็นรับสินะ วิกผมยาวก็มา กระโปรงก็มา โอ้ววว อยู่ยากเข้าไปทุกทีนะ =_=
“แต่ชั้นสงสัยแกอย่างเดียว” จู่ๆโอเล่ก็วางหนังสือลง ก็มองหน้ามาที่เรา บรรดาสามคนยัยนี่ฉลาดกว่ายัยสองหนอที่แซวเรานะ
“อะไร?” เราหันไปตอบ หยิบมือกี้ที่โอบไหล่ก็ออกจากตัวเรา หนัก! แขนหรือท่อนซุน อะไรจะหนักขนาดนี้นะ
“คนชื่อแคท เป็นอะไรกับแก?” โอเล่พูดจบ เราได้แต่ชะงักแล้วเงียบทันที ถ้าบอกไปก็ช่วยอะไรเราไม่ได้หรอก เฮ้อออ
“คือ...มันซับซ้อนน่ะ ขอไม่ตอบได้ไหม?” เราตอบแบบเหนื่อยๆ เหมือนไม่อยากนึกอะไรอีกแล้ว
“แต่ถ้าแกไม่ตอบ พวกเราก็ช่วยแกไม่ได้นะ” กี้พูดเสริมเหมือนรู้
“นี่!!ยัยปลาย ชั้นไม่รู้หรอกนะย่ะ ว่ายัยนมโตนั่นเป็นอะไรกะแก แต่ถ้าขืนแกไม่สลัดออกไปจากวงโคจรนะ เตรียมเลยวางพี่นางฟ้าแกก็ไม่ได้ย่ะ” เจเจหยุดแต่งหน้า สายตาที่จริงจังของทุกคนมองมาที่เรา
“โอเคๆ ขอให้เรื่องนี้มีเพียงพวกแกนะที่รู้” เราถอดหายใจสักพัก แต่...
“ทำอะไรกันค่ะทุกคน ปลายค่ะ แคทไลน์ทักไป ทำไมไม่ตอบ?”
 
ยังไม่ได้ทันที่จะได้เล่าเรื่องราวอะไร สาวที่ทุกคนพูดถึงก็เดินมากอดคอเราจากด้านหลัง ทั้งสามคนมองเป็นตาเดียวกัน ปากเบะใส่อีกต่างหาก รอยยิ้มของแคทที่ยิ้มผ่านทุกคน เราก็จับได้ดีว่าไม่ได้เป็นมิตรอะไรมากมาย เฮ้อออ ความสงบกำลังจะหมดไปสินะ....
 
“โทษทีนะแคท ปลายอ่านหนังสือกับเพื่อน เลยไม่ได้มอง” เราตอบแบบปัดพร้อมกับขอความช่วยเหลือจาก สามคนตรงหน้า อย่างน้อยๆ แคทก็คงไม่ทำอะไรเรามากไปกว่านี้
“แคท มาตามติดปลาย ไม่เบื่อหรอ?” จู่ๆ โอเล่ก็เปิดประเด็นขึ้น อย่าตีกัน เพื่อนๆ ยัยนี่ไม่ได้เป็นแบบที่พวกเธอคิดนะ = =
“ไม่หรอกค่ะ แคทกลัวปลาย โดนหมาคาบไป” แคทปล่อยมือสองข้างที่กอดไว้ออก แล้วเดินมานั่งข้างๆเรา มือทั้งสองข้างเปลี่ยนมาควงแขนเราไว้ เฮ้อออ อย่าจับสิเจ็บ การจับแขนเราของแคท เธอทิ้งท้ายด้วยการบีบแขนแรงๆใส่เรา จนเพื่อนสังเกตเห็น แต่ทุกคนยังนิ่งไว้อยู่
“หนังสือล่ะย่ะ ไม่อ่านหรอ? เธอมาตามปลายแบบนี้ ปลาย เขาอ่านหนังสือไม่รู้เรื่องนะย่ะ” เจเจพูดตอกแรงใส่ๆ จนสายตาแคทเปลี่ยนไปเป็นอีกคน แต่มือที่บีบแขนเราแรง ก็ยังคงบีบอยู่ มันเจ็บนะ มันหันไปมองด้วยสายตาที่เจ็บปวด โอ้ยยย ปล่อยก่อนได้ไหมนะ?
“แคทมีสอบปฎิบัติวันพรุ่งนี้ค่ะ ไม่จำเป็นต้องอ่านค่ะ เพราะสอบข้อเขียนไปแล้ว ปลายรำคาญแคทหรอค่ะ? ลืมไปแล้วหรอ? ว่าเราเป็นเพื่อนสนิทกันขนาดไหน?” คณะอะไร? มีปฎิบัติด้วยหรอ? แคทตอบจบ ก็หันมามองหน้าเรา ด้วยสายตาที่เผ็ดร้อนเป็นเชิงท้าทายว่า เธอกับเราไม่ใช่แค่เพื่อนสนิทธรรมดาๆหรอกนะปลาย เราได้หันไปทางอื่นก่อนที่สายตาของแคทจะกลืนกินเราให้กลับไปสู่จุดๆเดิมที่เราทิ้งมันมาที่นี่
“ปะ..ปลายว่า แคทปล่อยปลายก่อนนะค่ะ เดี๋ยวปลายต้องไปสอบต่อ ขอตัวก่อนนะ” เราดึงแขนตัวเองออกจากมือแคท รอยแดงเป็นจ่ำๆรอยมือแคทที่บีบ จนโอเล่เดินมาลากเราออกจากตัวสาวข้างๆทันที
“ขอตัวเอาปลายไปสอบก่อนนะแม่สาวน้อย ขอเตือนไรอย่าง เธออาจจะข่มขู่ปลายยังไงก็ได้ แต่กับคนที่รักเพื่อนแบบชั้นแล้ว ถ้าชั้นยังเห็นปลายเป็นรอยอีก เธอได้เป็นสาวในคอลเลคชั่นชั้นแน่!!” กี้พูดจบก็ลุกตามเรากะอีกสองคน โดยยังหันไปมองสาวที่นั่งมองอย่างไม่วางตา
“คิดว่ากลัวหรอค่ะ? เธอก็น่าสนใจนะ แม่สาวหล่อ หึๆ”
 
ชมรมเทนนิส
 
“ปลาย ปลายโว้ยยย มาหาเพื่อนกี้หน่อย”
สอบเสร็จก็โดนเรียกมาชมรมโดยคนตัวเล็กยังไม่มา เจ้ากี้ก็ไม่รู้มาจากไหน ตะโกนเรียกเสียงดังจากทางเข้าสนาม ทำไมมาคนเดียวเนี่ย ตอนพักก็ฉะกะแคทไปทีนึง ต้องมีแผนแน่ๆ
 
“มีไรกี้?” เราเดินหากี้ที่ยืนยิ้มให้
“เล่าเรื่องยัยนมโตมา แล้วชั้นจะช่วยแกให้หลุดพ้น” นั่นคิดดีแล้วใช่ไหมที่พูด
“พอเหอะ เดี๋ยวปลายจัดการเอง” เราบอกปัดเพื่อนตรงหน้า
“จัดการบ้าอะไร? คนจัดการเป็นเขาไม่โดนจนแขนเขียวหรอก” กี้ดึงแขนที่เขียวมาดู โอ้ยย ไอ้บ้า เจ็บนะเนี่ย เบาๆไม่ได้ไง
“อะ..โอ้ยย เจ็บนะกี้” เราดึงแขนออกจากมือกี้แล้วลูบแขนที่เขียวเบา ทำไมมันจริงจังกับเรื่องนี้จังเนี่ย =_= แคทไม่ใช่คนที่แกจะเล่นได้เลยนะ
“งั้นก็เล่ามา” คนตรงหน้าตื้อไม่เลิกจนเราต้องเล่าจนได้
“เล่าก็ได้ แต่กี้ต้องสัญญานะ ว่าจะไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกใคร?” เรากำชับคนตรงหน้า เพราะคนที่กี้จะไปหา เธอไม่ได้ทำเรื่องนี้กับเราแค่ตัวคนเดียว
“เออ เล่ามาเลย มันจะโหดร้ายสักเท่าไหร่เชียว” ก็โหดกว่าที่แกจะรับได้แหล่ะมั้ง....นะ = =
 
 
To Be Continue
 
**** ถ้าเข้ามาอ่านใหม่แล้วงง ว่าเฮ้ย ไรท์เตอร์เปลี่ยนห่าไรเยอะ ขอโทดด้วยนะครับ พอดี ผมแก้เพื่อให้คนอ่านอยากอ่านมากขึ้น ผมไม่ได้เขียนลงแค่เวบ เวบเดียว ผมจะลงแค่6 ตอนในเวบนี้เท่านั้น ถ้าอยากอ่านต่อ ให้ไปธัญวลัยนะครับ ถือว่าเป็นคนที่ติดตามผลงานผมจิงๆ ขอบคุณครับ ส่วนใครที่รอ ขอให้รอต่อไปนะครับ ผมไม่ลงแล้วในเวบนี้ ขอโทดครับ
 
อยากติดตาม กดสิครับ รอไร ตรงนี้ๆ
http://www.tunwalai.com/story/206183/