Love Dog รักเล็กๆของสาวๆสัตวแพทย์ (Yuri)

Pai Talk

เราจับคางคนตัวเล็กเงยขึ้นมาประกบจูบเบาๆ ก่อนจะปล่อยริมฝีปากเล็กออกจากริมฝีปากเรา คนตัวเล็กผลักตัวออกใบหน้าหน้าแดงก้ม แล้วทุกสายตามองมาที่เราสองคน แล้วเราสองคนก็วิ่งออกมาจากตรงนั้น ปล่อยให้สายตาอีกสิบกว่าคู่ มองเราสองคน แต่ในสายสิบคู่นั้น นอกสนามเทนนิส เราก็ชำเลืองไปเห็นใครคนนึงยืนมองอยู่ไม่คาดสายตา จะมาหยุดแค่นี้ไม่ได้แล้วล่ะ? เสียใจด้วยนะ เธอไม่มีความหมายแล้วจริงๆ...

“ยะ..หยุดก่อนๆ พี่ไม่ไหวแย้ว” คนตัวเล็กพูดอย่างเหนื่อยหอบ

“เอ๊ะ!! ขอโทษ..ค่ะ” เราหยุดวิ่งแล้วปล่อยมือคนข้างๆ เผลอไปลากออกมาจากสนามสะงั้น วิ่งไม่ทันก็ไม่แปลกใจ ก็ตัวเล็กนินะ

“พะ...พ้นคนแล้วค่ะ จะวิ่งทำไม?” คนตัวเล็กพูด แต่ก็ยังหายใจถี่ๆอยู่

“แล้วพี่คิดว่าปลายลากพี่มาทำอะไรหรอค่ะ?”

พูดจบ เราก็ค่อยเดินไปประชิดตัวคนตัวเล็กอีกครั้ง จนเจ้าติดกำแพง มือสองข้างของเรายันกันไม่ให้คนตัวเล้กขัดขืนไปไหน แต่เจ้าตัวที่ใบหน้าเริ่มแดงก่ำเพราะความเขินอาย กับหันหน้าไปทางอื่น

“ทะ..ที่นี่ มันหลังตึกกิจกรรมนะ ดะ..เดี๋ยวมีคนมาเห็น...”

ยังไม่ทันที่คนตัวเล็กจะพูดจบ ริมฝีปากของเราก็ก้มไปประกบคนตรงหน้า คนตรงหน้าไม่มีทางทีจะขัดขืนด้วยซ้ำมือข้างนึงจับชายเสื้อเชิ้ต อีกข้างนึงโอบที่คอเรา เรายังคงรุกล้ำมากยิ่งขึ้น ลิ้นอุ่นๆของเราเริ่มสอดควานหาลิ้นเล็กๆของคนตัวน้อย สลับกับดูดเม้นริมฝีปากเบาๆ เป็นเชิงหยอกเย้าให้คนตัวเล็กเริ่มมีอารมณ์ร่วม คนตัวเล็กเริ่มค่อยๆกำชายเสื้อเราแน่นกว่าเดิม เหมือนต้องการมากกว่าจูบ เราค่อยๆถอดริมฝีปากออก ก่อนจะมองหน้าคนตัวเล็ก สีหน้าที่ยั่วยวน ดวงตากลมโตที่หลับตาพริ้ม ริมฝีปากเผยอออกเพราะความเคริ้มด้วยรสจูบ ทำให้เราหยุดชะงักไปรอบนึง จู่ๆ ภาพทับซ้อนร่างของใครอีกคนก็พุดขึ้นทับกับคนตัวเล็กข้างหน้า

“บ้าเอ่ย...หลอกหลอนไม่หยุดเลยใช่ไหม?” เราพูดเบาๆก่อนจะปล่อยคนตัวเล็กไว้ จนอีกฝ่ายเกือบจะทรุดเพราะรสจูบเราไปแล้ว ยังดีที่รับไว้ทัน นี่เราเป็นบ้าไรเนี่ย? เผลอหื่นใส่รุ่นพี่ แถมมีใครอีกคนที่ไม่จางหายไปไหนโผล่มาทับซ้อนอีก เราทำได้แค่หันหลังใส่คนตัวเล็ก ปากที่เม้นไว้แน่นกับมือที่กำแน่นเช่นเดียวกัน ทำให้เราไม่กล้าหันไปมองคนตัวเล็กเลย..

“ปะ..เป็น..อะไรหรอ? น้องปลายพูดถึงใครหรอ?” คนตัวเล็กตั้งสติได้ก็เดินมาจับแขนเพื่อเรียกสติเราคืนมา ภาพทุกอย่างในอดีตกับหายไปทันที คนตัวเล็กยิ้มแบบอ่อนโยนพร้อมเอามือลูบที่หัว ถึงมันจะเอื้อมไม่ถึงเท่าไรอะนะ จนเราต้องก้มหัวให้ลูบ เฮ้อออ ภูติน้อยจริงๆเลยนะ เราควรเจอกันเร็วกว่านี้ ควรจะเร็วกว่านี้จริงๆ...

“ปะ..เปล่าค่ะ ปลายว่าพี่กลับไปก่อนนะ ส่วนเรื่องของเรา..ขอเวลาปลายหน่อยนะ” เราโน้มหน้าไปหอมแก้มคนตัวเล็กอีกครั้งเพื่อให้เธอแน่ใจว่าเราสบายดี มั้ง...นะ ก่อนจะเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องแต่งตัวนักกีฬา

ห้องแต่งตัวนักกีฬา

ซ่า ~ ซ่า ~

“เป็นไงมั้งล่ะค่ะปลาย รสชาติสาวคนใหม่”

เสียงใสๆที่แอบแฝงอะไรบ้างอย่างไว้ พูดขึ้นในขนาดที่เราอาบน้ำอยู่ เธอที่ยืนมองเรือนร่างที่เปลือยเปล่าเปียกชุ่มไปด้วยน้ำ เธอค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ ก่อนจะผลักเราติดกับกำแพงห้องน้ำ

“ออกไป เธอไม่มีสิทธิอะไรในตัวเราแล้วแคท!!” เราหันหน้าหนีไปทางอื่นเมื่อแคทพยายามยื่นริมฝีปากอวบอิ่มของเธอมาจูบ

“ลืมไปแล้วหรอค่ะ? ว่าเราสนุกกันมากแค่ไหน?”

สิ้นเสียงของเธอ คนตรงหน้าเราเริ่มซุกไซร้ตามซอกคอ มือข้างนึงของเธอเริ่มยึดมือทั้งสองข้างของเราไว้บนหัว แรงที่จะพยายามขัดขืนกับทำไม่ได้ เมื่อคนตรงหน้าเอาขาข้างนึงสอดระหว่างขาทั้งสองข้างเรา เรียวแรงที่มีเริ่มหายหมด เมื่อเธอเริ่มใช้มืออีกข้างบีบบี้ยอดอก สลับกับริมฝีปากที่ดูดเลียยอดอกอีกข้าง ความเสียวซ่านนี้อีกแล้ว ทำไมถึงทำกับเราแบบนี้นะ?

“อ๊าสสส...ยะ..หยุด ปะ..ปลาย..มะไม่..ต้องการแบบนี้” เสียงครางป่นขอร้องเริ่มบอกให้คนตรงหน้าหยุด แคทเริ่มถอดปากออก พร้อมยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะปล่อยมือทั้งสองข้างเราออก จนเราทรุดนั่งลงกับพื้นห้องอาบน้ำ

“ก็ยังจำได้นิค่ะที่รัก เลิกยุ่งกะยัยนั่นซะ อย่าหาว่าแคทไม่เตือน” สาวหุ่นเซ็กซี่กระซิบข้างหูเรา มือของเธอจับหน้าเราเงยขึ้น แต่เราก็สะบัดออก

“เธอไม่มีสิทธิมาสั่งปลาย..อึก..เข้าใจไหม?” เราเริ่มตะคอกกลับ ในขณะที่ยันตัวให้ทรงตัวได้ น้ำใสๆก็ไหลมาจากตา ขอร้องล่ะ เอาผู้หญิงคนนี้ออกไปสะที เราไม่ต้องการความรักแบบนี้

“คงจะไม่ได้นะค่ะที่รัก แคทจะถือว่าการเตือนนี้เป็นครั้งสุดท้าย ถ้าเกิดแคทเห็นปลายอยู่กะแม่นั่น ไม่เพียงปลายจะเสียแม่นั่นไป ปลายก็ต้องเป็นของแคทไปตลอดค่ะ” สิ้นคำพูดของแคท เธอเดินหันหลังจากไป ปล่อยให้เราร้องไห้ไม่หยุด..ทำไมเรื่องบ้าๆนี่ไม่จบสะทีนะ

เข้าสู่สอบกลางภาค เป็นอะไรที่ปวดสมองที่ต้องมานั่งอ่านหนังสือยันเช้า ผ่านเรื่องราวมาได้ก็2เดือน เราก็ได้เข้าชมรมเทนนิส โดยไม่ได้ขอลงแข่งแต่อาสาเป็นคู่ซ้อมให้แนทแทน และแนทเองก็เริ่มจะเป็นมิตรมากขึ้น ยอมแข่งและให้เราเป็นคู่ซ้อมให้จนเราสนิทกัน ส่วนเพื่อนสามหนอ นอกจากจะทิ้งกันไปลงกิจกรรมอื่นแล้ว มันยังเชียร์ให้คบกะพี่เนยทุกวี่วัน ส่วนสาวตัวเล็ก ที่ครั้งนั้น...เฮ้อออ การถอดหายใจกับการไม่เจอพี่เขามันคือความทรมาณที่เราเลือกไม่ได้ แคทยังคงเฝ้าเราไม่ห่าง และมาให้เห็นเรื่อยๆ ทั้งที่เพื่อนๆเราก็พยายามกันให้เราเจอกับพี่เนย แต่ดูเหมือนแคทจะรู้ทุกฝีก้าว เราได้แต่มองหน้าจอมือถือ เผื่อคนตัวเล็กจะไลน์มาบ้าง เพราะเธอก็หายไปตั้งแต่ตอนนั้นเหมือนกัน

ไลน์! ไลน์!(ไลน์ สนุกสนาน)

“ทำไรอยู่ค่ะ?” -คนตัวเล็กทัก พร้อมส่งสติ้กเก้อโคนี่อยู่ในหลุม

“อ่านหนังสือค่ะ พี่ทำไรอยู่หรอค่ะ? หายไปเลยนะ” -เราตอบคนตัวเล็ก พูดถึงก็มาเลย คิดถึงใจจะขาด>__<

“คิดถึงคนถามอยู่ ^^” -คนตัวเล็กแซว เป็นการแซวที่ใจเราตรงกันนะยัยบ้า

“จริงรึเปล่าค่ะ? งั้นขอหอมแก้มหน่อย” -เราแกล้งตัวเล็ก อยากจะกลืนกินซะด้วยซ้ำ ถ้าวันนั้นอดีตเก่าๆไม่ทับซ้อน พี่ไม่รอดมือปลายหรอก หึๆ

“บ้า ไม่ให้แย้ว>___<” -คนตัวเล็กตอบเขินๆ ป่านนี้ดิ้นเป็นปลาไปมาแล้วมั้งน่ะ

“งั้นปลายอ่านหนังสือก่อนนะค่ะ” -เราตอบคนตัวเล็กนิ่งๆ ก่อนจะเปิดหนังสืออ่านต่อ

“ไปหาได้ป่ะ? แนทอยู่ไหม?” -จู่ๆคนตัวเล็กก็ถามถึงน้องสาว เอ๊ะ..ยังไง?

“อยู่ค่ะ ทำไมหรอค่ะ? พี่เนยคิดไรอยู่หรอ? หอจะปิดแล้วนะ ถ้าไม่รีบมา เดี๋ยวอดนะ” -เราแซวคนตัวเล็ก หวังอะไรอยู่น้า~ สงสัยติดใจ ^O^

“คนบ้า!! ไม่ได้คิดอะไรสะหน่อย ออกมาเปิดประตูให้เลยยย” -คนตัวเล็กพิมตอบกลับมา เดี๋ยวๆ จะไวไปไหม? คิดอะไรอยู่แน่เลย ว้ายยย~ ^O^

เราลุกจากโต๊ะอ่านหนังสือไปเปิดประตู ก็เจอคนตัวเล็กที่ใส่เสื้อยืดสีเทาลายหมีกับกางเกงบ๊อกเซอร์ผู้หญิงลายหมีสีชมพู รองเท้าแตะ ยืนยิ้มหน้าแดงหมุนไปหมุนมาอยู่ตรงหน้า เขินอะไรขนาดนั้นเนอะ^^

“เข้าไปข้างในได้ไหมค่ะ พี่หนาว^^” คนตัวเล็กพูดพร้อมถูมือไปมา แล้วที่หมุนไปหมุนมาเพื่ออะไร แก้หนาว หวังว่าภูติน้อยมาโลกคงสดใสกว่านี้นะ ^^ มโนไปก่อน อิอิ

“ขะ..เข้ามาสิค่ะ” เราเปิดประตูกว้างขึ้น ให้คนตัวเล็กเข้ามา อื้อหื้ออออ กลิ่นเหมือนเด็กทารกเลย ชวนสัมผัสทุกเมื่อ แต่ก็ต้องหักห้ามใจไว้ก่อน น้องสาวเขาก็อยู่หัวโด่ จะไปปล้ำพี่เขาเลยก็นะ...

“แนท!! ไหนบอกพี่ไปอ่านหนังสือกะเพื่อนไง” คนตัวเล็กรีบขึ้นไปชั้นสองของเตียงเพื่อตีน้องสาว หลังจากเมื่อรู้ว่าโดนหลอก

“เอ้ยยย พี่ มาได้ไง? ปลาย บอกพี่เราหรอว่าเราอยู่ห้อง บอกว่าไม่ให้บอกไง โอ้ยๆ พี่เนย แนทเจ็บบบ” แนทสะดุ้งขึ้นเมื่อโดนคนตัวเล็กตีเต็มแรง หันมามองค้อนเราที กันคนตัวเล็กตีแรงๆที จะสงสารรึร้องไห้ดีเนี่ย =_=

“ไม่ต้องว่าปลายเลย ไหนบอกอ่านหนังสือ ทำไมมานอนแชทแบบนี้ล่ะ?” คนตัวเล็กนั่งลงดุน้องสาวข้างๆ เหมือนแม่กำลังดุลูกทำผิดอยู่เลย ไอเราก็มองสองพี่น้องเล่นแม่ลูก ก็อดขำไม่ได้ แต่ก็ต้องเก็บอาการไว้ก่อน เดี๋ยวสองคนนี้จะรู้

“อ่านไปแล้ววว ปลายมาลากพี่ออกไปหน่อย หูชาหมดแล้ว พี่เนยเลิกบ่นก่อน นู๋กลัวแย้ววว TT” แนทเอามือข้างนึงถือหมอนบังหน้าตัวเองกันพี่สาวตีอีกรอบ ส่วนมืออีกข้างปิดหูไว้ข้าง ทำไปเพื่ออะไรเนี่ยเธอ?

“อยากโกหกพี่ โกหกเชื้อ ต้องโดนแบบนี้แระ หึ!!” คนตัวเล็กหยุดตี สักพักลงจากเตียงมาเรา

“โหดร้ายยย ที่สุด TT อูยยย แก้มนิ่มๆแนทบวมหมดเลย” แนทลูบแก้มที่แดงถูไปมา ทำเป็นเด็กน้อยเนอะสองคนนี้ ต้องแกล้งคนตัวเล็กซะหน่อย ^^

“ถ้าตอนนี้พี่ไม่ไปนอนรอบนเตียงปลาย พี่จะโดนทำโทษต่อหน้าแนทนะค่ะ^^ รู้ใช่ไหมว่าวันนั้นโดนไรไปมั้ง...” เราโน้มหน้ากระซิบข้างหูเบาๆจนคนตัวเล็กหน้าแดงก่ำ รีบเดินไปนั่งเล่นบนเตียงเราทันที

“อะ..อ่านหนังสือไปเลยคนบ้า >\\<” คนตัวเล็กหยิบนิตยสารข้างๆเตียงมาเปิดปิดหน้าที่แดงระเรื่อไว้ แกล้งง่ายเหมือนกันนะ มีโอกาสก็จะจัด....ไม่ใช่ๆ เก็บไว้ก่อนดีกว่า เพราะเราเองก็ยังติดอยู่ในเกมของอีกคนอยู่...

“สวีตกันอีกแหล่ะ งั้นแนทออกไปหามีนก่อนอะกัน เหมือนมีนบอกว่ามีไรให้ไปดูด้วยยยย อิอิ” แนทรีบลงจากเตียงก็ออกจากห้องทันที แหมมม ปล่อยโอกาสทองเพื่อ...

“ดะ..เดี๋ยวสิ แนท ทิ้งกันงี้เลยนะยัยน้องบ้า” คนตัวเล็กบ่นทันที เมื่อแนทรีบออกไปจากห้องแล้วยิ้มส่งพี่สาวตัวเองอย่างเจ้าเล่ห์ ฮั่นแน่ แผนสูงจริงๆนะ

“ทำไมหรอ? กลัวปลายทำไรหรอค่ะ?” เราลุกขึ้นจากเก้าอี้ไปนั่งข้างๆคนตัวเล็ก

“ปะ..เปล่า ปลายก็อ่านหนังสือไปสิ เค้าจะดูยูทูป” คนตัวเล็กผลักหน้าเราออกเมื่อเราโน้มหน้าไปใกล้ๆ แล้วเจ้าตัวก็หันไปเปิดโทรศัพท์เล่น แก้เขินโดยไม่สนใจเราเลย

ผ่านไปชั่วโมงกว่าๆ เราก็ปิดหนังสือที่อ่านลง ไม่ไหว ทั้งกายภาพ ทั้งพื้นฐานที่ต้องเรียน มึนหัวไปหมดหันไปหาคนตัวเล็กก็หลับปุยไปซะแล้ว นอนเป็นนางฟ้าตัวน้อยเลย เราลุกขึ้นเดินไปนั่งบนเตียงข้างๆคนตัวเล็กที่นอนอยู่ ก่อนที่จะค่อยๆโน้มหน้าไปใกล้หน้าคนตัวเล็ก แล้วซุกไซร้ไปตามซอกคอขาวๆจนอีกฝ่ายงัวเงี่ยตื่นขึ้น

“จะ...ทำไร..ค่ะ..ปลาย” คนตัวเล็กหันหน้ามาถามด้วยความตกใจเล็กน้อย ก็มันอดใจไม่ไหวแล้วอะ เล่นมานอนยั่วกันแบบนี้ เป็นใครก็จับปล้ำทั้งนั้นแหล่ะ...นะ ^O^

“ง่วงนอนแล้วค่ะ ขอซุกหน่อยได้ป่ะ? กลิ่นตัวพี่ทำปลายอยาก...นอน” เรายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์จนคนตัวเล็กเริ่มหน้าแดงขึ้นมา ค่อยๆโน้มหน้าหอมแก้มเนียนๆของคนตัวเล็ก จนอีกฝ่ายเบือนหน้าหนีไปอีกทาง สงสัยต้องแกล้ง^^

“กะ..ก็..ได้...อยู่..หรอก แต่ปลายตัวหนัก ละ...ลุกออกก่อนสิค่ะ” คนตัวเล็กพูดตะกุกตะกักพร้อมผลักร่างเราออกเบาๆ

“งั้น...พี่ตอบเรื่องของเราได้รึยัง? ว่าสถานะคืออะไร?” เราลุกขึ้นคร่อมคนร่างเล็กก่อนที่จะเอามือลูบบนหน้าที่ร้อนผ่าวแล้วเลื่อนลงมาเรื่อยๆ...

“กะ..ก็..ปลาย..อยากเป็น...อะไร..กับพี่ล่ะ? ตัวเองบอกเองว่าขอเวลาอะ” คนตัวเล็กหันหน้าหนีไปทางอื่น เราโน้มก้มลงงับใบหูคนร่างเล็กจนเจ้าตัวสะดุ้งเล็กน้อย

“ปลายเปลี่ยนใจแล้ว พี่คิดว่าปลายเล่นๆกับพี่หรอค่ะ?”

เรากระซิบข้างหูคนตัวเล็ก จับหน้าอีกฝ่ายมาบรรจงจูบเบาๆ ค่อยๆสอดลิ้นไปควานหาลิ้นของอีกฝ่าย แล้วดูดเม้นริมฝีปากบนของคนตัวเล็กเบาๆ คนตัวเล็กค่อยบิดขาสองข้างไปมาเหมือนข้างล่างเฉอะแฉะไปหมดแล้ว มือทั้งสองข้างโอบรอบคอเราไว้ เราประกบจูบแลกลิ้นกันนานมากจนเราถอดริมฝีปากออก หน้าคนตัวเล็กที่หลับตาเคลิ้มไปกับรสจูบ ค่อยๆลืมตามองมาที่เราด้วยสายตายั่วยวน เชื้อเชิญให้ชิมไปทุกส่วน ถ้าจะอ่อยกันแบบนี้ พี่ไม่รอดแน่

“ปะ...ปลาย คนบ้า! ยะ..อย่าหยุดก่อน พะ..พี่...สะ..เสียว” คนตัวเล็กร้องขอ แต่มือก็ยังกดหัวไม่ปล่อย เอ๊ะ..ยังไง อย่าทำรึเปล่า

“แล้วถ้าปลายไม่หยุดล่ะค่ะ เสียงพี่ออกจะน่ารักแบบนี้....” เรากระซิบข้างหูคนตัวเล็ก มือข้างนึงที่ยังคงนวดคลึงที่หน้าอกคนตัวเล็กโดยที่มีบรากับเสื้อกั้นอยู่

“อะ...อ๊าาาส....พะ...พอ...เถอะ..พี่ไม่ไหวแล้ว” คนตัวเล็กหันหน้ามาทางเรามือข้างนึงจับแก้มเราให้หันมามองหน้าด้วยเสียงที่สั่นระรวนป่นกับเสียงเหนื่อยหอบด้วยอารมณ์ที่เสียวซ่าน....

To Be Continue