Love Dog รักเล็กๆของสาวๆสัตวแพทย์ (Yuri)

เช้าวันเสาร์
หอหญิง

“รอนานไหมค่ะ?”
“ไม่ค่ะ ว่าแต่นัดพี่มารอหน้าตึกจะพาไปไหนหรอค่ะ?”

สาวร่างเล็กที่วันนี้ทำผมเป็นลอนหน่อยๆ ใส่เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาว ตัดกับกางเกงยีนขาสั้นที่เป็นลายขาดๆนิดหน่อย กระเป๋าใบเล็กสีชมพูที่สะพายมาแบบน่ารักๆ กับรองเท้าผ้าใบสีชมพู เหมือนลูกแมวตัวน้อยๆไม่มีผิดเลย เราได้แต่มองพี่เขาไม่ระสายตา เจ้าตัวเหมือนจะเริ่มเกาหัวแก้เขินเมื่อถูกมองด้วยซ้ำ ส่วนเราใส่แค่เสื้อแค่กุดกะกางเกงยีนและหมวกสีดำ ผมก็ปล่อยเซอร์ๆ ขี้เกียจมัด แต่เรื่องทั้งหมดในวันนี้เกิดเพราะ....

ตอนกลางคืนวันศุกร์
หอหญิง

ข้อความไลน์
“พี่เนยค่ะ”
“.....”
“พรุ่งนี้ว่างรึเปล่าค่ะ?”
“ถ้าพี่ตอบว่าไม่ว่างอะ?”
“= =”
“อันแหน่ะ!! ล้อเล่นเอง ขี้งอนจัง หายโกดพี่แล้วหรอ?”
“ไม่ได้งอนค่ะ ไม่ได้โกดด้วย แค่ตอนนั้นกลัวเข้าเรียนไม่ทัน ก็เลยไม่ได้ตอบอะไร”
“แล้วพรุ่งนี้มีไรหรอ?”
“เจอที่หน้าตึกหอในได้ไหมค่ะ?”
“ได้สิ จะไปไหนหรอค่ะ?”
“โอเคค่ะ ฝันดีนะค่ะ ปลายนอนก่อน”
“อ้าว.... ฝันดีคะ จุ๊ฟๆ ^^”

ร้านข้าวหน้ามอ

“นึกว่าจะพาไปไหน พามากินข้าวนี่เอง^^” คนพูดนั่งลงแล้วดูเมนู
“แล้วพี่อยากไปไหนรึเปล่าค่ะ?” เรามองหน้าแล้วแล้วยิ้มน้อยๆให้
“อิ้ออออออ คิดดูก่อน” พี่เนยพูดแล้วทำหน้ากรอกตาไปมาเหมือนกำลังคิดอะไรสักอย่าง
“= =” เราได้แต่มองแล้วก้มหน้าดูเมนู

ระหว่างที่นั่งกินข้าวกัน พี่เขาก็กดโทรศัพท์ตลอด สงสัยคุยกะแฟน แต่แล้ว....

“พี่ไม่กินแครอทหรอค่ะ?” เราพูดพร้อมมองที่จานเขาพี่เนย
“มันแข็ง ไม่อร่อย ทำไมหรอ?” คนพูดทำหน้ายี้ใส่
“งั้นเอามาให้ปลายก็ได้นะค่ะ” เราพูดก่อนจะหยิบเอาแครอทพี่เนยมากิน
“ไม่ต้องก็ได้ อ่าาา กินเข้าไปทำไมอ่า อร่อยหรอ?” คนถามพูดแล้วหน้ามุยใส่
“ก็ไม่แข็งอย่างที่พูดนิค่ะ พี่ไม่กินผ้าใช่ไหมค่ะ? ขนาดปลายสั่งผัดผัดหมู พี่ยังไม่แตะนอกจากต้มยำรวมมิตรเลยนะค่ะ” เราพูดเสร็จแล้วมองหน้าพี่เขาก่อนเอาข้าวเข้าปาก
“ทำไมต้องทำหน้าดุด้วยอ่าาาา พี่แค่ไม่ถูกกะมันแค่นั้นเอง อย่าดุพี่สิ >__<” คนพูดหลับตาปี๋เหมือนกลัว แล้วก็ลืมตามากินข้าวต่อ = = ไม่อยากจะเถียงกะคนๆนี้เลย
“โอเคค่ะ เดี๋ยวปลายกินเองเนอะ พี่ก็กินอย่างอื่นไปเนอะ^^” เราพูดพร้อมยิ้มให้อีกฝ่าย
“ดีมากกกก ต้องเชื่อฟังพี่เยอะๆนะน้องปลาย นี่แน่ะๆ” คนพูดยิ้มแล้วเอามือมาดึงแก้ม2ข้างไปมา
“โอ้ยๆ ออแอ้ออ่ะ ออาอเอ็อ(พอแล้วค่ะ ปลายเจ็บ)” เราพูดทั้งที่โดนดึงแก้มอยู่เจ็บชะมัด
“อะไรนะ?” อีกฝ่ายทำท่าไม่ได้ยิน
“เอ็บ!!TT(เจ็บ)”
“อุ้ย!! อย่าทำหน้าร้องสิ พี่แกล้งเฉยๆ ปล่อยก็ได้ ฮ่าๆๆ” คนตรงหน้าปล่อยมือพร้อมกะหัวเราะชอบใจ
“โอ้ยยย เจ็บชะมัดเลย” เราพูดพร้อมแก้ม2ข้าง
“โอ๋ๆ พี่ขอโทษน้า ไม่แกล้งแหล่ะๆ กินข้าวกันดีกว่าเนอะ^^” คนตัวเล็กลุกขึ้นหยิบหมวกออกมาแล้วใช้มือเล็กยี้หัว เราทำได้แค่ทำหน้านิ่งใส่ ยังไงล่ะก็แค่นิ่งใส่ นางก็อาจจะหยุดแกล้งก็ได้มั้ง

ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง

“นี่ๆ เป็นไง”
“= =”
“ทำหน้างี้ไม่โอเคหรอ? งั้นเปลี่ยนๆ”
“ปลายค่ะ แวะร้านนี้กะพี่ก่อนน้า”
“เป็นไง? เหมือนสาวแว่นเปล่า?”

ไม่มีไรที่ทำให้ต้องรู้สึกว่ามันเหมือนเรากำลังเดทกันเลย พี่เนยทั้งควงแขน พาไปดูเสื้อผ้า แต่งชุดน่ารักๆ แล้วก็ซื้อ และเราก็ถือ = = เหมือนหนุ่มถือของให้แฟนสาวเลย แต่ในระหว่างที่เราช๊อปปิ้งกัน สายตาทุกคู่กับเสียงที่รอดผ่านหู อุ้ย! คู่รักกันแน่เลย เสื้อเท่เนอะสงสัยเป็นแฟนพี่ตัวเล็กแน่เลย บลาๆ =_= ทุกคำพูดเจาะจงไปเป็นคำว่าเราเป็นแฟนกัน นั่นก็ไม่ได้สนใจผู้คนรอบข้างเลยยยย แล้วจะทำไงล่ะเนี่ย คงพาไปแถวสวนสาธารณะก่อนดีกว่า ขอที่สงบๆแปป.....

“พี่เนยค่ะ” เราเรียกคนตัวเล็กที่ลองแว่นตาอยู่
“ว่างายยคะ น้องปลาย เป็นไรหรอ? ไม่สนุกหรอ?” คนตัวเล็กหันมาพูดพร้อมทำหน้าสงสัยป่นงอนๆ
“คือปลายอยากไปสวน....”
“สวนสนุกหรอ? ไปสิๆ^^” ยังพูดไม่ทันจบคนตัวเล็กก็ทิ้งแว่นแล้วควงแขนคนตัวสูงออกไปทันที
“เดี๋ยวๆ ปลายแค่จะบอกว่าไปสวนสาธารณะกันไหมค่ะ? =_=” พอเราพูดจบคนตัวเล็กก็หยุดเดินทันที
“พี่ขอใช้สิทธิการไถ่โทษ ให้เราพาพี่ไปสวนสัตว์เดี๋ยวนี้!! ^o^”
“!!!!”

สวนสัตว์

“คุณช้างๆ น่ารักจังเลย”
“ยีราฟฟฟฟฟ ว้ายยยย ปลายดูสิ กินหมดเลย”
“=_=”

ความสงบสุขในจิตใจโดนพังทลายไปแล้ว นอกจากจะตามใจคนตัวเล็กที่มีความสุขต่อฝูงสัตว์รอบด้านแล้ว นางยังเดินไวเกินที่คนถือของจะตามทัน เป็นนักเดินเร็วใช่ไหมค่ะพี่? รบกวนช้าๆหน่อยยย ปลายหนัก ToT

ระหว่างนั่งพักกัน

“อะ! น้ำเปล่า จะได้สดชื่นนนน^o^” คนตัวเล็กเอาน้ำมาแตะแก้มเราจนเราสะดุ้งนิดนึง
“ขอบคุณค่ะ” เรารับน้ำจากมือคนตัวเล็ก หลังจากคนตัวเล็กนั่งข้างๆ
“นี่...อีก3ปี พี่ก็จะได้เป็นหมอของพวกเขาเหล่านี้แหล่ะ” จู่ๆคนตัวเล็กก็พูดขึ้นพร้อมกับก้มหน้าดูดน้ำผลไม้กระป๋อง
“พี่จะมาเป็นหมอประจำที่นี่หรอ?” เราหันไปถามคนตรงหน้าที่ยังก้มหน้าอยู่
“เปล่าหรอก แต่คงจะเป็นหมอประจำที่ไหนสักแห่ง” คนตัวเล็กหันมามองหน้าด้วยใบหน้าเศร้า

ระหว่างที่สายตาเราสบตากัน โลกรอบข้างก็เหมือนหยุดลงทันที ทำให้เห็นหน้าคนตัวเล็กชัดขึ้น เธอแต่งหน้าอ่อนๆ ปัดแก้มสีชมพู ผิวหน้าขาวเนียน ริมฝีปากเล็กที่ทาลิปมัน ทำให้เราขยับเข้าไปใกล้ทุกที...ทุกที...

“อะ...แฮ่ม อะ....แฮ่ม” จู่ๆเสียงปริศนาก้ดังขึ้นทำให้เรากะพี่เนยผลักออกจากกัน -\\\-
“อะ...อ้าวว กี้ โอเล่ มาทำไรที่นี่หรอ?” เราพูดนิ่งๆพร้อมเกาหัวแก้เขิน
“มาดูปลาโลมากัน โอเล่บอกว่าปลาโลมาที่นี่สีชมพู สรุปคนล่ะที่กัน โอเล่หลอกเราอะปลาย” กี้พูดพร้อมกะยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่
“เรามาขัดจังหวะปลายรึเปล่า?” โอเล่พูดขึ้นแล้วหันไปมองคนตัวเล็กที่หน้าแดงแจ๋
“ขะ..ขัดจังหวะอะไร? เราแค่มานั่งพักกินน้ำกะพี่รหัสเราเฉยๆ” เราพูดแล้วทำหน้านิ่งใส่สองหนอที่กำลังจับผิด
“หรอ? มากินน้ำกันไกลเนอะ มาถึงสวนสัตว์เลย” กี้พูดแซวแล้วทำหน้าลอยไปลอยมา
“เฮ้ย..กี้อย่าแซว นี่พี่รหัสเรา เราแค่พามาขอโทษพี่เขาเฉยๆ” เราลุกขึ้นทำหน้านิ่งใส่กี้จนสองหนอหยุดการกระทำทุกอย่าง
“เออๆ ขอโทษด้วยครับพี่ แกด้วยปลาย โทษทีเพื่อน งั้นเราสองคนไปขอตัวก่อนดีกว่า ป่ะโอเล่ เสือดาวตรงนู่นป้อนนมได้ ไปกันๆ” กี้หันไปพูดพร้อมก้มโค้งขอโทษให้คนด้วยเล็ก แล้วตบไหล่เรา ก่อนที่จะพาโอเล่ออกจากตรงที่เราคุยกันอยู่

หน้าตึกหอหญิง2(ของปี3-4)

“ขอบคุณนะ วันนี้สนุกมากเลย^^” คนตัวเล็กพูดพร้อมกะหยิบของจากมือเราไป
“ไม่เป็นไรค่ะ ปลายขอโทษแทนกี้กะโอเล่....”
“ช่างเหอะ!! อย่าใส่ใจเลยค่ะ พี่กลับห้องก่อนนะ” คนตัวเล็กยิ้มก่อนจะหันหลังเดินไปที่ตึกข้างหน้า..
“ดะ..เดี๋ยวค่ะ!!” เราเรียกจนคนตัวเล็กหันมามอง ก่อนที่เราจะวิ่งไปหาแล้วก้มตัวลงไปผูกเชือกรองเท้าให้
“พี่นี่ซุ่มซ่ามจังเลยนะค่ะ ถ้าสะดุดล้มขึ้นมาทำไงล่ะเนี่ย” เราพูดพร้อมกะลุกขึ้นยืนเมื่อผูกเสร็จ
“>\\\\< คนบ้า!!”

คนตัวเล็กพูดจบก็วิ่งหน้าแดงขึ้นตึกไปเลย ทำไรผิดล่ะเนี่ย? -____- ก็เชือกรองเท้าหลุดอะ พอหลังหันกลับ เพื่อจะกลับห้อง รถจักรยานแนทก็มาจอดข้างๆเราพอดี พร้อมทำหน้าเคร่งเครียดใส่ แล้วก็ขับเข้าไปจอดข้างๆตึก1

“ปลายเป็นน้องรหัสที่พี่เราพูดถึงเองหรอ?”

Noey Talk
ห้อง 3308

ตายแล้วว ลืมให้เลย!! ก็มาทำให้เขินไหมเล่า? >\\\\< วันนี้ทั้งวัน ก็มองแต่คนข้างๆตลอด เล่นแต่งตัวสะเท่เลย แถมทั้งวันจับมือตลอดสวนสัตว์อีก เด็กบ้า!! อยากจะกรีดร้อง หลังจากดิ้นไปดิ้นมาบนที่นอน

ครื้นนนนน ครื้นนนนน

“ฮาโหลลลล” ชั้นตอบคนปลายสาย
(สนุกม่ะ กรี๊ดไปกี่รอบล่ะ?) คนปลายสายทำเสียงไม่พอใจ เป็นไรเนี่ย?
“สนุกสิ แนทเอาพวงกุญแจคุณหมีไปให้น้องรหัสพี่หน่อยสิ ^___^” ชั้นพูดยิ้มๆ ป่านนี้คนตัวสูงทำไรอยู่น้าคิดถึงจัง ว้ายยย เราเป็นไรเนี่ยย น้องรหัสๆ ยัยเนยเอ่ย รุ่นน้องๆ >___<
(ไม่อะ ถ้าพี่อยากให้ก็เอาไปให้เองดิ นู๋จะรู้ไหมเด็กพี่คนไหน?) ปลายสายพูดยี่ยวนใส่ แหม่ะ ยัยน้องคนนี้ วอนสะแล้วมั้ง สักทีไหม? ถ้าไม่เห็นว่าถึกนะ ล้มแย้ววว แนทเอ่ยยย
“จะพูดกะพี่แบบนี้ใช่ม่ะ?” ชั้นพูดเสียงงอนๆใส่ มุกนี้ใช้กะแนทได้ตลอด
(ไม่! อย่ามาใช้มุกนี้ แค่นี้แหล่ะ)

คนปลายสายรีบกดวางทันที อะไรเนี่ยยย? แค่ทำให้พี่คนนี้ไม่ได้ ทำไมนะ? อย่าให้รู้นะว่าแอบไปซุกสาวที่ไหน? แต่แล้ว....

ข้อความไลน์

“นอนยังค่ะ?^^” -คิดถึงก็ไลน์มาเลย ^^
“ปลายลืมของอะ มาเอาหน้าหอพี่ได้ไหมค่ะ?” -แกล้งให้มาหาดีกว่า อิอิ^^
“ปลายว่าไม่ได้ฝากไรไว้กะพี่นะค่ะ” -คนตอบกลับมานิ่งๆ
“ก็มาก่อนนนนน น้าาาาา” -ชั้นอ้อนคนตัวสูงพร้อมสูงสติ้กเก้อโคนี่ตาโตๆเป็นการอ้อน
“กะ...ก็..ได้ค่ะ”

หอหญิง2

พอลงจากห้องมาหน้าหอ สาวร่างสูง ยังคงใส่ชุดเดิม แต่กางเกงเปลี่ยนเป็นยีนขาสั้น ใส่อะไรก็น่ารักแหล่ะ โอ้ยยย ถ้าไม่เห็นว่าเป็นน้องรหัสนะ ยอมไปหมดทั้งตัวแล้วเนี่ย เอ๊ะ!! ไม่ใช่ๆ

“รอ..นานไหมค่ะ?” ชั้นยิ้มให้อยากต่อท้ายว่าที่รักจริงๆ แต่ยัยเนย ใจเย็นๆนะ เหมือนตัวเองเสนอตัวให้น้องเขาทุกเมื่อเลย ชั้นต้องทำตัวเป็นพี่รหัสที่ดีก่อน = =
“ไม่นานค่ะ แล้วพี่เนยเรียกปลาย....”
“เรียกมาปล้ำ..เอ้ย....ไม่ใช่ค่ะไม่ใช่นะ คือวันรับน้องไง พี่ลืมให้” ชั้นรีบยื่นพวงกุญแจหมีให้ เผลอหลุดปากไปแล้ว จะยัดเยียดความเป็นเมียให้น้องเขาแล้วไง
“ขอ...ขอบคุณค่ะ จริงๆ ปลายก็มีของให้นะ” คนร่างสูงยิ้ม แต่กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆจากตัวคนร่างสูงที่ขยับมาใกล้ๆ ทำชั้นเคลิ้มจะไปซุกไซร้ได้ทุกเมื่อเลยนะ^^
“ให้ไรหรอ? อย่าบอกนะ..ว่าจะขอพี่เป็น..” ยังไม่ทันจะพูดจบ น้องปลายก็ยื่นสร้อยข้อมือลายน้องหมารอบๆให้ชั้น ก่อนจะยกแขนตัวเองที่ใส่เหมือนกันข้างนึง
“ถือว่าตอนนี้เราเป็นพี่น้องรหัสแล้วนะค่ะพี่เนยคนสวย^^”

น้องปลายขยับมากระซิบที่ข้างหูชั้น กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆที่โชยมาตามตัวคนร่างสูง ยิ่งดึงดูดชั้นมากยิ่งขึ้น สายตาที่สบตากัน ชั้นที่เคลิ้มไปกับเสียงกระซิบ ทำให้คนร่างสูงยิ้มมุมปาก ก่อนจะเดินจากไป หน้าแดงๆของชั้นที่ยืนมองคนที่หายไปแล้ว..

“พี่! พี่เนย!!”

To Be Continue