Love Dog รักเล็กๆของสาวๆสัตวแพทย์ (Yuri)

หอหญิง

หลังจากกิจกรรมรับน้องต่างๆ รวมแลกเบอร์กะพี่รหัส ซึ่งเราคู่กะพี่เนย ที่ขโมยจุ๊ฟแก้มเรา....-\\\\- เราก็ขอตัวพี่เขากลับ ถ้ามากกว่านี้ก็คง....-\\\\- ส่วนซีซีพี่เนยเพียงแค่บอกว่าเป็นหมาที่อาจารย์ฝากดูแลแล้วตอนเย็นท่านจะมารับกลับไป เป็นน้องหมาที่พลังเยอะไปแล้ว ^o^ ตอนนี้เราอยู่ที่หอพักในมอ ซึ่งวันนี้ต้องเอาของมาเก็บพร้อมกะเจอกับรูมเมท ป๊าเราติดธุระ แล้วได้ทิ้งเราไว้คนเดียว ทั้งที่บอกว่าจะมาช่วยขนให้เรา กลายเป็นเราแบกมาเอง สภาพเราเหมือนคนบ้าที่หอบของเต็มไปหมด กระเป๋าเสื้อผ้าหนึ่งใบ กระเป๋าโน้ตบุ๊ค กระเป๋าลากที่มีของใช้กะหนังสือ

“อันนี้กุญแจห้อง1317 เด็กปี1 จะอยู่ชั้น3-4 ส่วนปี2จะอยู่ชั้น1-2 และปี3-4จะอยู่อีกตึกนึง เดี๋ยวอาจารย์จะพาไปที่ห้องนะ รูมเมทเธอจะรอที่ห้อง” อาจารย์ยื่นกุญแจให้แบบสีหน้า...น่าจะตกใจสินะ ของนู๋เยอะคะ เฮ้ออ ทำไงได้ง่า ก็ป๊าเราทิ้งนิ TT

เรารับกุญแจจากอาจารย์ไว้ แล้วอาจารย์คุมตึกก็อธิบายกฎต่างๆ ประวัติมอ ระเบียบการปิดประตูหอ พร้อมกับพาเดินไปที่ห้องพัก จนหยุดอยู่ประตูสีขาว ที่มีหมายเลขห้อง1317 สาเหตุที่เป็นเลขนี้ คือ1 = ปี 1 3 = ชั้น 3 และ17 = ห้องที่17 และอื่นๆอีกมากมายที่แยกไปอีก ซึ่งตรงนี้เราถามเพราะสงสัย แต่อาจารย์ก็ยังตอบอีก แหมมมม ดีจริงๆ

“จำไว้นะ ถ้าเข้าหอไม่ทัน5ทุ่ม เธอต้องไปหาที่นอนหอนอกของเพื่อน เพราะงั้นต้องมาให้ทันหอปิดเข้าใจนะ

ปิยะมาศ”

“ค่ะ อาจารย์” หลังอาจารย์พูดจบ ท่านก็เดินจากไป เราก็ไขกุญแจเปิดห้องพร้อมกะเอาข้าวของเข้ามาในห้องทันที....

“หวัดดี เราเป็นรูมเมทเธอนะ ชื่อ แนท อยู่ คณะวิทยาศาสตร์” เสียงใสๆพูดขึ้น จนทำให้เราหยุดแล้วหันไปมอง

แนท คือผู้หญิงผิวแทน ร่างใหญ่ ผมยาว ที่ยืนพูดเมื่อกี้ เธอยิ้มให้แล้วโดดขึ้นไปบนเตียงบนทันที เรายิ้มพร้อมมองรอบๆ ซึ่งมีเตียงไม้2ชั้น แน่นอนเธอต้องอยู่ชั้นบนแน่ เพราะของเธออยู่ข้างบนหมดแล้วรวมตัวเธอด้วย บรรยากาศห้องวินเทจสีฟ้า นอกจากเตียงไม้2ชั้น ตรงข้างใต้ก็เป็นลิ้นชักเก็บของ2อันกับปลายเตียงที่มีตู้เสื้อผ้า และโต๊ะทำงานลายไม้แบบโมเดิร์น มันก็ไม่เล็กใหญ่เท่าไร

“เราชื่อ ปลาย นะ อยู่คณะสัตวแพทย์ ยินดีที่ได้รู้จักนะ” เราเงยหน้าพูดกับแนทที่ทำตาแป๋วมองเรา

“เรียนหมอหรอ? เก่งแหะ แค่เราสอบเข้าคณะวิทฯ จะเกือบตายแน่ะ อ่อ ตามสบายนะ เป็นกันเองนะ เราไม่ถือตัวอยู่แล้ว ส่วนโต๊ะทำงานอันนั้นเอาไปเลย เราไม่ชอบนั่งอ่านนั่งสือบนโต๊ะ” แนทพูดอย่างตื่นเต้น ก่อนจะชี้ไปที่โต๊ะหนังสือ แต่หมอสัตว์นะไม่ใช่หมอคน ไม่ต้องตื่นเต้น

“อืม เราก็ไม่รู้ใช้รึเปล่านะ” เราพูดพร้อมยิ้มให้แนทแล้วไปนั่งบนเตียงชั้นล่าง

ตกลงกันเสร็จ แนทก็ชวนคุยไม่หยุด รู้สึกว่าแนทจะชอบคุยเอามากๆ ถือว่าได้เพื่อนที่ดีเพิ่มมา แต่แนทก็บอกว่าเดี๋ยวเพื่อนจะมาหา แล้วจะแนะนำให้เรารู้จัก จนเราเผลอหลับหลังจากจัดของเสร็จ....Zzzzzz

ก๊อกๆ ก๊อกๆ

“มาแล้วๆ”

“ทำไมเปิดช้าจัง เนเน้ เรางอนนะ”

“ไม่งอนจิ แล้วเรียกแนทสิ อย่าเรียกแบบนี้ดิ”

“ทำไมจะเรียกไม่ได้ ก็เนเน้อะเป็น...”

“ชู่.....เพื่อนเราหลับอยู่มีน”

สองสาวเถียงกันหน้าห้องจนเราตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย แนทพาสาวผิวขาว ตาเล็ก ผมยาวสีดำ สาวเจ้าที่ทำท่าจะโวยวาย ก็มองหน้าพร้อมนิ่งไปสักพัก ก่อนจะหน้ายิ้มแล้วยกมือข้างนึงเหมือนจะขอโทษ

“ปลาย นี่ มีนเพื่อนสนิทเรา มีน นี่ ปลาย รูมเมทที่จะมาอยู่ห้องเรา” แนทหันมาแนะนำตัวคนตรงหน้าและเรา

“หวัดดี เราปลาย เรียนสัตวแพทย์” เราโค้งก้มหัวให้คนตรงหน้า

“อืม เราเรียนการโรงแรม เป็นเพื่อนสมัยเด็กแนทน่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ^^ ขอโทษน้าที่ทำให้ตื่น” มีนพูดยิ้มแห้งๆแล้วหันไปมองค้อนใส่แนท

มีนก็ชวนเราไปกินข้าวหน้ามอ พาไปเที่ยวรอบๆตัวเมือง จนกลับมาที่หอกันได้สักพัก มีนก็ขอตัวกลับห้องซึ่งอยู่ถัดไปแค่2ห้อง แล้วคืนนั้น เราก็ลองบันทึกเบอร์พี่เนยไว้ ไลน์จากเบอร์พี่เนยก็เด้งมาทันที รูปโปรไฟล์พี่เขาน่ารักดี พร้อมข้อความโปรไฟล์ ‘แก้มเด็กนิ่มจัง’ = = คงไม่ใช่เราหรอกเนอะ

ไลน์! ไลน์!(เสียงไลน์ สนุกสนาน)

ข้อความไลน์

“ว่าไงจ้ะ^^” – พี่เนย มาพร้อมกะสติ้กเก้อมูนชู2นิ้ว

“ค่ะ” –เรา

“แอดพี่มานิน้า คิดถึงหรอ?” –พี่เนย พร้อมส่งสติ้กเก้อมูนประกบมือทำตาปริ๊งๆ

“เปล่าค่ะ แค่บันทึกเบอร์แล้วมันเด้งค่ะ” –เรา นิ่งๆเรียบๆไม่มีสติ้กเก้อใดๆ

“เย็นชาจัง พี่แค่ล้อเล่นเอง” –พี่เนย ส่งสติ้กเก้อมูนตกใจ

“งั้นปลายนอนก่อนนะค่ะพี่ พรุ้งนี้มีเรียน” –เรา

“ฝันดีนะ จุ๊ฟๆ” –พี่เนย

“ฝันดีค่ะ” -เรา

พี่เนยส่งรูปมูนนั่งหลับมาให้ พี่คนนี้คิดไรกะเรารึเปล่านะ แค่วันแรกจนตอนนี้พี่เขาพยายามเหมือนจะจีบเราเลย นิ่งขนาดนี้ พี่ยังจะรุกอีกหรอค่ะ แต่คงจะคิดไปเอง คงจะเอ็นดูเรามั้ง คงไม่รุกรับอะไรหรอก โว้ยยย ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว ข่มตานอนให้หลับเท่านั้นที่ทำได้ตอนนี้!! นอนๆ พรุ่งนี้มีเรียนอีก.....Zzzzzz

วันต่อมา

ตึกคณะสัตวแพทย์

ปวดหัวแต่เช้าคิดถึงแต่เรื่องพี่เนยทั้งคืน แนทก็นอนกรนทั้งคืน นอนไวจริงๆ หัวถึงหมอนกรนทันที แถมลุกมาปลุกตั้ง6โมงเช้า ไม่ตื่นก็เขย่าแขนจะหลุด หล่อนเอาแรงมาจากไหนกันนะ คิดถึงร่างกายชั้นไหมมมม พอนึกถึงเหตุการณ์ต่างๆในระหว่างเดินมาอยู่ ก็มาหยุดอยู่หน้าตึกคณะ......

“มาเรียนหรอค่ะปลาย?” สาวปริศนาถามด้วยหน้าตายี่ยวน

“มาทำไรที่นี่ ถามป๊าหรอ?ว่าปลายเรียนที่นี่” เราถามพร้อมทำหน้าสงสัย

“เปล่าซะหน่อย แคทก็เรียนที่นี่เหมือนปลายนั่นแหล่ะ” อีกฝ่ายบอกพร้อมเดินมาประชิดใกล้

“ปลายจะไปเรียน ถอยไป”

สาวหุ่นเซ็กซี่ ที่ทาปากแดงอยู่ตรงหน้า คือแคท อดีตเพื่อนรักที่มีปัญหาจนต้องมาเรียนที่นี่ สายตาประชดของแคทมองมาที่เรา แต่ก็ยังไม่ยอมถอย จนเราต้องเบี่ยงหนี แล้วก็มาสะดุดอีกมุมหลังจากเข้าตึกคือ พี่เนยยืนอยู่หน้าตึกและอยู่ต่อหน้าเราตอนนี้พอดี

“แฟนหราปลาย? น่ารักเนอะ เมื่อวานเขาเห็นพี่แกล้งเรารึเปล่าเนี่ย? เดี๋ยวเขาหึงพี่ขึ้นมาพี่จะไงล่ะค่ะ^O^” พี่เนยแซวแล้วทำหน้ากังวลใส่เหมือนจะแกล้ง

เราได้แต่เงียบแล้วเดินหนีพี่เขาเข้าเรียนพอดี ในระหว่างเรียน ก็เจอเพื่อนใหม่อีก3คน คือเจเจ ผู้ชายหน้าหวานสายเหลืองที่ดูตลกๆตลอดเวลา กี้ สาวหล่อหน้าใส รู้สึกจะป๊อบในห้องอยู่เหมือนกัน และคนสุดท้าย โอเล่ สาวหน้าสวยสายโหด แต่นางดูเป็นมิตรอยู่หน่อยๆ

ไลน์!! ไลน์!!(เสียงไลน์ สนุนสนาน)

“ปลาย มือถือแกดังบ่อยจัง สามีทักมาไงย่ะ” จู่ๆเจเจสะกิดเรียก

“ไม่ใช่หรอก คงเป็นพวกโฆษณาขยะในไลน์อะ โทษทีเจเจ”

“เฮ้ยยยยย แน่ใจหรอ แต่ดังบ่อยมากเลยนะเมิงง” กี้พูดเสริมพร้อมทำหน้ากวน

“เอออ สามีบ้าไร ถ้ามีมันคงมาส่งเราหน้าตึกแล้วดิ”

“ร้อนตัวนะหล่อน ถ้ามันมาส่งก็ให้เจเจมันแสกนก่อนนะ เผื่อมันสนใจ” โอเล่พูดพร้อมหยักไหล่ให้เจเจ

“ว้ายย นังโอ ถ้าผู้ชายหล่อๆชั้นโอเคนะปลาย แต่ถ้าNo แนะนำเชิญป้ายหน้าค่ะ” เจเจพูดพร้อมโบกมือไปมาเหมือนจะเชิญใครสักคน

“=_= พวกเมิงค่ะ คือปลายไม่ได้ชอบผู้ชายนะค่ะเพื่อน” พวกนี้จะด่าก็กลัวเสียเพื่อนจริงๆ กวนตรีนกันเหลือเกิน

“หะ!!!!” ทีนี้พร้อมใจกันเลยนะ= =

หลังจากเรียนเสร็จ พร้อมคำถามจาก3หนอ ว่าแกชอบผู้หญิงหรอ? แกเป็นดี้หรอ? เฮ้ยยย อย่าเสียเพื่อนนะเจ้ปลาย = = และอีกหลายๆคำถามจากพวกมัน เฮ้อออ สุดท้ายก็เลี่ยงได้แค่ว่าชอบผู้หญิง!!! และเงียบยาวๆ ระหว่างทางกลับหอพัก เราก็เปิดไลน์ดู ปรากฏไลน์โฆษณา3ข้อความ ไลน์แคท10ข้อความ และไลน์พี่เนย5ข้อความ อะไรกันหนักหนานะ เลิกยุ่งกะเราสะทีเหอะ ได้แต่ยืนนิ่งเฉยๆ แล้วพอเปิดข้อความไลน์พี่เนย

ข้อความไลน์

“โกดอะไรพี่หรอ?”

“ขอโทษน้า ไม่คิดว่าจะโกดขนาดนี้”

“ดีกันน้า”

-และสติ้กเก้อมูนก้มหน้าร้องไห้2อัน-

ส่วนข้อความแคทคือกวนประสาท แล้วก็ส่งสติ้กเก้อหน้ามูนโกด อีก4-5อัน เฮ้อออ วุ่นวายตอนนั้นยังไม่พอหรอ? ทำไมต้องตามมาถึงที่นี่ด้วย เราได้แต่ก้มหน้ามองข้อความในมือถือ ก่อนที่จะ....

ข้อความไลน์

“ขอโทษค่ะ ปลายแค่ทะเลาะกะเพื่อน คนนั้นเพื่อนสมัยม.ปลายของปลายเองค่ะ ถ้าพี่อ่านข้อความไว้ปลายจะไถ่โทษตอนพี่ว่างนะค่ะ” -เรา

To Be Continue

ข้อความจากนักเขียนครับ

หวัดดีครับ ถ้าใครกลับเข้ามาอ่านต้องขออภัยด้วยนะครับ แค่แก้คำผิดกับเพิ่มรายละเอียดเพิ่มเติมครับ เพื่อที่จะให้นิยายเรื่องนี้เหมือนกันกับเว็บที่ผมลงอีก2เว็บ แน่ว่าตอนที่3กำลังพิมยุ ใจเย็นๆนิดนึงนะครับ ยังมีอีกเว็บที่ผมต้องตามแก้ให้เหมือนกัน ถ้าใครอ่านในนี้จะตามอ่านอยากรู้ว่านิยายเรื่องนี้ลงไปกี่เว็บ ไอนักเขียนมันลงเหมือนกันจริงไหม ก็เชิญติดตามได้ที่เด็กดี กับhttps://fictionlog.co แค่พิมชื่อkungkichii ก็เจอครับ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน แล้วรออ่านต่อไปเรื่อยๆครับ ต้องปัดฝุ่นการเขียนนิยายของตัวเองอีกเยอะ ^^

ฺํBy KUNGKICII