Love Dog รักเล็กๆของสาวๆสัตวแพทย์ (Yuri)

ก่อนเข้าเรื่อง

เรื่องราวที่จะเล่าจะเป็นเรื่องจริง50% ฉัน ชื่อ ปลาย ตอนนี้ทำงานแล้วค่ะ แต่เรื่องที่จะเล่า เป็นเรื่องความรักสมัยที่เรียนมหาลัยค่ะ งั้นมาเริ่มเรื่องของปลายกันเลยดีกว่าค่ะ

มหาลัย

“น้องๆ ปี 1 ครับ ใครที่อยู่ วิศวะ มาทางนี้นะครับ”

“การโรงแรม ทางนี้นะค่ะ น้องๆ ปี 1 เปล่าค่ะ”

ชีวิตอันวุ่นวายเริ่มขึ้นกะเราอีกแหล่ะ เราชื่อ ปลาย สอบเข้าม.A ได้ ส่วนคณะหรอ? เราสอบได้....สัตวแพทย์ หมอหมา นั่นเอง ถามว่าอยากเรียนไหม?....

“ปลาย เรียนแพทย์นะลูก เชื่อป๊า จบมามีงานแน่นอนลูก”

นั่นคือสิ่งที่ป๊าเราบอก แต่....เราอยากเป็นเชฟ แต่นั่นมันไม่ใช่ประเด็น เอาตอนนี้ก่อนดีกว่านะ คณะสัตวแพทย์ เดินผ่านมา3ตึก ไม่เจอเลย รับน้องกันที่ไหนเนี่ย? เดินจะรอบมหาลัยแล้วนะ!!!

“น้องค่ะ แพทย์รึเปล่าค่ะ?”

“ใช่ค่ะพี่ นู๋....หา...ไม่เจอ...”

สิ้นเสียงที่ถาม เราก้มไปมอง เจอสาวร่างบางเล็ก ผิวขาว ตาโต ผมสีน้ำตาลแดงยาวประบ่า ปากชมพูอ่อน ตัวเล็กกว่าเราที่สูง167 เซนอีก ยิ้มมาทางเรา สายตาที่สบกัน ทำเรานิ่งไป3วิ ฟังแล้วดูเวอร์ แต่เรามองตากันนานเป็นช.มทั้งๆที่แค่เพิ่งไม่กี่นาที

“น้องค่ะ น้องค่ะ”

“คะ..ค่ะ”

“อยู่สัตวแพทย์ใช่ม้า ^^ ตามพี่มานะ เดี๋ยวพาไปค่ะ”

พี่เขาเขย่าตัวเราเสร็จ แล้วจับมือเราพาเดินไป ตรงเวทีเล็กๆ ซึ่งมีคนประมาณ30-40 คน นั่งตาแป่วมองมาที่เรากันทุกคน และพี่ๆอีก10กว่าคนก้ยืนยิ้มมาแต่ไกล โดนแล้ววววววววว

“เอาล่ะ!! มาครบแล้วใช่ไหมครับ? มีเพื่อนคนนึงกินแรงเรามาได้ 20 นาที ถามเขาหน่อยไหมครับ? ว่าทำไม!!”

พี่ผู้ชายหน้าโหด พูดด้วยน้ำเสียงตะโกนป่นตะคอก 20 นาทีเลยหรอ? พี่ค่ะ นู๋ว่า10นาทีก็ได้มั้ง เล่นมาจัดรับน้องตรงหน้าตึกสระว่ายน้ำ แถมอยู่หลังมออีก นู๋ไม่กลับบ้านก็ดีแล้วนะ

“ เดินไปข้างหน้านะ แล้วก็อย่าหลงอีกล่ะ ^^”

พี่สาวตัวเล็กที่พาเรามาพูดจบ ก็ลากเรามายืนอยู่ตรงหน้าทุกคน และพี่หน้าโหดก็เดินมามองหน้าเราด้วยใบหน้าเจ้าเล่ห์

10 นาทีต่อมา

“ไปนั่งประจำที่ได้ครับน้อง ขอบคุณสำหรับการมาสายครั้งนี้ ครั้งหน้าหวังว่าน้องจะมาทันนะครับ^^”

พี่หน้าโหดพูดจบ ก็ยิ้มให้เรา สาบานได้ว่านี่เป็นการทำโทษที่เละจริงๆ หน้าเต็มไปด้วยแป้ง ลิปสติก แหล่ะสีต่างๆ แต่สายตาเราก็ไม่ลดละที่จะมองไปทางพี่ตัวเล็กคนนั้น น่ารักจนอยากเก็บไว้คนเดียวแหะ เรามองหน้ากันจนพี่ตัวเล็กหลบตาเราเลยทีเดียว หลังจากจบกิจกรรมรับน้อง พี่ๆก็ไล่ให้ไปหาพี่รหัส ซึ่งเราก้ไปนะ แต่ระหว่างทาง.....

“พี่โต๊ะ เราก็รู้จักกันมานานแล้วนะ เมื่อไรจะรับรักนู๋สะทีค่ะ”

“พี่เสา ผมมีแค่พี่คนเดียวนะ สัญญากะผมสิว่าจะแต่งงานกะผม เมื่อผมเรียนจบ”

เป็นการบอกรักเพื่อลายเซ็นพี่รหัส แล้วเราจะโดนไรเนี่ย พี่รหัสเราชื่อไรนะ เรามองที่กระดาษที่จับในกล่องได้ พอเปิดดู มีชื่อ พี่เนย อยู่ไหนล่ะ? พี่เนยที่ว่าเนี่ย? เดินทั่วมออีกแล้ว วันนี้มันวันทัวร์มหาลัยสินะ ดีนะ ใส่ผ้าใบมา จริงๆต้องใส่ส้นสูง ถ้าใส่นี่คงเท้าบวมแน่ ระหว่างที่เดินเราก็เดินถามพี่ๆในคณะทุกคน และทุกคนก็บอกแค่ว่า

“ก็คนตัวเล็กๆไงน้อง ก็เจอแล้วนิ ไม่ได้ฟังตอนพวกพี่แนะนำตัวหรอ?”

แนะนำได้ดีมากพูดเหมือนตอนนั้นเราฟังทันเลยนะ ตัวเล็กหรอ? ใครล่ะ? รึว่า.... สักพักก็มีมือเล็กๆ มาสะกิดหลัง พอก้มไปมอง ก็เป็นพี่ตัวเล็กคนนั้น สาบานนะว่าสูงได้เท่านี้จริงๆ นึกว่าเด็กม.ต้น ^^

“หาใครหรอ? พี่ช่วยไหม?”

“หาพี่เนยอะคะ พี่รู้จักไหม?”

“รู้สิ....”

“เขาอยู่ไหนอะคะพี่?”

“อยู่ตรงหน้าน้องนี่ไงค่ะ^^”

สิ้นเสียงที่พี่เขาพูดจบ เรานิ่งไปสักพัก พี่เขาก็เอามือโบกไปมาหน้าเรา นี่เขาเรียกว่าโดนแกล้งใช่ป่ะ? แล้วจะโดนไรต่อไปอีกล่ะเนี่ย สักพักพี่เขาก็จับมือลากมาที่หน้าห้องอะไรสักอย่าง ซึ่งมองข้างในไม่ชัด แล้วก้ยิ้มให้

“เป็นน้องรหัสพี่ใช่ม้า? เพราะงั้นถ้าอยากได้ลายเซ็นพี่ เข้าไปในห้องนี้นะ แล้วไปเอาตุ๊กตาหมีสีชมพู มาให้พี่แค่นั้นเองค่ะ”

“แล้วข้างในมีอะไรค่ะพี่? อันตรายรึเปล่า?”

“ไม่ๆ แค่ไปเอาตุ๊กตาหมีของซีซีมาแค่นั่นเอง”

พี่เนยเอามือมาจับแขน แต่ซีซี? คือตัวอะไรอะ? ปลอดภัยไหมเนี่ย หลังจากนั้น พี่เนยก็เปิดประตูให้ หน้าประตูมีรั่วกั้นอยู่เพื่อให้ข้ามไป พอข้ามไปพี่เนยก็ปิดประตูทั้งที

“โชคดีนะค่ะน้อง พี่รออยู่นะ สู้ๆ”

“=_=”

สิ้นเสียงพี่เนย เราก็เดินหาตุ๊กตาทันที ส่วนซีซี มันคือหมาพันธ์โกเด้น ที่ตอนนี้นอนอยู่เงียบๆ ระหว่างที่เดินหา ก็หันไปดูก่อน เพื่อความปลอดภัย สักพักก็เหลือบตาไปเห็นว่าอีตุ๊กตาที่ว่านั้น พี่ซีซีท่านทับไว้อยู่

“อื้อหื้อออ ทับไว้เลยนะเจ้าหมา” พอเดินเข้าไปใกล้เท่านั้น

“โฮ่ง โฮ่ง แฮร่”

20นาทีต่อมา

“อะพี่ หมีชมพู เพราะงั้นขอลายเซ็นหน่อยคะ”

เรายื่นหมีให้พี่เนยทั้งที่แขนขาเราเต็มไปด้วยน้ำลายพี่ซีซี เขาไม่กัดนะ แต่แค่เหมือนอยากเล่นด้วยเท่านั้งเอง พอพี่เนยรับหมีจากมือเรา เธอก็ควักมือให้ก้มลงไป ในตอนนั้น....

“จุ๊ฟ ขอบใจนะ >\\\\< มอมแมมหมดเลย พีซีซีกัดไหมค่ะ?”

“ม่ะ..เป็น..ไร..ค่ะ..ละ...ลายเซ็นอะ..ค่ะ..พี่”

หลังจากที่ถูกพี่เนยจุ๊ฟแก้ม เราก็ได้แต่อึ้ง แต่ก็ยังยื่นใบขอลายเซ็นพี่รหัสให้พี่เขาอยู่ พี่เขาก็ยิ้มแล้วก็หยิบใบจากมือเรา แล้วยื่นให้

“แล้วน้องชื่อไรหรอ? พี่อยู่ปี3 นะ ไม่เข้าใจวิชาไหนถามได้นะ เราเป็นพี่น้องรหัสกันแล้ว ส่วนเมื่อกี้...พี่ไม่ได้..ตั้งใจนะ เห็นแก้มน่ารักดี..เฉยๆ” พี่เนยพูดยิ้มๆ

“ชื่อ ปลาย ค่ะ เอิ่ม..เมื่อกี้ไม่เป็นไรค่ะ ปลายไม่ถือ” เราพูดพร้อมจับแก้มข้างที่พี่เขาหอมแก้มเรา

To Be Continue