มิลันธา : บันทึกของสาวน้อย

29/11/2017
 
7:56 am
บางทีฉันก็นึกถึงภาพที่บนกระดาษยับๆ ดูสกปรกและหยาบโล้น
 
เสียงที่เรานึกเป็นคำพูดนี่เสียงใครหรอ คุณเคยสงสัยมั้ย?
 
4:17 pm.
งื้ออ ง่วงจังเลย อะไรกันเนี่ยวันนี้ฉันยังไม่เขียนอะไรเลยเรอะ!
 
ก่อนหน้านี้ฉันนั่งดูหนังในเว็บเถื่อนมา ที่เขาว่ากันว่ามึนตึ๊บ พอดูจบเท่านั่นแหละ ตึ๊บจริงด้วย เรียกได้ว่างงในงง ยังงี้คือเสียเวลา 2 ชั่วโมงครึ่งที่ฉันดูไปรึเปล่า
 
ตาฉันจะปิดให้ได้เลย พระเจ้า
 
งีบสักนิดฉันว่าคงยาวถึงเช้าแน่ๆ
 
ครั้งหนึ่งฉันเคยตัดสินใจบอกแม่ว่าฉันเคยโดนข่มขืน แต่ฉันไม่บอกว่าเป็นใคร แต่รู้อะไรมั้ย ถึงฉันจะเกลียดก็เถอะ แต่ฉันก็ชอบนะ มันทำให้ฉันเฉยชา มันทำให้ฉันโตขึ้น คือเฉยๆ ดูร่านมากไปมั้ยนะ ฉันแค่เรียนรู้ไม่จมปลักและเปลี่ยนมันให้เป็นโอกาศเฉยๆ แต่ ฉันเป็นเด็กที่คิดมากนะ โลกส่วนตัวสูง เป็นเด็กดีมากๆด้วย แต่ตอนที่รู้ครั้งแรก ฉันตัวชาและสั่น ฉันกลัวไปหมด ทำไมพวกเขาทำกับฉันได้นะ ฉันหนีออกจากบ้าน ไปนั่งอยู่ในป่า กับต้นไม้แสนรักของฉัน ฉันเคยทำแผลให้เขา ฉันกอดเข่า คิดทบทวน จุก ฉันร้องไม่มีเสียง ฉันรับไม่ได้จริงๆ คุณคิดดูว่าแค่เด็กผู้หญิงคนนึงต้องมารับรู้อะไรแบบนี้ มันทรมาน ฉันบอกใครไม่ได้ เพราะฉันมีอยู่เหตุลเดียว มันเจ็บปวด ฉันเอาแต่โทษตัวเองว่าไม่ควรทำอย่างนั้น ฉันควรที่จะขี้เหร่ ฉัน ฉันไม่รู้ ฉันไปทำอะไรให้ใคร ทำไม มันไม่ใช่แค่ครั้งเดียว หรือคนเดียว ฉันไม่เข้าใจ ฉันนั่งร้องไห้อย่างหนักและนั่งกอดเข่า ฉันนั่งเพ้อคนเดียว คุณต้นไม้ คุณท้องฟ้า คุณดิน คุณเป็นเพื่อนฉัน คุณปลอบฉันได้มั้ย ฆ่าพวกเขาให้ตายได้หรือเปล่า จนคุณตาและแม่ฉันหาจนพบ ฉันไม่ได้บอกพวกเขาหรอก
 
ฉันหิวข้าวจัง
 
แต่ละวันของฉันหมดไปโดยไม่มีอะไรเลย ใช่มันไม่มีอะไรเลย ฉันทำอะไรไม่ได้นอกจากนั่งบ่นนี่แหละ
 
อยากจะไปให้พ้นซะตรงนี้ ถ้าไอ้พวกเวรข้างนอกนั่น มันไม่ต้องฉันอยู่เพื่อเอาไปทำผลประโยชน์อะไรสักอย่าง พอเถอะ หยุดพูดถึงมัน ไม่มีใครหรอก ฉันจะบดขยี้เจี๊ยวพวกแกให้แสนสาหัสเลย ฮึก.. พอ หยุดสักที พระเจ้า ทำไมสิ่งที่พวกมันทำยัวลอยนวล แต่คนที่โดนกระทำยังจมปลักกับมัน ยุติธรรมดีแล้วใช่ม้้ย 
 
ได้โปรด ได้โปรดปกป้องพวกเขาด้วยเถอะ
 
คถณรู้มั้ยว่าเวลาฉันอาบน้ำน่ะ ฉันทำอะไร? ไม่ ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันเป็นเด็กเส้นตึงมากๆ เลย เรียกได้ว่าตึงตั้งแต่เกิด เส้นตึงในที่นี้หมายถึงเส้นร่างกายฉันนะ มันตึงไปทั่วเลย ฉันไม่เคยจะพยายามที่จะยืดมันตั้งแต่ที่รู้ตัวเลย แต่ปัจจุบัน ฉันพยายามยืดมัน ฉันทำตลอดเวลา รวมถึงตอนอาบน้ำด้วย สระผมกับแปรงฟัง ฉันจะก้มหัวใช้นิ้วมือแตะนิ้วเท้า ครั้งแรกมันเจ็บปวดมากเลย แต่คิดว่าฉันจะถอดใจเหรอ แค่นี้มันจิ๊บๆ ฉันทำค่อนข้างจะหักโหม ไม่ใช่ว่าเพื่อปลลัพธ์ที่เร็ว แต่ฉันว่าง คุณรู้มั้ย เมื่อวาน ฉันก้มตัวลงไปพยายามแตะจนถึงนิ้วเท้า เหมือนเส้นขาพับฉันจะขาดเลย แต่ฉันยังนิ่ง ฉันเปลี่ยนไปแตะที่พื้น ความเจ็บปวดเหล่านั้นฉันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ฉันยิ้มอย่างพอใจ นับ 1 ถึง 120 อย่างใจเย็น หยดน้ำที่ไหลลงมาจากฝักบัว ตกลงสู่พื้นเม็ดแล้วเม็ดเล่า ฉันเกร็งกล้ามเนื้อหน้าท้องและกล้ามเนื้อแขนไปด้วย ตัวฉันเริ่มสั่นเทาจากอาการเจ็บปวด ฉันหายใจแรงขึ้นเรื่อยๆ 120! ฉันค่อยคลายกล้ามเนื้อ พอใจอย่างบอกไม่ถูก ฉันโรคจิตรึเปล่านะ ฮิฮิ
 
มีครั้งนึงที่ฉันไปทิปกับแก๊งค์ แต่ตอนนี้มันเป็นอดีตไปแล้ว บอกเลยถ้าดูภายนอก ฉันเนี่ยแหละเด็กน้อยที่โดนเย็บปากล่ะ ฮ่าๆ แก๊งค์ของฉันค่อนข้างร้ายกว่าเด็กทั่วไป ฉันอยู่กับพวกเขาได้ ให้ตายเถอะฉันไม่ได้เอาเสื้อมาเปลี่ยนซะด้วย เพื่อนสาวที่ไปก็ประมาณ 5 คน รวมฉันด้วย ดูสายตาพวกพี่ผู้ชายที่มองมาสิ ฉันจะเล่นกับเขาสักหน่อยดีมั้ย โอ้เขาส่งเบียร์ให้ฉันกินด้วย แต่ไม่ต้องห่วงฉันคอแข็งน่ะ 5 นาทีต่อมา คุณเชื่อมั้ย ฉันนั่งตาปรือ ไม่คุยกับใครเลย เหมือนลูกเป็ดชะมัด เพื่อนผู้หญิงลงเล่นน้ำกันหมด ยกเว้น ฉันและเพื่อนอีกคนนึง เธอเป็นประจำเดือน เพื่อนสนิทคนหนึ่งกระชากฉันลงน้ำ โอ้วว ไม่เพื่อนรัก กูเปียกหมดแล้ว! แกจะให้ฉันแก้ผ้ากลับบ้านกันรึไงฟะ เจ้าเด็กพวกนี้กลัวฉันไม่สนุกรึไง ฉันลุกขึ้นมานั่งบนกระท่อมเล็กและนั่งเหม่ออีกครั้ง ไม่ฉันไม่ได้เมา ฉันว่าฉันไม่ได้เมานะ แต่คุณไม่ต้องห่วง ฉันป้องกันตัวเองได้ ไม่มีใครทำอะไรฉันได้หรอก ฉันฟังเพื่อนๆ คุยเรื่อยเปื่อย ทำไมเด็กน้อยกันจัง ไร้สาระสุดๆ ฉันรู้สึกว่าฉันเหนือกว่าพวกเขา ไม่รู้ทำไม มีเพื่อนผู้ชายคนหนึ่งที่ขับรถมากับฉัน มันนั่งซึมตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว สักพักมันร้องไห้ เพราะเสพยามาน่ะสิ คือมันกลัวตำรวจ ฉันเลยต้องให้เพื่อนอีกคนขับให้ เฮ้อ ทิปที่น่าเบื่อ แต่ฉันเอามาเล่าทำไมนะ?
 
9:19 pm.
เอาล่ะฉันเพิ่งนึกได้ว่า เมื่อเช้าฉันฝันและจับต้องบางสิ่งได้นี่สิ มีอะไรเป็นตัวพิสูจน์ได้บ้าง นอกจากนี้