จิ้งจอกผู้โชคร้ายกับโรงเรียนเวทต์มน

              ในเช้าวันต่อมาฮานะได้เรียกทุกคนให้ไปเจอที่ลานกว้างหน้าโรงเรียน
          "ทุกคนขอบใจนะที่มาตาที่ฉันนัดนะ"
          "แล้วมีอะไรเหรอฮานะ"อาโออิ ได้ พูดขึ้น
          "ค.....คือ ฉัน มีเรื่อง ที่จะบอก ทุกคน"
          "เรื่องอะไรก็ไม่รู้หรอกนะ แต่ว่าทำต้องให้เจ้าปีศาจนี้มาด้วยละ"นักเรียนคนหนึ่งพูดขึ้น
          "หยุดเรียกเบโตะว่าปีศาจนะ!"ยาตะพูดด้วยท่าทางที่โมโห
          "ใช้แล้วเบโตะคุงไม่ใช้ปีศาจนะ"ฮานะตะโกนให้ทุกคนได้ยิน
          "นี่ฮานะเธอพูดอะไรนะ"นักเรียนคนนั้นพูด
          "นี่! ไอปีศาจหรือว่าแก่ใช้เวทควบคุมจิตใจอีกแล้วงั้นเหรอ"
          "ก็ บอก ว่า อย่าเรียกเบโตะคุงว่าปีศาจนะ"ฮานะ ตะโกน เสียงดัง
          "สงสัยจะโดนควบคุมจิตใจจริงๆ"
          "ฉันนะไม่ได้ถูกควบคุมจิตใจอะไรทั้งนั้นแหละ"
          "ที่เบโตะคุงพูดนะก็ เพราะ เบโตะคุงนะจะทำให้ฉันไม่ให้ถูกเพื่อนๆออกห่างยังไงละ จะได้ ไม่ต้อง โดดเดี่ยว"ฮานะพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า
          "แล้วก็ มีหนังสือ ที่จะ ยืนยัน เรื่องนี้ได้"
          "มันก็แค่หนังสือจะยืนยีนอะไรได้"
          "ต้อง ได้สิ!"ฮานะพูดด้วยควมมันใจ
          "ไม่ได้หรอก น่า!"นักเรียนคนเดิม พูด
          "ได้สิ!"
          "ไม่ได้!"
ระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังเถียงกันอยู่นั้นก็มีลมแรงพัดขึ้น แล้วก็เผยออกเป็นปีศาจยักษ์ที่เคยมาถล่มเบโตะ เมื่อ ครั้งก่อน เบโตะจึงเตรียมที่จะทำการต่อสู้ แต่ยาตะห้ามไว้แล้วบอกว่า
          "นายนะไม่ต่องสู้หรอกปีศาจแค่ระดับนี้นะฉันจัดการได้สบาย"
          "แต่ว่า.....!"เบโตะพูดสวนขึ้น
แล้วยาตะก็กระซิบที่ข้างหูของเบโตะว่า
          "นาย....นะ...มีสิ่งที่ต้องทำอยู่ไม่ใช้เหรอ"
แล้วยาตะก็เตรียมสู้กับปีศาจยักษ์.........