จิ้งจอกผู้โชคร้ายกับโรงเรียนเวทต์มน

          เมื่อเริ่มการต่อสู้ยาตะได้พุ่งเข้าไปโจมตีปีศาจทันที ยาตะเริ่มต่อสู้ด้วยทีกษะที่ตนถนัด ส่วนทางเบโตะได้บอกให้ทุกคนรีบหนีเข้าไปในโรงยิมแต่ไม่มีใครเชื่อเบโตะ เพราะ ทุกคนยังเชื้ออยู่ว่าเบโตะเป็นปีศาจจึงไม่มีใครเชื่อ
     "ทุกคนรีบหนีเข้าไปในโรงยิมเร็วเข้าไม่งั้นตายแน่"เบโตะตะโกนบอกทุกคน
     "ไม่มีทางค.....ใครจะไปเชื้อปีศาจ อย่าง นาย"อาโออิพูดด้วยเสียงสั่นๆ
     "ก็บอกแล้วไงเบโตะนะไม่ใช้ปีศาจนะ"ฮานะพูดขึ้นด้วยเสียงดัง

     "พวกเธอนะช่วยเงียบหน่อยได้มั๊ย"ยาตะ ตะโกนเสียงดัง

ยาตะได้ใช้ดาบของเธอแทงเข้าไปอย่างรวดเร็ว จนเกิดบาดแผลที่หนักหน่วงหลายจุดที่ร่างของปีศาจ

     ย๊า!!!!

     ฉึก!

     ฉึก!!

     ฉึก!!!

     ฉึก!!!!

ในสถานะการตอนนี้ยาตะกำลังได้เปรียบอย่างเห็นได้ชัด แต่อาโออิกลับทำสิ่งที่ไม่ควรทำที่สุด คือ

ตะโกนออกมา

     "จัดการเจ้าปีศาจนั้นเลย คุณยาตะ!"

     "แย่หละ"

ปีศาจเมื่อได้ยิน จึงเปลี่ยนเป่าหมายไปโจมตีอาโออิแทน โดยการขว้างหอกเข้าใส่อย่างรุ่นแรง เมื่อเบโตะเห็นอย่างนั้นจึงรีบวิ่งเข้าไปช่วยอย่างรวดเร็ว ถึงเบโตะจะมีความเร็วที่สามารถพาอาโออิออกจากตรงนั้น แต่ข้างหลังของอาโออิยังมีนักเรียนคนอื่นอยู่อีกมาก เบโตะใช้ตัวบังวิถีของหอกแทน

     ฉึก!!!

หอกได้แทงทะลุร่างของเบโตะ แล้วเลือดของเบโตะก็ไหลออกมาไม่หยุดจนทำให้พื้นที่โดยรอบเต็มไปด้วยเลือด

     "ไม่นะ!"ฮานะที่เห็นภาพของเบโตะได้ตะโกนออกมา และ ช็อกในทันที

ทางยาตะที่เห็นก็ได้เสียสติไปโดยสมบูรณ์ เพราะเหตุผลที่ว่าจริงๆ ยาตะเป็นห่วงเบโตะมาก แล้วเหตุผลที่ยาตะอยากจะเปิดเผยว่าเบโตะเป็นจิ้งจอก ก็เพราะอยากให้ทุกคนย่อมรับในตัวตน ของเบโตะ 

          ปีศาจที่ได้โอกาศจึงรีบดึงหอกออกจากร่างของเบโตะ เบโตะได้ล้มลง แล้วปีศาจก็พุ่งเข้าไปใช้หอกฟาดเข้าที่ลำตัวของยาตะอย่างรุนแรง

     ปัก!

จนยาตะปลิวไปชนกับกำแพงตึกเรียน และ สลบไป

     ตึง!

     "ยาตะ"เบโตะพูด

     "ฉันจะปกป้องทุกคนเอง!!!!"

เบโตะค่อยพยุงตัวเองขึ้น

     "เบโตะะะ"นิฟพูดขึ้น

     ข้าขอปลดปล่อยพลังแห่งภูติ........

มีเปลวเพลิงสีฟ้าครามมหาสารล้อมรอบร่างของเบโตะ หลังเพลิงสีฟ้าครามเริ่มจางลงเผยเป็นร่างภูติจิ้งจอกเงิน โดยหูของเบโตะกลายเป็นหูจิ้งจอก และ มีหางจิ้งจอกงอกออกมา

     "นิฟ"

     "รับทราบ"

     นิฟได้กลายเป็นมีดให้เบโตะ

จากการกลายเป็นภูติจึงมีการฟื้นฟูบาดแผลบางส่วน

     "งั้น..ลุยกันเลย"

จากบาดแผลที่ยาตะทำไว้กับปีศาจตอนนี้ขอเพียงฟันเพียงครั้งเดียวก็สามารถสลายปีศาจตนนี้ได้

          เบโตะพุ่งเขาไปอย่างรวดเร็วแล้วกระโดดฟันจากด้านหลัง

     เป๊ง!!

แต่ทักษะของปีศาจยังเหนือกว่าจึงบล็อก และ เคาเตอร์ ใส่เบโตะได้

     เป๊ง!!!

เบโตะกระเด็นออกมาระยะหนึ่ง แต่เบโตะยังไม่ยอมแพ้จึงเขาจู่โจมอย่างต่อเนื่อง

     ฉึก!!

เป๊ง!!

     ฉับ!!

เป๊ง!!

     ฉับ!!!

เป๊ง!!!

     ฉึก!!!

เป๊ง!!!

การต่อสู้ดำเนินไปสักพักหนึ่ง

     "ทำไม...เราถึงเข้าใกล้มันไม่ได้ซักที"

     "ทั้งๆ ที่ขอแค่ฟันให้โดนสักครั้งเดียวเท่านั้น"

     "เบโตะ"นิฟส่งเสียงเบาๆ

     "งั้นลองวิธีนี้ดูหน่อยก็แล้วกัน"

เบโตะพุ่งเขาไปหาปีศาจแบบตรงๆ ปีศาจได้ใช้หอกแทงเข้าแต่เบโตะมีดสไลท์กับหอกเพื่อเบี่ยงวิถีแล้วก็สำเร็จเบโตะสามารถเบี่ยงวิถีหอกจนข้าประชิดตัวปีศาจได้ เบโตะจึงใช้แรงส่งผลักตัวเองให้ลอยขึ้น แล้วถีบอัดคางของปีศาจ

     ปัก!!!!

แล้วเบโตะก็พลักตัวเองออกมา

.

.

.

ฉึก!!

แต่เบโตะก็ยังอยู่ในรัสมีของหอก จึงถูกแทงทะลุร่างอีกครั้ง

     "โถ่เอ่ย....."

     "อีกนิดเดียวแท้ๆ....."

     "ไม่สิ... ยังมีวิธีอยู่"

เบโตะได้ดึงหอกให้ทะลุเจข้าไปอีกจนสามารถใช้นิฟแทงเข้าตัวปีศาจได้

ฉึก!

ตุม!

ปีศาจได้สลายไป แต่หอกยังไม่ได้กลับสู่<คลังจิตวิญญาณแห่งอาวุธ>(คลังจิตวิญญาณแห่งอาวุธ คือ ที่ๆเก็บอาวุธเวทร์ที่ไม่มีเจ้าของ หรือ อาวุธเวทตร์ที่ไม้มีพลังเวทตร์)

หลังจากนั้นหอกอัใหญ่ก็ค่อยๆกลับสู่<คลังจิตวิญญาณแห่งอาวุธ>ทีหลัง

     "เบโตะ"

     "แค่นี้ฉันก็สมารถปกป้องทุกนได้แล้ว"

     "เบโตะ"

     "เบโตะะะะ"

.

.

.

.

.

.

.

แล้วเบโตะก็สลบไป.............