จิ้งจอกผู้โชคร้ายกับโรงเรียนเวทต์มน

               เบโตะได้ตื่นขึ้นแล้วเด็กผู้หญิงนอนอยู่บนตัวเขา
          "เฮย! นี่เธอเป็นใครมานอน....นี้ได้ไง"เบโตะสดุ่งตกเตียงพร้อมพูดขึ้นด้วยท่าทีที่ตกใจอย่างมาก
เด็กผู้หญิงขยี้ตาด้วยท่าทีที่งัวเงียเหมือนพึ่งตื่นแล้วพูดขึ้น
          "มาสเตอร์...จำข้าไม่ไก้เหรอ"
เบโตะเริ่มตั้งสติแล้วมองดูดีๆแล้วคิดขึ้น
'เหมือนเด็กผู้หญิงที่เราเจอในฝันเลย'
          "หรือว่าเธอ......."
          "ใช้แล้วมาสเตอร์ข้าคืออาวุธของท่าน"เด็กผู้หญิงยิ้มอล้วตอบ เบโตะเริ่มลุกแล้วเดินไปที่เตียง เช็คที่ปลอกมีดที่ได้จากการเลือกอาวุธเมื่อวานแล้วพบว่ามีดไม่อยู่แล้ว แต่่ว่าเบโตะยังไม่เชื่อจึงพูดขึ้น
          "ถ้าเธอเป็นอาวุธของผมจริงงั้นช่วยพิสูจร์ให้ดูหน่อยสิ" เด็กผู้หญิงจึงยิ้มแบบมีอะไรแอบแฝงแล้วพูดขึ้น           " ต้องการให้ข้าพิสูจร์งั้นเหรอ คุณ จิ้ง จอก..." เบโตะตกใจมากเริ่มเปลี่ยนสีหน้าแล้วเขาก็เริ่มสังเกตสีหน้าของเด็กผู้หญิง แล้วเขาก็รู้ว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นไม่ได้พูดขึ้นลอยๆ เบโตะได้เข่าซุดลงทันที และ ได้เตรียมว่าเขาคงไม่ได้มาโรงเรียนนี้อีกแล้ว 
          "ไม่ต้องห่วงหน้ามาสเตอร์ข้าไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกใครหรอกนา ไม่มีอาวุธชิ้นไหนหักหลังมาสเตอร์ของตังเองหรอกนะ" เบโตะรู้สึกโหล้งใจที่เด็กผู้หญิงบอกว่าเธอจะไม่บอกใคร เบโตะยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า
          "แล้วเธอชื่ออะไรละ?"
          "แล้วท่านอยากเรียกข้าว่าอะไรละ?"เด็กผู้หญิงตอบกลับด้วยคำถาม
          "ฮะ!"เบโตะอุทาน
          "มันคงอยากไปที่ภูติอย่างท่านจะเข้าใจสินะ"
เด็กสาวพูดขึ้น แล้วเบโตะก็ทำท่ามึนงง
          "เฮย...."
          "งั้นข้าจะอธิบายให้ฟัง"เด็กสาวเริ่มอธิบาย
          "งั้นก็สรุปคร่าวๆว่าชั้นต้องตั้งชื่อให้เธอแล้วทำพิธีบางอย่างถึงจะทำพันธะอย่างสมบูรณ์สินะ"เบโตะพูดสรุป
          "กว่าจะเข้าใจนะมาสเตอร์บ้า"เด็กสาวพูดเบาๆ
เบโตะเริ่มคิดชื่อให้เด็กสาวแล้วพูดขึ้น
          "นิฟ....ใช้แล้วนิฟต่อจากนี้เธอจะชื่อว่านิฟ!"
          "นิฟเหรอถึงจะเป็นชื่อที่เรียบง่ายไปหน่อยแต่ก็ใช้ได้แหละ"
          "งั้นหลับตาสิมาสเตอร์" เบโตะเริ่มหลับตาลง
เด็กสาวได้จับมือขวาของเบโตะแล้วเด็กสาวก็จูบที่แก้มของเบโตะ...
          "นิฟ....นี่...เธอ...ทำ...อะ...ไรนะ"เบโตะพูดพร้อมหน้าที่แดงยิ่งกว่ามะเขือเทศ
          "ก็..พิ..ธี..ไง..มาสเตอร์ดูที่มือขวาสิ"นิฟพูดพร้อมหน้าที่แดงเล็กน้อย
          "สุดยอดเลยมีตราสัญบักษณ์ขึ้นมาด้วย"เบโตะพูดด้วยท่าทีที่ตื่นเต้น
          "ต่อจากนี้ก็เรียกใช้นิฟได้เสมอเลยนะมาสเตอร์"นิฟเปลี่ยนสีหน้าแล้วพูดขึ้น
          "เออใช้นิฟเธอเปลี่ยนวิธีเรียกชั้นว่ามาสเตอร์เป็นอย่างอื่นแทนดีกว่านะ"
          "งั้นให้ข้าเรียกว่าอะไรละ"
          "นั้นสินะ.....เอาเป็นเบโตะละกัน"
          "ถึงจะผิดต่อกฎของอาวุธก็เถอะ......แต่ถ้าเป็นสิ่งที่มาสเตอร์ต้องการก็ไม่มีปัญหา"
          "งั้นฝากตัวด้วยนะ มาส.... ไม่ใช้สิเบโตะ"
เบโตะลูบหัวนิฟแล้วพูดว่า"ฝากตัวด้วยนะนิฟ"
          "งั้นก็ไปโรงเรียนกันเถอะนิฟ"
          "โอ! เบโตะ"
เบโตะแต่งตัวแล้วออกจากห้องพร้อมไปโรงเรียน
          "ไปกันเถอะนิฟ"
          "โอ!"
               แต่พอถึงห้องเบโตก็ถูกทุกคนในห้องล้อมหน้าล้อมหลังทุกทิศทาง แล้วทุกในห้องก็พูดขึ้นพร้อมกันว่า
          "น่ารัก!!!!!!" แน่นอนว่าไม่ได้หมายถึงเบโตะ
แต่เป็นนิฟที่ควงแขนเบโตะมาต่างหาก
          "เบโตะ...คนพวกนี้มันอะไรกัน?"นิฟพูดขึ้นพร้อมหันมามองเบโตะ
          "อ๋อ ก็เพื่อนร่วมห้องไงละ"
          "นี่เบโตะคุงเด็กผู้หญิงคนนี้ใครเหรอ"เพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งพูดขึ้น
          "อ๋อ เธอคืออาวุธของชั้นชื่อนิฟนะ"
          "โหสุดยอดไปเลยนะสมกับเป็นอาวุธของภูติ"
แล้วฮานะก็พูดขึ้น
          "นิฟจังอยู่กับหม่อนั้นแค่สองคนในห้องหม่อนั้นทำอะไรแปลกๆรึปล่าว"
          "เฮยชั้นไม่ได้ทำอะไรแลยนะ!"เบโตะพูดอย่างตกใจ
          "ก็ปล่าวนะค่ะแค่นอนเตียงเดียวกัน........แล้วก็เมื่อเช้าลูบร่างกายชั้นด้วยละคะ"นิฟพูดพร้อมเขินเล็กน้อย
          "เฮย!ไม่ใช้อย่างที่พวกเธอคิดนะ แค่ว่างนิฟไว้บนหัวนอน แล้วเมื่อเช้าแค่ลูบหัวเองนะ นี่! ทุกคน"
          "เบโตะ นายนะระวังคุกไว้หน่อย...ก็ดีนะ"
          "ก็บอกว่าไม่ไช้ไง!"
               ระว่างที่ทุกคนกำลังคึกคักอยู่นั้นอาจารย์ทาจิบานะก็เดินเขามาแล้วพูดว่า"ทุกคน นั้งที่ได้แล้ว วันนี้จะมีนักเรียนใหม่ยายเข้ามา นั่นก็คือเธอคนนี้"
          "ไม่จริงน่าทำไมกันเธอคนนั้นถึงมาอยู่ที่หนี้........."