จิ้งจอกผู้โชคร้ายกับโรงเรียนเวทต์มน

               เบโตะได้ตื่นขึ้นแล้วเด็กผู้หญิงนอนอยู่บนตัวเขา

          "เฮย! นี่เธอเป็นใครมานอน....นี้ได้ไง"เบโตะสดุ่งตกเตียงพร้อมพูดขึ้นด้วยท่าทีที่ตกใจอย่างมาก

เด็กผู้หญิงขยี้ตาด้วยท่าทีที่งัวเงียเหมือนพึ่งตื่นแล้วพูดขึ้น

          "มาสเตอร์...จำข้าไม่ไก้เหรอ"

เบโตะเริ่มตั้งสติแล้วมองดูดีๆแล้วคิดขึ้น

'เหมือนเด็กผู้หญิงที่เราเจอในฝันเลย'

          "หรือว่าเธอ......."

          "ใช้แล้วมาสเตอร์ข้าคืออาวุธของท่าน"เด็กผู้หญิงยิ้มอล้วตอบ เบโตะเริ่มลุกแล้วเดินไปที่เตียง เช็คที่ปลอกมีดที่ได้จากการเลือกอาวุธเมื่อวานแล้วพบว่ามีดไม่อยู่แล้ว แต่่ว่าเบโตะยังไม่เชื่อจึงพูดขึ้น

          "ถ้าเธอเป็นอาวุธของผมจริงงั้นช่วยพิสูจร์ให้ดูหน่อยสิ" เด็กผู้หญิงจึงยิ้มแบบมีอะไรแอบแฝงแล้วพูดขึ้น           " ต้องการให้ข้าพิสูจร์งั้นเหรอ คุณ จิ้ง จอก..." เบโตะตกใจมากเริ่มเปลี่ยนสีหน้าแล้วเขาก็เริ่มสังเกตสีหน้าของเด็กผู้หญิง แล้วเขาก็รู้ว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นไม่ได้พูดขึ้นลอยๆ เบโตะได้เข่าซุดลงทันที และ ได้เตรียมว่าเขาคงไม่ได้มาโรงเรียนนี้อีกแล้ว 

          "ไม่ต้องห่วงหน้ามาสเตอร์ข้าไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกใครหรอกนา ไม่มีอาวุธชิ้นไหนหักหลังมาสเตอร์ของตังเองหรอกนะ" เบโตะรู้สึกโหล้งใจที่เด็กผู้หญิงบอกว่าเธอจะไม่บอกใคร เบโตะยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า

          "แล้วเธอชื่ออะไรละ?"

          "แล้วท่านอยากเรียกข้าว่าอะไรละ?"เด็กผู้หญิงตอบกลับด้วยคำถาม

          "ฮะ!"เบโตะอุทาน

          "มันคงอยากไปที่ภูติอย่างท่านจะเข้าใจสินะ"

เด็กสาวพูดขึ้น แล้วเบโตะก็ทำท่ามึนงง

          "เฮย...."

          "งั้นข้าจะอธิบายให้ฟัง"เด็กสาวเริ่มอธิบาย

          "งั้นก็สรุปคร่าวๆว่าชั้นต้องตั้งชื่อให้เธอแล้วทำพิธีบางอย่างถึงจะทำพันธะอย่างสมบูรณ์สินะ"เบโตะพูดสรุป

          "กว่าจะเข้าใจนะมาสเตอร์บ้า"เด็กสาวพูดเบาๆ

เบโตะเริ่มคิดชื่อให้เด็กสาวแล้วพูดขึ้น

          "นิฟ....ใช้แล้วนิฟต่อจากนี้เธอจะชื่อว่านิฟ!"

          "นิฟเหรอถึงจะเป็นชื่อที่เรียบง่ายไปหน่อยแต่ก็ใช้ได้แหละ"

          "งั้นหลับตาสิมาสเตอร์" เบโตะเริ่มหลับตาลง

เด็กสาวได้จับมือขวาของเบโตะแล้วเด็กสาวก็จูบที่แก้มของเบโตะ...

          "นิฟ....นี่...เธอ...ทำ...อะ...ไรนะ"เบโตะพูดพร้อมหน้าที่แดงยิ่งกว่ามะเขือเทศ

          "ก็..พิ..ธี..ไง..มาสเตอร์ดูที่มือขวาสิ"นิฟพูดพร้อมหน้าที่แดงเล็กน้อย

          "สุดยอดเลยมีตราสัญบักษณ์ขึ้นมาด้วย"เบโตะพูดด้วยท่าทีที่ตื่นเต้น

          "ต่อจากนี้ก็เรียกใช้นิฟได้เสมอเลยนะมาสเตอร์"นิฟเปลี่ยนสีหน้าแล้วพูดขึ้น

          "เออใช้นิฟเธอเปลี่ยนวิธีเรียกชั้นว่ามาสเตอร์เป็นอย่างอื่นแทนดีกว่านะ"

          "งั้นให้ข้าเรียกว่าอะไรละ"

          "นั้นสินะ.....เอาเป็นเบโตะละกัน"

          "ถึงจะผิดต่อกฎของอาวุธก็เถอะ......แต่ถ้าเป็นสิ่งที่มาสเตอร์ต้องการก็ไม่มีปัญหา"

          "งั้นฝากตัวด้วยนะ มาส.... ไม่ใช้สิเบโตะ"

เบโตะลูบหัวนิฟแล้วพูดว่า"ฝากตัวด้วยนะนิฟ"

          "งั้นก็ไปโรงเรียนกันเถอะนิฟ"

          "โอ! เบโตะ"

เบโตะแต่งตัวแล้วออกจากห้องพร้อมไปโรงเรียน

          "ไปกันเถอะนิฟ"

          "โอ!"

               แต่พอถึงห้องเบโตก็ถูกทุกคนในห้องล้อมหน้าล้อมหลังทุกทิศทาง แล้วทุกในห้องก็พูดขึ้นพร้อมกันว่า

          "น่ารัก!!!!!!" แน่นอนว่าไม่ได้หมายถึงเบโตะ

แต่เป็นนิฟที่ควงแขนเบโตะมาต่างหาก

          "เบโตะ...คนพวกนี้มันอะไรกัน?"นิฟพูดขึ้นพร้อมหันมามองเบโตะ

          "อ๋อ ก็เพื่อนร่วมห้องไงละ"

          "นี่เบโตะคุงเด็กผู้หญิงคนนี้ใครเหรอ"เพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งพูดขึ้น

          "อ๋อ เธอคืออาวุธของชั้นชื่อนิฟนะ"

          "โหสุดยอดไปเลยนะสมกับเป็นอาวุธของภูติ"

แล้วฮานะก็พูดขึ้น

          "นิฟจังอยู่กับหม่อนั้นแค่สองคนในห้องหม่อนั้นทำอะไรแปลกๆรึปล่าว"

          "เฮยชั้นไม่ได้ทำอะไรแลยนะ!"เบโตะพูดอย่างตกใจ

          "ก็ปล่าวนะค่ะแค่นอนเตียงเดียวกัน........แล้วก็เมื่อเช้าลูบร่างกายชั้นด้วยละคะ"นิฟพูดพร้อมเขินเล็กน้อย

          "เฮย!ไม่ใช้อย่างที่พวกเธอคิดนะ แค่ว่างนิฟไว้บนหัวนอน แล้วเมื่อเช้าแค่ลูบหัวเองนะ นี่! ทุกคน"

          "เบโตะ นายนะระวังคุกไว้หน่อย...ก็ดีนะ"

          "ก็บอกว่าไม่ไช้ไง!"

               ระว่างที่ทุกคนกำลังคึกคักอยู่นั้นอาจารย์ทาจิบานะก็เดินเขามาแล้วพูดว่า"ทุกคน นั้งที่ได้แล้ว วันนี้จะมีนักเรียนใหม่ยายเข้ามา นั่นก็คือเธอคนนี้"

          "ไม่จริงน่าทำไมกันเธอคนนั้นถึงมาอยู่ที่หนี้........."