The Red Eye Blood ดวงตาแดงเลือด

               ตกเย็นที่โต๊ะทานข้าวในหอพัก พวกเราทุกคนนั่งกันครบจากนั้นคาสึเมะก็เริ่มอธิบายทั้งหมด สรุปใจความได้ว่า "ผู้หญิงที่ถูกทำร้ายทั้งหมดอายุ14ปีหมด เพราะว่าพวกมันจริงๆแล้วตามล่าคาสึเมะมา ละแผลตามตัวเธอที่มีเพราะพวกมัน" ประมานนี้ ตอนนี้ทุกคนทำหน้างงเหมือนไม่เชื่อ
  "แล้วเธอรู้รึป่าวว่ามันเป็นไครที่ทำแปบนั้นคาสึเมะ
  "เราก็ไม่รู้เหมือนกันคุณซึกะ
  "แล้วทำไมมันต้องตามล่าเธอด้วยคาสึเมะ
  "อันนี้เราเองยิ่งไม่รู้เลย อยู่มาดีดีก็โดนลำร้ายนะค่ะคุณยามิ
  "แล้วพวกเราจะปลอดภัยรึป่าคาสึเมะจัง
  "คุณมาโฮะไม่ต้องกลัวตัวคุณเองไม่เป็นอันตรายแน่นอน แต่คนอื่นไม่แน่ใจ
  "แล้วพวกเรามีวิธป้องกันรึป่าว
  "มีค่ะคุณลุย เราเองที่เรียกมาเพราะเหตุนี้และ
         ฉันที่นั่งเงียบและและฟังคนอื่นถามคำถามคาสึเมะ และได้รับคำตอบกันไปแล้วตอนนี้คาสึเมะหยิบน้ำเทลงบนโต๊ะ
   "ทุกตอนนี้เราจะแสดงถึงสิ่งที่คนทั่วไปไม่ชั่วว่ามีอยู่จริง นั้นคือเวทย์มนต์ หลักของมันคือ ควบคุม บิดเบือน ผสาน คงสภาพ นี้คือหลัก4ปะการ เมื่อเราเข้าใจหลักทั้ง4 จะใช่เวทมนต์ได้ถึงจะไม่ได้ทุกคนก็เถอะนะ"
        ละหว่างคาสึเมะอธิบายเธอแปลสภาพนำให้กลายเป็นแหวน และแจกแหวนให้คนอื่นๆทั้ง4วง ทุกคนหยิบสวมทุกคนตามที่คาสึเมะบอก
  "แหวนที่เราแจกให้พวกเธอ เรียกว่าพันธะวารี มันจะช่วยให้ใช่เวทมนต์ได้ถึงคน คนนั้นจะไม่มีความสามารถทางเวทมนต์เลยแต่ใช่กับน้ำเท่านั้นน่ะ แต่ถึงมันจะช่วยให้ใช้เวทมนต์ได้แต่ก็ต้องฝึกเหมือนกัน"
        หลังจากนั้นคาสึเมะ เทน้ำลงตรงหน้าแต่ละคนและอธิบายหลักทั้ง4ให้ฟัง และบอกว่าให้เราทั่ง4คน แปลสภาพน้ำตรงหน้าให้ขึ้นรอบเป็นทรงลูกบอลกลมแล้วทำให้เป็นน้ำแข็ง โดยใช้การความเปลี่ยนรูปร่างให้เป็นลูกบอลน้ำ และบิดเบือนอุณหภูมิ ให้เย็นลงจนถึงจุดเยือกแข็ง ขั้นที่ผสานน้ำลูกบอลน้ำและอุณหภูมิมาผสาน สุดท้ายคงสภาพให้นานที่สุด จากที่รองทำตามมันยากมากแค่ขั้นแรกก็ยากเกินจะทำได้แล้ว
  "นี้คาสึเมะ
  "มีอะไรมิซาเนะ
  "มีอะไรที่ช่วยให้ง่ายขึ้นไหมมันยากอะ
  "มีสิมิซาเนะ
  "บอกหน่อยพวกเราจะได้ทำได้ไวขึ้น
  "งั้นทุกคนฟังนะ ทุกที่มีกระแสของเวทมนต์อยู่ ปกตินักเวทย์จะต้องใช่ร่างกายเป็นสื่อกลางรวบรวม แต่เราใช่แหวนแทนล่ะ ก่อนอื่นลองหลับตาลงจับความรู้สึกที่แหวนให้รู้สึกกระแส่เวทมนต์และเมื่อเราจับกรดแสเวทมนต์ได้ทุกอย่างจะง่ายขึ้น"
         ฉันที่ทำตามคำแนะนำคาสึเมะ หลับตาลงเพ่งความรู้สึกไปที่แหวนซักเริ่มรู้สึกได้ถึงสายลมอุ่นๆที่ไหลเวียนไปรอบรอบและค่อยไปรวมที่แหวน ค่อยๆไหลไปรวมกับตอนเริ่มทำความคุ้นชินกับกระแสเวททมนต์ พอออกจากสมาธิ ก็ลองทำตามหลักทั้ง4 ครั้งนี้ไปถึงขั้นที่3แต่คงสภาพไม่ได้พอผสานเข้ากันก็แตกออกเป็นผงทุกที
  "นี้เธอเป็นไงบ้างลุย
  "ได้แค่ควบคุมเท่านั้นเอง
  "ทุก ทุกคนเองก็ต่างกัน ต่างคนมีความถนัดต่างกันน่ะอย่าคิดมาก
  "งั้นหลอจะคาสึเมะจัง
  "ใช่ค่ะคุณมาโฮะ
  "แล้วเราจะต้องฝึกไปถึงไหนคาสึเมะ
  "จนกว่าจะคล่องละมิซาเนะ
       ฉันนั่งฝึกไปเรื่อยๆ จนถึงอาการเย็นพอกินอาหารเย็นเสร็จก็ฝึกต่อ ตอนนี้เข้าขั้นคงสภาพไว้แล้วแต่ทว่า มันยังไม่ถึง10วิเลยยังไม่ผ่าน ฉันฝึกอยู่ดีๆก็...... นี้ฉับสลบไปหลอเนียนี้ห้องฉันนี้
  "เธอสลบไป เพราะใช่เวทมนต์มากไปจากที่ไม่คุ้นเคย
  "งั้นหลอแล้วไครพาฉันมาห้อง
  "ฉันอุ้มเธอมาเองละ
  "ขอบใจนะ เธอคงไม่ได้ทำอะไรแปลกกับร่างกายฉันนะ
  "ป่าวเลย เออคืนนี้ฉันขอนอนห้องเธอคิดถึงจัง
  "ก็ได้นะ แต่เธอนอนฟูกนะคาสึเมะ
  "ได้อยู่แล้ว
         ฉันเอาฟูกมาให้คาสึเมะ และเดินลงไปอาบน้ำและไปกินนมก่อนเดินกลับมาที่ห้องนอน เปิดห้องมาก็เจอครสึเมะหลับไปแล้วตอนนั้นเธอพูดอะไรซักอย่าง "มิโย มิโย พี่ขอโทษอย่าไปอย่าไปนะ" เธอละเมอมิโยคงเป็นน้องสาวเธอสินะคาสึเมะ ฉันที่แทบไม่รู้อะไรเกียวกับเธอเลยฉันคงช่วยเธอได้ไม่มากนะ ราตรีสวัสคาสึเมะสาวผมแดงเพื่อนฉัน
           ติดตามตอนต่อไป