The Red Eye Blood ดวงตาแดงเลือด

               ฉันที่อาบน้ำเสร็จ ออกมาที่กำลังจะเดินกลับห้องของตัวเอง เหอๆสบายตัวจริงๆ

  "มิซาเนะ พรุ้งนี้วันเสาร์เธอว่างรึป่าว

  "มีอะไรคาสึเมะ

  "พรุ้งนี้พาฉันไปซื้อของเข้าห้องหน่อย

  "อ้อได้สิไปกี่โมง

  "ซัก10โมงเช้า อ้อละคืนนี้ฉันขอนอนห้องเธออีกคืนนึงนะ

           คืนนี้อีกคืนสินะ นอนได้พรุ้งนี้ต้องพาคสึเมะไปซื้อของอีก คืนนี้ฉันกลับขึ้นมานอนที่เตียงตัวเองเพราะแผลของคาสึเมะหายดีแล้ว เลยให้เธอไปฟูกแทน

  "หลับรึยัง มิซาเนะ

  "ยัง มีอะไร

  "ขอบใจนะสำหลับพรุ้งนี้

  "ไม่เป็นไร นอนเถอะ

       พอไล่เธอนอนเสร็จ ฉันก็หลับไปแต่ก็ต้องสะดุ้งตื่นเพราะมีเสียง "กุกกัก" ดังมาฉันลืมตาขึ้นมองไปที่ฟูกไม่เห็นคาสึเมะ พอมองไปรอบๆห้องแต่ไปสะดุดกับดวงตาสีแดงเลือดที่มุมห้อง

  "นั้น เธอรึป่าวคาสึเมะ

  "อย่าเข้ามานะ อย่าเข้ามา

  "เธอเป็นอะไร บอกฉันมาสิ

       ฉันค่อยๆเดินเข้าไปหาคาสึเมะ เธอนั่งกอดเข่าตัวสั่น ตอนตาเธอสว่างวาบในความมืดมันแดงฉานราวผลึกสีเลือดที่ต้องแสง แล้วอยู่ดีดีเธอก็พุ้งเข้ามา กดตัวของฉันลงกับพื้น ตอนนี้ขัดขืนเธอเต็มที่เพราะเหมือนเธอไม่มีสติแล้ว "โอ้ย" เธอกัดแขนฉันทำไมคาสึเมะ แต่หลังจากผ่านไปแปบนึงตาของเธอหายแดง เธอก็ถอยหนีไปเข้ามุมห้องไป

  "มิซาเนะ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ

  "เธอเป็นอะไรบอกมาสิ กัดฉันทำไม

  "เจ็บรึป่าว

  "ไม่เท่าไหร่ แล้วเธอเป็อะไรคาสึเมะ

  "คงต้องเล่าให้ฟังละสินะ ที่จริงแล้วฉันเป็นผีดูดเลือด แต่ฉันเดิมที่ก็เป็นคนธรรมดาส่วนสาเหตุเธอยากรู้รึป่าว

  "อยากรู้สิ ฉันเองก็สงสัย

  "งั้นฟังนะ เรื่องมันเกิดขึ้น ตอนหลังจากฉันกลายเป็นผู้หญิง วันนึงฉันได้ไปช่วยเด็กผู้หญิงชาวยุโรปคนนึงมาที่บ้าน พอสาวยุโรปคนที่ช่วยฟื้น ก็ได้สอบถามว่าเธอเป็นไคร

  "แล้วไงต่อคาสึเมะ

  "จ้าจ้า ฉันก็ได้รู้ว่าสาวยุโรปคนนั้นชื่อเมลฟิช เป็นผีดูดเลือดสายเลือดแท้ที่มีไม่มาก แต่ตอนนั้นเธอกำลังจะตายถูกของต้องสาบ เธอเหลือเวลาไม่มากแล้วเธอก็กระโดดมากัดคอฉัน แล้วฉันก็สลบไป พอฟื้นมา เธอก็อธิบายว่าตอนนั้นฉันกลายเป็นผีดูดเลือดสายเลือดแท้ไปแล้ว ตอนเมลฟิชกัดเธอถ่ายเลือดฉันสลับกับเธอ"

  "นี้คือสาเหตุ ที่เธอคาสึเมะกลายผีดูดเลือด

  "จะฟังต่อไหมเนีย

  "ฟังๆ เล่าต่อๆ

  "หลังจากนั้นเธอฝึกสอน ฉันให้มีชีวิตในฐานะสายเลือดแท้และเวทมนตร์อยู่5วัน ในวันที่6วันสุดท้ายที่ฉันได้อยู่กับเมลฟิชเธอให้ฉันกินเลือดของเธอแล้วเธอก็บอกลาฉันในฐานะแม่ นี้คือเรื่องที่ฉันกลายเป็นแบบนี้"

  "แล้วที่เป็นแบบมะกี้ละ

  "ความกะหายนะหลอ มันจะเป็นแค่คืนจันทร์มืดกับจันทร์เต็มดวง ส่วนสาเหตุเพราะฉันไม่แวมไพร์แต่กำเนิดมันเลยคุมยาก

  "อ้ออย่างงี้นี้เอง แล้วมันจะหายเมื่อไหร่

  "พระอาทิตย์ขึ้นก็หายเอง ละฉันมีอะไรจะบอกเธอค่าที่ฉันกินเลือดเธอ

  "อะไรอะไร ไหนไหน

  "มันคือชื่อของฉันจริงๆ ชื่อนั้นคือ ราฟาเอล บลัดเฮฟเว้น

  "เป็นชื่อที่ดีนะ ตายละนี้ตี5กว่าแล้ว

  "ทำไมต้องตกใจ

  "อาทิตย์นี้ฉันเป็นเวรทำอาหารเช้าวันหยุด เธอนอนไปก่อนนะเมื่อคืนคงไม่ได้นอนไปละ

        ฉันรีบวิ้งลงมาเข้าครัว และจัดแจ้งทำอาหารเช้าให้เสร็จเพราะคุณยามิค้อนข้างจะตื่นเช้าเพราะเธอจะลงมาฝึกดาบแต่เช้า ฉันวิ้งวุ่นจนคุณมาโฮะ มาช่วยจนเสร็จทัน พอทำเสร็จก็พะตัวจากครัวไปห้องนอนตัวเองละหลับไป

  "ตื่นๆมิซาเนะ 10โมงกว่าแล้ว

  "อ่าอ่า ตื่นก็ได้

      ฉันเดินงัวเงียไปห้องน้ำล้างหน้าแปลงฟัน อาบน้ำแต่งตัว แล้วก็พาคาสึเมะไปห้างแห่งนึงแล้วเธอเดินเลือกซื้อของ ใช้ต่างๆ คาสึเมะนี้เธอแทบไม่รู้อะไรเกี่ยวกับการเป็นผู้หญิงจริงๆ เชื่อระหล่ะว่าไม่ใช่ผู้หญิงโดยกำเนิด เลือกชั้นในยังไม่เป็นฉันต้องเลือกให้ทุกอย่าง

  "คาสึเมะ เธอเลือกซื้อของใช่ผู้หญิงไม่เป็นเลยสินะ

  "แฮ่ ฉันไม่เคยซื้อไงถึงได้ขอให้เธอมาด้วยไงมิซาเนะ

  "แล้วปกติไครซื้อให้ละ

  "แม่ฉันกับน้องสาวน่ะ

       ฉันที่ถามออกไปแบบนั้นก็หยุดถามต่อทันทีเพราะสีหน้าเธอตอนตอบคำถามเรื่องแม่กับน้องมานั้น เหมือนกับเธอจะร้องให้ ฉันพาเธอกับหอพักและจัดของที่ซื้อมาและรอของบางชิ้นที่มาส่งพรุ้งนี้ วันต่อมาฉันช่วยจัดของในห้องจนวันทร์ ฉันออกไปโรงเรียนพร้อมคาสึเมะ ฉันพาเธอไปส่งที่ห้องพักอาจารย์

  "ไปห้องเรียนก่อนนะคาสึเมะ

  "อ่าอ่า

      หลังจากแยกกันกับคาสึเมะ มาที่ห้องเรียนพอนั่งลงก็ได้ยินพวกเพื่อนในห้องจับใจความได้ว่าในช่วง2-3มานี้ มีเด็กสาวอายุ14ปีถูกทำร้ายบาดเจ็บสาหัสหลายคน จนตอนนี้แทบไม่มีนักหญิงในโรงเรียนออกไปไหนมาไหนตอนกลางคืน หลังจากนั้นอาจารย์ก็มา และเรื่องยุ้งก็เกิดขึ้นเมื่อคาสึเมะอยู่ห้องเดียวกับฉันแล้วนั่งข้างฉันด้วย

  "โชคดีจังเลยอยู่ห้องเดียวกับมิซาเนะ

  "เธอแอบทำอะไรใช่ไหมคาสึเมเ

  "นิดหน่อยๆ

         เหอๆ ทำได้แค่ถอนหายใจเพราะคาสึเมะเธอแอบใช้พลังทำให้เธอมาอยู่ห้องเดียวกับฉัน เราเรียนกันจนพักเที่ยง คาสึเมะถูกลุมถามคำถามเต็มไปหมดแล้วเธอกูกเตือนเรื่องละวังว่าอย่าออกไปไหนกลางคืน พอสิ้นสุดคำพูดนั้นเธอลุกมาดึงมือฉันลากไปบนดาดฟ้า

  "ลากฉันมาทำไมคาสึเมะ

  "เรื่องที่มีเด็กผู้หญิงรุ่นเดียวกับเราโดนร้ายเธอรู้รึป่าว

  "เพิ่งรู้ตอนเช้า ทำไมหลอ

  "งั้นเย็นเธอมิซาเนะ ช่วยนัดทุกคนในหอรวมกันเย็นนี้ที

  "มีอะไรรึป่าว สีหน้าเธอไม่ค่อยดี

  "เรื่องที่เกิดขึ้นฉันรู้ว่ามันฝีมือไคร เพราะมันตามฉันมา

  "หมายความว่ายังไง

  "เรื่องรายละเอียดเอาไว้ว่ากันทีหลัง เย็นนี้ค่อยบอก

        ฉันถึงกับอึ้งเลยแต่คาสึเมะนี้แย่กว่าสีหน้าเธอกลัวมาก เธอกังวลสุดๆฉันคงต้องทำตามที่เธอบอกก่อนสินะ เธอคงจะบอกทุกอย่างตามเวลาเองสินะ

             ติดตามตอนต่อไป