The Red Eye Blood ดวงตาแดงเลือด

                    เช้าวันต่อ
               เช้าแล้วหลอ ตุบ...ตุบ ฉันเอามือไปกอดเอเรนอแต่ไม่เจอเลยขวานหา ฉันลุกขึ้นหันไปด้านหลัง เจอเอเรนอในร่างซัคคิวบัสส่องกระจกอยู่แล้วสลับร่างมนุษย์กับซัค
  "แม่ดูสิทำแบบนี้ได้ด้วย" แล้วหมุนซ้ายหมุนขวาดูกระจก
  "เอเรนอลูกอย่าแปลงเป็นซัคคิวบัสให้ไครเห็นหากไม่มีอันตรายถึงชีวิต
  "ค้าา แม่ค่ะเห็นพี่เท็นกุรึป่าว
             เอเรนอถามถึงการาสุเท็นกุ ฉันทำดึงเธอเข้ากอดน้ำตามันไหลออกมาเอง ฉันปล่อยเธอออกจากอ้อมกอด แล้วลุกไปหยิบพัดของเท็นกุมายื่นให้เธอ
  "พี่เท็นกุไปแบบไม่มีวันกลับแล้วสินะค่ะ" เธอน้ำตาไหลออกมา
  "ลูกรู้ได้ยังไงว่าเท็นกุไม่อยู่แล้ว
  "หนูเคยขอพัดนี้กับพี่เท็นกุ แต่เค้าไม่ให้แต่เค้าบอกว่าวันนึงที่ต้องจากไปพี่เค้าจะให้เอง" เอเรนอก้มลงมองพัด
  "เอเรนอไปอาบน้ำล้างหน้าก่อนลูก
  "ค้าแม่" เธอวิ่งออกจากห้อง
  "ออกมาเถอะท่านตาไดเท็นกุ
  "รู้ด้วยรึว่าข้ามา" ชายชลาจมูกยาวปรากตัวขึ้น
  "มีอะไรรึป่าวท่านได้เท็นกุ
  "ข้ามีเรื่องมาเตือน2ข้อ อย่างแรกพลังในพัดนั้นมีมากมายนะต้องละวัง อย่างต่อมาจะต้องมีปีศาจตนอื่นจะมาแย่งชิงมันแน่นอน
  "ขอบคุณค่ะที่มาเตือนท่านไดเท็นกุ
  "ข้าไปก่อนล่ะโชคดีแม่สาวน้อย" เค้าเดินหายไปในอากาศ
         ฉันเปลี่ยนชุดใส่ชุดฝึกซ้อม เอเรนอวิ่งโป๊กลับมาห้องฉับจับแต่งตัวใส่ฝึกซ้อม แล้วพามาห้องฝึกซ้อมเวทย์ 
  "แม่ค่ะมาทำอะไรที่นี้
  "เรียนรู้พลังของปีศาจ
          เอเรนอแปลงร่างฉันแปลงด้วย เรียนการใช้พลังของซัคคิวบัสกับเอเรนอ และพละกำลังที่มากมายของมัน แรกก็รองยิงพลังแบบเล็กแต่พอชักมือสองแม่ลูกไม่ยั้งมือเลย วัดพลังเวทย์เสร็จวัดกำลังต่อตอนแรกหุ่นซ้อมต่อมาก็ซัดกันเอง เราหมดแรงเหนื่อยคืนร่างแล้วออกจากห้องซ้อมเราเดินออกมาจากห้องจะไปห้องอาบน้ำ เจอคาสึเมะด้านร่าง
  "นี้สองคนแม่ลูก ไปทำอะไรมาตัวมอมแมมทั้งคู่เลย
  "ไปฝึกมานิดหน่อย
  "ไปเลยทั้งสองคนไปอ้าบน้ำเลย มิซาเนะเดียวเรามีเรื่องต้องคุยกัน
            ฉันจับเอเรนออ้าบน้ำแต่ละหว่างอาบน้ำ อยู่ดีๆเอเรนอก็ถามว่าโรงเรียนเป็นยังไง ฉันบอกว่ามันเป็นที่ ที่มีทั้งความทุกและความสุข ที่ ที่มีเพื่อนมากมายแล้วก็เงียบไปเราอาบน้ำเสร็จฉันแต่งตัวแล้วให้เอเรอนอไปวิ่งเล่นตามปกติ ไปป่วนคุณมิโฮะบ้าง ลุยนิดหน่อย ซึกะตามเคยส่วนฉันก็มาคุยกับคาสึเมะ
  "นี้มีอะไรจะคุยคาสึเมะ
  "เมื่อวานฉันไปขอเธอ กับแม่เธอ
  "อ้อก็เลยโดนแม่ฉันด่าสินะ
  "ฉันจะรับผิดชอบสิ่งที่ฉันทำ และฉันเองก็ว่ามันถึงเวลาแล้ว
  "เธอแน่มาก แทมโชคดียังไม่ตาย
  "แล้วตัวเธอ ล่ะมิซาเนะ
  "เธอรู้คำตอบอยู่แล้วนี้คาสึเมะ
  "ฉันไปทำธุระก่อนน่ะ" แล้วเธอก็ลุกไป
         หาก่อนตอนนี้เอเรนอไปป่วนไครอยู่ที่ไหน ฉันไปคุณยามิถามเธอไม่เห็น ไปห้องลุย ไปซึกะก็ไม่เจอ มิรุก็ไม่อยู่ห้อง ฉันวิ่งออกมานอกหอพัก เจอเอเรนอยืนมองอะไรอยู่ พอมองตามสายตาก็เห็นนักเรียนปฐมเดินผ่านไป ฉันเดินไปยืนข้างเธอ
  "อยากไปโรงเรียนหลอเอเรนอลูก
  "เอาตามตรงใช่แม่
  "ท่าลูกทำตามกฎที่แม่ตั้งได้มีจะให้ลูกไปโรงเรียน" ฉันนั่งลงแล้วหันมาบอกเธอ
  "แม่ลองบอกมาก่อนค่ะ
  "ข้อแรกห้ามแปลงร่างเด็ดขาดและใช้เวทย์ที่อาจารย์สอนเท่านั้น ห้ามใช้เวทย์ที่แม่สอนเด็ดขาด
  "โหยากอะแม่
  "ถ้าลูกทำได้ แม่จะลงทะเบียนสมาคมเวทย์และร้องขอยศกันมีปัญหาและแม่จะสมัครโรงเรียน
  "หนูทำได้และจะทำมัน" รับปากแทบจะทันที
  "ไปรอในหอก่อนเดียวแม่ไปทำธุระเดียวกลับ
         ฉันกลับเข้ามาในหอพัก แต่งตัวใส่ถุงมือแล้วเปิดประตูมิติฉันเดินทางไปหอกลางเวทมนต์ ไปลงทะเบียนให้เอเรนอ ร้องขอยศโดยมีฉันรับรองในการฝึกและการทดสอบ ฉันแนบถุงมือในเอกสารเพื่อเร่ง ขั้นตอนฉันนั่งรออยู่ราวราวชั่วโมง ซักพักเอกสารรับร้องกับถุงมือก็กลับมา และถุงมือดาวสี่แชกฉันลุกขอบคุณเจ้าหน้าที่ แล้วออกนอกหอกลางมาที่แท่นมิติ ฉันกลับมาหอพักเดินลงมาเจอเอเรนอนั่งดูโทรทัศน์อยู่
  "เอเรนอลูกพกนี้ใว้ติดตัวตลอดเวลา แต่อย่าให้ไครเห็น" ฉันยื่นถุงมือให้เอเรนอ
  "เย้ๆขอบคุณค้าแม่" เอเรนอวิ่งดีใจวนรอบโซฟา
  "เอาล่ะใจเย็น พรุ้งนี้แม่จะพาไปซื้ออุปกรณ์ไปโรงเรียน
  "จริงนะค่ะ
            เอเรนอกระโดดกอดฉัน แล้ววิ่งกลับห้องนอนกระโดดขึ้นที่นอนแล้วนอนทันที ฉันได้แต่ยิ้มฉันจำไม่ได้ว่าได้ยิ้มอย่างมีความสุขแบบนี้มานานแค่ไหนแล้ว ฉันเดินกลับลงมาข้างร่างมายิ้มแล้วเช็คเงินในกระเป๋า 
  "ไงลูกทำอะไรอยู่" เสียงทักทายจากประตู
  "แม่มาได้ไงค่ะ
  "แม่เอานี้มาให้ จะได้ไม่ลำบากพ่อลูกมากไป" แล้วยื่นสมุดบัญชีมาให้
  "ขอบคุณแม่ หนูขอใช้เงินนี้ส่งเสียเอเรนอเรียนนะค่ะ
  "แล้วแต่ลูกเลยมิซาเนะ แล้วนั้นก็คือสิ่งที่พึงกระทำในฐานะคนเป็นแม่ด้วยเอาล่ะแม่กลับก่อนฮาเอลจะได้กลับมานี้ด้วย"
            มิน่าพี่ฮาเอลหายไปไหนที่แท้ไปอยู่ปราสาทแม่ เราเองก็ไปนอนดีกว่า
                   เช้าต่อมา
          แม่ตื่น แม่ตื่น ฉันถูกเอเรนอปลุกแต่เช้า จ้า จ้าแม่ตื่นแล้วฉันเดินงัวเงียไปล้างหน้าและมาแต่งตัว แล้วกลับมาห้องเจอเอเรนอนั่งตาใส "ไปกันรึยังค่ะ" ฉันได้แต่ยิ้มแล้วพาเอเรนอไปซื้อกระเป๋านักเรียน ชั้นในด้วย เอเรนอไม่สูงแต่มีความเป็นผู้หญิงในรูปร่างมากกว่ฉันอีก อดออิจฉาลูกตัวเองไม่ได้ หลังจากซื้อของฉันพาเอเรนอไปสมัคโรงเรียน แล้วพาไปหาของกินก่อนกลับ
        ติดตามตอนต่อไป