The Red Eye Blood ดวงตาแดงเลือด

               หลังนั้นเค้าได้ชักชวนให้เราสองคนร่วมกลุ่มกบฏ แต่คาสึเมะปัตติเศษและชี้แจ้งไปว่าเราแค่มาตามหาคน แล้วก็จะจากไปทีฟบ่นแนวเสียดาย เรากินข้าวเช้ากันกับกลุ่มกบฏแล้วบอกลาพวกเค้า แต่ก่อนกลับฉันฝากข้อความถึงคนของพิภพน้ำแข็งคนที่อยากกลับบ้าน ฉันจะส่งคนมารับในภายหลัง เราสองคนก็บอกลาทุกคนแล้วเดินทางต่อ เราเลือกที่จะกระโดดไปตามต้นไม้พอพ้นม่านเวทมนต์ก็เจองานทันที มีทหารของพิภพนี้เดินค้นหาอะไรบางอย่างคงเพราะเสียงเมื่อวานแน่ เราคงต้องใช้เวทย์สนีกแต่คงใช้ไม่ได้ คงต้องใช้ทักษะตีนแมวสินะ ฉันค่อยๆคานไปบนกิ่งไม้อย่างช้าๆ ฉันมองคาสึเมะเธอทำมือบอกให้ฉันไปทางตะวันออก ลำบากจริงตอนเปลี่ยนกิ่ง พอเราสองคนพ้นกลุ่มทหารเราโดดลงพื้นออกวิ่ง
  "ทำไมเราไม่ใช่ประตูวาร์ปล่ะ คาสึเมะ
  "เท่าที่รู้ ประตูวาร์ปถูกทำลายหมดตอนราชาองค์ใหม่
  "แล้วเราจะไปไหนกันต่อ
  "คงต้องหาเมืองที่มีชาวบ้านอยู่เพื่อรวบรวมข้อมูล
       เราวิ่งกันต่อและแวะพักทุก2ชัวโมงเป็นเวลา15นาที ไปเรื่อยๆ จนกระทั้งมาเจอเมืองที่ทางจะหาข้อมูลได้แต่ทว่าการตรวจสอบคนเข้มงวดมาก 
  "เอายังไงดี คาสึเมะ
  "นั้นไงล่ะวิธี" แล้วเธอก็ชี้ไปกำแพง
  "เอาจริงดิคาสึเมะ
  "จริงมิซาเนะ
      ฉันทำได้แค่ถอนหายใจ แล้ววิ่งตามคาสึเมะไปที่กำแพงเมืองฉันหลีกเลี่ยงการใช่เวทมนต์ ฉันดึงมีดออกมาแทงเข้าตามซอกหินกำแพง แล้วปีนขึ้นไปกับคาสึเมะกำแพงสูงลาวลาว15-20เมตรชีวิตหนอชีวิต พอเราสองคนปีนขึ้นไปถึงบนสุด
  "เอาไงต่อละทีนี้จะลงยังไง
  "ก็โดดไง" คาสึเมะพูดแล้วยิ้ม
  "ตายแน่ ถึงให้มีเวทมนต์ช่วยก็ตายแน่
  "ฉันไม่ให้เธอโดดหลอก
       หลังจากเธอพูดจบ เธอก็อุ้มฉันท่าเจ้าสาวแล้วก็ ย๊ากกกกกกกก......ตายแน่แบบนี้ แต่ตอนลงคาสึเมะ เอามีดแทงลงกำแพงชะลอความเร็วด้วยเป็นระยะระยะ จนถึงพื้นแล้วก็หาเสื้อผ้าเปลี่ยนแล้วเริ่มไล่หาข้อมูลจากชาวบ้าน ทำให้รู้ว่าช้วงนี้ทางปราสาทจะตามจับตัวเด็กที่อายุไม่เกิน13ปีเข้าไปที่ปราสาท แล้วทุกคนที่เข้าไปไม่เคยได้กลับมาเลยซักคน มันทำให้ฉันกลับคาสึเมะหันมองหน้ากัน เรารีบหาที่พัก
  "ทำไมถึงต้องจับตัวเด็กไปด้วย
  "ถามฉันและฉันจะไปถามไครมิซาเนะ
  "คาสึเมะ เธอจำได้รึป่าวตอนไปช่วยแม่ฉันท่านบอกจะถูกดูดพลัง
  "แต่การดูดพลังจากช้าวบ้านทั่วไปมันไม่ได้อะไรเลยนะ
  "เงือนใขในการคุมพลังล่ะ หากเค้าคุมพลังที่ดูดมาได้ไม่สมบูรณ์ล่ะ
  "เวนแล้วไง มันกลืนกินชีวิตของเด็กเพื่อประคองการควบคุมพลัง
  "แล้วทำไมต้องเด็กไม่เกิน13
  "เพราะที่นี้ถือว่าเด็กทุกคนอายุไม่เกิน13ถือว่าบริสุทธ์
  "แล้วคนที่เป็นราชาตอนคือไครล่ะ
  "ไม่ใช่ราชาแต่ราชินีชื่อ ดรูนาฟอนท์ ราชินีผู้กลืนกิน
  "ดูจากชื่อแล้วคบไม่ได้
  "เอาล่ะคืนนี้พักก่อนพรุ้งนี้ค่อยไปต่อ
           เช้าวันต่อมา
        ฉันถูกปลุกขึ้น คาสึเมะบอกว่าด่านนอกแปลกๆมันเงียบผิดปกติ ฉันปลดเวทย์ที่ดวงตาแล้วมองรอบๆทำให้ออร่าของคนที่หลบอยู่จำนวนมาก คาสึเมับอกให้ฉันเตรียมตัวให้พร้อมสู้เราสองคนเดินออกจากโรงแรมอย่างปกติ และแล้วเราก็ถูกล้อมโดยทหารจำนวนมาก ฉันดึงมีดขึ้นมาคาบตามเดิมเพราะงานนี้ไม่ใช้เวทมนต์ พอมองคาสึเมะเธอพยักหน้าคาสึเมะเองก็ดึงถุงมือให้ตึง แล้วก็เข้าตะลุมบอนด์กัน เราเสียเปรียบเรื่องจำนวนแต่เราได้เปรียบเรื่องพลังรบ แต่มันก็เป็นไปที่เราสองคนจะหลบได้ทุกการโจมตี เราหลบหนีมาพ้น วิ่งออกนอกเมืองด้วยความเร็วจนพ้นการตามล่า แต่ว่าทุกอย่างแย่ลงเมื่อฉันดึงลูกธนูที่ท้องตัวเองออก ฉันเกิดอาการหน้ามืด
  "คาสึเมะแย่แล้ว
  "ทำไม มีอะไร
  "ฉันว่าฉันโดนอะไรแปลกๆมาล่ะ" ฉันเปิดแผลให้ดูละล้มลง
  "ลูกศรเงิน ฉันไม่เข้าใจทำไมเป็นแบบ" คาสึเมะพยายามรักษาฉัน
            เธอปฐมพยาบาลเบื้องต้น แล้วอุ่มฉันวิ่งออกไปอย่างเร็ว
         ติดามตอนต่อไป