The Red Eye Blood ดวงตาแดงเลือด

               หลังนั้นเค้าได้ชักชวนให้เราสองคนร่วมกลุ่มกบฏ แต่คาสึเมะปัตติเศษและชี้แจ้งไปว่าเราแค่มาตามหาคน แล้วก็จะจากไปทีฟบ่นแนวเสียดาย เรากินข้าวเช้ากันกับกลุ่มกบฏแล้วบอกลาพวกเค้า แต่ก่อนกลับฉันฝากข้อความถึงคนของพิภพน้ำแข็งคนที่อยากกลับบ้าน ฉันจะส่งคนมารับในภายหลัง เราสองคนก็บอกลาทุกคนแล้วเดินทางต่อ เราเลือกที่จะกระโดดไปตามต้นไม้พอพ้นม่านเวทมนต์ก็เจองานทันที มีทหารของพิภพนี้เดินค้นหาอะไรบางอย่างคงเพราะเสียงเมื่อวานแน่ เราคงต้องใช้เวทย์สนีกแต่คงใช้ไม่ได้ คงต้องใช้ทักษะตีนแมวสินะ ฉันค่อยๆคานไปบนกิ่งไม้อย่างช้าๆ ฉันมองคาสึเมะเธอทำมือบอกให้ฉันไปทางตะวันออก ลำบากจริงตอนเปลี่ยนกิ่ง พอเราสองคนพ้นกลุ่มทหารเราโดดลงพื้นออกวิ่ง

  "ทำไมเราไม่ใช่ประตูวาร์ปล่ะ คาสึเมะ

  "เท่าที่รู้ ประตูวาร์ปถูกทำลายหมดตอนราชาองค์ใหม่

  "แล้วเราจะไปไหนกันต่อ

  "คงต้องหาเมืองที่มีชาวบ้านอยู่เพื่อรวบรวมข้อมูล

       เราวิ่งกันต่อและแวะพักทุก2ชัวโมงเป็นเวลา15นาที ไปเรื่อยๆ จนกระทั้งมาเจอเมืองที่ทางจะหาข้อมูลได้แต่ทว่าการตรวจสอบคนเข้มงวดมาก 

  "เอายังไงดี คาสึเมะ

  "นั้นไงล่ะวิธี" แล้วเธอก็ชี้ไปกำแพง

  "เอาจริงดิคาสึเมะ

  "จริงมิซาเนะ

      ฉันทำได้แค่ถอนหายใจ แล้ววิ่งตามคาสึเมะไปที่กำแพงเมืองฉันหลีกเลี่ยงการใช่เวทมนต์ ฉันดึงมีดออกมาแทงเข้าตามซอกหินกำแพง แล้วปีนขึ้นไปกับคาสึเมะกำแพงสูงลาวลาว15-20เมตรชีวิตหนอชีวิต พอเราสองคนปีนขึ้นไปถึงบนสุด

  "เอาไงต่อละทีนี้จะลงยังไง

  "ก็โดดไง" คาสึเมะพูดแล้วยิ้ม

  "ตายแน่ ถึงให้มีเวทมนต์ช่วยก็ตายแน่

  "ฉันไม่ให้เธอโดดหลอก

       หลังจากเธอพูดจบ เธอก็อุ้มฉันท่าเจ้าสาวแล้วก็ ย๊ากกกกกกกก......ตายแน่แบบนี้ แต่ตอนลงคาสึเมะ เอามีดแทงลงกำแพงชะลอความเร็วด้วยเป็นระยะระยะ จนถึงพื้นแล้วก็หาเสื้อผ้าเปลี่ยนแล้วเริ่มไล่หาข้อมูลจากชาวบ้าน ทำให้รู้ว่าช้วงนี้ทางปราสาทจะตามจับตัวเด็กที่อายุไม่เกิน13ปีเข้าไปที่ปราสาท แล้วทุกคนที่เข้าไปไม่เคยได้กลับมาเลยซักคน มันทำให้ฉันกลับคาสึเมะหันมองหน้ากัน เรารีบหาที่พัก

  "ทำไมถึงต้องจับตัวเด็กไปด้วย

  "ถามฉันและฉันจะไปถามไครมิซาเนะ

  "คาสึเมะ เธอจำได้รึป่าวตอนไปช่วยแม่ฉันท่านบอกจะถูกดูดพลัง

  "แต่การดูดพลังจากช้าวบ้านทั่วไปมันไม่ได้อะไรเลยนะ

  "เงือนใขในการคุมพลังล่ะ หากเค้าคุมพลังที่ดูดมาได้ไม่สมบูรณ์ล่ะ

  "เวนแล้วไง มันกลืนกินชีวิตของเด็กเพื่อประคองการควบคุมพลัง

  "แล้วทำไมต้องเด็กไม่เกิน13

  "เพราะที่นี้ถือว่าเด็กทุกคนอายุไม่เกิน13ถือว่าบริสุทธ์

  "แล้วคนที่เป็นราชาตอนคือไครล่ะ

  "ไม่ใช่ราชาแต่ราชินีชื่อ ดรูนาฟอนท์ ราชินีผู้กลืนกิน

  "ดูจากชื่อแล้วคบไม่ได้

  "เอาล่ะคืนนี้พักก่อนพรุ้งนี้ค่อยไปต่อ

           เช้าวันต่อมา

        ฉันถูกปลุกขึ้น คาสึเมะบอกว่าด่านนอกแปลกๆมันเงียบผิดปกติ ฉันปลดเวทย์ที่ดวงตาแล้วมองรอบๆทำให้ออร่าของคนที่หลบอยู่จำนวนมาก คาสึเมับอกให้ฉันเตรียมตัวให้พร้อมสู้เราสองคนเดินออกจากโรงแรมอย่างปกติ และแล้วเราก็ถูกล้อมโดยทหารจำนวนมาก ฉันดึงมีดขึ้นมาคาบตามเดิมเพราะงานนี้ไม่ใช้เวทมนต์ พอมองคาสึเมะเธอพยักหน้าคาสึเมะเองก็ดึงถุงมือให้ตึง แล้วก็เข้าตะลุมบอนด์กัน เราเสียเปรียบเรื่องจำนวนแต่เราได้เปรียบเรื่องพลังรบ แต่มันก็เป็นไปที่เราสองคนจะหลบได้ทุกการโจมตี เราหลบหนีมาพ้น วิ่งออกนอกเมืองด้วยความเร็วจนพ้นการตามล่า แต่ว่าทุกอย่างแย่ลงเมื่อฉันดึงลูกธนูที่ท้องตัวเองออก ฉันเกิดอาการหน้ามืด

  "คาสึเมะแย่แล้ว

  "ทำไม มีอะไร

  "ฉันว่าฉันโดนอะไรแปลกๆมาล่ะ" ฉันเปิดแผลให้ดูละล้มลง

  "ลูกศรเงิน ฉันไม่เข้าใจทำไมเป็นแบบ" คาสึเมะพยายามรักษาฉัน

            เธอปฐมพยาบาลเบื้องต้น แล้วอุ่มฉันวิ่งออกไปอย่างเร็ว

         ติดามตอนต่อไป