The Red Eye Blood ดวงตาแดงเลือด

               ฉันพาเอเรนอจังเดินเข้าประตูมิติ พ้นออกมาที่หน้าหอพักฉันจูงมือเอเรนอจังเดินเข้ามาในหอพัก เจอแม่กับพี่ฮาเอลกำลังทำอาหารอยู่ ฉันพาเอเรนอไปนั่งลงที่เก้าอี้

  "มิซาเนะลูก เด็กคนนั้นไคร" แม่หันมาถามเรื่องเอเรนอจัง

  "หลานแม่ ลูกสาวหนูกับคาสึเมะ

  "ลูกลอเล่นใช่ไหม" แม่ที่ช็อคจนทำมีดหลุดมือ

  "ตอนที่คิดว่าแม่ตายหนูปล่อยตัวจนท้อง

  "แม่จะฆ่ามัน ฮาเอลไปเอาตัวคาสึเมะมา" แม่หันไปสั่งพี่ฮาเอล

  "อย่านะแม่หนูล้อเล่น

       ฉันนั่งกินข้าวและคอยมองดูเอเรนอจัง เธอดูเศร้าๆหลังจากกินข้าวเสร็จฉันพาเธอไปอาบน้ำ แล้วพาเอเรนอจังขึ้นไปนอน ฉันเฝ้ามองเธอจนหลับไปพอเดินลงมาก็เจอคาสึเมะนั่งอยู่กับแม่และพี่ ฉันเดินไปนั่งรวมกลุ่ม

  "มิซาเนะ ฉันขอถามน่ะทำไมถึงเอาเอเรนอมาอยู่ด้วย" คาสึเมะเอ่ยถามขึ้นมา

  "นั้นสิแม่ก็สงสัย ท่ารับกลับมาเป็นน้องสาวแม่พอว่าแต่หนูจะรับเข้ามาเป็นลูก" แม่เสริม

  "เพราะหนูเข้าใจดีว่าตอนเอเรนอจังรู้สึกยังไง การสูญเสียพ่อแม่หนูก็เคยเจอมากับตัว และอีกอย่างต้นเหตุมันมาจากหนูและคาสึเมะ"

  "เธอรู้ได้ยังไง ฉันถามคนที่รอดแล้วได้คำตอบว่าตอนเกิดเหตุคนที่รอด เป็นคนที่อยู่ในโบสถ์ผู้อาวุธโสรับรู้ถึงเวทย์ เอเรนอจังใช้เวทย์คุ้มกันเลยทุกในนั้นถึงรอด"

  "งั้นหลอ ฉันอยากดูแลเธอ อยากรับผิดชอบ

  "เธอว่าไงฉันว่าตาม" คาสึเมะตอบ

  "แม่ไม่มีปัญหา

  "พี่ตามใจน้องสาวอยู่แล้ว

         ฉันเดินกลับขึ้นมา ฉันสังเกตุดูเอเรนอจังทำให้รู้ว่าเธอยังไม่หลับและเพิ่งกลับมานอนที่เดิม ฉันเดินไปนั่งข้างๆเธอ

  "ได้ยินหมดแล้วใช่ไหม

  "ขอโทษน่ะค่ะ" เอเรนอจังลุกขึ้นมาตอบ

  "โกรธฉันรึป่าว ที่ฉันทำให้เธอเสียครอบครัวไป

  "จะว่าโกรธก็โกรธค่ะ จะว่าไม่ก็ไม่" เอเรนอจังตอบมาทั้งที่ก้มหน้า

  "ทำไมเป็นแบบนั้นล่ะ

  "ที่หนูรอดมาถึงตอนนี้เพราะพี่สาว แต่ที่หนูเสียพ่อแม่ไปก็เพราะพี่สาวหนูจะทำยังไงดี" เอเรนอจังร้องให้ออกมาตอนที่ตอบคำถามฉันดึงเธอเข้ามากอด

  "งั้นจะให้ฉันรับผิดชอบได้ไหม จะเรียกฉันว่าแม่ได้ไหมเอเรนอจัง

  "พี่สาวเคยเสียแม่ไปใช่ไหม

  "ใช่พี่ถึงได้รู้ว่ามันเป็นยังไง พี่ถึงอยากแบ่งมันมาใว้ที่พี่บ้าง

  "งั้นหนูมีข้อแม้อย่างนึงอย่าตายจากหนูไปอีกคนนึงจะได้ไหม

  "ได้แม่สัญญาเอเรนอ

            ฉันนอนลงข้างๆ มองเธอจนมั่นใจว่าเธอหลับฉันค่อยหลับตาลงจนหลับไป แต่รู้สึกตัวว่ามีการเคลื่อนไหว ฉันลืมตาขึ้นเห็นเอเรนอกับแท้งน้ำแข็งในมือเธอ

  "เอาเลยอย่าลังเลเอเรนอ

  "ทำไมพี่สาวไม่กลัวเลยหลอ

  "ฉันยอมรับในผลจากสิ่งที่ฉันก่อขึ้น และในตอนนี้ฉันเป็นแม่เธอฉันจะไม่โกรธไม่โทษเธอ

  "หนูจะฆ่าพี่สาวนะ หลังจากนี้พี่สาวยังจะรักหนูเหมือนเดิมได้อีกหลอ

  "ฉันที่ตัดสินใจที่จะเป็นแม่เธอแล้ว ไม่มีแม่คนไหนโกรธเกลียดลูกตัวเองลงหลอก

        เอเรนอสลายน้ำแข็งในมือเป็นฝุ่นไป เธอร้องให้ฉันเข้าใจเอเรนอในตอนนี้ดีเลยเธอลังเลว่าจะโกรธจะแค้นหรือจะให้อภัย คงต้องให้เวลาเธอสักนิดฉันนั่งมองเธอจนเช้า

  "มิซาเนะ ฉันลาโรงเรียนให้แล้วนะ" คาสึเมะเปิดประตูเข้ามาบอก

  "ขอบใจนะ คาสึเมะไปลอฉันข้างร่างก่อนเดียวมีเรื่องจะคุยด้วย

       ฉันค่อยๆยิกหัวเอเรนอ ออกจากแขนแล้วลุกขึ้นไปเปลี่ยนชุดแล้วเดินลงไปหาคาสึเมะ ข้างร่าง

  "เมื่อคืนฉันรู้สึกได้จากจิตสังหารอ่อน 

  "เมื่อคืนคาสึเมะ เอเรนอพยายามฆ่าฉันแต่เธอทำไม่ลง

  "แล้วมิซาเนะ เธอคิดว่าหลังจากนี้จะไม่มีอีกหลอ

  "ต้องให้เวลาเธอหน่อย เธอยังสับสนอยู่

  "เข้าใจล่ะ ฉันรู้แล้วน่ะว่าฝีมือไครที่ทำลายเมือง

  "ฝีมือไคร

  "ฉันไม่แน่ใจ แต่มันอยู่ที่เราจะไปกันที่ต่อไปเขตแดนโลหิตแดง เธอจำพวกที่เคยมาบุกหอพักนี้ได้ไหมและครั้งที่เธอเกือบตายมันเป็นพวกเดียวกัน

  "จำได้แล้วไปเมื่อไหร่

  "อีก3วัน คืนนี้สรุปแผนการ

        ฉันลุกขึ้น แล้วเดินออกจากหอพักมายืนหน้าหอแล้วคู่คำรามสุดเสียง รอก่อนเถอะไครก็ตามที่ทำกับเมืองแฟรฉันจะทำลายมัน ฉันเดินกลับเข้ามาในหอแล้วเดินกลับขึ้นไปบนห้องแต่ก่อนถึงเจอสาวน้อยขี่เซราเดินออกจากห้อง

  "แม่ขา หนูปวดฉี่

          ฉันรีบพาเอเรนอ ไปห้องน้ำแล้วแปลงฟันให้เธอด้วย ฉันดีใจมากตอนที่เธอเรียกฉันว่าแม่ฉันพาเธอลงมากินข้าวเช้า 

  "เอเรนอ เดียววันนี้แม่จะพาไปซื้อเสื้อผ้าน่ะ

  "ที่เสื้อผ้าต้องซื้อ หลอค่ะแม่

  "เย็บเองก็ได้แต่แม่ทำไม่เป็น และจะได้ไปหาของอร่อยกินกันด้วย

        ฉันเอาเสื้อผ้าสมัยก่อนให้เอเรนอจังใส่ไปก่อน แล้วก็พากันเดินไปห้างสรรพสินค้า ฉันพาเธอเลือกซื้อเสื้อผ้า แต่พอเอเรนอเรียกฉันว่าแม่ทำเอาคนขายมองหน้าตาปิบปิบ แล้วเวะร้านเค้ก

  "อีก3แม่จะไม่อยู่น่ะเอเรนอ

  "แม่จะไปไหน

  "แม่จะไปจัดการกับพวกที่พรากครอบครัวลูก และมันเคยเกือบฆ่าแม่ตาย

  "แล้วแม่จะกลับมาเมื่อไหร่

  "อาจจะไม่ได้กลับ แต่ในกรณีที่เลวร้ายแม่ไม่กลับมาคุณยายกับน้าฮาเอลจะดูแลหนู

  "สัญญาแล้วไม่ใช่หลอ ว่าจะไม่ทิ้งหนูไป

  "แต่แม่จะพยายามทำทุกวิธีทางเพื่อให้ได้กลับมาน่ะ

       ฉันพาเอเรนอกลับบ้าน จับเธอแต่งตัวเป็นตุ๊กตาผมสีทองตัวเล็กๆตุ๊กตาบายชัดๆ พอคิดว่าอีก3วันต้องจากเธอไปพักนึง หรืออาจไม่ได้กลับมาแล้วทำเอาไม่อยากไปเลย

    ติดตามตอนต่อไป