The Red Eye Blood ดวงตาแดงเลือด

               ตกเย็น    

          ฉันเอาเอเรนอจังไปฝากใว้ที่ห้องลุยก่อน แล้วก็เดินลงมาหาแม่ที่ห้องนั่งเล่นทุกคนนั่งหน้าเครียดเลยท่าทางแม่กับพี่จะเจอปัญหาใหญ่มาแน่นอน ฉันนั่งลง

  "แม่รู้นะว่าลูกกำลังคิดอะไรอยู่ ความเครียดแข้นมันไม่ช่วย" แม่มองหน้าฉันแล้วเอ่ยห้าม

  "แม่ค่ะพี่ค่ะหนูมีอะไรข้อร้อง หากหนูไม่ได้กลับมาฝากเอเรนอด้วย

  "มิซาเนะน้องพี่เธอต้องกลับมา เพราะศึกนี้พี่กับแม่ไปด้วยไม่ได้" พี่ฮาเอล รีบพูดให้ฉันรักชีวิตตัวเองและบอกว่างานนี้แม่กับพี่มาด้วยไม่ได้

  "อ้าวทำไมล่ะ มีปัญหาอะไรรึป่าว" คาสึเมะถามขึ้นด้วยความสงสัยอย่างแรง

  "ข้อแรกฉันจะให้ฮาเอลอยู่ดูแลเอเรนอ ส่วนตัวฉันจะต้องไปจัดการกองกำลังที่ปราสาท" แม่อธิบายพลางถอดหายใจ

  "เรื่องครั้งดีมีแต่เธอกับคาสึเมะที่ไปจัดการ แต่ขอจงจำใว้ว่าที่นี้มีคนลอเธอกลับมาอยู่น่ะ" พี่ฮาเอลพูดซ้ำขึ้นทำนองเดิม

     หลังจากนั้นแม่คาสึเมะ คุยกันเรื่องการวางแผนว่าจุดที่จะเปิดประตูไปลงตรงไหน แล้วสภาพเมืองและมอนสเตอร์ที่เป็นอันตราย ฉันเดินกลับมาที่ห้องลุย เจอซึกะ ยามิ มิรุ คุณมิโฮะรวมตัวกันจับเอเรนอจังแต่งชุดนอนแมวอยู่ เธอวิ่งมาหลบหลังฉันแล้วฟ้อง

  "นี้พวกเธอทำอะไรลูกสาวฉัน คุณมิโฮะก็เอากับเค้าด้วย

  "หะนั้นลูกเธอจริงๆหลอ" คุณมิโฮะตกใจอ้าปากค้าง

  "แต่เธอน่ารักมากๆเลย" ลุยบอกแล้วคนก็เสริมว่าใช่

      ฉันพาเอเรนอกลับไปที่ห้องพาเธอเข้านอน แล้วฉันก็เดินไปยืนมองดูคาตานะที่คาสึเมะมันทำให้ฉันตัดสินใจทำอะไรบางอย่าง ฉันหยิบดาบและชิกิงามิตัวมา แล้วเดินออกที่หน้าหอ แล้วก็อัญเชิญชิกิงามิตนนึงออกมา

  "นายหญิงท่านมีเหตุอันไดจึงเรียกข้ามาที่นี้

  "สิ่งต่อไปนี้ ไม่ใช่คำสั่งแต่เป็นคำขอร้องน่ะการาสุเท็นกุ

  "ว่ามาเลย ข้ายินดีทำตามที่ท่านขอ

  "ฉันจะไม่อยู่ซักฝากเธอดูแลเอเรนอลูกสาวฉัน คนที่จะถือดาบนี้คนต่อไป สอนวิชาดาบเธอทดสอบเธอและปกป้องเธอจนกว่าจะตายหากฉันไม่กลับ

  "ข้ารับคำที่นายหญิงท่านร้องขอ ข้าจะดูแลนายหญิงตัวน้อยให้จนกว่าท่านจะกลับมา

  "เราเชื่อในคำพูดของเธอได้รึป่าว

  "ข้าการาสุเท็นกุข้ารับใช้แห่งไดเท็นกุ ขอให้คำสัจว่าจะทำตามที่ได้สัญญากับนายหญิงมิซาเนะ

           ฉันได้รับคำสัญญาจากเท็นกุ มันทำให้ฉันมั่นใจแล้วว่าเอเรนอจะปลอดภัยแน่นอนแต่ไม่ใช่ว่าฉันไม่ใว้ใจพี่ฮาเอลแต่พี่เค้าก็มีงานต้องทำ ฉันเดินกลับเข้ามาในหอพักเจอพี่ฮาเอลนั่งอยู่ เธอลุกเดินมาหยุดตรงหน้าฉัน

  "วางแผนการไกลเหลือเกินมิซาเนะ

  "หนูแก่แค่ห่วงลูก พี่เองก็มีหน้าที่ต้องทำดูแลเอเรนอไม่ได้ตลอดเวลา

  "ขอให้มันจริง เพราะพี่อ่านสีหน้าแววตาของเธอ มันบอกว่ามันไม่ก็เธอต้องตายแน่นอนแล้วเธอไม่เจอมันก็จะตามล่ามันและไม่กลับมา

  "พี่รู้ ว่าหนูคิดยังไงสินะ

  "มิซาเนะเธอเรียกฉันว่า เธอเห็นเป็นพี่สาวจริงๆรึป่าว

  "แน่นอนค่ะ พี่ฮาเอลคือพี่สาวของหนู

  "งั้นนี้คือคำขอร้องในฐานะพี่สาว ไม่ว่ายังไงก็ชั่งจะบาดเจ็บสภาพไหนหรือยังไงก็ตามกลับมาน่ะ

  "ก็ได้หนูจะรับปาก

                3วันผ่านไป

         ฉันแต่งตัวหยิบดาบติดอุปกรณ์พร้อมรบพกกระเป๋ายันต์และชิกิงามิ ฉันก้าวเดินออกจากห้องด้วยสีหน้าแววตาที่เย็นชา ฉันเดินลงมาหน้าเจอทุกคนยืนรอส่งอยู่รวมถึงเอเรนอ ฉันนั่งยองยองตรงหน้าเธอ

  "เอเรนอลูก เอานี้ไปมันจะปกป้องลูก" ฉันยื่นดาบคาตานะให้และชิกิงามิให้เอเรนอจัง

  "อะไรค่ะแม่มิซาเนะ

  "ดาบเล่มพ่อคาสึเมะยกให้แม่เพื่อปกป้องตัวเองแม่ยกมันให้หนู และเรียกว่าชิกิงามิ" ฉันอัญเชิญการาสุเท็นกุออก

  "นี้คือตัวอะไรค่ะแม่" เธอชี้ที่เท็นกุ

  "เค้าคือการาสุเท็นกุ เค้าจะคอยดูแลลูก อย่าดื้อกับเค้านะ เท็นกุฝากลูกฉันด้วยนะ"ฉันอธิบายเอเรนอฟังแล้วหันไปบอกเท็นกุ

  "ขอรับนายหญิง

  "ฉันพร้อมแล้วคาสึเมะ

  "งั้นไปกันเลยมิซาเนเ

       ฉันก้าวเดินเข้าประตู ทันทีที่ก้าวพ้นประตูฉันเจอมอนสเตอร์เผ่าอันเดส 5ตัว ฉันไม่ปล่อยให้มันรู้ตัวฉันกำจัดมันทิ้งทันที มันตายหมดคาสึเมะไม่ทันออกจากประตูมิติเลย เธอออกมาแล้วเธอชวนฉันหาที่นั่งคุยทันที

  "นั่งลงมิซาเนะ" ฉันนั่งลงตามเธอสั่ง

  "มีอะไรว่ามาจะได้รีบไป

  "ผู้หญิงใจดียิ้มได้เสมอ ผู้หญิงฉันรักไปไหนแล้วทำไมเหลือแต่ปีศาจที่จะฆ่าฟันอย่างเดียว

  "ฉันโกรธไม่ได้หลอ ฉันแค้นไม่ได้หลอ

  "โกรธได้แค้นได้แต่อย่าให้มันครอบงำเธอ เพราะจะทำให้เธอตาย

  "ฉันตายแล้วยังไง

  "เธอตายไม่ใช่ เอเรนอ แม่เธอ ฮาเอล และคนอื่นในหอและฉันไม่ใช่หลอที่จะเสียใจ

  "โทษทีฉันขอโทษ 

  "ไม่มีไครอยากเห็นหรือได้ยินว่าคนที่รักของตัวเองตายหลอก ตั้งสติ

  "ขอบใจ ขอบใจ 

  "คืนนี้หาเมือง ใกล้ๆพักการพักในป่าอันตรายเกินไป

          การได้นั่งคุยกับคาสึเมะทำให้ฉันได้สติกลับมา ที่ผ่านมามีแต่อารมณ์ที่อยากล้างแค้นอย่างเดียว คงต้องใจเย็นลงเพราะอารมณ์มันทำให้ฉันลืมสัญญาที่ให้ใว้กับพี่ฮาเอลกับที่ให้ใว้กับเอเรนอ

         ติดตามตอนต่อไป