The Red Eye Blood ดวงตาแดงเลือด
เขียนโดย Bloodlas
วันที่ 5 พฤศจิกายน พ.ศ. 2560 เวลา 13.32 น.
แก้ไขเมื่อ 27 มกราคม พ.ศ. 2561 00.45 น. โดย เจ้าของนิยาย
33) ความลังเลของเอเรนอและเสียงคขู่คำรามของปีศาจ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฉันพาเอเรนอจังเดินเข้าประตูมิติ พ้นออกมาที่หน้าหอพักฉันจูงมือเอเรนอจังเดินเข้ามาในหอพัก เจอแม่กับพี่ฮาเอลกำลังทำอาหารอยู่ ฉันพาเอเรนอไปนั่งลงที่เก้าอี้
"มิซาเนะลูก เด็กคนนั้นไคร" แม่หันมาถามเรื่องเอเรนอจัง
"หลานแม่ ลูกสาวหนูกับคาสึเมะ
"ลูกลอเล่นใช่ไหม" แม่ที่ช็อคจนทำมีดหลุดมือ
"ตอนที่คิดว่าแม่ตายหนูปล่อยตัวจนท้อง
"แม่จะฆ่ามัน ฮาเอลไปเอาตัวคาสึเมะมา" แม่หันไปสั่งพี่ฮาเอล
"อย่านะแม่หนูล้อเล่น
ฉันนั่งกินข้าวและคอยมองดูเอเรนอจัง เธอดูเศร้าๆหลังจากกินข้าวเสร็จฉันพาเธอไปอาบน้ำ แล้วพาเอเรนอจังขึ้นไปนอน ฉันเฝ้ามองเธอจนหลับไปพอเดินลงมาก็เจอคาสึเมะนั่งอยู่กับแม่และพี่ ฉันเดินไปนั่งรวมกลุ่ม
"มิซาเนะ ฉันขอถามน่ะทำไมถึงเอาเอเรนอมาอยู่ด้วย" คาสึเมะเอ่ยถามขึ้นมา
"นั้นสิแม่ก็สงสัย ท่ารับกลับมาเป็นน้องสาวแม่พอว่าแต่หนูจะรับเข้ามาเป็นลูก" แม่เสริม
"เพราะหนูเข้าใจดีว่าตอนเอเรนอจังรู้สึกยังไง การสูญเสียพ่อแม่หนูก็เคยเจอมากับตัว และอีกอย่างต้นเหตุมันมาจากหนูและคาสึเมะ"
"เธอรู้ได้ยังไง ฉันถามคนที่รอดแล้วได้คำตอบว่าตอนเกิดเหตุคนที่รอด เป็นคนที่อยู่ในโบสถ์ผู้อาวุธโสรับรู้ถึงเวทย์ เอเรนอจังใช้เวทย์คุ้มกันเลยทุกในนั้นถึงรอด"
"งั้นหลอ ฉันอยากดูแลเธอ อยากรับผิดชอบ
"เธอว่าไงฉันว่าตาม" คาสึเมะตอบ
"แม่ไม่มีปัญหา
"พี่ตามใจน้องสาวอยู่แล้ว
ฉันเดินกลับขึ้นมา ฉันสังเกตุดูเอเรนอจังทำให้รู้ว่าเธอยังไม่หลับและเพิ่งกลับมานอนที่เดิม ฉันเดินไปนั่งข้างๆเธอ
"ได้ยินหมดแล้วใช่ไหม
"ขอโทษน่ะค่ะ" เอเรนอจังลุกขึ้นมาตอบ
"โกรธฉันรึป่าว ที่ฉันทำให้เธอเสียครอบครัวไป
"จะว่าโกรธก็โกรธค่ะ จะว่าไม่ก็ไม่" เอเรนอจังตอบมาทั้งที่ก้มหน้า
"ทำไมเป็นแบบนั้นล่ะ
"ที่หนูรอดมาถึงตอนนี้เพราะพี่สาว แต่ที่หนูเสียพ่อแม่ไปก็เพราะพี่สาวหนูจะทำยังไงดี" เอเรนอจังร้องให้ออกมาตอนที่ตอบคำถามฉันดึงเธอเข้ามากอด
"งั้นจะให้ฉันรับผิดชอบได้ไหม จะเรียกฉันว่าแม่ได้ไหมเอเรนอจัง
"พี่สาวเคยเสียแม่ไปใช่ไหม
"ใช่พี่ถึงได้รู้ว่ามันเป็นยังไง พี่ถึงอยากแบ่งมันมาใว้ที่พี่บ้าง
"งั้นหนูมีข้อแม้อย่างนึงอย่าตายจากหนูไปอีกคนนึงจะได้ไหม
"ได้แม่สัญญาเอเรนอ
ฉันนอนลงข้างๆ มองเธอจนมั่นใจว่าเธอหลับฉันค่อยหลับตาลงจนหลับไป แต่รู้สึกตัวว่ามีการเคลื่อนไหว ฉันลืมตาขึ้นเห็นเอเรนอกับแท้งน้ำแข็งในมือเธอ
"เอาเลยอย่าลังเลเอเรนอ
"ทำไมพี่สาวไม่กลัวเลยหลอ
"ฉันยอมรับในผลจากสิ่งที่ฉันก่อขึ้น และในตอนนี้ฉันเป็นแม่เธอฉันจะไม่โกรธไม่โทษเธอ
"หนูจะฆ่าพี่สาวนะ หลังจากนี้พี่สาวยังจะรักหนูเหมือนเดิมได้อีกหลอ
"ฉันที่ตัดสินใจที่จะเป็นแม่เธอแล้ว ไม่มีแม่คนไหนโกรธเกลียดลูกตัวเองลงหลอก
เอเรนอสลายน้ำแข็งในมือเป็นฝุ่นไป เธอร้องให้ฉันเข้าใจเอเรนอในตอนนี้ดีเลยเธอลังเลว่าจะโกรธจะแค้นหรือจะให้อภัย คงต้องให้เวลาเธอสักนิดฉันนั่งมองเธอจนเช้า
"มิซาเนะ ฉันลาโรงเรียนให้แล้วนะ" คาสึเมะเปิดประตูเข้ามาบอก
"ขอบใจนะ คาสึเมะไปลอฉันข้างร่างก่อนเดียวมีเรื่องจะคุยด้วย
ฉันค่อยๆยิกหัวเอเรนอ ออกจากแขนแล้วลุกขึ้นไปเปลี่ยนชุดแล้วเดินลงไปหาคาสึเมะ ข้างร่าง
"เมื่อคืนฉันรู้สึกได้จากจิตสังหารอ่อน
"เมื่อคืนคาสึเมะ เอเรนอพยายามฆ่าฉันแต่เธอทำไม่ลง
"แล้วมิซาเนะ เธอคิดว่าหลังจากนี้จะไม่มีอีกหลอ
"ต้องให้เวลาเธอหน่อย เธอยังสับสนอยู่
"เข้าใจล่ะ ฉันรู้แล้วน่ะว่าฝีมือไครที่ทำลายเมือง
"ฝีมือไคร
"ฉันไม่แน่ใจ แต่มันอยู่ที่เราจะไปกันที่ต่อไปเขตแดนโลหิตแดง เธอจำพวกที่เคยมาบุกหอพักนี้ได้ไหมและครั้งที่เธอเกือบตายมันเป็นพวกเดียวกัน
"จำได้แล้วไปเมื่อไหร่
"อีก3วัน คืนนี้สรุปแผนการ
ฉันลุกขึ้น แล้วเดินออกจากหอพักมายืนหน้าหอแล้วคู่คำรามสุดเสียง รอก่อนเถอะไครก็ตามที่ทำกับเมืองแฟรฉันจะทำลายมัน ฉันเดินกลับเข้ามาในหอแล้วเดินกลับขึ้นไปบนห้องแต่ก่อนถึงเจอสาวน้อยขี่เซราเดินออกจากห้อง
"แม่ขา หนูปวดฉี่
ฉันรีบพาเอเรนอ ไปห้องน้ำแล้วแปลงฟันให้เธอด้วย ฉันดีใจมากตอนที่เธอเรียกฉันว่าแม่ฉันพาเธอลงมากินข้าวเช้า
"เอเรนอ เดียววันนี้แม่จะพาไปซื้อเสื้อผ้าน่ะ
"ที่เสื้อผ้าต้องซื้อ หลอค่ะแม่
"เย็บเองก็ได้แต่แม่ทำไม่เป็น และจะได้ไปหาของอร่อยกินกันด้วย
ฉันเอาเสื้อผ้าสมัยก่อนให้เอเรนอจังใส่ไปก่อน แล้วก็พากันเดินไปห้างสรรพสินค้า ฉันพาเธอเลือกซื้อเสื้อผ้า แต่พอเอเรนอเรียกฉันว่าแม่ทำเอาคนขายมองหน้าตาปิบปิบ แล้วเวะร้านเค้ก
"อีก3แม่จะไม่อยู่น่ะเอเรนอ
"แม่จะไปไหน
"แม่จะไปจัดการกับพวกที่พรากครอบครัวลูก และมันเคยเกือบฆ่าแม่ตาย
"แล้วแม่จะกลับมาเมื่อไหร่
"อาจจะไม่ได้กลับ แต่ในกรณีที่เลวร้ายแม่ไม่กลับมาคุณยายกับน้าฮาเอลจะดูแลหนู
"สัญญาแล้วไม่ใช่หลอ ว่าจะไม่ทิ้งหนูไป
"แต่แม่จะพยายามทำทุกวิธีทางเพื่อให้ได้กลับมาน่ะ
ฉันพาเอเรนอกลับบ้าน จับเธอแต่งตัวเป็นตุ๊กตาผมสีทองตัวเล็กๆตุ๊กตาบายชัดๆ พอคิดว่าอีก3วันต้องจากเธอไปพักนึง หรืออาจไม่ได้กลับมาแล้วทำเอาไม่อยากไปเลย
ติดตามตอนต่อไป
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ