The Red Eye Blood ดวงตาแดงเลือด

               ทันทีที่กลับมาถึงทุกคนในหอพักมารอรับ เพราะคาสึเมะตัวแสบแอบมาบอกทุกคนก่อนแล้ว การเดินทางของฉันกับคาสึเมะประมานครึ่งเดือนแต่ที่นี้ผ่านไปแค่7วันยังไม่ทันปิดเทอมเลยการเดินทางครั้งนี้มันอาจสั้น แต่คิดแบบนี้ได้แปบเดียว ก็ถูกทุกคนรั่วคำถามใส่ถึงการเดินทางและคนที่กลับมาด้วย นั้นคือคุณแม่กับพี่ฮาเอลฉันต้องนั่งอธิบายยกใหญ่ พอทุกคนรู้แบบนั้นก็หายสงสัยแล้วพาเข้าฉลองการกลับมาของฉับกับคาสึเมะ เราร่วมงานต้อนรับกลับอย่างสนุกสนาน เราสนุกจนดึกดื่น ฉันเดินออกมาหน้าหอพัก เจอคาสึเมะยืนมองท้องฟ้าอยู่อย่างเคย
  "คาสึเมะว่าจะถามนานแล้ว ทำไมถึงชอบออกมายืนมองฟ้า
  "คงเป็นสายลม กับแสงอันสวยงามละมั้งนะมิซาเนะ" เธอหันมาตอบแล้วยิ้ม
  "สองสาวออกมายืนทำอะไรอยู่" แม่ที่เพิ่งเดินออกมาจากหอทักขึ้น
  "หนูออกมาดูดาวกับคาสึเมะ" ฉันตอบไป
  "แม่จะมาบอกการฝึกของสองคนน่ะ อะนี้ของลูก" แม่ยื่นแผนที่มาให้
  "แผนที่ไปบ้านคุณปู่หลอค่ะ
  "ใช่แล้วลูก แม่จะพี่ฮาเอลของเราไปด้วย" แม่เอายีหัวฉันเล่น
  "แม่นี้รู้ใจจังเลย
  "แล้วของเราล่ะท่านน้า" คาสึเมะพูดพลางชีนิ้วที่ตัวเอง
  "เธอต้องมาฝึกคุมพลังกับฉัน เธอกลัวพลังตัวเองจนใช่มันได้ไม่เต็มที่เพราะเธอคุมมันไม่ได้" แม่พูดบอกคาสึเมะ แล้วอธิบายอีกนิดหน่อย
         แล้วสองคนก็ถูกไล่ไปอาบน้ำนอนคืนนี้ ต้องจัดที่นอนเพิ่มในห้องด้วยแม่กับพี่ฮาเอลมานอนที่ห้องด้วย คงต้องให้แม่นอนเตียงและฉันกับพี่ฮาเอลนอนฝูกสินะ พี่ฮาเอลไปไหนน้า
  "อ้าวมิซาเนะ กำลังทำอะไรมาเดียวพี่ทำเอง" พี่ฮาเอลที่พูดอย่างตะกุกตะกักนิดหน่อย
  "ไม่ต้องหลอกหนูทำเองพี่ฮาเอล
  "แล้วจะให้พี่ทำอะไรล่ะ
  "พี่นั่งตรงนั้นลอนอนพอเลยค่ะ" ฉันสั่งแล้วชี้นิ้วไป
      ปูที่เสร็จฉันกับพี่ฮาเอลล้มตัวลงนอนด้วยกัน พี่ฮาเอลหลับง่ายมากล้มตัวลงนอนไม่ทันไรก็หลับสนิท ฉันเองก็หลับตาลง ซักแม่ก็เข้าห้องมาก่อนท่านไปนอนยังมานั้งข้างๆเอามือลูบหัวอยู่ซักพักนึงแล้วก็ไปนอน มันทำให้ฉันรู้สึกถึงความอบอุ่นที่ขาดหายไปนาน มันทำให้สบายใจจน...จน....zZzZ 
          เช้าวันต่อมา
      ฉันถูกปลุกแต่เช้าตู่ และโดนหาว่าเป็นน้องสาวขี่เศราจากพี่ฮาเอลอีกด้วย ฉันลากสังขารที่ไม่อยากตื่น ไปล้างหน้าแต่งตัว แล้วเดินตามพี่ฮาเอลลงมาเจอคุณแม่ที่ทำอาหารเช้า
  "อ้าลูกทั้ง2คนนั่งก่อน" แม่นกอาหารมาเซิฟ
  "ขอบคุณค้าาแม่
  "ลูกทั้ง2คน ต้องไปบ้านคุณปู่ให้ถึงก่อนเที้ยงนะ
  "ทำไมละค่ะองราชนี
  "เรียกฉันว่าแม่จะดีกว่านะไหนไหนจะมาเป็นพี่สาวมิซาเนะแล้ว อีกอย่างเดียวมิซาเนะโกรธเอา
  "หนูเข้าใจละค่ะมะ...แม่" พี่ฮาเอลเค้าตะกุกตะกักอีกแล้วแทมแทนตัวว่าหนูอีกด้วยน่ารักซะจริง
         เรากินข้าวเช้าเสร็จ ก็ออกเดินทางกันทันทีโดยการขึ้นรถไฟ เราต้องนั่งรถไฟขึ้นเหนือกัน ใช้เวลาประมาณ3ชั่วโมงเห็นจะได้ และขึ้นรถประจำทางอีก15นาที ก็มาถึงที่หมายในแผนที่ของคุณแม่เขียนใว้ มันคือศาลเจ้านี้น่าแทมต้องเดินขึ้นบรรไดอีกด้วยยยย เหอๆ
  "เอาน้ามิซาเนะ นิดเดียวเอง" พูดพลางยิ้มเหะๆ
  "พูดมาได้นะพี่ และไอยิ้มแบบนั้นมันไม่ช่วยนะพี่
       เราเดินขึ้นบรรไดมาเรื่อยๆ แต่พอขึ้นมาไดซักครึ่งทางก็ชนเข้ากับอะไรซักอย่างหันหน้าไปมองพี่ฮาเอล พี่ฮาเอลเองก็รู้สึกเหมือนกันเขตเตือนภัยสินะ เราเดินขึ้นมาจนถึงบดยอด ก็ต้องเข้าสู่สภาวะต่อสู้ทันที เพราะสัตว์อัญเชิญสองตัวยืนขวางอยู่ พวกมันพุงเข้ามา "หยุดดดดดดดด" เสียงของไครบางคนดังขึ้น
  "คุณปูค้าาาาา" ฉันวิ่งเข้าไปหาที่มาของเสียง
  "อ้าวมิซาเนะหลานนี้เอง มากับไครละนั้น" ปู่ถามขึ้น
  "พี่สาวหนูค้าาาาา