The Red Eye Blood ดวงตาแดงเลือด

               ที่นี้ที่ไหนห้องหลอ ฉันค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้นในห้องนั้นมีคน3คนหลับอยู่ คนแรกคือแม่คนที่สองหญิงสาวอายุประมาน20กว่าๆคาดจากหน้าตา และอีกคนคือคาสึเมะที่กุมมือหลับอยู่ข้างๆเตียง เธอรู้สึกตัวแล้วตะโกนบอกทุกคนว่าฉันฟื้นแล้ว

  "มิซาเนะ เธอฟื้นแล้ว" คาสึเมะลุกขึ้นมาดึงฉันเข้าไปก่อน

  "ฉันไม่เป็นอะไรแล้ว คาสึเมะ

  "ร่ายกายลูกเป็นยังไงบ้าง" แม่ลุกเดินมานั้งข้างแล้วถาม

  "แม่ค่ะ ผู้หญิงคนนั้นคือ

  "ฉันชื่อฮาเอล หนึ่งในสองผู้พิทักษ์" ผู้หญิงอีกคนในห้องบอกมา

  "แม่ค่ะแล้วคุณนูเอล" พอถาม ทุกคนมองน่ากันแล้วแม่ก็บอกให้ทุกคนออกไปก่อน

         หลังจากคนอื่นออกไป เหลือแค่แม่ลูกสองคน แล้วคุณแม่ก็จับบ่าแล้วทำหน้าเศร้านิดๆ แล้วบอกว่าคุณนูเอล ตายแล้วเค้าชนะในการต่อสู้และบาดสาหัสต์ แต่ที่แย่กว่าคือฉันตายจากผลที่ย้ายความเสียหายจากเวทย์ที่ที่คาสึเมะโดนหัวใจฉันหยุดเต้น คุณนูเอลเข้ามาแล้วใช้เวทย์บทนึงแม่บอกว่าเค้าไม่เก่งการใช้เวทมนต์แต่เก่งการคิดค้น ฉันกลับมาแต่เค้าตายไป แม่พยายามปลอบฉันการที่เค้าสละชีวิตเพราะฉันช่วยให้เค้าได้พบกับแม่อีกครั้ง

  "มิซาเนะลูก ที่ไดมีความตายที่นั้นต้องย้อมมีความตายเสมอ อีกหนึ่งกลับมาอีกหนึ่งต้องไปแน"

  "แม่ค่ะ หนูขอโทษ" ตอนนี้ฉันทำได้เพียงร้องให้

  "ลูกไม่ผิด เค้ายอมสละมันเพื่อลูก สิ่งที่ลูกควรทำคือใช้ชีวิตนี้ให้ดีที่สุดตอบแทนนูเอล" แม่ดึงฉันเข้าไปกอดแล้วลูบหัว

          ฉันทำได้แค่เก็บตัวในห้อง มองทุกสิ่งมืดดำลง แม่กับคาสึเมะค่อยเวะมาดูคอยให้กำลังใจกับสิ่งที่ฉันเจอ วันเวลาผ่านไป3วัน เสียงประตูห้องเปิด คนคนนึงเดินเข้ามา

  "อาการเป็นยังไงบ้าง องค์หญิง" ฮาเอลเดินเข้าในห้อง

  "ไม่เป็นอะไรแล้ว ขอบคุณนะ

  "เรามีเรื่องต้องคุยกัน เรื่องอาจารย์เออนูเอลน่ะ" เธอนั่งลงแล้วมองฉัน

  "เรื่องอะไรค่ะ

  "อาจารย์น่ะท่านไร้พรสวรรค์เรื่องการใช้เวทมนต์ แต่กลับเก่งเรื่องคิดค้น" เธอเล่าล่ะยิ้ม

  "จริงหลอค่ะ เสียจัง

  "ฉันที่มีความสามารใช้เวทมนต์ เลยขอเป็นลูกศิษย์เค้า เค้าทุ้มเทการสอนให้กับฉัน" สีหน้าของเธอเปลี่ยนไป

  "มีอะไรรึป่าว ฮาเอล

  "ฉันเริ่มรู้สึกว่าเค้ากำกังคิดถึงไครบางคนตลอดเวลา ฉันถามเค้าออกไปน่ะมิซาเนะ" 

  "อะไรค่ะเงียบทำไม ฮาเอล

  "คนที่เค้าคิดถึง คือท่านองค์หญิง อายุนูเอลของในโลกนี้คือ20กว่าจริงแต่อายุที่เค้าใช้มาคือ42ปี เค้าไปที่โลกที่เธออยู่พร้อมองราชนี เค้าดูแล่ท่านตั่งแต่เกิด เค้ารักท่านเหมือนน้องสาว รู้ไม๊ว่าก่อนตายเค้าฝากคำพูดเอาใว้ให้ท่านด้วยรู้ไหมว่าอะไร"

  "ช่วยบอกฉันหน่อยจะได้ไหม

  "นี้คือคำพูดที่เค้าฝากฉันมา ไม่มีพี่ชายคนไหนที่ยอมเห็นน้องสาวตัวตายทั้งที่ช่วยได้แม้ต้องแลกกับอะไรก็ตาม" หลักจากฮาเอลพูดจบก็เดินออกจากห้องไป

          เหมือนฮาเอลเธอรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันทำได้เพียงแค่ร้องให้ ที่ผ่านมาในตอนเด็กๆมักจะผู้ผู้ชายคนนึงมาช่วยเวลามีปัญหาเสมอ เค้านี้เอองคุณนูเอลนี้เองสินะ ภาพต่างๆในหัวค่อยๆกลับมาฉันทำได้แค่บอกขอบคุณ คุณนูเอลในความทรงจำ และในตอนนั้นฉันตัดสินใจได้อย่างนึงแล้วลุกจากเตียงเดินออกมานอกห้องเจอฮาเอล ยืนอยู่

  "ฮาเอลฉันมีอะไรจะขอหน่อยได้ไหม

  "ได้สิองค์หญิง ขอมาเลยค่ะ" ฮาคุกเข่าลง

  "ช่วยมาเป็นพี่สาวฉันจะได้ไหม

  "จะดีหลอค่ะองค์หญิง" ฮาเอลทำหน้าตาเหลอหลา

  "ไม่ต้องเรียกว่าองค์หญิงด้วยเรียกแค่คาสึเมะน่ะพี่สาวฮาเอล

  "ค้าองค์หญิงเออมิซาเนะ " ฮาเอลท่าทางเขิลอายนิดๆ

          ติดตามตอนต่อไป