The Red Eye Blood ดวงตาแดงเลือด

               ฉันเดินข้ามผ่านประตู ในทันทีที่ออกประตูต้องตั้งรับการต่อสู้แล้ว เราถูกล้อมด้วยทหารของประสาท แย่จริงแต่พอคุณแม่ข้ามตามมาทหารก็คุกเข่าลงแล้วเปิดทางให้เราไปต่อ เท่าที่รู้ตอนนี้เราห้องโถง เราต้องขึ้นไปอีก2ชั้น เพื่อให้ไปถึงตัวโลซาเดน เราสามคนกึ่งเดินกึ่งวิ่ง มาที่ชั้นต่อมา เราเจออัสวินคนนึงยืนขวางอยู่

  "เจ้าทั้งสามคนกยุดตรงนั้นซะ" อัสวินที่เฝ้าอยู่ตะโกนสั่งมา

        ฟุบ.........

  "องค์ราชนีทางนี้กระผมจะจัดการเอง" คุณนูเอลที่หายไปแต่เจ้าปรากฎตัวออกมา

           เราสามคนก้าวเดินต่อ แต่อัสวินคนนั้นเข้าขวางใว้แต่คุณนูเอลเข้ามาชนขวางเอาใว้อีก พวกเราเปลี่ยนจากเดินเป็นวิ่ง 

  "แม่ค่ะคุณนูเอลจะไม่เป็นอะไรหลออายุขนาดนั้นและ

  "ไม่เป็นอะไรหลอกนูเอล เค้าเป็นครึ่งคนแคระเลยดูแก่น่ะที่จริงอายุ25-26เองมั้ง

           0.0 งี้นี้เอง เหอโล้งอกนิดนึงแต่ชั้นต่อไปเราจะเจออะไรอีก ฉันกับคาสึเมะเสียพลังต่อสู้มากไม่ได้ด้วย เราตลุยกันขึ้นที่ชั้นต่อมาไม่เจอไครเลย เราหยุดมองรอบๆ

  "มิซาเนะอย่าขยับ" คาสึเมะเอามือมาจับไหร่ก่อนที่ฉันจะขยับตัว

  "ทำไมมีอะไรรึป่าว

  "จิตสังหาร แต่ก็เถอะเธอจะไม่รู้สึกก็ไม่แปลกเพราะมันเล็งที่ฉัน" คาสึเมะตั้งท่าเตรียมสู้

        และในตอนนั้น ก็คนในผ้าคลุมที่คลุมทั้งตัวปรากฎขึ้น "พวกเราไป" แม่ตะโกนสั่งให้วิ่งไปต่อพวกเราวิ่งผ่านหลังของคนคนนนั้น เราเข้าประตูขึ้นบรรไดชั้น2

  "คนเมื่อกี้คือ ไครกันค่ะแม่

  "หนึ่งในสองผู้พิทักษ์แม่ ชื่อฮาเอล" แม่ตอบกลับแล้วยิ้ม

         นั้นน่ะหลอคนที่ช่วยพาคุณแม่หนี เราต้องไปต่อยังไงก็ต้องได้พบกันอีก ตอนนี้เราต้องทำหน้าที่ของเราให้สิ้นสุดและสำเร็จลุล่วง พวกเราหยุดที่ประตูบานใหญ่ คาสึเมะเปิดประตูนั้นออก ทำให้เห็นผู้ชายคนนึง เค้าใส่ชุดสีเขียวมรกตทั้งตัว มีคทาอยู่ข้างตัวอันนึง

  "ยินดีต้อนรับสู่ปราสาทของเรา นามของเราคือโลซาเดน" ชายที่นั่งอยู่ในห้องนั้ลุกขึ้นแนะนำตัวเอง

  "เป็นของเจ้าตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ โลซาเดน" คุณแม่พูดสวนกละแทบในทันที

  "โอ้องค์ราชนี ไม่สิอดีตองราชนี" โลซาเดนพูดปนยิ้ม

  "บัลลังก์นี้ ปราสาทนี้มันไม่ใช่ของเจ้า โลซาเดน" แม่ตะโกนใส่

  "บัลลังก์นี้ อาณาจักรนี้เป็นของเรา แต่กลับเอาสิ่งนึงนี้ข้าไปนั้นคือพลังส่งมันมา" เค้าพูดจบก็พุ่งใส่แม่

  "ท่าอยากได้มาก ก็ข้ามศพเราสองคนไปก่อน" คาสึเมะพูดหลังจากสกัด

        ตอนนี้บรรยากาศเริ่มเลวร้ายลง คาสึเมะที่เข้าสู่สภาวะต่อสู้ ตอนนี้ทั้ง2ยืนจ้องกันแทบไม่ขยับเลย คาสึเมะเป็นสายต่อสู้ทางกายภาพผสมเวทย์ แต่ดูอีกฝ่ายน่าจะเป็นสายเวทย์ล้วน ต้องเตรีนมการซัพพอร์ต ก่อนต้องกางเวทย์ Eric hel มันเป็นเวทย์พื้นที่ฟื้นฟู อยู่ช่วงเวลานึง และต้องใช้เวทย์อีกบทนึง ฉันเอามือสองข้างผสานกันเหมือนภาวนา

            บทร่าย : เบื้องหน้าเราคือมังกรเขียวผู้ปกครองผืนฟ้าทิศเหนือเซริว เบื้องขวาเรามีวิหคเพลิงผู้ปกครองทิศตะวันออกซูซาคุ เบื้องหลังเรามีผู้ที่มีโล้อันแข็งแกร่งมีหางเป็นงูเต่าดินผู้ปกครองทิศใต้เก็นบุ เบื้องซ้ายเรามีเขี้ยวเล็บพยัคฆ์สีขาวผู้ปกครองทิศตะวันตกเบียกโกะ ตัวเราคือโอริวผู้ว่างเปล่าจะขอแบกรับเอาใว้ครึ่งนึง แบ่งแยกต่อผสาน shar   

      เวทย์shar เป็นการเชื่อมและแบกรับความเสียหายจากคู่พันธะเอาใว้ครึ่งนึง แต่ก็มีข้อดีอีกอย่างคือผลการรักษาจากฟื้นฟู จากฉันด้วยแต่ในระหว่างที่ร่ายเวทย์คาสึเมะกับโลซาเดนไปแล้วด้วย อีกฝ่ายเป็นอย่าที่คิดทิ้งระยะห่างแล้วโจมตีด้วยเวทย์ คาสึเมะเสียเปรียบมาก

  "มิซาเนะ ขอบัพเสริมที" คาสึเทะตะโกนมา

  "ขอ30วิ

               มิซาเนะ บทร่าย : สายลมนั้นคือเพื่อนเรา จะโอบกอดและพาเราไปให้ใวกว่าสิ่งได เวทย์เสริมความเร็ว เฟรช

           หลังจากคาสึเมะได้รีบบัฟเธอยิ้ม แล้วเข้าชนเธอไล่บี้อีกฝ่ายได้ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด แต่ในตอนคาสึเมะประชิดตัวโลซาเดนได้แต่กลับถูกเวทย์อัดใส่ที่ท้องจนกระเด็นไปกระแทกกับเสาร์ ความรู้สึกที่คาสึเมะได้รับส่งมาที่ฉันด้วยทำให้รู้เลยว่ามันร่ายแรงแค่ไหน

  "มิซาเนะ ลูกเป็นยังไงบ้าง

  "ไม่เป็นไรค่ะ ดูเหมือนว่าเรื่องที่หนูขอคุณแม่มันจะได้ผล

  "งั้นอย่าฝืนตัวเองนะ

           หลังจากที่คาสึเมะรับการโจมตี ดูเหมือนว่าฝ่ายโลซาเดนจะรู้แล้วว่าฉันเชื่อมต่อกีบคาสึเมะอยู่ เค้าเริ่มโจมตีแบบกราดมั่ว แต่ดูเหมือนว่าจะมีการจงใจโจมตีมาทางฉันด้วย แย่แน่ท่าฉันโดนโจมตีจนหมดสติเวทย์จะคลายออก เปลี่ยนการผสานมือ

         มิซาเนะ บทร่าย : รอบตัวเราคือพื้นที่ห้ามไครก้าวย่างข้ามผ่านมา จะเทพหรือปีศาจก็ตามเราจะถูกคุ้มครองโดยเทพาศักสิทธ์ โล่พิทักษ์มิคาเอล

           หลังจากร่ายเวทย์จบ ทางโลซาเดนก็เริ่มเหมือนจะไม่สนใจอะไรในตัวฉันแล้วเน้นการโจมตีไปที่คาสึเมะ คงหวังจบเรื่องโดยเร็วสินะ แต่รู้สึกเหมือนว่าจะคาสึเมะจะประชิดตัวไม่ค่อยได้เลย คงต้องร่ายบัฟพื้นฐานให้แล้วเสริมเวทย์ เฟรชอีกรอบ แต่ตั้งแต่เริ่มสู้มา โลซาเดนจะใช้เวทย์ขนาดเล็กแต่มักเน้นเวทย์ที่มีผลข้างเคียงแทน มิน่าคาสึเมะถึงช้าลงคงโดนผลข้างนี้เอง คงต้องเสริมการต้านทานผลข้างเคียงสินะ ฉันลบล้างบัฟแล้วร่ายเวทย์ให้ใหม่ทั้งหมดและเสริมการต้านผลต่างอีก

  "คาสึเมะ บุกเลย" ฉันตะโกนบอกเธอ

            คาสึเมะที่ได้ยินพุ้งเข้าใส่ อย่างไม่ลังเลหลบหลีกเท่าทีจำเป็นละปัดอันที่หลบไม่พ้น เข้าชาร์จถึงตัว แล้วรัวหมัดที่ผสานเวทย์เข้ากระแทกไม่ยั้ง เล่นเอาไม่มีจังหวะหายใจแล้วทุบจนจมดินเลยแล้วถอนตัวกลับมายืนหน้าฉัน จบยังนะ

  "มิซาเนะอย่าเพิ่งคลายเวทย์น่ะ" คาสึเมะเตือนฉัน

  "มันยังไม่จบ มันยังไม่จบฉันฆ่าพวกแก่ทั้งหมด" โลซาเดนลุกขึ้นมาด้วยสีหน้าที่โกรธมาก

          แล้วในตอนนั้นโลซาเดน ก็ร่ายเวทย์ขนาดใหญ่ ฉันมองคาสึเมะเอ๊ะทำไมเธอไม่ขยับ "แย่ล่ะฉันขยับไม่ได้" คาสึเมะขยับไม่ได้ เป็นไปได้ยังไงหรือว่าตอนเข้าอัดโลซาเดน คงเป็นตอนนั้นแน่ที่ได้รับผลอัมพาต ทำยังไงดีคงต้องลบล้างเวทย์บนตัวคาสึเมะแต่แบบนั้นไม่รอดแน่ มีวิธีอยู่นี้ฉันลบล้างบัพบนตัวคาสึเมะ พอเธอขยับได้ก็วิ่งออกไป แต่คงไม่ทันแน่ ฉันเปลี่ยนการผสานมือเป็นพนมมือ

      มิซาเนะ บทร่ายที่2 shar : โยกย้ายต่อผสาน ตัวเรานั้นจะรับใว้ทั้งหมด เวทย์shar ช้วงที่2

            ฉันร่ายเวทย์จบ ฉันตั้งหน้ากัดฟันเตรียมรับทุกอย่างใว้ โลซาเดนก็ยิงเวทย์มนต์นั้นออกมา มันชนเข้ากับตัวคาสึเมะ ตูม...........มีเพียงขวันเต็มไปหมด แต่ซักพักคาสึเมะก็พัดฝนขวัญออกไป รอดสินะแย่ล่ะสิขามันไม่มีแรงสติมัน ตาฉันกำลังจะปิดลงตัวฉันเอียงลงและตอนนั้นเห็นสีหน้าของคาสึเมะที่โกรธมาก และคืนร่างเป็นราฟาเอลก่อนจะไม่เห็นอะไร

           ณ ดินแดนวิญญาณ

                 ที่นี้มันดินแดนวิญญาณ จากประสปการต้องหาที่มีแสงสว่าง ฉันวิ่งหาที่อยู่พักนึงจนเจอมัน ฉันเข้าไปนั่งลงในนั้นแล้วมองดูระแวดระวัง จนตอนนั้นมันมีคนชุดสีเขียวนั้นมันโลซาเดน ฉันลุกเตรียมสู้

  "แก่มาทำอะไรที่นี้โลซาเดน

  "เธอ จะต้องถูกสาปวันไดที่เธอมีมากกว่า1ชีวิต เธอจะลืมสิ่งที่รักหวาดกลัวในมันและใน13วันเธอจะหลับมิอาจตื่นขึ้นมา" 

                  หลังจากที่เค้าพูดจบได้แปบเดียว ก็มีประตูประหลาดเปิด แล้วโลซาเดนก็ถูกดูดเข้าไป ฉันกลับมานั่งลงแต่ในตอนนั้นก็รู้สึกว่ามีมือมาจับบ่าแล้วกระชากอย่างแรงแล้วทุกอย่างก็มืดลงฉับพลัน

               โปรดติดตามต่อไป