The Red Eye Blood ดวงตาแดงเลือด

               พอหลังจากโพ่งปากเรียกออกไป คนที่นอนอยู่ในน้ำแข็งนั้นคือแม่ของฉันแน่นอน ฉันวิ่งเข้าไปข้างๆ ท่านฉันนั่งลงมองผู้หญิงที่ฉันเมื่อไม่นานนี้คิดว่าตายไปแล้ว นอนหลับอยู่
  "แม่หนูเธอเข้าไปได้ยังไง" นูเอลที่ยืนอยู่ห่างตรงประตูกับคาสึเมะ
  "ก็แค่เดินเข้ามาทำไมหลอคุณนูเอล
  "มิซาเนะ ฉันกับเค้าเข้าไปไม่ได้" คาสึเมะยืนมืออกมาแล้วก็มีไฟฟ้าข็อตมือเธอ
  "ทำไมแม่ฉันถึงอยู่ในนี้ค่ะ
  "เธอถูกอัสวินคนนึงและจอมเวทย์อีกคนพามา เค้าทั้ง2จัดการทั้งหมดแล้วจากไปน่ะแม่หนู"นูเอลอธิบายอย่างรวบลัด
  "แล้วรู้วิธีช่วยแม่หนูไหมค่ะคุณนูเอล
  "ทั้งคนนั้นบอกใว้ว่ามีเพียงสายเลือดที่จะปลดปล่อยเธอ
        หลังจากรับฟังคำพูดของนูเอลบอก ฉันมองที่ฐานที่ตั้ง มันมีอักษรจำนวนนึงที่ที่ถูกเขียนฉันอ่านไม่ออก ฉันเลิกพยายามอ่านมันและนึกถึงคำพูดของคนที่พาแม่ฉันมาที่นี้ มีเพียงสายเลือดที่จะปลดปล่อยแม่ได้ ฉันถอยห่างและถอดคอนแท็กเวทย์ที่ปิดบังตาฉันไม่ให้เห็นออร่า ฉันถอดมันออกแล้วมองดูอีกทีอย่างชัดๆ อักษรที่เขียนใว้ถูกร่ายมนต์ให้มีเพียงฉันอ่านได้ด้วยตานี้ มันเขียนใว้ว่า 1หยุดสัมพันธ์ที่เชื้อมต่อ 1ถ่วงทำนองที่ผูกพัน ทุกอย่างมันง่ายได้เพียงแค่เป็นฉัน
  "คาสึเมะ นูเอลซังปิดประตูแล้วถอยชิดมุม" ฉันยิบตาสุ่งซิกให้คาสคเมะละวังตัวแล้วฉันก็เอามีดกีดมือแล้วหยุดเลือดลงบนน้ำแข็ง
            บทร่าย : เรานั้นคือผู้สืบทอดโดยชอบทำ เรายอมรับชีวิตและเจตจำนง เรานั้นจะยอมรับทุกสิ่งและปลดปล่อยผู้ถูกจองจำ เวทย์พันธะสายเลือด
         หลังจากร่ายเวทย์จบเลือดของฉันผสมลงกับน้ำแข็ง แล้วเรืองแสงสีแดงสว่างแล้วแตกออกอย่างเร็ว ร่างของแม่ฉัน ค่อยลอยลงมาที่แท่นหิน หลังจากนั้นเธอก็ลืมตาแล้วลุกขึ้นมานั่ง
  "ยินดีตอนรับกลับองราชนี" นูเอลกล่างคำพูดแล้วคุกเข่าลง
  "ลุกขึ้นนูเอลอัสวินของเรา" แม่ของฉันบอกนูเอล
  "แม่ค่ะ แม่จริงด้วย" ฉันยืนเรียกแม่ทั้งน้ำตา
  "โอ้ลูกสาวแม่ โตขึ้นสวยมากเลยนะมิซาเนะมาให้แม่กอดหน่อย" แม่ยื่นมือมาให้ฉันเดินเข้าไปกอด
  "แม่ค่ะหนูคิดถึงแม่จังเลย
  "องค์ราชนี เชิญที่ห้องอาหาร" นูเอลถามขึ้น
  "ก็ดีเหมือนกัน
          ฉันเดินจูงมือกับแม่ ลงไปที่ห้องทานอาหารแล้วคุยกันถึงเรื่องการใช่ชีวิตของฉันแล้วถามถึงคุณพ่อ 
  "ส่วนเธอก็แฟนลูกสาว ฉันสินะคาสึเมะหรือจะให้เรียกราฟาเอล" แม่หันไปถามคาสึเมะแล้วให้คนอื่นออกไเหลือใว้แค่ฉันคาสึเมะ และนูเอล
  "รู้เราขนาดนี้เลยหลอองค์ราชนี ออรอร่า" คาสึเมะถามกับด้วยแววตาที่ดุเลยล่ะ
  "แน่นอนแม่สาวคาสึเมะ ฉันรู้จักกับพ่อเธอนี้" แม่ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
  "เราอยากรู้ ว่าทำไมเราสองคนถึงถูกขอร้อง" คาสึเมะถามในคำถามที่ฉันไม่กล้าพูด
  "นั้นสิน่ะต้องเริ่มจากตรงนี้ เราราชาและราชนีผู้ปกครองเขตแดนที่ยิ่งใหญ่ที่สุด6เขตแดน ถูกก่อกบฏ โดยคนใกล้ชิด ฉันหนีรอดจากการแย่งชิงพลังมาได้แต่ต่างจากอีก4คน แต่อีก1จากไป
  "ไครกันที่ตาย บอกได้ไหมค่ะคุณแม่" ฉันถามท่าน ท่านมีสีหน้าลำบากใจขึ้นมาทันที
  "พ่อฉันไงล่ะ มิซาเนะ" คาสึเมะพูดขึ้นมา
  "แม่มีเรื่องจะต้องบอก ว่าเราจะต้องช่วยราชาและราชนีองค์อื่น ก่อนอื่นคือแม่ ลูกกับราฟาเอลต้องต้องปราบ โลซาเดน กางเขนแห่งความกังขา
  "ทำไมต้องเป็นเค้าล่ะ" คาสึเมะถามทันที
  "เค้าอ่อนแอร์ที่สุดในบรรดาผู้ทรยศไงล่ะ แม่ตอบกลับอย่างใจเย็น
  "เราจะสู้ไหวหลอแม่ ขนาดแม่ยังแพ้"
  "แม่ไม่ได้แพ้ เราถูกวางยา แต่เค้าก็ยังแข็งแกร่งอยู่ดีนั้นและโลซาเดน
  "งั้นเรามีแม่ก็มีโอกาศชนะสินะ
  "แม่ช่วยไม่ได้ท่าแม่เข้าสู้เค้าจะชิงพลังแม่ มีเพียงลูกกับคาสึเมะ" แม่มีสีหน้ากุ้มใจอย่างมาก
  "เรามีโอกาศชนะแค่ไหน" คาสึเมะถาม
  "50-50 ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเธอคาสึเมะ มิซาเนะลูกไปนอนก่อนน่ะแม่ขอคุยกับมิซาเนะก่อน" แม่สส่งสายตาบอกให้ฉันออกมา นูเอลพาลูกฉันไปที่ห้องพัก
            ฉันลุกเดินออกมา ตามนูเอลพาฉันเดินไปที่ห้องพักที่อยู่อีกชั้น ฉันเข้าห้องแล้วร่ายเวทย์ดักฟัง การสทนาของคาสึเมะกับคุณแม่ 
  "เธอรู้ใช่ไหม ว่าเธอตอนนี้แข็งแกร่งไม่พอที่จะปกป้องลูกสาวฉัน
  "เรารู้ ว่าเราแข็งแกร่งไม่พอ เรานั้นอาจจะโกหกคนได้ทั้งโลกแต่เรานั้นไม่อาจโกหกคน คนนึงได้คือตัวเราเอง
  "ก็รู้ตัวดีนิ หลังจากล้มโลซาเดน เสร็จ ฉันจะสอนวิธีคุมพลังของเธอให้ เพื่อไปช่วยเมลฟิช
  "อาจารย์น่ะหลอ เธอน่าจะตายไปแล้วนิ
  "ใช่เป็นอาจารย์และเป็นอาของเธอคาสึเมะ เธอยังไม่ตายเธอถูกจับและช้วงชิงพลัง เพราะราชาองก่อนตายเธอก็เลยซวยไป
  "มิซาเนะ ลงมานั่งฟังเลยไหมเลิกดักฟังซะที
       ซวยและ ฉันเดินลงไปที่ห้องอาหาร แล้วนั่งลงข้างคาสึเมะแม่หันมายิ้ม 
  "มิซาเนะ ลูกเป็นจอมเวทย์ใช่ไหม
  "ค่ะใช่หนูเป็นจอมเวทย์" ฉันให้แม่ดูถุงมือ
  "คาสึเมะ เธอไม่ได้สอนเวทย์อะไรให้ลูกฉันใช่ไหม
  "ไม่เลยเราไม่ได้สอน 
  "ดีแล้ว มิซาเนะลูกหลังจากจบการต่อสู่กับโลซาเดน ลูกต้องไปฝึกเวทย์กับปู่ลูก
  "แล้ว เราจะต้องไปสู้กับโลซาเดนเมื่อไหร่ค่แม่
  "อีกไม่นานไม่น่าเกิน2วัน เพราะท่ามันรู้ มันจะส่งคนมาล่าแม่ แต่เราจะบุกมันก่อน คืนนี้ไปนอนพักกันก่อน
          ฉับกับคาสึเมะเดินกลับขึ้นมาบนห้อง ฉันไปอาบน้ำก่อนแล้วตามด้วยคาสึเมะ เรากลับมาขึ้นเตียงนอน
   ก๊อกๆๆๆ
  "นี้คาสึเมะ ห้ามแอบทำอย่างนั้นกับลูกสาวฉันน่ะลอแต่งงานก่อนนะ
  "รับทราบองค์ราชนี" คาสึเมะตอบกลับ
       ติดตามตอนต่อไป