The Red Eye Blood ดวงตาแดงเลือด

          6ชั่วโมงผ่านไป

               เฮอ...เฮอ...เฮอ ฉันหยุดหอบหลังจากวิ่งไม่หยุด แล้วออกวิ่งต่อตอนนี้ฉันอยู่บนเนินเขาเล็กๆ มองเห็นเมืองอยู่ไกลมากๆฉันหยิบแผนเพื่อยืนยันว่านั้นคือเมืองที่เป็นจุดหมายปลายทาง มันใช่ที่นั้น ฉันออกวิ่งต่ออย่างสุดฝีเท้า เมืองค่อยๆใกล้เข้ามาตามเอเรนอจังเกาะฉันแน่น

  "พี่สาวเราใกล้ถึงแล้ว

  "นั้นอะไรทำไมมีคนยืนอยู้เยอะแยะ" ฉันถามเอเรนอจังกลับไปเพราะมีคนยืนอยู่มากกว่า10

  "วันนี้ครบกำหนดที่พวกเราที่ออกมาใช้ชีวิตนอกเมืองกลับไง

          ฉันเองสงสัยนะแต่พอเข้าใกล้ในระยะที่พอจะเห็นชัด พบว่าเป็นชาวบ้านทั่งหมดและมีขายหญิงคู่นึงยิ้มดีใจ ทันทีที่เห็นเอเรนอจังกับฉัน ฉันหยุดวิ่งห่างจากคนกลุ่มนั้นประมาน5เมตร ฉันอุ่มเอเรนอจังลงพื้น "รอนี้นะค่ะพี่สาว" พอมองไปที่คนกลุ่มนั้นทุกคนหน้าดุขึ้นมาทันทีอ่านจากสายที่มองสิ่งที่ทำให้สีหน้าเปลี่ยน คือถุงมือฉัน โอแย่ล่ะ ฉันก้มมองที่ท้องตัวเองแล้วเอามือจับดู เลือด...ทุกอย่างเริ่มมืดลงฉันกำลังจะเป็นลมเพราะอาการเสียเลือด

   "พี่สาวเป็นอะไรค่ะพี่สาว" ภาพของเอเรนอจังวิ่งเข้าหาฉันก่อนที่จะสลบไป

        ที่นี้ทีไหน ฉันลืมตาขึ้นมาในบ้านหลังนึง เสื้อฉันถูกถอดออกฉันเห็นเอเรนอจังนั่งเฝ้าอยู่ ที่นี้ที่ไหนเอเรนอจัง "บ้านหนูเอง" ฉันลุกหยิบเสื้อคลุม แล้วเดินออกมาจากบ้าน ฉันยิงไฟบอลขึ้นฟ้าทันทีแล้วมุ้งหน้า ไปที่ประตูเมืองแต่ล่ะที่แล้วเขียนสัญลักษณ์ทิ้งใว้ 

  "พี่สาวมาทำอะไรที่นี้

  "พี่มาทิ้งเครื่องหมายให้แฟน

  "พี่มีแฟนด้วย แต่เดียวค่อยคุยกันคุณแม่ให้มาตามไปทานอาการเย็น

  "พี่หลับไปนานแค่ไหน

  "ประมาน2-3ชั่วโมงค่พี่สาว

  "งั้นกลับกันเถอะ

         ฉันเดินกลับไปที่บ้านเอเรนอจัง คนในเมืองมองฉันแล้วคุยกัน ก็นะจากที่มอแลนบอกว่าที่นี้ถูกปิดกันจากคนภายใน ฉันเดินกลับมาถึงบ้านเอเรนอจัง เธอพาฉันไปที่ห้องทานอาหารฉันนั่ง

  "เธอชื่อมิซาเนะสินะ ฉันฟานส่วนนี้คือซาร่าภรรยาฉันขอบคุณที่ช่วยลูกสาวเรา" ฟานพ่อของเอเรนอแนะนำ คนในครอบครัว

  "ไม่ค่ะ เอเรนอจังต่างหากที่ช่วยฉันใว้

  "แล้วเธอมาทำอะไรที่นี้" แม่เอเรนอถามฉัน

  "หนูมาตามหาแม่ค่ะมากับแฟนอีกคน

  "แล้วแม่เธอมาทำอะไรที่นี้" แม่ของเอเรนอถาม

  "ไม่รู้ค่ะพิดีได้ข้อความยอกว่าอยู่ใกล้นี้

        เราทานอารกันแล้สพอแม่ของเอเรนอจังให้ฉันพักที่บ้านเธอจนกว่าจะไปก็ได้ ฉันออกมายิงไฟบอลขึ้นฟ้า แล้วนั่งตรงนั้นประมาชั่วโมงแล้วค่อยกลับเข้าบ้าน เจอเอเรนอจังนั่งอยู่ที่หน้าเตาผิงคนเดียว

  "พี่สาวนั่งนี้สิค่ะ" เอเรนอจังเอามือตบข้างเธอ

  "มีอะไรเอเรนอจัง" ฉันนั่งลงข้างๆ

  "พี่สาวเป็นจอมเวทย์หลอค่ะ

  "ใช่พี่เป็นwizard มีอะไรหลอจ๊ะ

  "หนูอยากเป็นจอมเวทย์ แต่พ่อแม่บอกว่ามันเหลวไหลพ่อหนูเป็นหมอ

  "อ้อมิน่าถึงทำแผลเป็น แต่เวทย์มนต์เป็นสิ่งที่ละเอียดอ่อนน่ะและหากไม่เรียรู้อย่างถูกต้องมันจะอันตราย

  "พี่สาวสอนหนูสิ

  "พี่มีเวลาที่จะสอนเธอแค่สามวันน่ะ

  "3วัน เอาเท่าที่สอนได้มาเลยค่ะ

        ในตอนนั้นที่ฉันตัดสินใจสอนเวทมนตร์เธอ เพราะแววตาเธอจริงจังมันเป็นแววตาที่มุ่งมั่นแล้วตั่งใจจริง ฉันรู้ว่าแค่3วันฉันสอนได้แค่พื้นฐานเท่านั้น ดีกว่าให้เธอไปค้นหาเอาเอง

  "พี่สอนได้แค่พื้นฐานเท่านั้นน่ะ

  "แค่นั้นก็พอแล้ว

  "เธอต้องตั่งใจน่ะ งั้นคืนนี้ไปนอนได้แล้วเอเรนอจัง

       ฉันพาเอเรนอไปนอน แล้วก็เข้านอน เช้าวันต่อมากลางวันพ่อแม่เอเรนอจังไปทำงานที่โรงพยาบาลประจำเมือง ฉันสอนเวทมนต์ให้เอเรนอจังพอพ่อแม่เธอกลับมาฉันก็ออกไปเดินรอบเมืองเพื่อคิดว่าอาจจะเจอคาสึเมะเดินอยู่ ฉันทำตามที่ตกลงกับคาสึเมะในทุกวันวันแรกผ่านไปวันที่2ผ่านไปวันที่3ค่อยๆผ่านไป อย่างไร้วี่แววของคาสึเมะ พรุ้งนี้ฉันต้องไปจากเมืองนี้แล้ว หลังจากที่ฉันมาถึงที่นี้แผนที่ฉันขึ้นจุดหมายใหม่ ฉันเองก็ยังไม่เข้าใจว่ามันมายังไง ฉับสอบถามเกียวกับแผนที่แล้วว่าที่นั้นคือเมืองหลวงของเขตแดนน้ำแข็งรัตติกาล เอาล่ะนอนคืนสุดท้ายที่บ้านนี้ก่อนที่จะต้องจากมันไป

            เช้าวันต่อมา

        ฉันตื่นขึ้น แล้วเดินไปที่ประตูเมืองแล้วลบสัญลักษณ์ที่ทำใว้ แล้วเดินกลับมาบ้านเก็บของลงเป้ ฉันเดินออกจากบ้านมาเจอเอเรนอจังกับแม่เธอ

  "ถึงเวลาที่ต้องจากกันแล้วนะ" ฉันก้มลงพูดกับเธอแล้วลูบหัว

  "พี่สาวต้องไปจริงๆหลอค่ะ"  เธอน้ำตาซึม

  "เอเรนอเธออยากมีพี่สาวมานานแล้ว" ซาร่าแม่ของเอเรนอเอ่ยขึ้น

  "พี่ไปแล้วนะดูแลตัวเองดีดี สิ่งที่เรียนรู้จากพี่หมั่นฝึกในนะ

         ฉันเดินจากมา แล้วหันกลับไปโบกมือบอกลา ฉันเดินมาเรื่อยๆจนถึงประตูเมืองฉันลังเลใจที่จะเดินต่อไปคนเดียว ฉันหันไปมองด้านหลังมันไม่เห็นสิ่งที่ต้องการเห็น ฉันตัดสินใจยิงไฟบอลขึ้นฟ้าแล้วหันกำลังจะก้าวเดินต่อ

       มิซาเนะ!!!!!!!!!!!!

           ติดตามตอนต่อไป