The Red Eye Blood ดวงตาแดงเลือด
เขียนโดย Bloodlas
วันที่ 5 พฤศจิกายน พ.ศ. 2560 เวลา 13.32 น.
แก้ไขเมื่อ 27 มกราคม พ.ศ. 2561 00.45 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) ค่ำคืนแห่งการรอคอยและคำถามว่าเธอคือไคร
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฉันที่ลากสังขารตัวเองที่แบกสาวผมแดงกับสัมภาระของเธอเดินมาจนถึงหอพัก ฉันเปิดประตูเดินเข้ามาในหอ
"มิซาเนะให้ฉันเธออะไรไหม"เห้ๆๆๆๆ"นั้นไครนะละของที่ใช่ทำอาหารล่ะ
"ลุย เธอบาดเจ็บ ช่วยเตรียมผ้าสะอาดมาเยอะๆ กล่องปฐมพยาบาล น้ำสะอาดให้หน่อย
"แล้วไม่พาเธอไปหาหมอล่ะ
"เธอไม่ยอมไปน่ะสิ ช่วยไปจัดการตามที่บอกก่อน ละให้ไครก็ได้มาช่วยพยุงไปหาที่นอนที
"ได้ๆ ฉันจะจัดการให้ มิซาเนะรอแปบนะ
ฉันที่ค่อยพยุงสางผมแดง เข้าไปที่ห้องนั่งเล่นตอนนั้นคุณซึกะก็เข้ามาช่วยพยุง พาเธอไปนอนลงที่โซฟา ฉันฉีกเสื้อเธอออกเพราะมันเปื้อนเลือดจนดูไม่ได้ ฉันเตรียมการทำแผลโชคดี ที่พ่อแม่ฉันเป็นหมอทั้งคู่ ตอนเด็กเลยถูกสอนเรื่องการเย็บแผล การรักษาแผลของมีคอมมาบ้าง และฉันก็มีอุปกรณ์อยู่ด้วย
"มิซาเนะอะนี้ของที่ต้องการ
"ขอบใจลุย ช่วยอีกอย่างนะ ไปที่ห้องฉันเอากล่องพยาบาลแดงมาที
"ได้เลยๆฉันรีบไปเอามาให้
"คุณซึกะ กลัวเลือดไหมค่ะ
"ฉันไม่กลัวจะ ทำไมหลอ
"งั้นเดียวช่วยเป็นลูกมือที แต่ก่อนอื่นช่วยไปบอกคุณมิโฮะให้ต้มน้ำร้อนใว้ให้ทีค่ะ
"ฉันจัดการให้ มิซาเนะ
"ขอบคุณค่ะคุณซึกะ
ฉันที่พยาประคองสติของสาวผมแดงคนนี้เอาใว้ โชคดีที่แผลเธอไม่ลึกมากเท่าไหร่แต่ทิ้งใว้นานไม่ได้เพราะเดียวเธอช็อคเอาเพราะอาการขาดเลือด ฉันรีบเอาผ้าชุบน้ำเช็ดเลือดที่อยู่ตามตัวเธอและทันทีที่บุยเอากล่องพยาบาลแดงมา ก็เตรียมการเย็บแผลฆ่าเชื้ออุปกรณ์ ทำความสะอาดแปล ตอนที่เริ่มเย็บแผลสาวผมแดงเธอยังมีสติอยู่บ้างแต่ตอนเย็บเสร็จเธอไม่มีปติกริยาแล้ว แต่หัวใจยังเต้นและยังหายใจอยู่
"มิซาเนะ เป็นยังไงบ้าง
"ฉันไม่รู้เหมือนกัน ลุย
"มิซาเนะจัง น้ำร้อนได้แล้วจะ
"คุณมิโฮะ ขอบคุณค่ะ คุณมิโฮะกับลุยช่วยเช็ดตัวเธอคนนี้หน่อยน่ะค่ะ
"ได้จะ เดียวฉันกับลุยจังจะจัดการให้
"งั้นหนูกับคุณซึกะขอตัวไปอาบน้ำก่อนน่ะค่ะ
ฉันที่ตัวเปื้อนเลือด ถอดชุดออกแล้วเดินเค้าไปอ้างน้ำ ฉันค้อนข้างกังวลตอนฉันเย็บแผลถึงแม้จะไม่ใช่ครั้งแรกก็เถอะแต่นี้มันเป็นแผลที่ให้ที่สุดเท่าที่เคยทำมา แต่ตอนนั้นฉันแสดงออกถึงความกังวลไม่ได้ แต่ฉันทำดีที่สุดแล้วที่เหลือก็แล้วแต่โชคชะตา เอ๊ะเดียวนะฉันมองไม่เห็นออร่าของสาวผมแดงคนนั้น คงไม่ใช่มั่ง เพราะคนที่ไม่มีออร่าคือคนตายหรือกำลังจะตาย ฉันรีบออกจากห้องน้ำแต่งตัวแล้ววิ่งมาดูสาวผมแดงคนนั้น
"คุณมิโฮะ ค่ะอาการเธอเป็นยังไงบ้าง
"อ้าวมิซาเนะจัง อาบน้ำเสร็จแล้วหลอ อาการของเธอคนนี้คงที่จะจากที่ดูนะ
"งั้นหนูตรวจชีพจรก่อนน่ะค่ะ
ฉันที่ตรวจชีพจรเสร็จ มันคงที่มากดีแล้วล่ะ แต่ที่สำคัญคือฉันก็ยังไม่เห็นออร่าของเธอคนนี้แล้วอีกอย่างตอนคนอื่นก็กลับมาแล้วด้วย ฉันก็ถูกลุมถามถึงว่าเจอเธอคนนี้มาจากไหน ฉันเราเหตุการที่พบกับสาวผมแดงคนนนี้
"มิซาเนะจัง จะเอายังไงต่อละจะกับสาวน้อยผมคนนี้
"ไม่รู้ค่ะคุณมิโฮะ คงต้องอาการเธอไปก่อน
"แล้วเธอคนนี้ไปโดนอะไรมาถึงเจ็บขนาดนี้พอจะรู้ไหม
"เท่าที่ดูจากแผลเป็นของมีคมที่คมเอามากๆ แต่เป็นอะไรไม่รู้
"งั้นทุกคนไปหาอะไรทานละนอนได้แล้วจะ เดียวคืนนี้ฉันจะเฝ้าให้
"ขอบคุณค่ะ คุณมิโฮะ ฝากด้วยนะค่ะ
ฉันเดินขึ้นมาที่ห้องนอน และนั้งลงคิดว่าสาวผมแดงคนนั้นจะรอดถึงพรุ้งนี้รึป่าว คืนนี้ชี้เป็นชี้ตายได้เลย เพราะที่นี้เครื่องแพทย์ไม่เพียงพอ แต่ท่ารอดคือยังไงก็ไม่ตายแล้วอย่างแน่นนอน แต่ที่น่าห่วงสุดคือออร่าที่ไม่ปรากฏออกมานั้นและมันทำให้ฉันคาดเดาอะไรไม่ได้เลย นอนดีกว่าถึงคิดมากไปฉันก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว เช้าวันต่อมาฉันเตรียมตัวไปโรงเรียน ลงมาดูอาการสาวผมแดงอีกครั้งเธอก็ยังไม่ฟื้น หนูเข้าไปที่ครัว
"คุณมิโฮะ วันฝากด้วยนะค่ะ ตอนเย็นหนูกลับมาจะจัดการต่อเองค่ะ
"จ๋ามิซาเนะจัง ไปโรงดีดีนะจะ
"ค้าไปก่อนนะค่ะ
"ไปดีมาดีนะจะ
ณ ห้องเรียน
ฉันนั่งเรียนทั่งที่ไม่มีสมาธิเลยทั่งวัน เพราะเอาแต่กังวลและเป็นห่วงสาวผมแดงหลังจากเลิกเรียนฉันต้องรีบกลับไปหอพัก ทันทีที่เลิกเรียนฉันรีบกลับทันที ฉันรีบเปลี่ยนชุดแล้วมานั่งเฝ้าเธอแล้วตอนนั้นเธอสาวผมแดงก็เริ่มรู้สึกตัว
"เธออย่าเพิ่งขยับตัวนะเดีวแผลจะเปิด
"ฉันอยู่ที่ไหน แล้วเธอเป็นไคร
"ที่หอพักที่ฉันพักอยู่ แล้วฉันเป็นคนช่วยเธอที่ล้มอยู่ชื่อฮิราอิ มิซาเนะ
"ขอบใจที่ช่วยฉันไว้ สัมภาระฉันละ
"อยู่นี้ แล้วชื่ออะไรละเธอ
"เรียกฉันว่า คาสึเมะ
"จะคาสึเมะ นั่งพักตรงนี้นะเดียวฉันไปเอาข้าวต้ม
"ขอบใจนะ
"เดียวคนอื่นๆคงกลับมาจากทำงานพาททามและกิจกรรมชมรม
ฉันเดินเข้าครัวมาทำข้าวต้มไปให้เธอ แล้วตอนที่ยกข้าวต้มมาให้เธอนั้นกำลังนั่งมองดาบคาตานะอยู่
"นี้จะ ข้าวต้ม
"ขอบใจนะ
"แล้วนี้บ้านเธออยู่ไหน
"ไม่มีหลอก ฉันกำลังหาที่พักไหม่กับโรงเรียน
"งั้นหลอแล้วทำไมถึงบาดเจ็บได้ละ
"เธอชื่อมิซาเนะสินะ ถามมากไปแล้วนะ เอาเถอะฉันบอกก็ได้ ฉันมีเรื่องกับพวกยากุซ่ามา
"งั้นหลอ เอาเถอะฉันไม่ถามต่อล่ะ เธอพักที่นี้จนกว่าจะหายดีหรือหาที่พักไหม่ได้ละกัน
"อะขอบใจนะ แต่ฉันอยู่ต่ออาจจะมีปัญหาได้นะ
"ชั่งมันเถอะรักษาตัวให้หายก่อนค่อยว่ากัน ในฐานะหมอฉันไม่ให้ไป คืนนี้เธอไปนอนห้องฉันเดียวไปจัดที่นอนให้
ละหว่างที่ฉันนั่งคุยกับคาสึเมะฉันพยายามมองออร่าของเธอแต่ก็ยังไม่ปรากฏอยู่ดี ฉันที่ต้องจับเธอมานอนห้องเดียวกัน ไม่ให้เธอหนี แล้วฉันพอจะรู้ว่าตอนคัยกันเธอโกหกฉันหลายอย่างมันทำให้ฉันส่งสัยว่าเธอปกปิดอะไรอยู่ เพราะเธอโกหกแม้กระทั้งชื่อตัวเอง ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าเธอเป็นไครกันแน่ หญิงสาวผู้เส้นผมและดวงตาสีแดง ฉันจัดที่นอนเสร็จก็เดินลงมาเธอฉันเก็บชามข้าวต้มแล้วเดินมาหาคาสึเมะ
"คาสึเมะ อยากอาบน้ำรึป่าว
"ก็อยากนะ
"มาฉันจะพาเธอไปอ้าบน้ำเอง
ฉันพยุงคาสึเมะไปอ้าบน้ำ ในตอนนี้คุณมิโฮะออกไปซื้อวัตถุดิบสำหลับอาหารอาทิตย์นี้ ฉันค่อยพาเธอไปจนถึงห้องอาบน้ำแล้วช่วยเธอถอดชุดออก มันทำให้ฉันได้เห็นแผลเป็นตามตัวเธอมากมาย จนฉันไม่คิดว่านี้จะเป็นร่างกายผู้หญิงอย่างพวกเรา เธอคงผ่านอะไรมามาก
"คาสึเมะ เธอไปนั้งฉันจะอาบให้
"ไม่ต้องละฉันทำเองได้
"ไม่ได้ให้เธอทำเองเดียวแผลเปิดอีก
"ไม่เป็นไรมันน่าลำคาน
"ฉันบอกว่าจะอาบให้ก็ไปนั่ง
ฉันตวาดใส่เธอ เธอทำหน้าอึ้งแล้วเดินไปนั่งฉันค่อยๆ ทำความสะอาดละมัดวังแผล ฉันอาบน้ำให้เธอเสร็จ ฉันถึงนึกขึ้นได้ว่าฉันไม่มีชุดที่คาสึเมะใส่ได้เลย
"คาสึเมะเธอมีชุดสำรองไหม
"มีอยู่ในเป้
"งั้นเดียวฉันไปเอามาให้
พอพูดจบก็เดินหยิบผ้าขนหนูห่อตัว แล้วเดินมาที่เป้ของเธอแล้วเปิดออกมันใบใหญ่มาก ฉันหยิบชุดออกมา เอะ? เงินนี้ในกระเป๋ามีเสื้อผ้าประมาน3-4ชุดที่เหลือเป็นเงินล้วนๆ
"คุณมิซาเนะ!! ทำอะไรอยู่ค่ะ?
"คุณมิรุ เออพอฉันมาเอาเสื้อผ้าให้คาสึเมะค่ะ
"นั้นคือชื่อของคนที่เธอช่วยมาสินะ
"ค่ะ งั้นฉันเอาชุดไปให้เธอเปลี่ยนก่อนนะค่ะ
ฉันรีบเก็บเสื้อของคาสึเมะกลับลงกระเป้าแล้วรีบเดินกลับไปห้องน้ำ ตอนนี้มีคำถามเพิ่มมาอีกแล้วเงินนนั้นมาจาไหนยิ่งทำให้ฉันอยากรู้ว่าเธอเป็นไครกันแน่น่ะ
ติดตามตอนต่อไป
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ