The Red Eye Blood ดวงตาแดงเลือด

               ตอนนีคาสึเมะที่กำลังเก็นจานไปที่อ่างล้างจานหันมาบอก"เดียวค่อยคุยกัน"แล้วก็เดินเอาจานไปที่อ่างล้างจาน ส่วนตัวฉันก็เดินไปชงชามาตั้งที่โต๊ะรอคาสึเมะ คาสึเมะนั่งลงยกชาจิบ
  "คาสึเมะ ฉันรู้แล้วแม่อยู่ไหน
  "ก็กะใว้แล้ว ว่าของที่แม่เธอฝากมาคงเป็นเบาะแส
  "แม่มาบอกฉันว่า ตอนแม่อยู่ที่เขตแดนน้ำแข็งรัตติกาลมันอยู่ที่ไหน
  "อ้ออยู่น่าจะหาเจอง่ายกว่าที่คิด เขตแดนน้ำแข็งรัตติกาลพื้นที่ทับซ้อนระหว่างเขตแดนน้ำแข็งนิรันดร์กับเขตแดนรัตติกาล
  "มันใหญ่ มากรึป่าวเราจะหาได้รึป่าว
  "ไม่ใหญ่หลอกหาเจอแน่นอน เอ๊ะเราหลอหรือว่าเธอ
  "แน่นนอนแม่ฉันน่ะ
  "เหอ ถึงจะกะใว้แล้วก็เถอะ" เธอถอนหายในหลังพูดจบ
  "แล้วเราจะไปเมื่อไหร่
  "เมื่อเธอพร้อม เอาละวันนี้คุยกันแค่นี้ก่อนไปพักผ่อนเถอะเดียวฉันไปหอกลางเวทย์ก่อน
        คาสึเมะลุกขึ้นแล้วเดินไปหลังหอพัก ส่วนฉันก็เดินกลับห้องเปลี่ยนชุดแล้วก็นอนมองเพดานแล้วคิดถึงเรื่องแม่ ฉันคิดไปว่าท่านตายไปแล้วมาโดยตลอดแต่มาวันนี้ได้รู้ว่าท่านยังไม่ตายแทมยังกำลังจะได้เจอกันอีกไม่นาน "กลับมาแล้วมีไครอยู่ไหม!!" อ่าวนี้เย็นแล้วหลอ มั่วแต่คิดเรื่องคุณแม่จนลืมเวลา ฉันเดินลงไปชั้นล่าง
  "กลับมาแล้วหลอ คุณซึกะ"ถามเธอที่กำลังเดินไปห้องครัว
  "อืมดีวันนี้ไม่ทำงานพิเศษ"เธอตอบพลางเปิดตู้เย็นหยินนมขึ้นมาดื่ม
  "คุณซึกะ แล้วคุณมิโฮะไปไหน
  "อ้อเห็นบอกว่าจะไปทำธุระที่บ้านเกิดกลับพรุ้งนี้น่ะมิซาเนะ เออห้องเธอมีนักเรียนมาใหม่หลอ
  "ใหม่สำหรับคนอื่นแต่เก่าสำหรับพวกเรา
  "หรือว่าจะเป็น
  "ใช่เธอกลับมาแล้วตอนนี้ทำธุระยุ
  "งั้นต้องฉลองเดียววันนี้ฉันลงครัวเองมิซาเนะ
  "ฝากด้วยนะ เดียวฉันบ้านลอซึกะ
  "จัดไปเลย ฝากบอกคนอื่นด้วยนะ
           ซึกะเดินออกจากบ้านไป ฉันก็เริ่มจัดโต๊ะจัดเก้าอี้ทุกคนในหอพักค่อยๆกลับมาที่ละคนฉันก็บอกว่าจะจัดงานฉลองรับคาสึเมะกลับมาทุกคนดีใจมาก จนซึกะกลับมาจัดเตรียมอาหารในครัวอยู่คาสึเมะก็เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับกระเป๋าเป้ใบใหญ่
         เซอร์ไพรส์!!!!
           เราตะโกนเซอร์ไพรส์ครสึเมะเธอยืนอึ้งละยิ้มรับ แล้วเธอก็เอากระเป๋าไปว่างที่กลางห้องแล้วกินฉลองกันด้วยน้ำอัดลมแต่ฉันแอบเปลี่ยนน้ำให้มีเอลกอฮอนิดหน่อยด้วยเวทย์มนต์ เราสนุกสนานกันจนเมาหลับกันไปจนเหลือแค่ฉันกับคาสึเมะแค่สองคนเราออกมานั่งกันหน้าหอพัก
  "ไปทำอะไร ที่หอกลางมาล่ะ
  "ไปเอาพวกตำราเวทย์มา
  "เอามาทำอะไร
  "เอามาฝึกเธอไง เออแล้วมิซาเนะเธอตอนนี้ใช่เวทย์รูปแบบไหน
  "เวทย์เคาเตอร์ กับระงับ
  "เดียวคืนนี้ฉันจะจัดผังการฝึกให้เธอมิซาเนะ
  "จร้าจร้าคาสึเมะจัง
            เราสองคนนั่งคุยกันจนมืดค่ำ จนฉันเริ่มง่วงจนเผลอผิงคาสึเมะหลับมารู้สึกตัวฉันโดนคาสึเมะอุ้มเดินอยู่เธอฉันมาส่งที่ห้อง เธอเอาฉันนอนลงที่นอนห่มผ้าให้แล้วจุฟหน้าผาก"ราตรสวัสมิซาเนะ" แล้วเดินออกไปzZzZ     
        เช้าวันต่อมา
             วันนี้เป็นวันหยุด ฉันถูกคาสึเมะปลุกมาแต่เช้าใล่ให้ไปอาบน้ำแต่ตัวแล้วลากมาที่มิติฝึกซ้อมทันที แล้วเธอก็ลื้อกระเป๋าเอาของออกมาเต็มไปหมดมีทั้งของที่ตัวเองไม่รู้จักและรู้จัก
  "คาสึเมะไหนบอกไปเอาตำราเวทย์แล้วไอของพวกนี้มันอะไร
  "นี้คือระเบิดประจุไฟฟ้า"เธอหยิบของขนาดเท้าขนมโอรีโอ แต่สีดำปนฟ้า
  "มันไว้ทำอะไรล่ะ"ฉันถามพรางหยิบมาโยนเล่น
  "มันจะใช้สตันทำให้อีกฝ่ายเป็นอัมพาตเป็นเวลา3-4นาที"อธิบายพร้อมกดละโยนออกไปมันระเบิดออกเป็นคลื่นไฟฟ้า
  "แล้วคาสึเมะเธอไปเอาของพวกนี้มาจากไหน
  "เขตแดนจักกล นี้ปืนอตอม เกราะสำหรับกัน รองเท้าช่วยวิ่ง"เธอหยิบของมาพร้อมอธิบายเกียวกับของแต่ละชิ้น
  "แล้วทำไมต้องใช้ของพวกนี้ด้วยฉันเป็นจอมเวทย์น่ะ"ฉันถามด้วยความสงสัย
  "เธอจะไปกับฉันจะผึ่งแต่เวทย์มนต์ไม่ได้มันมีขีดจำกัดหลายอย่าง
  "ถ้าเธอบอกแบบนั้นก็โอเคแล้วฉันต้องทำอะไรบ้าง
  "วันหยุดเธอต้องฝึกอุปกรณ์3ชม.เวทย์2ชม.วันธรรมดาอุปกรณ์2เวทย์1ฉันจะคอยมาคุม
          หลังจากคาสึเมะพูดจบฉันก็เริ่มฝึกทันที เริ่มจากทำความเคยชินกับอปกรณ์แต่ละอย่าง ตอนนี้ฉันจะยอมทำทุกอย่างฝึกทุกอย่า เพื่อนจะได้ไปเดินทางกับคาสึเมะไปตามหาคุณแม่
        ติดตามตอนต่อไป