The Red Eye Blood ดวงตาแดงเลือด

               ตอนนีคาสึเมะที่กำลังเก็นจานไปที่อ่างล้างจานหันมาบอก"เดียวค่อยคุยกัน"แล้วก็เดินเอาจานไปที่อ่างล้างจาน ส่วนตัวฉันก็เดินไปชงชามาตั้งที่โต๊ะรอคาสึเมะ คาสึเมะนั่งลงยกชาจิบ

  "คาสึเมะ ฉันรู้แล้วแม่อยู่ไหน

  "ก็กะใว้แล้ว ว่าของที่แม่เธอฝากมาคงเป็นเบาะแส

  "แม่มาบอกฉันว่า ตอนแม่อยู่ที่เขตแดนน้ำแข็งรัตติกาลมันอยู่ที่ไหน

  "อ้ออยู่น่าจะหาเจอง่ายกว่าที่คิด เขตแดนน้ำแข็งรัตติกาลพื้นที่ทับซ้อนระหว่างเขตแดนน้ำแข็งนิรันดร์กับเขตแดนรัตติกาล

  "มันใหญ่ มากรึป่าวเราจะหาได้รึป่าว

  "ไม่ใหญ่หลอกหาเจอแน่นอน เอ๊ะเราหลอหรือว่าเธอ

  "แน่นนอนแม่ฉันน่ะ

  "เหอ ถึงจะกะใว้แล้วก็เถอะ" เธอถอนหายในหลังพูดจบ

  "แล้วเราจะไปเมื่อไหร่

  "เมื่อเธอพร้อม เอาละวันนี้คุยกันแค่นี้ก่อนไปพักผ่อนเถอะเดียวฉันไปหอกลางเวทย์ก่อน

        คาสึเมะลุกขึ้นแล้วเดินไปหลังหอพัก ส่วนฉันก็เดินกลับห้องเปลี่ยนชุดแล้วก็นอนมองเพดานแล้วคิดถึงเรื่องแม่ ฉันคิดไปว่าท่านตายไปแล้วมาโดยตลอดแต่มาวันนี้ได้รู้ว่าท่านยังไม่ตายแทมยังกำลังจะได้เจอกันอีกไม่นาน "กลับมาแล้วมีไครอยู่ไหม!!" อ่าวนี้เย็นแล้วหลอ มั่วแต่คิดเรื่องคุณแม่จนลืมเวลา ฉันเดินลงไปชั้นล่าง

  "กลับมาแล้วหลอ คุณซึกะ"ถามเธอที่กำลังเดินไปห้องครัว

  "อืมดีวันนี้ไม่ทำงานพิเศษ"เธอตอบพลางเปิดตู้เย็นหยินนมขึ้นมาดื่ม

  "คุณซึกะ แล้วคุณมิโฮะไปไหน

  "อ้อเห็นบอกว่าจะไปทำธุระที่บ้านเกิดกลับพรุ้งนี้น่ะมิซาเนะ เออห้องเธอมีนักเรียนมาใหม่หลอ

  "ใหม่สำหรับคนอื่นแต่เก่าสำหรับพวกเรา

  "หรือว่าจะเป็น

  "ใช่เธอกลับมาแล้วตอนนี้ทำธุระยุ

  "งั้นต้องฉลองเดียววันนี้ฉันลงครัวเองมิซาเนะ

  "ฝากด้วยนะ เดียวฉันบ้านลอซึกะ

  "จัดไปเลย ฝากบอกคนอื่นด้วยนะ

           ซึกะเดินออกจากบ้านไป ฉันก็เริ่มจัดโต๊ะจัดเก้าอี้ทุกคนในหอพักค่อยๆกลับมาที่ละคนฉันก็บอกว่าจะจัดงานฉลองรับคาสึเมะกลับมาทุกคนดีใจมาก จนซึกะกลับมาจัดเตรียมอาหารในครัวอยู่คาสึเมะก็เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับกระเป๋าเป้ใบใหญ่

         เซอร์ไพรส์!!!!

           เราตะโกนเซอร์ไพรส์ครสึเมะเธอยืนอึ้งละยิ้มรับ แล้วเธอก็เอากระเป๋าไปว่างที่กลางห้องแล้วกินฉลองกันด้วยน้ำอัดลมแต่ฉันแอบเปลี่ยนน้ำให้มีเอลกอฮอนิดหน่อยด้วยเวทย์มนต์ เราสนุกสนานกันจนเมาหลับกันไปจนเหลือแค่ฉันกับคาสึเมะแค่สองคนเราออกมานั่งกันหน้าหอพัก

  "ไปทำอะไร ที่หอกลางมาล่ะ

  "ไปเอาพวกตำราเวทย์มา

  "เอามาทำอะไร

  "เอามาฝึกเธอไง เออแล้วมิซาเนะเธอตอนนี้ใช่เวทย์รูปแบบไหน

  "เวทย์เคาเตอร์ กับระงับ

  "เดียวคืนนี้ฉันจะจัดผังการฝึกให้เธอมิซาเนะ

  "จร้าจร้าคาสึเมะจัง

            เราสองคนนั่งคุยกันจนมืดค่ำ จนฉันเริ่มง่วงจนเผลอผิงคาสึเมะหลับมารู้สึกตัวฉันโดนคาสึเมะอุ้มเดินอยู่เธอฉันมาส่งที่ห้อง เธอเอาฉันนอนลงที่นอนห่มผ้าให้แล้วจุฟหน้าผาก"ราตรสวัสมิซาเนะ" แล้วเดินออกไปzZzZ     

        เช้าวันต่อมา

             วันนี้เป็นวันหยุด ฉันถูกคาสึเมะปลุกมาแต่เช้าใล่ให้ไปอาบน้ำแต่ตัวแล้วลากมาที่มิติฝึกซ้อมทันที แล้วเธอก็ลื้อกระเป๋าเอาของออกมาเต็มไปหมดมีทั้งของที่ตัวเองไม่รู้จักและรู้จัก

  "คาสึเมะไหนบอกไปเอาตำราเวทย์แล้วไอของพวกนี้มันอะไร

  "นี้คือระเบิดประจุไฟฟ้า"เธอหยิบของขนาดเท้าขนมโอรีโอ แต่สีดำปนฟ้า

  "มันไว้ทำอะไรล่ะ"ฉันถามพรางหยิบมาโยนเล่น

  "มันจะใช้สตันทำให้อีกฝ่ายเป็นอัมพาตเป็นเวลา3-4นาที"อธิบายพร้อมกดละโยนออกไปมันระเบิดออกเป็นคลื่นไฟฟ้า

  "แล้วคาสึเมะเธอไปเอาของพวกนี้มาจากไหน

  "เขตแดนจักกล นี้ปืนอตอม เกราะสำหรับกัน รองเท้าช่วยวิ่ง"เธอหยิบของมาพร้อมอธิบายเกียวกับของแต่ละชิ้น

  "แล้วทำไมต้องใช้ของพวกนี้ด้วยฉันเป็นจอมเวทย์น่ะ"ฉันถามด้วยความสงสัย

  "เธอจะไปกับฉันจะผึ่งแต่เวทย์มนต์ไม่ได้มันมีขีดจำกัดหลายอย่าง

  "ถ้าเธอบอกแบบนั้นก็โอเคแล้วฉันต้องทำอะไรบ้าง

  "วันหยุดเธอต้องฝึกอุปกรณ์3ชม.เวทย์2ชม.วันธรรมดาอุปกรณ์2เวทย์1ฉันจะคอยมาคุม

          หลังจากคาสึเมะพูดจบฉันก็เริ่มฝึกทันที เริ่มจากทำความเคยชินกับอปกรณ์แต่ละอย่าง ตอนนี้ฉันจะยอมทำทุกอย่างฝึกทุกอย่า เพื่อนจะได้ไปเดินทางกับคาสึเมะไปตามหาคุณแม่

        ติดตามตอนต่อไป