The Red Eye Blood ดวงตาแดงเลือด

          อีกฝากของประตู

               ฮูววววววสวยจังเลยที่นี้เป็นตอนกลางคืนสินะ สิ่งปลูกสร้างนี้ทรงยุโรปยุคกลางด้วยสวยจังเลย คนที่นี้แต่งตัวแปลกตาจริง ชุดพวกเค้าคล้ายกับชุดพ่อมดแม่ในหนังสือเลย

  "ไปกันได้แล้วมิซาเนะ

  "อ่าจร้า นี้คาสึเมะที่นี้ที่ไหนหลอ

  "ที่นี้คือเขตแดนรัตติกาล เขตแดนที่เป็นกลางที่สุดไง

  "อ้ออืม แล้วเราจะไปไหนกัน

  "ที่นั้นไง(ชี้มือ) หอกลางเวทมนต์

  "เอ๊ะๆ? คาสึเมะทำหูกับหางถึงออกมาละ

  "ก็นะ ที่นี้มีกระแสเวทย์มากกว่าปกติมันเลยทำให้เป็นแบบนี้นะ

           อาหารที่นี้น่ากินจัง ฉันที่เดินตามคาสึเมะไปทีหอกลาง ฉันหันซ้ายหันขวามองรอบๆทำไมนะคนที่นี้ไม่แปลกใจในการแต่งตัวพวกเราเลยรึไง อ้าวถึงแล้วหลอพอเข้าไปด่านใน โรงแรมชัดๆคาสึเมะเดินเข้าไปคุยอะไรซักอย่างที่เค้าเตอร์ แล้วก็กรอกเอกสารอะไรซักอย่างแล้วก็เดินกลับมา

  "มะกี้ทำอะไรหลอคาสึเมะ

  "กลอกเอกสารสมัคสอบนะ ไปหาที่พักกันเถอะ

  "ฉันหิวแล้วหาไรกินกันก่อนสิ

  "หาที่พักก่อนแล้วฉันพาไปหาอะไรกิน

  "ก็ได้ ชิ

  "อย่างอแงสิมิซาเนะ

         ชิก็คนมันหิวนี้นา ฉันเดินบ่นตลอดทางจนหาที่พักได้แล้วคาสึเมะก็พาเดินหาของกินพอหาร้านได้ ก็นั่งลงแล้วคาสึเมะก็สั่งอาหารมาให้

  "นี้มิซาเนะ ฉันจะบอกลายละเอียดการสอบให้ฟัง

  "ว่ามา งั่มๆ(กินอยู่)

  "การสอบจะแบ่งออกเป็นสองรอบ คือเช้ากับบ่าย

  "อืมๆ งั่มๆ(ยังกินอยู่)

  "รอบเช้าจะเป็นการสอบmage จะให้ทำข้อเขียนกับการสร้างผลึกอย่างที่บอก รอบบ่ายคือของwizard จะสอบการใช่เวทย์พื้นฐาน และจะทดสอบให้ใช่เวทย์ละดับ4ให้ได้อย่างน้อยหนึ่งบท

  "แล้วทำไมล่ะ งั่มๆ(กินไม่เลิก)

  "จะเลิกกินละตั่งใจฟังกันก่อนได้ไหม

  "กะได้ ชิ

  "เลิกง้อแงก่อนได้ไหม ที่บอกเพราะห่วงนะ ละปัญหาของเธอในการสอบครั้งนี้คือเวทย์ละดับ4

  "ทำไมละไม่น่ามีปัญหานิ

  "ก็จริงแต่ปัญหาของระดับเวทย์ไม่ใช่ปัญหา แต่คือธาตุต่างหากบททดสอบwizard จะมีเวทย์ระดับ4ให้เลือก6บท เธอนะเป็นสายสมดุลย์หากเจอเวทย์ที่เน้นธาตุใดธาตุหนึ่งมากๆ เข้าละจะแย่

  "อ้อพอเข้าใจละ งั่ม(กินต่อ)

         พอกินข้าวเสร็จ คาสึเมะก็พอกลับที่พักที่ไม่ไกลมาก คาสึเมะไล่ให้เข้านอนไวไว เพื่อให้ฉันพร้อมทั้งกายเเละใจ ก็นะมีแต่ต้องทำตามเท่านั้นเข้านอนดีกว่าอิอิ ตีดี้ดิดิดตดี้ดิดิด อะ6โมงเช้าแล้วหลอ ไปอาบน้ำแต่งตัวดีกว่า เอ๋คาสึเมะยังไม่ตื่น โหนี้เวลาเธอล่อตะเข้มาก เล่นใสแต่ลิงละโป๊หมด ที่รักตื่นรึยัง ยังไม่ตื่นสินะ จุฟ ฉันหอแก้มเธอไปทีนึง

  "มิซาเนะ เมื่อกี้ทำอะไรฉันรึป่าว

  "ป่าวซะหน่อย

  "แต่ฉันว่าฉันถูกละกหลับ

  "ป่าวซะหน่อยแค่หอมแก้มเท่านั้นน่ะ

  "หลอ ที่รักตื่นรึยัง ยังไม่ตื่นสินะ

  "ตื่นอยู่หลอ คาสึเมะแกล้งฉัน

          เหอๆฉันวิ่งหนีเข้ามาในห้องน้ำ ตอนฉันอยากแทรกแผ่นดินหนีซะเดียวนี้เลยน่าอายที่สุด ตอนนี้ทำอะไรไม่ถูกเลย อาบน้ำๆจะได้ไม่คิดมาก พออาบน้ำเสร็จออกมาคาสึเมะยืนกินนมอยู่แทมยังไม่แต่งตัวอีก หันมามองละยิ้ม ทำเอาฉันอยากจะใช้เวทย์มุดดินหนีจริง

  "คาสึเมะ ทำไมยังไม่แต่งตัว

  "ก็ยังไม่ได้อาบน้ำ นิ

  "นี้คาสึเมะ จะว่าไปฉันยังไม่เคยได้ยินเธอบอกรักฉันเลย

  "เธอรู้ อยู่แล้วนี้มิซาเนะ 

  "บางครั้งก็อยากได้ยินจากปากเธอนะ

  "ฉันก็เขิลอายที่จะพูดเป็นน่ะ

  "เธอยังจะอายอีกรึยืนต่อหน้าฉันสภาพนี้น่ะ

  "จะอายทำไมเธอกับฉันเปนแหนกันนิ แทมเป็นผู้หญิงทั้งคู่ด้วย

          ตอนนี้7โมงแล้ว คาสึเมะพาฉันไปหาอาหารเช้ากินเราสองคนไปนั่งคุยกันอยู่และกินกาแฟตอนเช้า กับเค้ก

  "นี้มิซาเนะ กินเค้กแต่เช้าไม่กลัวอ้วนรึไง

  "ไม่กลัว เออแล้วเริ่มสอบกี่โมง

  "การสอบmage จะแบ่งออกเป็น2เซ็ท เซ็ทแรก9โมงเช้าข้อเขียน เซ็ท2ตอน10โมงภาคปัตติบัตร

  "แล้วการสอบwizard ล่ะ

  "ท่าเธอผ่านการสอบmage จะเริ่มสอบwizard ตอน12นาฬิกา ถึงจะเริ่มแบ่งออกเป็น3เซ็ท เซ็ทแรกทดสอบการใช่เวทย์ระดับ2และ3 เซ็ทต่อมาตอนบ่าย1 จะให้เลือกบทเวทย์ระดับ4แล้วท้องจำ เซ็ทสุดท้ายเริ่มตอนบ่าย2 ให้ใช่เวทย์ระดับ4ให้คณะผู้คุมสอบดู

  "อ่าพอจะเข้าใจแล้ว

  "เอาละจะ8โมงแล้วไปหอกลางดีกว่า

       เราสองคนเดินมาที่หอกลาง พอมาถึงโหยคนเยอะจริงนี้คือคนที่มาสอบ เท่าทีดูมันจะแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม อีกกลุ่มจะใส่แหวนสีเงินที่นิ้ว จะมองไปที่อีกกลุ่มแล้วยิ้ม อีกกลุ่มไม่มีแหวน จากที่ฉันอ่านหนังสือประวัตการสอบ การสอบผ่านของmageมีแค่6.5% และของwizard มีแค่0.5เอง ยากแท้

  "มิซาเนะ เธอไปรวมกลุ่มกับผู้สอบmage ทางนั้น

  "อ่าอืม ทางนั้นคือคนท่มาสอบเป็นmage หลอ

  "ใช่ เออไม่จำเป็นไม่ต้องคุยกับไครนะ

  "รับทราบคาสึเมะ

          ตอนนี้รู้สึกตื่นเต้นแทมอึดอัดนิดหน่อย เพราะดูแต่ละคนแล้วเงียบหน้ากลัวยังไงไม่รู้ บางคนก็มาเป็นกลุ่ม ทำอะไรไม่ถูกเลยอ่านตำราดีกว่า พอฉันเอาตำราออกมาเปิดทุกคนรอบข้างหันมามองกันเป็นตาเดียวเลย

  "มิซาเนะ เก็บตำราเดียวนี้

  "ทำไมละ(ตอนนี้คาสึเมะเอามือมาปิดตำรา)

  "เก็บลงไปเถอะน่า มันไม่ใช่ของที่จะให้ไครเห็นนะ

  "?? คาสึเมะเธอใส่ถุงมือทำไม

  "ท่าฉันไม่ใส่มันจะมีปัญหาน่ะ พอเธอสอบผ่านก็จะได้เอง อ่าฉันจะบอกให้ ท่าเธอสอบผ่านmageจะได้แหวนสีเงิน ส่วนท่าผ่านwizard จะได้ถึงมือแบบฉันแต่ดาวหลังถุงมือสีเงิน"

  "แล้วทำไมต้องเก็บตำรา แล้วอีกอย่างทำไมดาวของเธอเป็นสีทอง

  "ตำรานี้มีแค่15เล่มบนโลกเท่านั้น ส่วนดาวนี้เธอสอบเสร็จจะรู้เอง

         ซุบซิบ ซุบซิบ

       หลังจากคาสึเมะเดินจากไป ทุกคนก็ซุบซิบกันเท่าที่ฉันจับใจความได้ ประมานว่าฉันมีตำรานี้ได้ไงเอามาจากไหน ชื่อตำราเวทย์นั้นคือถ่วงทำนองรัตติกาล พอหันมองไปรอบๆก็เห็นออร่าของคนที่อิจฉาเต็มไปหมดเลย

  "เธอคนนั้น ที่มีตำราถ่วงทำนองรัตติกาล

  "ฉันหลอค่ะ มีอะไร

  "เธอไปเอาตำรานั้นมาจากไหน มันไม่ใช่ของเธอควรจะมี เอามาให้ฉันสะ

           เธอคนนี้เป็นไครกันนะ เธอใส่แหวนสีเงินคงจะเป็นผู้มาสอบขึ้นเป็นwizard สินะ แต่นิสัยเสียฉะมัด 

  "ฉันให้คุณไม่ได้หลอกค่ะ แฟนฉันให้มา

  "จะให้ฉันดีดี หรือจะต้องให้ฉันใช้กำลัง รู้ไหมฉันเป็นไคร

            เธอตรงนั้นกลับไปกลุมสอบwizard ของตัวเองซะ ละคนที่สอบmage มาทางนี้

        ดีนะที่ระฆังช่วยไว้ ผู้คุมสอบมาพอดีเธอเรียกพวกเราที่มาสอบให้เข้าไปในห้องสอบเขียน ตรงที่นั่งแต่ละโต๊ะมีข้อสอบคว่ำอยู่ พอคนนั่งประจำที่ครบ ผู้คุ้มก็ประกาศเริ่มสอบ ฉันไล่อ่านข้อสอบจนครบก่อนทำ เท่าที่นี้ฉันรู้คำตอบหมด เพราะมันถามเกียวกับพื้นฐานของเวทย์และชนิดวงแหวนแล้วก็การเลือกใช่วงแหวน ของเวทย์ ลุยๆ.   พอสอบเสร็จก็เดินออกมาคาสึเมะเลย คนทีททำข้อสอบเสร็จจะถูกให้ออกมานอกห้องทันที

  "เป็นไงบ้างการสอบข้อเขียน

  "สบายมาก ฉันจำคำตอบของข้อสอบได้หมด

  "ดีแล้ว ส่วภาคปัตติบัตร ก็ทำอย่างที่เคยทำไป

  "นี้ ขอนอนหนุนตักหน่อยน่ะ ถึงเวลาสอบ

  "เอาสิตามสบายเลย

        นอนละน้า ตักนี้อุ่นจังเลยzZzZ หลับไปแล้ว "ตื่นตื่น" สะลึมสะลือ ถึงเวลาสอบแล้วสินะคาสึเมะถึงปลุก หันมองเธอละก็ยิ้ม "สู้ๆนะมิซาเนะ" ขอบใจนะคาสึเมะฉันเดินไปเข้าแทวสอบ แต่ทุกอย่างแย่ลงทันที ที่ได้ยินเสียงนินทาตัวเองว่าขี่โกง 

  "มิซาเนะ

  "!! มีอะไรคาสึเมะ

  "อย่าไปใส่ใจคำพูดคนอื่น

  "ขอบใจนะ

        พอถึงหน้าห้องสอบภาคปัตติบัตร ก็มีคนผู้คุมสอบถามข้อมูลเพิ่มเติมจากในเอกสาร แต่ดันเจอคำถามว่าไครคืออาจารย์สอนเวทมนต์แต่ปัญหาคือฉันไม่มี ตัดสินได้ละ ก็บอกผู้คุมสอบไปว่าอาจารย์ชื่อคาสึเมะ เธอมองหน้าฉันแปลกแล้วก็ให้ฉันเข้าห้องสอบ ไปสอบภาคปตติบัตร จนสอบเสร็จทุกอย่างมันง่ายมาก เพราะคาสึเทเสอนมาสินะ และได้รับการอธิบายระดับของจอมเวทย์ด้วยและการได้รับตำแหน่งด้วย

  "คงผ่านมามากง่ายเลยสินะมิซาเนะ

  "คาสึเมะฉันมีอะไรจะถาม

  "เอาใว้ถามตอนกินข้าวละกัน

        คาสึเมะพาฉันออกมาหาข้าวกิน แต่ตอนนี้ฉันมีเรื่องกังวลใจมากมันกวนใจตั่งแต่ได้รับการอธิบายระดับจอมเวทย์และสัญลักษณ์ เพราะถุงมือที่คาสึเมะใส่มันไม่น่าจะได้เลย ฉันนั่งลงโต๊ะในร้านอาหาร

  "สิ่งที่เธอ อยากจะถามคือ เรื่องถุงมือสินะ

  "ใช่ จากที่ผู้คุมสอบบอก การได้ถุงมือดาวทองนั้นจำเป็นจะต้องเป็นwizard อย่างน้อย40ปี คือตำแหน่งผู้อาวุโส ของหอกลางเวทมนต์"

  "สิ่งที่เธออยากถามคืออายุฉันใช่ไหม

  "ใช่ อายุจริงๆของเธอเท่าไหร่กันแน่

  "คงต้องบอกสินะ ท่านับจากปีที่ฉันเกิดจนถึงปีปัจจุบันก็14 แต่ท่านั้บจากที่ฉันมีชีวิตมานานเท่าไหร่อายุฉันก็ 144ปีนะ"

  "จริงดิ เธออายุมากงานนั้นเลยหลือ

        หลังจากนั้นเธอก็อธิบาย จะสรุปให้ฟังนะคาสึเมะยอนเวลาตัวเองกลับไหในอตีด116ปีก่อน แล้วเธอก็ใช่ชีวิตเรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน ซึงเธอหลังตัวเองในอตีดได้ทำการย้อนเวลาตัวเธอก็เข้าสวมรอยต่อจากตัวเองที่ย้อนเวลาไป เวลาตั่งแต่ก่อนเวลา14ปีแล้วก็ย้อนเวลาไป116ปีแล้วใช้ชีวิตจนมาถึงเวลาที่ตัวเองเกิดอีกครั้ง แล้วก็ซ้อนตัวอีก14ปีจนตัวเองในยุคปัจุบันย้อนเวลาก็รวม ทั้งหมด144ปี ฟังตอนแรกก็งงนิดหน่อย แต่ก็พอจะเข้าใจนะ

  "แล้วทำไมเธอ ไม่บอกฉันคาสึเมะ

  "ก็ฉันกลัวมิซาเนะ จะกลัวตัวฉัน

  "ทำไมต้องกลัวเธอด้วย คาสึเมะ

  "ก็ดูตัวฉันตอนนี้สิ นี้สภาพของคนอายุ100กว่าปีหลอ

  "อย่าคิดมากสิ ไม่ว่ายังไงเธอก็คือเธอ

  "ขอบใจนะมิซาเนะ

  "กลับหอกลางกันเถอะเดียวไม่ทันสอบ

       นี้คือครั้งแรกเลยที่เห็นคาสึเมะ เป็นแบบนี้ตอนแรกที่เราคบกับฉันรู้สึกได้นะว่าเธอไม่ได้รักฉันแต่วันนี้ฉันรู้สึกได้ว่าเธอก็รักฉันเหมือนกัน ทำให้รู้สึกดียังไงไม่รู้ พอกลับมาถึงหอกลางก็ได้เวลาสอบพอดี

  "พยายามเข้านะ มิซาเนะ

       ลุยละได้กำลังใจจากสุดที่รักมาแล้ว ลุยละนะ 45นาทีผ่านไป เสร็จซักทีเหนื่อยดีจังการสอบเวทย์พื้นฐานwizard ฉันเดินไปห้องข้างๆที่ผู้คุมสอบพาไป ห้องนี้มีบนเวทย์ระดับ4วางอยู่6บทอย่างที่คาสึเมะบอกเลย เอ๊ะนี้มัน ฉันเดินออกมาากห้องคำพีเวทย์ แล้วไปนั่งลงข้างคาสึเมะ

  "เป็นอะไร มิซาเนะ

  "ไม่มีอะไร ฉันขอนอนหนุนตักเธอนะคาสึเมะ

  "เธอจำเวทย์ที่จะใช่สอบได้แล้วหลอ

  "ได้แล้ว

      ฉันลมตัวลงนอน มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ทำไมนะมันมาอยู่ที่นี้ได้ถึงจะไม่ใช่ทั้งหมด ทำไมนะคุณแม่zZzZ "ตื่นได้แล้วต้องไปห้องสอบเวทย์แล้ว"ตัวฉันลุกขึ้นโดยไม่พูดอะไร แต่ที่แน่ๆคาสึเมะเดินตามมาด้วย 

  "คาสึเมะเธอตามมาทำไมหลอ

  "เธอบอกว่าฉันเป็นอาจารย์เธอก็เลยต้องมาด้วยนิ

  "อ้อนั้นสินะ 

  "เป็นอะไร บอกฉันมาหน่อยได้ไหม

  "สอบเสร็จค่อยคุยกัน

  "ตามใจนะ

          ฉันเดินเข้ามาในห้องเวทย์ ที่มีคนสอบขึ้นเป็นwizard เต็มไปหมดคาสึเมะเดินแยกไปยืนข้างสนามสอบ พอยืนกลางสนาม "สอบได้ทันทีที่พร้อม" ฉันยื่นมือออกไป

      เสียงคนอื่น: เอ๊ไม่วาดวงแหวนหลอคิดจะทำอะไร

         คาสึเมะ บทราย: ด้วยหัวใจน้ำแข็งตัวเราจะรายถ่วงทำนองของวารีและวายุ และสาปสันต์ทุกสิ่งให้ขาวโพน และทำรายทุกสิ่งด้วยความหนาวเหน็บ Stom gate     

            มุมคาสึเมะ: ฉันยืนมองมิซาเนะอยู่ข้างสนามสอบ เธออาการไม่ดีตั่งแต่ออกมาจากห้องคำพี และตอนนี้เธอก็กำลังสอบรอบสุดท้าย เห้ยนั้นเธอกำลังทำอะไร ไม่วาดวงแหวน แต่กลับรายเวทย์เลย ทำไมละหรือถอดใจไปแล้ว ไม่จริงนะวงแหวนนั้น วงแหวนที่อยู่บนอากาศ3ชั้นนั้น เวทย์ศักสิทธ์ ระดับ5stom gate มหาเวทย์ที่เคยปรากฏออกมาแค่ครั้งเดียว ทำไมมันถึงมาอยู่นี้ ต้องเตรียมเวทย์ป้องกันให้คาสึเมะ แต่พอมองไปที่คาสึเมะเธอไม่หนาว แต่เธอกลับยิ้มและร้องให้ คงไม่จำเป็นสินะเวทย์ป้องกัน.      จบมุมคาสึเมะ

        ฉันรายเวทย์จบและเดินลงจากสนามสอบ มองไปรอบๆก็เห็นสีหน้าของคนอื่นที่ตกใจกับออร่าของคนที่กำลังโกรธ อิจฉา สงสัย เต็มไปหมดฉันเดินไปหาคาสึเมะและนั่งลงข้างๆเธอเพื่อลอฟังผลหลังทุกคนสอบเสร็จ

  "เป็นไงเหนื่อยไหมมิซาเนะ

  "ไม่ละ ไม่เป็นไร

  "ฉันขอถามอะไรหน่อยนะ เวทย์บทเมื่อกี้เธอไปรู้มาจากไหน หรือว่ามันคือสาเหตุที่ทำให้เธอเป็นแบบนั้น"

  "ก็ใช่ ส่วนเรื่องบทเวทย์ ฉันได้ยินมันมาจากนิทานที่คุณแม่เล่าให้ฟังตอนเด็ก แม่มดผู้เดียวดาย ที่เธอเดินทางไปยังแดนน้ำแข็ง ที่กำลังจะล้มสลายที่ได้ใช่เวทย์น้ำแข็งช่วยเหลือผู้คนเอาใว้"

  "อ้อ แต่ฉันจะบอกก่อนนะไม่ใช่นิทานที่แต่งขึ้น มันเป็นเรื่องจริง ที่เกิดขึ้นในเขตแดนน้ำแข็ง ในตอนนั้นเขตแดนน้ำแข็ง เกิดเหตุการเลวร้ายคือน้ำแข็งละลายซึ้งมันไม่เคยเกิดขึ้น แต่ได้มีหญิงสาวคนนึง ได้มาถึงแล้วรายเวทมนต์บทนึงที่ไม่มีไครรู้จักออกมา แล้วเธอก็หายไป"

  "จริงหลอ ใช่มันเหมือนในนิทานที่แม่เล่าให้ฟังเลย

  "ใช่แล้วแม่เธอคือไครบอกหน่อยแล้วแม่เธออยู่ไหน

  "ท่านตายไปแล้ว แม่ฉันเป็นแค่หมอธรรมดา

  "งั้นหลอเสียใจด้วยนะ ฉันขอถามอะไรอีกอย่าง ทำไมเธอถึงพยายามทำทุกอย่างเหมือนมันง่าย"

  "แม่ฉันสอนใว้นะ ว่าความฝันที่จริงมันอยู่ใกล้มาก แค่มีแม่น้ำขั้นกลางเองการที่เราจะไปถึงฝันได้ต้องมี2อย่างคือ ความพยายามและประสปการ เพราะความพยาคือการที่เราจะสะพานและประสปการ คือการเรียนรู้ว่าอะไรใช้สร้างสะพานได้ดีไงละ หากมีทั้ง2อย่างครบก็การจะไปหาฝันก็ไม่ยาก"

            หลังจากนั้น เราสองคนก็คุยกันคาสึเมะปลอบฉันและก็ละบายความในใจจนรู้สึกดีขึ้น และผลสอบก็ออกมา คือฉันผ่านฉลุยและพิธีมอบถุงมือ ต่อคาสึเมะก็พาฉันกลับมาเก็บของที่โรงแรม

  "สบายใจขึ้นแล้วสินะ

  "ขอบใจนะคาสึเมะ

  "ไม่เป็นไร เดียวอาทิตย์หน้าจะพาไปเลี้ยงฉลองนะกับทุกคนในหอ

  "จร้าขอบคุณนะ ฉันรักเธอจังเลยนะคาสึเมะ

           เราสองคนเก็บของเสร็จ คาสึเมะก็ลงไปจ่ายค่าที่พัก แล้วก็เปิดเกตุกลับมาที่หอฉันเดินมาที่ห้องกินข้าวเจอทุกคนกับอาหารชุดใหญ่แล้วยืนลออยู่

             ยินตอนรับกลับบ้านและยินดีที่สอบเป็นจอมเวทย์ได้นะ

        อยู่ดีดีน้ำตามันก็ไหลออกมา มันรู้สึกเหมือนคิดถึงมากๆและดีใจมากความรู้สึกที่น่าคิดถึง กลับมาแล้วค่ะทุกคน

          ติดตามตอนต่อไป