ภารกิจป่วน ข้ามมิติพลิกชะตาโลก!

ห้องที่ค่อยๆดำลงมาในดินก็ค่อยๆหยุดลงและไม่นานนักกำแพงของห้องก็ค่อยๆเคลื่อนออก เปิดทางให้เป็นเหมือนทางออก

“เชิญทางนี้ครับคุณเดนนิส” คุณลงเดินนำออกไปในทางที่เปิดออกผมจึงเดินตามไป พบกับทางเดินที่ค่อนข้างยาวและกว้าง มีไฟส่องสว่างรอบทางเดินประดับไปด้วย ข้าวของเครื่องใช้ที่เดนนิสค่อนข้างคุ้นเคย เพราะเป็นของที่มาจากโลกพาเลนเทียแทบจะทุกชิ้น เดนนิสเดินไปสะดุดตากับของหนึ่งชิ้น เป็นดาบเหล็กที่ถูกตีขึ้นมาจากทั่งตีเหล็กตระกูลฮิว

ตระกูลที่ขึ้นชื่อเรื่องการสร้างอาวุธมากที่สุดตระกูลหนึ่งในโลกเวทย์มน

ขนาดเดนนิสซึ่งไม่ค่อยสนใจเรื่องพวกนี้ยังต้องรู้จัก

“สนใจของชิ้นนั้นงั้นรึครับคุณเดนนิส” คุณลุงที่เดินนำหน้าไปหันกลับมาถาม

“อ..อ่า ใช่ครับ พึ่งจะเคยเห็นผลงานของตระกูลฮิวเป็นชิ้นเป็นอันเป็นครั้งแรกนี้แหละครับ” เดนนิสไปแบบให้ความสนใจพอสมควร

“ดาบนั้นขึ้นชื่อเรื่องการพ่านการต่อสู้มามากมายเลยละครับ สำหรับคุณเดนนิสคงรู้จักสงครามวอร์ล็อคสินะครับ ดาบนี้ได้คร่าชีวิตอสูรมากมายในสงครามครั้งนั้น”

สงครามวอร์ล็อคหนึ่งในสงครามที่ยิ่งใหญ่แห่งโลกพาเลนเทียที่ถูกบรรจุอยู่ในหลักสูตรการสอนที่โลกเวทย์มน

“ดาบนี้นะเหรอครับ อยู่ในที่แบบนี้” เดนนิสรู้สึกประหลาดเป็นอย่างมาก

คุณลุงจ้องมาที่เดนนิสที่กำลังให้ความสนใจดาบเล่มนั้นอยู่ เขาจึงเตือนเดนนิสออกไปว่า

“คุณเดนนิสครับ ในตอนนี้ผมจะพาคุณไปที่พักก่อน แล้วคุณค่อยออกมาเดินสำรวจใหม่จะดีกว่านะครับ”

“นั้นสินะ ผมก็เป็นฝ่ายมาขอความช่วยเหลือซะด้วย” เดนนิสตอบคำถามกของคุณลงและรีบเดินตามไป

พวกเขาทั้งคู่เดินมาถึงห้องที่คล้ายๆจะเป็นล็อบบี้ของโรงแรม และมีพนักงานสาวคนหนึ่งยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์เช็คอิน

คุณลุงที่เดนนิสเดินตามก็เดินเข้าไปคุยกับพนักงานสาวคนนั้นอยู่พักหนึ่ง

หลังจากเวลาพ่านไปซักพัก คุณลุงเดินกลับมาพอบกับกุญแจดอกหนึ่ง

“คุณเดนนิสครับ ถึงเวลาที่ผมจะแนะนำตัว ผมชื่อฮอกริด ครีฟ เป็นพ่อบ้านที่ปรึกษาของคุณในภารกิจนี้ครับ” ฮอกริดโค้งคำนับ

เดนนิสจึงรีบโค้งตัวตามทันที และสัญชาญชาตญาณของเขาก็บอกให้ตกลงแต่โดยดี

“ด..ดีใจที่ด้วยรวมงานกับคุณครับ!”เดนนิสตอบเสียงดัง

“นี้คือกุญแจห้องของคุณครับภายในจะมีอุปกรณ์ที่คุณจะต้องใช้ในชีวิตประจำวันของโลกทางนี้จัดเตรียมไว้ให้ครับ ส่วนตอนนี้ผมจะนำทางไปที่ห้องของคุณให้” หลังพูดจบฮอกริดจึงเดินนำเดนนิสไป

ทั้งคู่เดินมาถึงหน้าห้องพักของเดนนิส ฮอกริดยื่นกุญแจให้กับเดนนิส

“เชิญตามสบายนะครับ คุณเดนนิส”

“ขอบคุณครับ คุณฮอกริด” พอเดนนิสพูดจบฮอกริดก็โค้งอำลาก่อนที่จะเดินจากไป

เดนนิสไม่รอช้ารีบไขกุญแจเปิดเข้าไปดูห้องพักใหม่ของเขา เป็นห้องพักที่สวยงาม ประดับด้วยเฟอร์นิเจอที่มาจากโลกพาเลนเทียส่วนหนึ่งและโลกมนุษย์อีกส่วนหนึ่ง มีทีวีให้ดูพร้อม มีโต้ะเก้าอี้พร้อมโคมไฟสำหรับทำงาน เตียงค่อนข้างนุ่มนิ่ม และมีเมจิคสกรีน

ให้ใช้งาน

เมจิคสกรีนก็เหมือนกับทีวีทางของโลกมนุษย์ใช้เปิดดูข่าวสารต่างๆภายในโลกพาเลนเทีย แถมยังใช้ติดต่อกับจอมเวทย์คนอื่นได้ด้วย แต่จะวิธีเปิดใช้งานจะต่างจากทีวี เพราะเมจิคสกรีนจะต้องใช้เวทย์เปิดใช้งาน

เดนนิสมองไปรอบๆและพบกับกระเป๋าเดินทางวางไว้อยู่ เดนนิสลองไปเปิดดู พบกับเสื้อผ้าที่ค่อนทางโลกนี้นิยมใส่ทั่วไป และเงินสกุลทางโลกให้ใช้งานอยู่จำนวนหนึ่ง

“ดีละ แค่นี้เราก็พอจะไปรอดแล้ว” เดนนิสพูดขึ้นมาด้วยความดีใจ

เดนนิสกระโดดขึ้นไปนอนบนเตียงเพื่อพักผ่อนจากความเหนื่อยล้ามากมายที่เจอมาวันนี้ เดนนิสนอนหลับไปซักพักใหญ่ก่อนที่จะตื่นมาพร้อมพลังที่ค่อนข้างฝื้นฝูแล้ว ซักพักหนึ่งครูซก็กลับมาคงสภาพอีกครั้ง

“กลับมาแล้วรึ ครูซ รู้ไหมว่าฉันลำบากขนาดไหนกว่าจะหาที่นี้เจอ”

เดนนิสพูดกับครูซด้วยน้ำเสียงค่อนข้างหนักแน่น

“อย่าบ่นเลยน่า นายมาเจอได้ก็ดีแล้วนี้”

เดนนิสมองไปที่เมจิคสกรีนเหมือนต้องการจะทำอะไรบ้างอย่าง

“เฮ้ครูซ ตอนนี้กี่โมงแล้วนายรู้รึป่าว”

“เดนนิสนายหัดดูนาฬิกาซะบ้างสิ มีวางไว้บนโต้ะนั้นะ”

เดนนิสลุกไปดูนาฬิกา เวลาอยู่ที่ประมาณหนึ่งทุ่มกว่าๆ

“ฉันหลับไปนานมากๆเลยนะเนี่ย หัวติดหมอนเป็นไม่ได้เลยเรา”

“ลองติดต่อนินาเมะดูดีกว่า” เดนนิสเดินไปใช้งานเมจิกสกรีนและนึกภาพคสามทรงจำที่มีกับนินาเมะถ่ายทอดไปให้เมจิกสกรีนเป็นรูปแบบเวทย์มน ทำให้รู้ว่าต้องการติดต่อกับใคร

“ฉันคิดว่าป่านนี้นินาเมะคงได้ที่พักเหมือนกันแล้วละนะ คงจะติดต่อได้ละ”

เดนนิสนั่งรอไปสักพักหวังว่าจะติดต่อได้

“สวัสดีคะ ใครติดต่อมารึคะ” เสียงทีเดนนิสคุ้นเคยก็ได้ยินอีกครั้ง

“น..นินาเมะ! นี้ฉันเองเดนนิส” เดนนิสรีบตอบกลับทันทีที่ได้ยินเสียง

“เดนนิสนี้เอง! ติดต่อมาได้ซะทีนะ มาถึงที่พักแล้วเหรอ”นินาเมะตอบพรางลิ้งพลังเวทย์ให้เมจิกสกรีนแสดงหน้าชองเธอเวลาสื่อสาร เดนนิสก็ทำเช่นกัน

“อ่า ก็วุ่นวายพอสมควรเลยละนะกว่าจะหาที่พักเจอเธอก็คงวุ่นวายไม่เบาเหมือนกันสินะ”

“เปล่าหรอก ฉันนะไม่ค่อยเจออะไร พอมาถึงที่นี้ก็เปิดแท่งปริซึมขอความช่วยเหลือทันที แล้วถามเก็บข้อมูลของโลกฝั่งนี้ไว้เยอะพอสมควรแล้วละนะ ส่วนพรุ่งนี้ก็กะว่าจะเริ่มทำภารกิจอย่างจริงจังนะ” นินาเมะตอบเหมือนทั้งหมดที่ทำเป็นเรื่องปกติ

“น..นั้นสินะ แฮะๆๆ” เดนนิสคิดขึ้นมาว่าระดับอย่างนินาเมะก็คงจะรอบคอบอยู่แล้ว

“แล้วทางนั้นเป็นยังไงบ้างละเดนนิส” นินาเมะถามด้วยความอยากรู้

“ก็ยังโอเคอยู่ละนะ ฉันก็คงจะเหมือนเธอก็คงเริ่มภารกิจพรุ่งนี้นะ”

เดนนิสพยายามตอบไปตามน้ำให้ทุกอย่างลาบลื่นมากที่สุด

“อ่อ ยังงี้นี้เอง  ฉันเองไม่เคยคิดเลยว่าโลกทางฝั่งนี้จะแตกต่างกับโลกของเราได้มากขนาดนี้ละนะ คงต้องใช้เวลาปรับตัวกันซักพักใหญ่ๆเลยละ

มาพยายามด้วยกันเถอะนะ เดนนิส” เดนนิสถึงจะมีเสียงที่ค่อนข้างเยือกเย็นสุข่มเหมือนใบหน้าแต่คำพูดของเธอช่างอบอุ่นเหลือเกิน เดนนิสกำลังคิดในใจ

“อื้อ! เธอก็ด้วยละ” เดนนิสตอบนินาเมะไปด้วยเสียงเหมือนได้รับกำลังใจเต็มเปี่ยม

ตู้ม!

“อ..อะไรกันนะ!”เดนนิสรีบหันไปดูต้นเสียงพบว่าประตูห้องถูกบุกทะลุเข้ามา เดนนิสรีบลุกขึ้นตรวจดูรอบๆ

“เดนนิส! เดนนิส! เป็นอะไรไหม” เสียงนินาเมะตะโกนถาม

“อ่า.. ตอนนี้ยังไม่เป็นไร แต่ฉันคิดว่าต้องมีอะไรบ้างอย่างเข้ามาในห้องฉันแน่ ฉันรู้สึกได้”

“อ่า ระวังตัวด้วยนะ” นินาเมะพูดด้วยความเป็นห่วง

ทันใดนั้นอยู่ๆก็มีคนโผล่ออกมาจกมุมมืดและพุ่งโจมตีไปที่เดนนิสอย่างรวดเร็ว

“อึ๊ก!”

เป็นการโจมตีที่รวดเร็วมากจนเดนนิสไม่สามารถที่ไหวตัวทันได้เลยแม้แต่น้อย เดนนิสกระเด้นล้มลง

“เดนนิส! เป็----“ เสียงนินาเมะถูกตัดขาดไปเพราะพลังเวทย์ที่เดนนิสโฟกัสไปที่เมจิคสกรีนได้หายไปจากการโจมตีเมื่อกี้

“อะไรกัน ใครมันจะมาบุกโจมตีได้กัน ที่นี้ก็เป็นที่ลับสุดยอดมากๆของเหล่าจอมเวทย์แท้ๆ แต่ที่แน่ๆคนที่โจมตีมีทักษะที่สูงมากเหมือนกับนักฆ่ายังไงยังงั้น” เดนนิสคิดขึ้นมาในใจ

เขารีบตั้งหลักมองไปรอบๆอีกครั้ง ทันใดนั้นก็เงาดำพุ่งเข้ามาโจมตีเขาอีกรอบ รอบนี้เดนนิสไหวตัวทันและยกแขนมาป้องกันไว้ได้ แต่แรงกระแทกก็ทำให้เดนนิสถอยหลังไปเล็กน้อย

“หน่อย! แขนชาไปหมดเลย หมอนี้มันเป็นใครกันแน่ หรือว่าตอนเราเข้ามาเราไม่ระวังตัวจนมีศตรูสะกดรอยตามมาก้ได้” หลายความคิดพุดขึ้นมาในหัวเดนนิส คนที่อยู่เงามืดนั้นกำลังจะโจมตีเดนนิสอีกรอบ

คร่าวเดนนิสพอจะกะจังหวะรับการโจมตีได้

“เมจิคกาด!”เดนนิสรวบรวมพลังเวทย์มาคุ้มกันรอบตัวเขา

ตู้ม! เดนนิสโดนโจมตีและถอยไปอีกครั้งแต่รอบนี้ได้รับแรงกระแทกน้อยลงมาก

“หน่อย! อาร์ม แทคเกิ้ล!” แขนของเดนนิสห่อหุ้มด้วยเวทย์ที่ด้วยแรงกระแทกอัดไว้ เดนนิสเหวี่ยงแขนจะโจมตีส่วนไป แต่คนนั้นหลบการโจมตีได้ และเตะเดนนิสส่วนกลับไป

“อุ๊ก!” เดนนิสล้มลงไป ทันใดนั้นครูซก็โผล่ขึ้นมาพูด

“เดนนิส! ฉันว่าเราถ่อยไปเรียกคนอื่นมาช่วยก่อนเถอะ คนๆนี้นะไม่ธรรมดา เราสู้ไม่ได้หรอก” ครูซเตือนเดนนิส

“อ่า ความคิดดี” เดนนิสรีบลุกขึ้นและวิ่งออดไป

หลังจากนั้นก็มีอีกการโจมตีพุ่งมาที่เดนนิสอีกครั้ง

“คร่าวนี้ไม่ได้ผลหรอกน่า! เดนนิสหลับไปทางข้างๆแต่คนที่โจมตีเข้ามาหยุดกลางคั้นและเปลี่ยนวิธีการโจมตี โดยการถีบตัวเองให้มีแรงส่งพุ่งมาทางเดนนิส

“บ้าน่า!” เดนนิสไม่สามารถหลบการโจมตีได้ทันการจึงโดนเข้าอย่างจัง

“อ๊ากกก!” เดนนิสกระเด้นลงไปนอนคว่ำแบบหมดสภาพ  พร้อมกับเมจิคกาดที่หมดสภาพลง

คนปริศนาเดินไปที่เดนนิสและกำลังจะหยิบเดนนิสขึ้นมา แต่ทันใดนั้น

“แกติดกับแล้ว ช็อคกิ้ง ริเพล!” เดนนิสรวบรวมพลังเวทย์ไว้กำมือและคนปริศนานั้น พลังเวทย์ของเดนนิสส่งกระแสเหมือนกับการช็อตไฟฟ้ากระจายออกไป

“ย๊ากกก! จงยอมแพ้ซะ” เดนนิสตะโกนด้วยพลังทั้งหมดที่มี

แต่คนปริศนาดิ้นหลุดออกไปได้ และรีบกระโดดถ่อยห่างออกไป

“เสร็จกัน! ท่าไม้ตายสุดท้ายของฉัน...” เดนนิสรู้สึกว่าตัวเองกำลังจนมุมแบบสุด และพยายามคิดหาทางออกอื่น

“ทำได้ดีนะครับ คุณเดนนิส” จู่ๆคนปริศนาคนนั้นก็พูดออกมา

“หา!? หรือว่าคุณ..” เดนนิสคุ้นกับเสียงนั้นมาก

“ใช่แล้วละ” จู่คนๆนั้นก็ออกมาจากเงามืดและถอดหน้ากาก

คนๆนั้นคือฮอกริดนั้นเอง

“คุณเองหรอกรึจะฆ๋าผมรึไงกัน!” เดนนิสถามด้วยความตกใจสุดขีด

“มันเป็นเรื่องปกติของคนที่ถูกคัดสรรมาทำภารกิจครับ ทุกคนที่ถูกส่งมาจะได้รับการทดสอบจะโดนแบบนี้กันหมด ร่วมถึงเพื่อนที่คุยกันพ่านทาง

เมจิคสกรีนนั้นด้วย”

“ย..ยังงี้นี้เอง แล้วแบบนี้มันไม่อันตรายไปหน่อยรึ อาจถึงตายได้เลยนะ”

“ไม่ต้องห่วงทางเราจะยั้งมือให้ ไม่มีทางถึงตายหรอกครับ และในหมู่ผู้ทดสอบผมก็เป็นหนึ่งในคนที่แข็งแกร่งที่สุดครับ แสดงว่าคุณมีทักษะมากพอควรเลยนะครับ” ฮอกริดพูดชมเดนนิส

“อ่อ ยังงั้นรึครับ ถ้างั้นผมว่าทางคุณควรระวังผู้ทดสอบของคุณหน่อยนะครับ นินาเมะนั้นนะไม่ใช่เล่นๆนะครับ” เดนนิสพูดพรางยิ้มไป

“อ่อ ยังงั้นรึครับ จะจำไว้ละกันนะครับ” ฮอกริดพูดพรางกำลังเตรียมตัวจะเดินจากไป

“ถ้างั้นสำหรับวันนี้พักผ่อนให้สบายนะครับ ถ้ามีปัญหาอะไรมาปรึกษาผมได้ทุกเมื่อที่ล็อบบี้” ฮอกริดเดินเข้ามาพูดกับเดนนิสและยื่นน้ำยาฟื้นฟูร่างกายให้เดนนิส

“ครับผม ขอบคุณสำหรับการทดสอบนะครับ” เดนนิสพูดเสร็จแล้วดื่มน้ำยาฟื้นฟูทันที

ซักพักหนึ่ง “ครูซสำหรับคืนนี้เราไปวางแผนเรื่องภารกิจกันเถอะนะ”

“นั้นสินะ เพราะฉะนั้นไปกันเถอะ” เดนนิสเดินกลับไปที่ห้องพักตัวเองที่ทุกอย่างถูกซ่อมแซมแบบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“นินาเมะคงพ่านการทดสอบได้สบายๆอยู่แล้วละ ไว้สักพักจะติดต่อไปละกันนะ” หลังจากนั้นเดนนิสก็วางแผนเรื่องภารกิจกับครูซต่อไป