Isekai wa Tengoku ja Nai !

【อาาา.. นี้ชั้นยังไม่ตายอีกหรอเนี้ย】

【รู้สึกเหมือนนอนอยู่บนเตียงเลยแหะ】
【แล้วมันคือที่ไหนล่ะ!!】
"พรึ้บ!!!"
ทาบาตะได้สดุ้งตื่นขึ้นพร้อมดีดตัวขึ้นนั่งด้วยความตกใจและมองซ้ายมองขวา เป็นบ้านที่ไม่คุ้นเคย มีแสงแค่จากตะเกียง กำแพงบ้านเป็นหินเตียงก็ทำด้วยหญ้าที่เกิดตามเหว และทาบาตะได้มองไปที่แขนขวาตัวเองกลับพบว่าแขนไม่อยู่พร้อมปลอกแขน ทำไห้นึกถึงตอนที่โดนตัดแขนไปชั่วขณะ...
"@฿&##@#&#@[ฟื้นแล้วหรอ]"
จู่ๆก็มีเสียงผู้หญิงดังขึ้นเป็นภาษาที่ทาบาตะเคยได้ยินและใช้ในเวลาไม่นานนักแต่กลับไม่เข้าใจทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ยังเข้าใจอยู่เลย.. และในเวลาต่อมาผู้หญิงต้นเสียงก็เดินเข้ามาเป็นผู้หญิงผมยาวใส่ชุดโทรมๆ พร้อมถือมีดเล่มใหญ่เดินเข้าหาทาบาตะ
"เออ..."
ทาบาตะมองพร้อมเหงือตกนิดหน่อยเพราะตอนนี้กลายเป็นคนกลัวมีดไปสะแล้ว
"฿&%@ ? @#฿#%#@%@[อยากกินอะไรไหม ? เนื้อ ก็น่าจะอร่อยนะ"
เธอยังคงถามพร้อมเดินเข้าหาอย่างช้าๆ โดยทาบาตะเองไม่เข้าใจเลยสักนิดแถมยังคิดว่าตัวเองจะถูกทำร้ายในตอนนั้นเอง
"฿฿@%฿@#! @%@฿%@#&%฿[ตัดสินใจแล้ว! กินเนื้อนี้ล่ะ]"
"เอ๋..."
ในตอนนั้นน้ำเสียงที่พูดออกมาทำไห้ทาบาตะตกใจ เหมือนจะพูดใจดีแต่แฝงไปด้วยจิตสังหารที่ไหลออกมาและในจังหวะนั้นเองผู้หญิงดังกล่าวได้วิ่งเข้ามาไกล้อย่างรวดเร็วพร้อมยิ้ม "ฮิๆ" ทันใดนั้นได้ยกมีดขึ้นและเหวี่ยงลงใส่ขาข้างซ้ายจนขาดและเลือดได้พุ้งออกมาอย่างรุนแรง [เนื่องจากร่างกายทาบาตะอ่อนแอมากจึงสามารถตัดไห้ขาดได้ง่าย] และทาบาตะได้ตกอยู่ในสภาวะ ขาดแคลนเลือดทำไห้สลบไปในที่สุด...

[หลายนาทีต่อมา]

【อ่า... ความเจ็บปวดจากขายังเหลืออยู่แหะ】
【ยังเจ็บแสดงว่ายังไม่ตายสินะ.. อ่าาา】
【ไม่ว่าจะที่ไหนๆ.. มนุษย์น่ะมั----】
"พรึ้บบ!!!"
ทาบาตะสดุ้งตื่นขึ้นมาในทันทีและที่ๆฟื้นขึ้นมาก็เป็นห้องเดิมสภาพเดิมและในความคิดเค้าก็คิดขึ้นว่ามันฝันงั้นหรอ.. แต่ในตอนนั้นเองความเจ็บจากขาได้พุ้งขึ้นมาต่อและเค้าได้ร้องพร้อมมองไปขาซ้ายตัวเองที่ขาด "อ๊ากกกกกกก" และสิ่งที่คิดในเวลาต่อมาคือ นี้ไม่ใช่ความฝัน งั้นหมายความว่ายัยนั้นมันพยายามตัดขาชั้น!.. ต้องรีบหนีออกจากที่นี้ แต่ทว่า...
"฿@฿%&@&฿@%#[ฟื้นแล้วหรอ]"
"@%&#฿%@ @%#@%%@#฿ #&#@%[คงจะหิวสินะ.. งั้นมากินข้าวกัน อาหารวันนี้คือเนื้อ]"
ทาบาตะไม่เข้าใจสิ่งที่พูดและพยายามถอยห่างออกจากอีกฝ่ายจนติดอีกด้านของผนัง ซึ้งตัวเตียงนอนตั้งอยู่ติดกับผนัง และในเวลาต่อมาหญิงปริศนาได้ยกหม้ออาหารและเดินเข้ามาหาทาบาตะและสิ่งที่ทาบาตะเห็นในหม้อที่โผล่ออกมาคือ "นิ้วเท้าที่อยู่ในหม้ออาหารจานเนื้อของนาง" 'ซุปเนื้อมนุษย์' ทาบาตะได้เห็นทำไห้เกิดอาการกลัวประสาทไม่ติดต่อทำไห้เหว่อพร้อมร้องเสียงดังลั่นออกพร้อมโดดลงจากเตียงแต่ทว่าขาข้างนึงกับขาดจึงทำไห้ล้มลง โดยตัวทาบาตะไม่เคยใช้ขาข้างเดียวเดินทำไห้ควบคุมการยืนและล้มลงทางซ้ายทำไห้ขาที่ขาดล้มลงกับพื้นหิน ที่มีเศษดิ้นทำไห้ทาบาตะร้องออกมาด้วยความเจ็ยปวด "อ๊ากกกกกกก!!! ขา.. ขาชั้น.. อ๊ากกกกกก"
"#@%#@฿&&#฿[แหม่.. อยากนั่งกินพื้นก็ไม่บอก]"
หญิงสาวได้พูดน้ำเสียงแปลกๆที่ไม่คุ้นหูทาบาตะพร้อทกับยิ้มออกมาแต่ทว่าทั้งความเจ็บปวดจากแขนและขาที่ขาดยังเหลืออยู่จึงแทบขยับร่างกายไม่ได้แต่ทว่าทาบาตะก็พยายามคานออกจากที่ห้องนี้ด้วยแขนซ้ายและขาขวาที่ยังคงเหลืออยู่จึงทำไห้ชล่าช้าลงจากมีแขนขาครบปกติมาก แต่ทาบาตะพยายามต่อไปทว่าในความคิดเค้า ขาตนเองนั้นถูกตัดไปทำอาหารซึ้งมีความเป็นไปได้สูงว่าจะโดนตัดอีกทำไห้ทาบาตะพยายามหนีออกนอกห้องนอนโสโครกนี้.. และในตอนนั้นเองที่ทาบาตะเห็นข้างนอก.. นั้นคือซอกเหวที่ไม่สูงจากข้างบนนักจึงทำไห้ทาบาตะไม่ถึงตายแต่ทว่านั้นก็หมดหนทางหนีทาบาตะคานจนไปถึงปลายทางข้างล้างเป็นเหวลึก ข้างหน้าเป็นสิ่งมีชีวิตกินเนื้อคน.. ทำไห้ทาบาคะรู้ว่าจะทางไหนก็ตาย.. และดูเหมือนว่าหญิงสาวจะไม่ไห้เวลาทาบาตะคิดเลยแม้แต่น้อยเธอถือหม้อเดินตามหลังมาอย่างช้าๆทาบาตะหันกลับมามอง.. และมือข้างซ้ายที่ยังไม่ขาดไปแตะเข้ากับหินก้อนเล็กๆและเธอพยายามเดินเข้าไกล้ทาบาตะจึงตัดสินใจเหวียงหินใส่หัวนางแต่ว่ามือซ้ายข้างที่ไม่ถนัดจึงทำไห้เหวี่ยงไม่โดนหัวลอยขึ้นไปติดซอกเหวที่มี หินไม่แข็งแรงและหินก้อนเล็กๆจึงทำไห้หินชิ้นเล็กๆแตกออกจากขอบซอกเหว... แต่ว่าเหมือนจะไม่จบแค่นั้นการทำไห้เศษเล็กๆก็สามารถนำไปสู่การถล่มครั้งไหญ่ "ตรึ้ม!!!" เสียงหินที่ถล่มลงมาปิดทางเข้าห้องเมื้อกี้ ทำไห้หญิงสาวยืนนิ่งพูดอะไรไม่ออก.. และเถาวัลที่เกาะตามซอกเหวเป็นกิ้งไว้ขนาดไหญ่ก็ล่วงลงมาจนทำไห้ไม้ไปถูกมือหญิงสาวทำไห้หม้อเนื้อคนหล่นหลุดมือ จึงทำไห้หญิงสาโมโห และทาบาตะก็ยิ้มอย่างสะใจด้วยความคิด "เป็นไงล่ะ!! สมน้ำหน้า ฮ่ะฮ่าๆ!!"แต่ในทางเดียวกันหญิงสาวได้แสดงสีหน้าโกธรและจับมีดออกมาจากข้างหลัง
"@%฿#฿%฿#%&&&@#%฿฿[ดูเหมือนว่า คุณจะอยู่นิ่งไม่เป็นสินะ.. แบบนี้ก็กินไม่ได้สิ น้ำกว่าไม่ค่อยมีจะล้างเนื้อยังไง!!!]"
นางกช่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงโหดๆและโกธรจัด
"อ๊ะ... เออ"
ทำไห้ทาบาตะผงักกับน้ำเสียงเหมือนจะโกธรแต่ทาบาตะไม่เข้าใจว่าอะไรและทำไห้ใช้มือซ้ายขยับถอยออกห่างแต่เหมือนว่าต่อไปนั้นจะเป็นเหวลึกทำไห้มือไปแตะอากาศ และเสียการทรงตัวทำไห้ทาบาตะจะตกลงไปในเหวที่บึกลงไปอีกแต่ทว่า... หญิงสาวได้ใช้มือจับแขนข้างที่ไม่ขาดไว้ทำไห้ทาบาตะรู้สึกโล้งใจนิดแต่ทว่า
"#%#@%#&฿@%@%&#@฿#@%฿฿฿[อย่าเพิ่งจกลงไปสิ.. ชั้นจะทำไห้คุณเป็นก้อนเนื้อขยับไม่ได้เองล่ะกัน]"
หญิงสาวพูดด้วยใบหน้าดีใจและยกมีดขึ้นสูงและพยายามจะตัดคอทาบาตะแต่ว่า... "แคร๊ก!!" ทาบาตะได้ตอบสนองเสียงต่อขึ้นว่า "หึ.. เสียงอะไรน่ะ" "แคร๊ก!! โคร้มมมม!!!" ดินส่วนที่ทาบาตะนั่งอยู่และหญิงสาวพยายามจะตัดคอทาบาตะได้ถล่มเหมือนจะเป็นผลพลอยจากดินถล่มในเมื่อกี้ทำไห้หญิงสาวตกลงไปพร้อมๆกับทาบาตะ....

[หลังจากนั้นที่ทั้งคู่ตกลงหุบเหว]

【อ่า.. นี้ชั้นคงตายแล้วสินะ..】
*เสียงปริศนา*
【หึ.. เสียงหรอ.. เสียงไครน่ะ!! ไม่ใช่ว่าขั้นตายแล้วหรอ】
ในจัหวะนั้นเองทาบาตะได้สดุ้งตื่นขึ้นมาในทันที และสิ่งต่อมาทิ้งเห็นในสายตาคือความมืดที่ไร้หนทางพร้อมเสียงปริศนา ในตอนนั้นเองทาบาตะได้รู้สึกเจ็บที่ขาขวา ทั้งๆที่ขาขวาไม่เป็นอะไรในตอนนั้นเองสายตาที่เนิ่มชินกับความมืดได้มองไปเห็นสิ่งปริศนาอยู่ตรงหน้า.. ใช่.. สิ่งที่เค้าเห็นคือ สิ่งมีชีวิตปริศนารูปร่างพิลึกกำลังกัดกินขาข้างขวาของเค้าอยู่ทันใดนั้นความเจ็บปวดอย่างรุนแรงได้วิ่งเข้ามาในหัวของทาบาตะ..ในจังหวะนั้นเองทาบาตะกำลังจะสลบไปแต่ทว่ากลับไม่สลบในตอนนั้นเอง "บ้าเอ้ย.. ทำไหมชั้นไม่ตายสักที... ความเจ็บปวดแบบนี้!!" นั้นคือสิ่งที่ทาบาตะคิดในตอนั้นเองสิ่งมีชีวิตปริศนาได้กันขาขึ้นมาถึงหัวเข่าในตอนนั้นเองทาบาตะไดร้องออกมสอีกครั้งอย่างความเจ็บปวดพร้อมเหวี่ยงแขนซ้ายไปมา "อ๊ากกกกกก"
*ปลิ้ง!!*
ในตอนนั้นเองทาบาตะได้มองไปเห็นมีดเล่มที่หญิงคนนั้นใช้ขาของทาบาตะและทาบาตะได้มองเห็นปากที่กำลังกัดกินขาของตัวเองอยู่นั้น.... ทาบาตะได้จับมีดมาแล้วแทงเข้าไปในปากของสิ่งมีชีวิตที่ว่าและเหวี่ยงออกด้านซ้ายมือทำไห้ปากขอลปีศาจที่ว่าฉีกขาดออกพร้อมกับเลือดที่พุ้งและทาบาตะก๋กระหน่ำแทงสิ่งมีชีวิตที่ว่านี้ไม่หยุด จนปากของสิ่งมีชีวิตนั้นหยุดขยับ
*เสียงมีดหลุดมือลงพื้น พร้อมเสียงเหนื่อยล้าของทาบาตะ*
"*เสียงหอบ*.. ชิ.. อ่า.. เหมือนง่วงเลย... คงจะตายจริงแล้วสินะ"
ทาบาตะได้เห็นเลือดจากขาขวาไหลไม่หยุดและขาที่ขากไปครึ่งเข่า.. และในตอนนั้นเองทาบาตะที่ได้นอนลงสายตากำลังจะหลับไปพร้อมๆกับความตายที่มาเยือน.. ทันใดนั้นเอง!!! จู่ๆก็มีเสียงภายในหัวดังขึ้น
《พรแห่งชีวิตของพระเจ้า ถูกใช้งานครบ 5 ครั้ง!!》
และสายตาที่กำลังจะสิ้นใจก็กลับมาเป็นปกติเลือดกลับหยุดไหลและในตอนนั้นเอง
《ได้รับสกิลเสียงแห่งโลก》
《กำจัดมอนส์เตอร์ระดับสูง สำเร็จ!!》

โน๊ต : ที่ทาบาตะสามารถได้ยินในสมองว่า กำจัดมอนส์ฯ เพราได้รับสกิลเสียงแห่งโลกจากการฆ่ามอนส์ ระดับสูง และสิ่งที่ได้ยินครั้งแรกนั้นไม่เกี่ยวกับการฆ่ามอนส์แต่อย่างใด

"พรแห่งชีวิตของพระเจ้าหรอ.. ไอ่เจ้าสิ่งนี้สินะที่ทำไห้ชั้นไม่ตาย... โธ่เอ้ย!!!"
ทาบาตะได้ใช้มือทุบลงพื้นพร้อมน้ำตาไหลจากความเจ็บปวดที่เสียทั้งแขนและขาและสิ่งต่างๆที่ทำไห้เค้าไม่ตายจึงทำไห้เจ็บปวดขนาดนี้.. ในตอนนั้นเองทาบาตะก็รู้สึกหิวขึ้นมา... และมองไปที่มอนส์เตอร์ และเห็นเนื้อ... *ทาบาตะกลืนน้ำลาย*
"อ่า... พระเจ้าสินะ.. มอนส์เตอร์สินะ.. มนุษย์สินะ.. สิ่งมีชีวิตพวกนี้.. มันช่างน่ารังเกียจ!!!.. ยัยสิ่งมีชีวิตโสโครกนั้น ชั้นจะฆ่ามันไห้ได้!!!"
ทาบาตะกล่าวขึ้นพร้อมกับนึกถึงตอนตัวเองถูกตัดแขนและเหยียบซ้ำเติมและทาบาตะได้กินเนื้อมอนส์เตอร์ เพื่อประทังความหิวของทาบาตะ ทาบาตะได้แต่กินเรื่อยๆ จนกระทั่งทาบาตะได้มองไปเห็นก้อนบางอย่างสีแดงๆอยู่ภายในตัวมอนส์เตอร์ ทาบาตะได้จับและดึงออกมาจากภายในตัวของมันในตอนนั้นเอง
《ได้หัวใจมอนส์เตอร์ระดับสูง!》
"เหอะหัวใจหรอ..."
ขนาดของหัวใจนั้นไหญ่กว่าฝ่ามือเสียอีกในตอนนั้นเองทาบาตะได้กัดเข้าไปที่หัวใจเพื่อกินแต่ทว่าร่างกายทาบาตะกลับมีความรู้สึกเหมือนมีอะไรพุ้งออกจากร่างและทุกส่วน "อ๊ากกกกก!! อะไรล่ะเนี้ย... นี้ชั้นจะตายงั้นหรอ!?" ทาบาตะได้พูดขึ้รพร้อมกับร้องด้วยความเจ็บปวดที่รุนแรง และหัวใจก็หลุดมือทาบาตะได้ล้มนอนพร้อมกับร้อง แต่ทว่าก็ตั้งสติกลับมาพร้อมกับกล่าว "ไม่!! ชั้นจะตายไม่ได้... จนกว่าจะได้ฆ่าสิ่งมีชีวิตน่าโสโครก!!" ในตอนนั้นเองก็มีเพรชก้อนเล็กๆ ขนาดพอมือกำได้อยู่กลางหัวใจของมอนส์เตอร์ ซึ้งตัวทาบาตะนั้นไม่สามารถรู้เลยว่าตัวเองจะกลายเป็นมอนส์เตอร์ และทาบาตะได้ใช้มือซ้ายพยายามยื่นไปหยิบเพรชที่ว่า และดูเหมือนว่าเค้าคิดว่ากินเนื้อมากไปเค้าตัดสินใจเอสเพรชที่ว่าทุบเข้ากับหน้าอกด้วยสุดแรง ในตอนนั้นเองทำไห้เกิดแผลกระแดกที่หน้าอกแต่ทว่าเพรชกลับทะลุเสื้อเข้าไปภายในและหลอมเข้ากับกายเนื้อทาบาตะนั้นเอง ในตอนนั้นเองบริเวณหูช่วงใต้ตาพระเอกจู่ๆก็มีรอยแยกของผิวที่เกิดเป็นเพรช และร่างกายที่ต่างจากเดิม ทำไห้ผมกลายเป็นสีขาวและผมยาวขึ้นถึงเอว ตากลายเป็นสีขาวในตอนนั้นเองมีเสียงกระหน่ำเข้ามาในหัว

《ได้รับทรูมันนี่!!!》