รักของนายพ่อบ้านและคุณชายจอมเย็นชา

บ่ายโมงตรง....
คุณอริสรากลับกันเถอะครับชินะที่เห้นว่าเวลาที่น่าจะได้เวลาอาอธิศมารับแล้วจึงชวนอริสราให้ออกจากที่นี่ใบหน้าหล่อเหลาที่แสนเยือกเย็นและดวงตาที่มองคนตรงข้ามอย่างเย็นชาและไร้อารมณ์น้ำเสียงที่ไม่บ่งบอกถึงอารมณ์ใดๆแต่ทำให้อริสราเจ็บแปลบได้อริสราไม่รอช้ารีบลุกขึ้นจากโต๊ะแล้วจับมือชินะเดินออกจากร้านอาหารชื่อดังทันที
คุณชายค้ะอริสราเอ่ยเรียกด้วยน้ำเสียงนิ่งและเยือกเย็นจนไม่รุ้ว่าคิดอะไรแต่ชินะเมื่อได้ยินเด้กสาวเรียกก้หันไปหาทันที
ครับ ชินะตอบกลับ 
คุณชายอยากถอนหมั้นกับดิฉันมั้ยค้ะอริสราเอ่ยถามออกมาตรงๆพลางจ้องดวงตาสีม่วงอย่างหาคำตอบชินะที่หรี่ตาลงอย่างครุ่นคิดก่อนจะถามกลับอย่างสงสัย
ทำไมถึงถามอย่างี้ล้ะครับคุณอริสราชินะถามกลับพลางจ้องตาอริอย่างสงสัยและต้องการคำตอบ
ดิฉัน...เจอคนที่ตัวดิฉันรักแล้วและดิฉันก้อยากจะถอนหมั้นกับคุณชายค่ะอริสราตอบอย่างมั่นใจแต่ในใจลึกๆกับเจ้บอย่างบอกไม่ถูก
งั้นเรื่องนี้เอาไว้คุยกันตอนเย็นนะครับ...ชินะพูดเสียงเรียบอย่างไม่สนใจอะไรจวนอริสราพูดขึ้น
คุณชายมีคนที่แอบชอบมั้ยค้ะอริสราที่ถามออกมาตรงๆอย่างไม่อยากอดกลั้นต่อความรู้สึกตัวเองที่มีต่อชินะที่ต้องขอถอนหมั้นเพราะอยากลองใจว่าชินะจะยอมถอนมั้ย
ชินะที่ได้ยินดังนั้นจึงหยุดเดินและหันมามองอริสราด้วยแววตาเย็นชาอีกครั้งก่อนจะตอบ
ผมรึ้น้ะครับว่าคุณต้องการจะลองใจผมและคุณคิดยังไงกับผมอยู่มีความเป้นไปได้70เปอร์เซ็นต์ที่คุณลองใจผมเพราะอยากรู้ว่าผมรักคุณบ้างหรือเปล่า
ถ้าถามผมว่ามีคนที่แอบชอบมั้ยก้มีครับแต่...คนๆนั้นคงไม่คิดกับผมแบบนั้นหรอกครับเพราะเขา...คงคิดกับผมไม่เกินคำๆคำนั้น....
คนที่ว่านี่...หมายถึงคุณอาอธิศหรือเปล่าค่ะน้ำเสียงนิ่งถามอย่างนุ่มนวล 
ชินะที่ได้ยินดังนั้นก้มีสีหน้าตกใจนิดๆกับคำถามแต่ก้ต้องปรับสีหน้าให้เรียบแล้วตอบตามความเป็นจริง....ครับ...คงจะอย่างงั้นแหละครับแต่ก่อนที่จะได้พุดอะไรรถสีดำคันเก่งก้มาจอดให้พวกเขาขึ้นเสียก่อนแล้วอธิศก็ลงมาเปิดประตูรถให้พร้อมกับโค้งหัวน้อยๆขอดทดน้ะครับคุณชายคุณอริสรา
ที่มาช้า....อธิศที่พูดก่อนจะขึ้นรถไปทำให้ชินะเริ่มครุ่นคิดกับตัวเองในเรื่ิองราวต่างๆว่าตนนั้นคิดยังไงกันแน่
นี่เรา...ชอบเขาจริงๆงั้นหรอแล้วจะทำไงดีล้ะมีความเป้นไปได้แค่45%ที่อาจะคิดกับเราแบบคนรักกับเราแต่เขา...ก้ไม่เคยคิดกับเราแบบนั้น
แต่เดี๋ยวก่อน...แล้วไอ้ท่าทีเมื่อเช้ามันคืออะไรกันนะอาคิดกับเรายังไงกันแน่นะ...ทำไมกัน...เราเองก้ไม่เคยมาคิดแบบนี้ด้วยสิเนี่ย...เฮ้ออยากรุ้จริงๆแต่ก้พูดออกไปไม่ได้อยุ่ดีถ้าพูดออกไปมันจะเป้นยังไงกันนะ
นี่เราคิดอะไรอยุ่กันแน่ไอ้ท่าทีเมื่อเช้าก้เหมือนกันปกติเราก้ไม่เคยทำอะไรแบบนัน้อาเองก้ไม่เคยมีท่าทีแบบนั้นมาก่อนเลย...ตอนนั้นที่คุณคุณเรวินเองที่วิ่งมาแล้วกระซิบกับเราถ้าคิดอะไรให้บอกเจ้าตัวเขา
แล้วเขาก้จุ๊บปากนั้นมันคืออะไรกันแน่นะไม่เข้าใจเลยจริงๆ...ท่าทีของอาก้เปลี่ยนไปมากแต่ตอนนั้นที่โดนจุ๊บคุณอาเองก้ดูจะโกดผิดปกติจริงๆ.....
หรือว่าอาจะคิดแบบเดียวกับเรานะ....
 คุณชายครับ....
  คุณชายครับ!!!!ชินะที่สะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงอธิศตะโกนเรียกสะลั่นรถ
 ครับอา...ชินะที่มองไปที่กระจกหน้าอย่างสื่อว่าตนได้ยินแล้วอธิศที่เห้นดังนั้นจึงถามด้วยคามเป้นห่วง....คุณชายไม่ไปส่งคุณหนูอริสราหน่อยหรอครับ
ไปครับ..ขอโทดน้ะครับเหม่อลอยไปหน่อยชินะกล่าวขอโทดอริสรา ไม่เป้นไรค้ะคุณชายอริสราตอบกลับ...ชินะจึงเดินไปส่งอริสราที่ประตู