รักของนายพ่อบ้านและคุณชายจอมเย็นชา

เวลา6.00น.
แสงแดดยามเช้าที่สาดส่องกระทบเด็กหนุ่มผมสีเทาที่นอนหลับสนิทเสียงนกที่ร้องบอกเวลาว่าเช้าแล้วชินะค่อยๆลืมตาแล้วปรับโฟกัสสายตาให้ชัดขึ้นแต่ก่อนจะได้พูดอะไรก็ได้ยินเสียงเคาะประตูสองทีคุณชายครับตื่นได้แล้วครับซึ่งจะเป้นแบบนี้ทุกเช้าชินะจึงรีบลุกขึ้นนั่งแล้งตอบกลับอย่างสุภาพครับอา...ผมตื่นแล้วดวงตาสีอเมิทินที่ตอนนี้สว่างเต็มดวงแล้วปรับโฟกัสได้แล้วมองไปที่ประตูก่อนที่อธิศพ่อบ้านคนสนิทจะเปิดประตูเข้ามาเพื่อดูความเรียบร้อยชินะจึงรีบไปอาบน้ำเพื่อไม่ให้เสียเวลาทันที
.
.
.
6.30น.
ขายาวๆของชินะก้าวลงมาจากบันไดอย่างรวดเร็วเหมือนทุกๆวันใบหน้าเรียบนิ่งที่มักไม่แสดงอารมณ์เหมือนทุกทีแต่วันนี้กับมีคนมากวนประสาทแต่เช้าชินะยังคงสีหน้าเรียบนิ่งเหมือนเคยเมื่ิเจอชายผิวแทนคนนี้ เรวิน สมิธ นักมายากลหนุ่มที่เป้นนิยมในหมู่สาวๆกล่าวทักทายชินะด้วยท่าทางกวนๆ
สวัสดีครับคุณชายชิน
สวัสดีครับคุณเรวิน...และเพียงแค่นั้นเรวินก้หายไปในพริบตา
ชินะนั่งลงที่โต๊ะอาหารประจำและระหว่างรอจึงถามแผนการของวันนี้กับอธิศเหมือนทุกทีและทุกวัน
วันนี้มีกำหนดการอะไรบ้างครับอา
วันนี้ช่วงเช้าคุณชายว่างครับ...มีช่วงบ่ายกับช่วงเย็นครับ
มีอะไรบ้างครับ
ช่วงบ่ายประมาณเที่ยงตรง
มีทานข้าวกับคุณหนูอริสราครับแล้วก้ไปงานเปิดตัวบริษัทsกรุ๊ป...แล้วก้ไปกลองพิสูจห์หลักฐานกับสารวัตรปทพลเสร็จจากสารวัตรแล้วคุณชายมีประชุมที่บริษัทต่อประมาณ2ชั่วโมงครับ
ส่วนตอนเย็นไปส่งคุณหนูอริสราแล้วก้อยุ่ทานข้าวกับคุณอินทราครับ
ประมาณสองทุ่มคุณชายก้ต้องไปงานเลี้ยงของQWERครับ
จบแล้วครับ...
ช่วงเช้าผมว่างสินะครับอา
ครับ
งั้นอาพาผมไปที่ๆนึงได้ใช่มั้ยครับ
ที่ไหนหรอครับคุณชาย
บ้านพักตากอากาสครับ
ครับ
.
.
.
ทำไมอยุ่ดีๆจะไปล้ะครับอธิศถามอย่างแปลกใจเพราะไม่เคยเห้นคุณชายจะขอให้พามาด้วยตัวเองถ้าไม่มีเหตุจำเป็นจริงๆ
สายตาที่สบกันพอดีจึงมีความรุ้สึกใจเต้นไม่เป้นส่ำอย่างบอกไม่ถูกของทั้งสองคนชินะที่รู้สึกแปลกๆแต่ต้องตีหน้าเรียบไว้ไม่ให้พ่อบ้านคนสนิทของตัวเองรุ้นั้นจึงรีบตอบก่อนที่จะเก้บอาการไม่อยุ่
แค่อยากพักผ่อนนิดหน่อยนะครับแล้วผมก็อยากให้อาได้พักด้วยเลยขอให้พามาที่นี่แหละครับเพราะบรรยากาศดีที่สุดชินะที่รีบตอบกลับซึ่งทำให้อธิศอึ้งนิดๆกลับคำตอบแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรตั้งหน้าตั้งตาขับรถไปอย่างครุ่นคิดกับตัวเองว่าคุณชายนั่นดูแปลกๆแต่ก้ไม่ได้ถามอะไรออกไปชินะเองก้พยายามตีหน้านิ่งสนิทที่สุดเพื่อไม่ให้อธิศสงสัยความเงียบเริ่มเข้าปกคลุมชินะจึงหันหน้าเข้ากับหน้าต่างเพื่อดุวิวข้างทางจนถึงที่หมาย