รักของนายพ่อบ้านและคุณชายจอมเย็นชา

เมื่่อถึงจุดหมายชินะก็ลงจากรถเพื่อควานหากุญแจแต่ก็ต้องขมวดคิ้วด้วยความสงสัยแต่ก้ยังคงใบหน้าเรียบไว้มันน่าจะอยุ่ตรงนี้นี่นาหายไปไหนนะพลางพึมพำกับตัวเองเบาๆแต่ไม่นานความสงสัยนั้นก้คลายออกเมื่อเห็นอธิศถือกุยแจไขประตูมาไขไม่นานลุกกุญแจก็หลุดออกและสามารถเปิดประตูได้เมื่อไขได้แล้วจึงหลบเพื่อให้ชินะเดินเข้าไปก่อนภายในบ้านพักของตระกูลกุนต์กลทีป์นั้นยังเหมือนเดิมทุกอย่างข้าวของจัดไว้เป็นระเบียบบนเพดานเป็นกระจกใสแบบมองเห็นวิวและท้องฟ้าสีครามกลิ่นไอเย็นๆแบบธรรมชาติทำให้รู้สึกสบายในขณะที่มองไปรอบๆของบ้านพักก็ได้ยินเสียงอธิศเรียกขึ้นจึงหลุดออกจากความคิดของตนเองมีอะไรหรือครับอาชินะถามด้วยน้ำเสียงเรียบๆอย่างที่เป็น

คุณชายจะรับอะไรเป็นของว่างมั้ยครับน้ำเสียงนุ่มสุขุมถามกลับอย่างต้องการคำตอบพลางมองหน้าเรียบสนิท ไม่ล้ะครับอา 

อาออกไปเดินเล่นเป้นเพื่อนผมได้มั้ยครับสายเรียบๆสบเข้ากับพ่อบ้านอย่างเป็นการเชิญชวนให้ไปด้วยอธิศที่ไม่สามารถปฎฺิเสธสายตานั้นได้จึงต้องยอมไปแต่โดยดีแต่ก้ไม่ได้แสดงอาการไม่พอใจแต่อย่างได้แต่กลับยิ้มอบอุ่นให้อย่างเป้นการตกลงคำชวนของเด็กหนุ่ม ไปสิครับ ตอบพลางยิ้มบางๆให้ชินะที่เริ่มรู้ตัวว่าคงหลงรักพ่อบ้านคนสนิทของตนเองเต็มๆได้แต่ปั้นหน้านิ่งเพื่อไม่ให้แสดงอาการออกไปและเดินนำอธิศไปทางริมหาดแสนสวยที่มีทรายสีขาวสะอาดกับน้ำทะเลสีสวยที่กระทบฝั่งทั้งสองเดินชมวิวอยุ่นานจึงไปหาที่นั่งริมโขดหินดูน้ำทะเลที่กระทบฝั่งอย่างสงบเงียบชินะที่ถือวิสาสะจับมืออธิศไว้อย่างหลวมๆแต่อธิศก็ไม่ได้ว่าอะไรพลางยิ้มแล้วคิดในใจว่าตัวเองตกหลุมรักคุณชายเข้าแล้ว 

จึงจับมือบางไว้เหมือนกันชินะที่มองที่มือของอธิศอย่างนิ่งๆอธิศที่เริ่มรู้ตัวจึงกล่าวขอโทดที่ล่วงเกินอย่างใจเย้น จับไปเถอะครับอาผมเองก้อยากจับมืออาอยุ่งี้นานๆเหมือนกันครับชินะพูดเสียงเบาแต่ก้พอที่จะทำให้คนข้างกายได้ยินอธิศเบิกตากว้างอย่างตกใจกับคำพูดของชินะแต่ยิ้มนิดๆพลางดีใจ

วันนี้คุณชายมาแปลกจังน้ะครับมีอะไรหรือเปล่า

ไม่มีอะไรหรอกครับผมก้แค่...อยากอยุ่แบบนี้นานๆนะครับเพราะทุกๆวันผมก้มีงานไม่ได้ว่างเว้นเลยอาเองก้คงเหนื่อยแค่อยากให้รู้สึกผ่อนคลายนะครับไม่มีอะไรหรอกชินะตอบพลางเอนไปหาอธิศซึ่งชินะเองก้ไม่รุ้เหมือนกันว่าทำไมถึงอยากทำอย่างงี้เพราะปกติก้ไม่เคยคิดจะทำแบบนี้เลยด้วยซ้ำขอบคุนน้ะครับคุณชายอธิศที่เอ่ยขอบคุนแบบยิ้มๆทำเอาใจของเด็กหนุ่มเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก

แล้วก้ต้องผงะออกจากกันเมื่อเห็นเรวินยืนอยุ่ข้างหลังของทั้งสองคนชินะที่รีบเอามืออกจากมือของอธิศและตีสีหน้านิ่งอย่างเดิมส่วนอธิศที่มองด้วยสายตาเรียบๆอย่างดุดันเสียจนเรวินยิ้มออกมา

ผมไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกใครหรอกครับสบายใจเถอะครับ...แต่มีข้อแลกเปลี่ยนน้า

ข้อแลกเปลี่ยนอะไรครับคุณชายเรวิน อธิศถามออกมาด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

ก้ให้ผมจูบคุณชายสักทีผมก้จะไม่บอกใครหรอกครับเรวินตอบพลางยิ้มให้

เสียใจด้วยน้ะครับคุณชายเรวิน...เพราะผมไม่ให้จูบอธิศพูดด้วยน้ำเสียงเย็นๆอย่างที่ไม่เคยเป้นมาก่อน

เสียดายจังครับ...งั้นผมจูบเองก้ได้เรวินพูดพลางเดินไปหาชินะและจุ๊บที่ปากหนึ่งทีก่อนจะหายตัวไป

 ในปริบตาอธิศที่ปล่อยรังสีและบรรยากาศมาคุออกมาอย่างเห็นได้ชัดเจนจนชินะแปลกใจเพราะคนๆนี้ไม่เคยแสดงท่าทีแบบนี้ออกมาให้เห็นแต่พอเรวินมาทำกิริยาแบบนี้กับแสดงออกอย่างเห็นได้ชัดชินะได้แต่คิดในใจไม่กล้าพูดอะไรออกมาจนเห็นอธิศถอนหายใจและหันมาหาตน 

คุณชายเป็นไงบ้างครับอธิศถามออกมาด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงอย่างชัดเจน

ไม่เป้นรัยครับอา...ผมยังโอเคอยุ่ชินะตอบออกมาเพื่อไม่ให้คนตรงหน้ารู้สึกแย่แต่ก้ยังคงน้ำเสียงเรียบไว้เช่นเดิม

งั้นก้ดีแล้วครับ...นี่ก้ใกล้เวลานัดแล้วไปกันเถอะครับเดี๋ยวจะสายเอาอธิศพูดพลางเดินไปที่รถโดยมีชินะเดินตามหลังอย่างเงียบๆโดยไม่ปริปากพูดอะไรสักคำและได้แต่เก็บความสงสัยไว้กับตัวว่าทำไมคนๆนี้ถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้แล้วเขาก็ไม่เคยออกอาการเย็นชาแบบนี้มาก่อนเลยด้วยซ้ำ

อะไรที่ทำให้คนๆนี้เปลี่ยนไปกันนะจนมาถึงที่รถก็ยังไม่มีใตรพูดอะไรออกมามีแต่บรรยากาศเงียบๆชวนให้อึึดอัดอธิศเองก็ทำหน้าที่ขับรถต่อไปอย่างเงียบๆจนอธิศเป็นคนพูดทำลายความเงียบสะเอง

ขอโทดน้ะครับ...คุณชายอธิศเอ่ยด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิดจนชินะที่นั่งอยุ่เงียบๆถึงกับพูดไม่ออกได้แต่ตอบคำว่า ครับ กับไปด้วยน้ำเสียงงนิ่งๆอย่างที่เคยเป็นอยุ่ตลอดมา