รักของนายพ่อบ้านและคุณชายจอมเย็นชา

เวลา6.00น.

แสงแดดยามเช้าที่สาดส่องกระทบเด็กหนุ่มผมสีเทาที่นอนหลับสนิทเสียงนกที่ร้องบอกเวลาว่าเช้าแล้วชินะค่อยๆลืมตาแล้วปรับโฟกัสสายตาให้ชัดขึ้นแต่ก่อนจะได้พูดอะไรก็ได้ยินเสียงเคาะประตูสองทีคุณชายครับตื่นได้แล้วครับซึ่งจะเป้นแบบนี้ทุกเช้าชินะจึงรีบลุกขึ้นนั่งแล้งตอบกลับอย่างสุภาพครับอา...ผมตื่นแล้วดวงตาสีอเมิทินที่ตอนนี้สว่างเต็มดวงแล้วปรับโฟกัสได้แล้วมองไปที่ประตูก่อนที่อธิศพ่อบ้านคนสนิทจะเปิดประตูเข้ามาเพื่อดูความเรียบร้อยชินะจึงรีบไปอาบน้ำเพื่อไม่ให้เสียเวลาทันที

.

.

.

6.30น.

ขายาวๆของชินะก้าวลงมาจากบันไดอย่างรวดเร็วเหมือนทุกๆวันใบหน้าเรียบนิ่งที่มักไม่แสดงอารมณ์เหมือนทุกทีแต่วันนี้กับมีคนมากวนประสาทแต่เช้าชินะยังคงสีหน้าเรียบนิ่งเหมือนเคยเมื่ิเจอชายผิวแทนคนนี้ เรวิน สมิธ นักมายากลหนุ่มที่เป้นนิยมในหมู่สาวๆกล่าวทักทายชินะด้วยท่าทางกวนๆ

สวัสดีครับคุณชายชิน

สวัสดีครับคุณเรวิน...และเพียงแค่นั้นเรวินก้หายไปในพริบตา

ชินะนั่งลงที่โต๊ะอาหารประจำและระหว่างรอจึงถามแผนการของวันนี้กับอธิศเหมือนทุกทีและทุกวัน

วันนี้มีกำหนดการอะไรบ้างครับอา

วันนี้ช่วงเช้าคุณชายว่างครับ...มีช่วงบ่ายกับช่วงเย็นครับ

มีอะไรบ้างครับ

ช่วงบ่ายประมาณเที่ยงตรง

มีทานข้าวกับคุณหนูอริสราครับ
แล้วก้ไปงานเปิดตัวบริษัทsกรุ๊ป...แล้วก้ไปกลองพิสูจห์หลักฐานกับสารวัตรปทพลเสร็จจากสารวัตรแล้วคุณชายมีประชุมที่บริษัทต่อประมาณ2ชั่วโมงครับ

ส่วนตอนเย็น
ไปส่งคุณหนูอริสราแล้วก้อยุ่ทานข้าวกับคุณอินทราครับ

ประมาณสองทุ่มคุณชายก้ต้องไปงานเลี้ยงของQWERครับ

จบแล้วครับ...

ช่วงเช้าผมว่างสินะครับอา

ครับ

งั้นอาพาผมไปที่ๆนึงได้ใช่มั้ยครับ

ที่ไหนหรอครับคุณชาย

บ้านพักตากอากาสครับ

ครับ

.

.

.

ทำไมอยุ่ดีๆจะไปล้ะครับอธิศถามอย่างแปลกใจเพราะไม่เคยเห้นคุณชายจะขอให้พามาด้วยตัวเองถ้าไม่มีเหตุจำเป็นจริงๆ

สายตาที่สบกันพอดีจึงมีความรุ้สึกใจเต้นไม่เป้นส่ำอย่างบอกไม่ถูกของทั้งสองคนชินะที่รู้สึกแปลกๆแต่ต้องตีหน้าเรียบไว้ไม่ให้พ่อบ้านคนสนิทของตัวเองรุ้นั้นจึงรีบตอบก่อนที่จะเก้บอาการไม่อยุ่

แค่อยากพักผ่อนนิดหน่อยนะครับแล้วผมก็อยากให้อาได้พักด้วยเลยขอให้พามาที่นี่แหละครับเพราะบรรยากาศดีที่สุดชินะที่รีบตอบกลับซึ่งทำให้อธิศอึ้งนิดๆกลับคำตอบแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรตั้งหน้าตั้งตาขับรถไปอย่างครุ่นคิดกับตัวเองว่าคุณชายนั่นดูแปลกๆแต่ก้ไม่ได้ถามอะไรออกไปชินะเองก้พยายามตีหน้านิ่งสนิทที่สุดเพื่อไม่ให้อธิศสงสัยความเงียบเริ่มเข้าปกคลุมชินะจึงหันหน้าเข้ากับหน้าต่างเพื่อดุวิวข้างทางจนถึงที่หมาย