Asashin to koiniochiru : หลงรักนายฆาตกร
5.7
เขียนโดย Yumeno
วันที่ 13 ตุลาคม พ.ศ. 2560 เวลา 01.05 น.
2 ตอน
0 วิจารณ์
4,227 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2560 13.56 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) คำอธิษฐานที่เป็นจริง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ สวัสดีค่ะ Yumeno เองค่ะ กำลังหัดแต่งนิยายอยู่ค่ะ อาจมีคำที่ใช้ไม่ค่อยถูกบ้าง คำบางคำอาจดูไม่ค่อยสวยหรู ไม่น่าชวนอ่าน แต่ก็จะพยายามแต่งเรื่องนี้ออกมาให้ดีที่สุดค่ะ
ไปอ่านตอนแรกของเรื่องกันเลยค่ะ
ตอนที่ 1 : คำอธิษฐานที่เป็นจริง
ชั้น ฟูจิอิ ซากิ นักเรียน ม.ปลายธรรมดาคนนึงที่ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ ถ้าจะมีอะไรแปลกไปจากคนอื่นล่ะก็.....
ชั้นไม่มีพ่อแม่ค่ะ เพราะพวกเขาทิ้งชั้นเอาไว้ที่บ้านหลังนี้ตั้งแต่ตอนอายุ 8 ปี ไม่มีทั้งญาติมาหาหรือญาติคนอื่นๆ เปรียบเสมือนชั้นไม่ใช่ครอบครัวของเขา ไม่รู้เหตุผลเหมือนกันว่าทำไมพวกเขาถึงทิ้งชั้นไว้ แต่ชั้นก็ไม่ได้สนใจเรื่องนี้มานานมากแล้วล่ะ เพราะถูกทิ้งจึงต้องหางานเลี้ยงส่งตัวเองตั้งแต่เด็ก ทำงานเป็นตั้งแต่ยังเด็ก เหมือนสัญชาตญาณในการอยู่รอดล่ะนะ เพราะอยู่ตัวคนเดียวเลยต้องฝึกวิธีการป้องกันตัวเอาไว้เผื่อเจอคนไม่ดีทำร้าย "ไอคิโด" คือสิ่งเดียวที่ชั้นใช้ป้องกันตัวเองได้นั่นเอง
ก่อนวันเกิดของชั้น 1 วัน ก็คือวันสิ้นปี ชั้นอธิษฐานอยู่ภายในใจว่า"ชั้นอยากจะได้เจอสิ่งที่ทำให้ชีวิตของชั้นเปลี่ยนไป"
ในคืนวันที่ 31 ธันวาคม ค.ศ. 25XX หิมะตกหนักปกคลุมทั่วทั้งเมือง ชั้นกำลังจะกลับจากการซื้อของที่ซุปเปอร์มาเก็ต ชั้นก็ได้เจอ ผู้ชายคนนึงนอนสลบอยู่ริมถนน ตัวของเขามีแต่รอยแผล และบาดเจ็บค่อนข้างอาการสาหัส
"อืมมม.....เจอสถานการณ์แบบนี้ ชั้นก็ไม่กล้าทิ้งให้เขาตายไปแบบนี้สิ"
แถวๆนั้นก็ไม่มีป้อมตำรวจหรือมีคนผ่านมาเลย ชั้นจึงต้องพามาบ้านตัวเองเนี่ยสิ
"นี่ชั้น.....ตัดสินใจถูกแล้วมั้ยเนี่ย?"
แต่คงเพราะชั้นได้ติดสินใจแบบนั้นไป จึงทำให้คำอธิษฐานของชั้นได้เป็นจริงขึ้นมา ...ซะงั้น?
แถมท้าย
ซากิ : โอ๊ยยยยย...
ชายแปลกหน้าที่สลบ : ..........
ซากิ : ทะ...ทำไม.....เขาถึงได้ตัวหนักอย่างนี้เนี่ย !? (หลังจะหักแล้วววว T T)
ลงชื่อ Yumeno
ไปอ่านตอนแรกของเรื่องกันเลยค่ะ
ตอนที่ 1 : คำอธิษฐานที่เป็นจริง
ชั้น ฟูจิอิ ซากิ นักเรียน ม.ปลายธรรมดาคนนึงที่ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ ถ้าจะมีอะไรแปลกไปจากคนอื่นล่ะก็.....
ชั้นไม่มีพ่อแม่ค่ะ เพราะพวกเขาทิ้งชั้นเอาไว้ที่บ้านหลังนี้ตั้งแต่ตอนอายุ 8 ปี ไม่มีทั้งญาติมาหาหรือญาติคนอื่นๆ เปรียบเสมือนชั้นไม่ใช่ครอบครัวของเขา ไม่รู้เหตุผลเหมือนกันว่าทำไมพวกเขาถึงทิ้งชั้นไว้ แต่ชั้นก็ไม่ได้สนใจเรื่องนี้มานานมากแล้วล่ะ เพราะถูกทิ้งจึงต้องหางานเลี้ยงส่งตัวเองตั้งแต่เด็ก ทำงานเป็นตั้งแต่ยังเด็ก เหมือนสัญชาตญาณในการอยู่รอดล่ะนะ เพราะอยู่ตัวคนเดียวเลยต้องฝึกวิธีการป้องกันตัวเอาไว้เผื่อเจอคนไม่ดีทำร้าย "ไอคิโด" คือสิ่งเดียวที่ชั้นใช้ป้องกันตัวเองได้นั่นเอง
ก่อนวันเกิดของชั้น 1 วัน ก็คือวันสิ้นปี ชั้นอธิษฐานอยู่ภายในใจว่า"ชั้นอยากจะได้เจอสิ่งที่ทำให้ชีวิตของชั้นเปลี่ยนไป"
ในคืนวันที่ 31 ธันวาคม ค.ศ. 25XX หิมะตกหนักปกคลุมทั่วทั้งเมือง ชั้นกำลังจะกลับจากการซื้อของที่ซุปเปอร์มาเก็ต ชั้นก็ได้เจอ ผู้ชายคนนึงนอนสลบอยู่ริมถนน ตัวของเขามีแต่รอยแผล และบาดเจ็บค่อนข้างอาการสาหัส
"อืมมม.....เจอสถานการณ์แบบนี้ ชั้นก็ไม่กล้าทิ้งให้เขาตายไปแบบนี้สิ"
แถวๆนั้นก็ไม่มีป้อมตำรวจหรือมีคนผ่านมาเลย ชั้นจึงต้องพามาบ้านตัวเองเนี่ยสิ
"นี่ชั้น.....ตัดสินใจถูกแล้วมั้ยเนี่ย?"
แต่คงเพราะชั้นได้ติดสินใจแบบนั้นไป จึงทำให้คำอธิษฐานของชั้นได้เป็นจริงขึ้นมา ...ซะงั้น?
แถมท้าย
ซากิ : โอ๊ยยยยย...
ชายแปลกหน้าที่สลบ : ..........
ซากิ : ทะ...ทำไม.....เขาถึงได้ตัวหนักอย่างนี้เนี่ย !? (หลังจะหักแล้วววว T T)
ลงชื่อ Yumeno
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ