Asashin to koiniochiru : หลงรักนายฆาตกร
เขียนโดย 
Yumeno
วันที่ 13 ตุลาคม พ.ศ. 2560 เวลา 01.05 น.
แก้ไขเมื่อ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2560 13.56 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) ชื่อของเขาคือ คาโตะ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความมาถึงตอนที่ 2 แล้วค่ะ จากความเดิมตอนที่แล้ว ซากิไปเจอผู้ชายสลบอยู่กลางหิมะ เธอจึงตัดสินใจที่จะช่วยเขา และพามาที่บ้านของเธอ ซากิจะทำยังไงต่อไป ไปอ่านต่อกันค่ะ
ตอนที่ 2 : ชื่อของเขาคือ คาโตะ
ในเช้าวันที่ 1 มกราคม ชายแปลกหน้าที่นอนสลบอยู่บนโซฟาได้ค่อยลืมตาตื่นขึ้น
" ...................... " เขาลืมตาขึ้นมามองเห็นเพดานบ้านและเหลือบมองไปข้างๆ
" .....ที่นี่.......ที่ไหน? " ชายแปลกหน้ารู้สึกตัว และกำลังสงสัยถึงสถานที่ที่ไม่รู้จัก
" ตื่นแล้วหรอ? " เขาได้ยินเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งถามถึงตัวเขามาจากด้านหลัง และเดินมาหาเขา
" คุณนอนสลบอยู่ริมถนนกลางหิมะ ชั้นไปเจอคุณพอดี เลยช่วยคุณไว้น่ะ ที่นี่บ้านชั้นเองค่ะ " เด็กสาวแปลกหน้าบอกกับเขา
" .....บ้านของเธอ? " ชายแปลกหน้าถามเด็กสาว
" ...ใช่ ทำไมงั้นหรอคะ? "
" ...เธอพาคนแปลกหน้ามาที่บ้าน ถึงแม้ผมจะบาดเจ็บอยู่ก็เถอะ เธอไม่กลัวหรือไง? " เขาถามเด็กสาวด้วยสีหน้าที่ดูจริงจัง
" ...........นั่นสินะคะ " เธอเงียบไปสักพักและตอบเขา
" คงเพราะชั้นอยู่ตัวคนเดียวมาตลอด เลยไม่ค่อยรู้สึกกลัว...ล่ะมั้ง? " เธอตอบไปด้วยคำพูดที่ดูไม่แน่ใจของเธอ
" .....ชั้นชื่อ ฟูจิอิ ซากิ เรียกซากิเฉยๆก็ได้ค่ะ "
" ผม.....คาโตะ " ชายแปลกหน้าได้บอกเพียงแค่ชื่อของตัวเองโดยไม่เอ่ยนามสกุล
" (เขาไม่บอกนามสกุล.....สงสัยเขาคงไม่อยากให้รู้ล่ะมั้ง?) " ซากิคิดในใจ
" คุณคาโตะ...สินะ "
" เดี๋ยวชั้นทำอาหารเช้าให้คุณกิน คุณคาโตะอยากกินอะไรล่ะ? " ซากิถามเขาด้วยความอารมณ์ดี
"..........แกงกะหรี่ " คาโตะตอบ
" อืมมม...แกงกะหรี่งั้นหรอ...เข้าใจแล้วค่ะ~ "
" (.....สงสัยเธอจะชอบทำอาหาร ดูอารมณ์ดีซะจริงแหะ) " คาโตะคิดในใจ
" ขอโทษที่ให้รอนะ^^ " ซากิยกจานมาวางไว้ให้ที่โต๊ะข้างๆโซฟา
" จะทานแล้วนะครับ/คะ "
ซากิเหลือบไปมองคาโตะ
" เป็นยังไงบ้างหรอ? " ซากิถามคาโตะด้วยสีหน้าที่ดูรอลุ้น
" .....อร่อย..... " คาโตะตอบกลับเธอ
ซากิได้ยินคำนั้น เธอก็ยิ้มดูมีความสุข
" ขอบคุณสำหรับอาหารครับ/ค่ะ " ทั้งสองคนกินเสร็จพร้อมกัน
" เดี๋ยวชั้นไปล้างจานก่อนนะคะ ถ้าคุณต้องการอะไรล่ะก็ เรียกชั้นนะคะ " ซากิเก็บจานและเดินไปที่ห้องครัว
" ........... " คาโตะเงียบและไม่ได้พูดอะไร แล้วฟุบนอนลงบนโซฟา
" (ซากิไม่รู้สึกกลัวเราเลย แม้แต่น้อย ถ้าเป็นคนอื่นที่ต้องมาอยูากับคนแปลกหน้า คงรู้สึกระแวงตัวเราแน่) "
คาโตะคิดเรื่องของซากิอยู่ในใจ และจำคำพูดของซากิได้ว่า
" คงเพราะชั้นอยู่ตัวคนเดียวมาตลอด "
" (.....ดูเหมือนว่าเธอจะอยู่ที่บ้านนี้คนเดียว) "
" (ถ้าเธอรู้ตัวตนที่แท้จริงของเราแล้วล่ะก็...เธอจะยัง.....ทำตัวเป็นปกติเหมือนเดิมรึเปล่า?) " ดวงตาของคาโตะค่อยๆปิดลง จนเขาหลับไป
ห้องครัว
ซากิ : จะว่าไป ชื่อคาโตะ เหมือนเคยได้ยินมาจากที่ไหนมาก่อนเลย? อืมมม.....คงคิดไปเองล่ะมั้งนะ
ในความจริงแล้วสิ่งที่คาโตะกำลังจะบอกเขาหมายถึงอะไรกันแน่นั้น โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ
แถมท้าย
ตอนซากิกำลังทำอาหารอยู่ในครัว
คาโตะ : นี่ซากิ จะว่าไปเธอแบกผมมาที่นี่ได้ยังไงน่ะ ตัวผมหนักกว่าเธอเยอะเลย- " ฉึก "
ซากิ : โอ๊ยยยยย !!
คาโตะ : ซากิ! เป็นอะไรไป !?
ซากิ : คือ...มีดบาดนิ้วค่ะ แหะๆ (ที่มีดบาดก็เพราะคุณคาโตะถามเรื่องนั้นนั่นแหละค่ะ) T T
คาโตะ : ..........
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
