Extra love ศึกรักชิงบัลลังหัวใจ

     ห้องอิซึมิ
"อิซึมิ! เป็นไงบ้าง"
"ไม่เป็นไรนะ"
"เจ็บตรงไหนรึเปล่า?"
"นี่มันเกิดอะไรขึ้นน่ะ?"ชายหนุ่มทั้งสี่คนวิ่งพรวดพลาดเข้ามาในห้องที่เงียบกริบ ฉันตะโกนคุยกับพวกเขา
"นี่มันวันรวมญาติเหรอ ไม่ต้องห่วงหรอกฉันไม่เป็นไร แล้วก็..."ฉันรู้สึกว่ามีใครบางคนยืนอยู่หน้าประตูห้องแต่ทำไมถึงไม่เข้ามา
"เข้ามาสิ...เซริว...มาอธิบายให้ฉันฟัง..."ถ้าฟังจากเสียงแล้วทุกคนคงจะตกใจไม่แพ้กัน
"ยู ฉันฝากจัดการน้ำในนี้ด้วย ชูฟุกุ ขอเสื้อผ้า..."สัตว์อัญเชิญทั้ง2ตัวเดินเข้ามาและแยกย้ายกันทำตามคำสั่ง ฉันใส่เสื้อผ้าใช้ผ้าขนหนูเช็ดผมเดินออกไปนั่งบนเตียง
"อาเมะ"แมวตัวเดิมเดินเข้ามานั่งบนตักพร้อมกับกล่องพยาบาล ฉันนั่งทำแผลให้อาเมะ
"แล้ว...คิดยังไงถึงรวมญาติกันวันนี้ล่ะ"ฉันยิ้มที่มุมปากเล็กๆแล้วมองทั้ง4คนด้วยสายตาสงสัย
"ก็..ไม่มีอะไรนี่"เสียงทั้ง4คนประสานกันอย่างพร้อมเพรียงนั่นทำให้ฉันยกมุมปากขึ้นสูงอีกนิดแล้วมองพวกเขาอย่างล้อเลียน แต่ละคนเลยหันหน้าไปคนละทิศทาง ฉันหัวเราะเบาๆแล้วมองเซริวที่ตอนนี้ยังไม่ยอมเข้ามาซักที
"มาเถอะ ฉันแค่อยากรู้เท่านั้น เซริว"
แกร็ก~~
 เขาก้าวเท้าเข้ามาและยืนอยู่หน้าประตู
"ถ้านายพูดความจริงงั้นเรื่องนั้นก็คงจะจริงสินะ"
"ฉันบอกตรงนี้อีกครั้งเลยก็ได้นะอิซึมิ ฉันชอบเธอตั้งแต่ที่ย้ายมาอยู่กับเธอแล้ว และฉันไม่รู้ว่าเพราะอะไรเธอถึงไม่ยอมรับฉันเข้าตระกูลวันนี้ฉันจะคุยกับเธอจนกว่าจนกว่าจะรู้เรื่องฉันจะไม่ไปไหน"สายตามุ่งมั่นของเข้ามองเข้ามาในนัยตาของฉัน ฉันลบจิตของตัวเองออกไปแล้วบอกให้เขาเข้ามาใกล้กว่านี้อีก
"ฉันลบจิตสังหารออกไปแล้วมาเถอะฉันจะไม่ให้พลังนายตื่นสักพักก็แล้วกันนะ"
"งั้น..."เขาเดินเข้ามาแล้วนั่งลงบนโซฟาข้างเตียงนอน
"ปีศาจจิโกคุกับนักล่าไม่มีทางจะมานั่งคุยกันแบบนี้ได้หรอกใช่มั้ย"
"ถ้าคลั่งมากจนทำให้ฉันรำคาญฉันก็คงจะปล่อยไว้ไม่ได้เหมือนกัน"สายตาที่จ้องกันราวกับจะฆ่ากันตายของฉันกับเซริวทำให้คนอื่นถอยห่างออกไป
"ที่บอกว่าชอบฉันน่ะคือดวงวิญญาณนี้สินะ"
"อืม ดวงวิญญาณแบบนี้ไม่เคยเห็นมาก่อนเลยรสชาตคงดีแน่นอนแต่ เธอ...สำหรับฉันแล้วก็เป็นครอบครัวเดียวกันสักวันฉันก็ต้องฆ่าเธอ"
"แต่ว่าทำไมถึงเชื่อและทำตามที่ฉันบอกล่ะหรือเพราะ..."
"ใช่วาจาสิทธิ์ ถึงจะรู้ว่าไม่ได้มีกันง่ายๆขนาดนั้น"
"เด็กที่เกิดมาก็มีเลยอย่างฉันเนี้ยควรจะทำยังไงเหรอถึงจะถอนวาจาสิทธิ์นั้นได้น่ะ"สายตาฉันจ้องลึกเข้าไปในหัวใจของคนตรงหน้าแล้วยิ้มเล็กๆกับสายตาท้าทาย
"ฉันยังมีงานที่ต้องทำ ยู ชูฟุกุ อาเมะ กลับไปพักผ่อนเถอะ"ยูนิคอร์นสีขาวกับแมวหลังลายเสือเคารพฉันครั้งหนึ่งแล้วกลับไปเหลือเพียงจิ้งจอกขาว
"ยูคิ"ฉันลูบหัวจิ้งจอกน้อยเบาๆแล้วบอกด้วยสายตาว่าไม่เป็นไรมันเข้าใจและเคารพฉันก่อนจะกลับไป
"ทีนี้ก็เหลือกันแค่พวกเรา6คนแล้วสินะมาคุยกันให้จบๆไปเถอะ"ทุกคนนั่งบนโซฟาแล้วบรรยากาศก็เริ่มตึงเครียด
"มีเรื่องอะไรที่น้องไม่บอกพี่รึเปล่า"พี่สึซาคุหันมาถามฉัน ซึ่งฉันก็พยักหน้าเป็นคำตอบ
"รีบแก้คำสาปให้ทีเถอะจะได้สู้กันยุติธรรมที่สุด ขืนปล่อยไว้แบบนี้ถ้าพลังตื่นขึ้นมาล่ะก็จะเท่ากับพลังของเธอx10"
"ฉันไม่รู้หรอกว่าเรื่องอะไรแต่พลังของอิซึมิx10นี่ก็แทบจะเท่ากับพลังซุปเปอร์ไชหญ้าที่ไชทั้งหญ้าทั้งดินเลยนะ"
"เรื่องแบบนี้ฉันไม่สนฉันแค่มาดูเยๆว่าเธอเป็นอะไรรึเปล่า"
"เอาล่ะหนุ่มๆทั้งหลาย ฟังนะเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เก่าแก่มากเป็นเรื่องของสองตระกูลที่นับว่าเป็นตระกูลเดียวกันแค่แยกนามสกุลแยกประเภทถานะเท่านั้น ถ้าไม่คิดจะอยู่เคลียร์ก็ช่วยออกไปรอข้างนอกด้วย"เงียบกริบเลย
"ไม่มีสินะงั้นมาเข้าเรื่องกันเลยนะ เริ่มจากตระกูลมิมูระที่มีสายเลือดปีศาจไหลเวียนอยู่ การจะควบคุมพลังจนกว่าจะถึงวันที่ฉันพร้อมนั้นจำเป็นต้องมีคนคอยมองดูและนั่นก็ขึ้นอยู่กับนายด้วยจนกว่าวาจาสิทธิ์นั้นจะครบกำหนดนายจะไม่สามารถฆ่าฉันได้ แต่ถ้าประลองได้เสมอเลย"เซริวเริ่มเหงื่อแตกนิดๆ
"คุยกันจบแล้ว สรุปคร่าวๆคือถ้านายอยากอยู่ต่อฉันจะไว้ชีวิตนายและทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ถ้านายอยากตายฉันจะช่วยขย้ำนายเอง เข้าใจแล้วก็แยกย้ายซะ จะไปทำงานต่อยังมีหลายที่ ที่ยังไม่ได้ไปเช็คความปลอดภัย ส่วนเวลาต่อจากนี้..."
"..."
"คิดเอาเองว่าควรจะทำอะไรกันแน่..."
แกร็ก~~
 ภายในห้องนั้นเงียบกริบราวกับไม่มีใครอยู่ในห้องนั้นเลย...
----------------------------End--------------------------------
ช่วงนี้เปิดเรียนแล้วจะไม่ค่อยมีเวลาซักเท่าไหร่ อาจจะมาวันเว้นวันหรือวันที่ว่างเท่านั้นนะคอยอ่านตอนต่อไปได้เลย จะเป็นยังไงต่อไปกันน้าาาา