Romanlove หยุดดื้อนะ ระวังจะเจอดี

"นะ...นาย นาย!" ฉันพยายามพยูงตัวปุริมขึ้นมา ไม่ใช่เบาๆเลยนะนายเนี่ย

"ไม่.. ฉันไม่ไหว..เธอ.. ออกไปซะ!" นายนั่นเอาแต่นอนขดบิดตัวอยู่กับพื้น

"ไม่! นายเป็นอะไร บอกฉันสิ" ฉันพยายามอุ้มตัวเขามาประครอง

"ออกไป!!" ตุ้บ!! โอ้ยยย เขาพลักตัวฉันออกห่างจากเขา "อย่ามายุ่งกับฉัน!!" นะ..นาย.. นายเป็นอะไรกัน เขาวิ่งเข้าไปในบ้านของเขา ด้วยอาการไม่ดีเลย เหงื่อเริ่มออกทั่วร่างกายของเขา เหมือนร้อนอะไรขนาดนั้น ตัวสั่นๆ ไม่ ฉันจะปล่อยเขาแบบนี้ไว้ไม่ได้!

ป๊อกกๆ "นาย เปิดประตูให้ฉันเถอะนะ!!" ฉันร้องตะโกนให้เขาออกมาเปิด แต่ก็ไร้สิ้นเสียงของเขา "ถ้านายไม่เปิด ฉันพังเข้าไปนะ!"

"อย่า! อย่าเข้ามานะ!!"

ฉันตัดสินใจพังประตูเข้าไปด้วยแรงทั้งหมดของฉัน "อื้อ!! เหอะ! นะนาย.. " ฉันเห็นเขาให้สภาพที่นอนอยู่ ปลอดชายกระดุมเสื้อออกสองเม็ด.. นอนหอบอยู่ที่โซฟา น้ำตาเขาเริ่มคลอบางๆออกมา เหงื่อท่วมร่ายกายของเขาเริ่มเรื่อยๆ "นาย.. เป็นอะไร" ฉันแทบมือไม้อ่อนกับภาพที่ฉันเห็น ทำไมฉันรู้สึกสงสาร นาย..เป็นอะไร ฉันค่อยๆเดินเข้าไปใกล้เขา เรื่อยๆเรื่อยๆ "ฉัน..ต้องทำยังไง.."

"ออก..ไป ถ้าไม่อยากเป็นอะ..ไรไป.." คำพูดด้วยเสียงสั่นๆของเขา ความหมายที่ฉันไม่เข้าใจนายนั่นหมายความว่าอะไร ฉันต้องทำอะไรกัน..ไม่ได้.. ฉันต้องช่วยเขา!!

"นายบอกฉันสิ ฉันไม่ปล่อยนายไว้แบบนี้หรอกนะ!!" เออใช้! น้ำ น้ำ!! ฉันวิ่งไปหยิ่บเอาผ้าที่ชุบด้วยน้ำมาเช็ดตัวเขา "นาย.. เช็ดตัวมั้ย ว้ายย!" เขากระชากตัวฉันลงมากอด ใช้มือค่อยๆลูบที่แขนของฉันเบาๆ พร้อมกับโอบกอดเอวของฉันอย่างนุ่มนวน สายตาคู่นั้นที่เขามองมา ทำให้ฉันใจสั่นซะจน..
หน้าของเขาเริ่มเข้าใกล้มาที่ตัวฉันอย่างช้าๆ เราได้ยินเสียงลมหายใจกันและกั.. "เห้ยยยย!!! นะ..นายจะทำอะไรฉันน่ะ" ฉะ..ฉันรีบถอยตัวออกห่างเขาทันที

"ฉันไม่..ได้ตั้งใจ.."

"นายฉันไม่รู้ว่.."

"ออกไป!!" นายนั่นเอ่ยปากไล่ฉันเสียงดังจนทำให้ฉันตกใจ ฉันไม่รู้จะช่วยนายยังไง..

"ถ้าฉันไป.. แล้วนายจะอยู่กับใคร"

"ฉันขอ..ร้อง..อื้มมม"

"ก็..ก็ได้ ดูแลตัวเอง..ด้วยนะ.." ฉันเดินออกไปจากบ้านของเขา แต่ยังไงซะฉันก็ยังอดเป็นห่วงเขาไม่ได้อยู่ดี..