'Cause I love my bae คุณน่ะรู้มั้ย?

   ' นั่นมัน . . ' 
    ดวงตาเรียวคมสีเทาอ่อนๆ ผมสีดำที่ถูกจัดทรงมาให้ดูเข้ากับรูปทรงใบหน้านั่นกำลังยืนคุยกับสาว  เชียร์เบียร์ด้วยรอยยิ้มที่ฉันเองดูก็รู้ว่ามันเฟคสุดๆ เขาเป็นผู้ชายที่ฉันสามารถมองออกได้ทันทีไม่ว่า  จะทำอะไรและนั่นมันยิ่งทำให้ฉันเจ็บมากกว่าเดิมเพราะคนที่ฉันกำลังมองอยู่นั่นคือ 'มิช' แฟนเก่า  ของฉันสมัยเมื่อนานมากแล้ว 
   . . ให้ตายฉันไม่น่ามาที่นี่เลย  
  ' ปกติไม่ยักกะเห็นมาเลยนะ ' 
  ' เอ๊ะ? ' 
  ฉันหันไปมองท่าทีของยัยทังที่ยักไหล่แล้วส่ายหน้าเบาๆ ก่อนจะที่ฉันจะหันไปแอบมองเขาอีกที
  ' ปกติฉันมาที่นี่บ่อยนะ ' 
  ' กับ? ' 
  แฟนแน่ๆ เลยยัยนี่น่ะมีความลับไม่บอกฉันอยู่นะ - - 
  ' คนเดียว ' 
  ' ตอแหล. ' 
  คบกันมาเป็นปีเป็นเดือนใครมันจะไปเชื่อกันยัยนี่น่ะโกหกไม่เก่งหรอกฉันมองออก 
 ' โธ่ พอพูดจริงแกก็ว่าฉันตอแหลอีก): น่าเบื่อจุง ' 
  ทังทำหน้าไม่สบอารมณ์ก่อนจะยกเบียร์ซดต่อทำให้ฉันยกซดต่อด้วย แต่ทว่า... มันดันหมดซะ  แล้ว 
 ' แก ' ฉันพูดสะกิดเรียกอีกฝ่ายให้สนใจ 
 ' ว่า? ' 
 ' สั่งวอดก้าผสมเบียร์ให้ฉันที ' 
 ' เฮ้ย! แกจะเมาไม่ได้นะใครจะแบกแกกลับ ' 
 ' ไม่ต้องห่วงฉันมีคนมารับ ' 
 ซะที่ไหนล่ะ ..
 ' ใคร? - - '  ทังมองหน้าฉันด้วยสายตาไม่ไว้วางใจเอาซะเลย
 ' เพื่อนฉันอีกคนนึงมันนอนอยู่คอนโดเดียวกับฉัน ' 
 ' ห๊า? แล้วนางจะตื่นมารับแกได้เหรอ? ' 
 ' ฉันบอกมันก่อนออกมานี่แล้วถ้าจะกลับให้โทรไปปลุกมันแค่นั้น ' 
 ' อ้าว.. แล้วถ้านางไม่ตื่นล่ะ? ' 
 จะถามอะไรหนักหนาเนี่ยรำ:( 
 ' นางตื่นอยู่แล้วน่า ยัยนี่นอนดึกจะตายไปนี่แค่ตี 1 เองนะ ' 
 ' เออๆ แกนี่นะ - -' ' 
   ทังพยักหน้าเหมือนไม่ค่อยไว้ใจฉันก่อนจะลุกไปสั่งวอดก้าผสมเบียร์ให้กับฉันในขณะที่ฉันก็ยังนั่ง  หน้ามึนมองอะไรไปเพลินๆ แต่สายตาก็ไปหยุดชะงักกับโต๊ะตรงข้ามที่อยู่ไกลๆ แต่มันอยู่ด้านหน้า  ของฉัน เขาอีกแล้วเมื่อกี้เขายืนคุยกับสาวเชียร์เบียร์ด้านหลังไม่ใช่เหรอไหงไปอยู่ตรงนั้นได้ล่ะนั่น    แถมทำไมฉันยังรู้สึกว่าเขาก็มองฉันอยู่นะ ฉันคิดไปเองรึเปล่าเนี่ย .. 
 ' สั่งให้แล้ว ' 
 ทังเดินมาหยุดยืนมองหน้าฉันก่อนจะหันไปมองคนที่ฉันกำลังมองอยู่ 
 ' มัวแต่มองก็เดินเข้าไปทักซะสี้ ' 
 ยัยเพื่อนบ้านี่... 
 ' ฉันก็แค่มองเพราะฉันไม่มีอะไรจะมองแล้ว ' 
 ' เหรอ~ ข้ออ้างเยอะซะจริงสหาย '  
 ทังหัวเราะลั่นก่อนจะทิ้งตัวนั่งบังคนที่ฉันกำลังมองอยู่ ฉันจึงมองยัยเพื่อนตัวแสบนี่แทน 
 ' โอ๊ะๆ บังเหรอจะให้ฉันลุกไปนั่งด้านเธอไหมล่ะ? ฮ่าๆ '  
 ' ไม่ต้องย่ะนั่งตรงนั้นไปเลยฉันไม่ได้คิดจะมองเขาแล้วสักหน่อย): ' 
 ' ฉันว่าวันนี้น่าจะเป็นวันโชคดีของแกนะโม ' 
 ใครบอก
 ' โชคร้ายตั้งหาก ' 
   คำว่าโชคดีที่พูดออกมามันทำให้ฉันเจ็บอย่างบอกไม่ถูก นึกถึงตอนที่หมอนั่นบอกเลิกฉันแล้วขอ  ให้ฉันโชคดี ถ้าเลิกกันก็ไม่ต้องมาขอให้ฉันโชคดีซะหรอก
  ฮึก .. ไม่ฉันจะร้องไม่ได้! 
    ฉันพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้กัดปากตัวเองแน่นๆ เพื่อที่อีกฝ่ายจะได้รู้ว่าฉันน่ะเข้มแข็งและไม่ได้  ร้องไห้ ฉันไม่อยากให้เพื่อนต้องเหนื่อยมาลำบากปลอบใจฉันมากเท่าไหร่หรอกนะ อีกอย่างมันคง  น่าอายถ้าฉันจะร้องไห้ตรงนี้ที่นี่
 ' แกไหวนะ..? '
 ' ไหวน่ะ ' 
   ไม่กี่นาทีวอดก้าผสมเบียร์ที่ฉันสั่งก็ได้มาวางอยู่ตรงหน้าโดยพนักงานสาวหน้าทูโทนคนเดิมเพิ่ม  เติมคือเดินสะบัดมากกว่าเมื่อกี้ -0- จะเชิดอะไรขนาดนั้นจ๊ะแม่คุณ 
  ไลน์ ไลน์ ไลน์  .. .
   เสียงไลน์ในโทรศัพท์ที่ไม่ใช่ของฉันแต่เป็นของทังทังดังขึ้น เธอหยิบมันขึ้นมาดูก่อนจะทำ  หน้าตาครุ่นคิดแล้วเงยหน้าขึ้นมามองฉััน 
 ' แก.. ฉันอยู่ต่อไม่ได้แล้วว่ะ ' 
 ' ทำไมวะ? จะไปไหน? *-* '  
 ' ฉันมีธุระต้องไปทำมันสำคัญมากจริงๆ ' 
 ธุระงั้นเหรอ... อืม
 ' งั้นแกรีบๆ ไปเถอะเดี๋ยวจะไปไม่ทันเอาถ้ามันเป็นธุระอ่ะ ' 
 ' แกก็รีบดื่มแล้วก็รีบโทรให้เพื่อนที่คอนโดมารับด้วย อย่ากลับเอง! ' 
    ทังลุกขึ้นก่อนจะสะพายกระเป๋าเป้ก่อนจะมองฉันด้วยใบหน้าดุๆ ที่ดูแล้ว อื้ม หน้าดุนี่เข้ากับ  หน้าตานางจริงๆ ดูสวยคมไปอีก 
 ' เออน่าไปๆ ชิ่วๆ ' 
 ฉันทำมือไล่ชิ่วๆ ให้นางรีบไปก่อนนางจะยิ้มแยกเขี้ยวแล้วโบกมือลา
 ' บาย ' 
 ฉันยกมือบายนางก่อนที่นางจะรีบเดินแจ้นออกไปจากร้าน ว่าแต่.. 
    Message

 
 Tung : จ่ายไปก่อนนะเดี๋ยววันหน้าคืนฮับ ^^ 
 .... : Me

 
  ยัยเพื่อนตัวแสบ! :( 
    ลึกๆ แล้วก็ขำเหมือนกันฉันสนิทกับยัยนี่มาเป็นปีได้ยังไงกัน ในเมื่อนางร้ายขนาดนีี้ 
 
 
  20 Minutes later ... 
 
    *-* ยอมรับเลยว่าตอนนี้หัวฉันกำลัง get high ล่องลอยสุดๆ มองอะไรก็ตาลายไปหมดหลัง  จากสั่งวอดก้าผสมเบียร์เพิ่มมาดื่มอีกช็อต ฉันรู้นะว่าสิ่งพวกนี้น่ะนอกจากจะทำให้สุขภาพไม่ดีแล้ว  ยังทำให้น้ำหนักเพิ่มหรืออ้วนได้ง่ายๆ อีก แต่ฉันน่ะเป็นผู้หญิงที่ออกกำลังกายเล่นโยคะกินคลีน  สุดๆ เพราะฉะนั้นยังก็ไม่อ้วนหรอกและนานๆ ทีฉันจะดื่มอะไรพวกนี้แต่ที่ดูเหมือนมาที่เดิม โต๊ะนี้  บ่อยๆ นี่ฉันมาทานข้าวผัดกะเพราะ ไก่ย่างไรพวกนี้น่ะ ... ร้านอาหารตามสั่งก็มีไม่ไปล่ะ! ก็มันไม่  ได้ฟิวส์เหมือนร้านเหล้านี่เพลงชิวๆ คูลๆ ได้บรรยากาศฉันต้องการอะไรแบบนี้~
  
 02:32 PM
    เอาล่ะนี่มันดึกจริงๆ แล้วและฉันก็เริ่มคลื่นไส้มากด้วยยังไงก็ต้องหอบตัวเองไปโบกแท็กซี่ด้าน  หน้าให้ได้ล่ะ
    ฉันดันตัวเองขึ้นจากเก้าอี้เพื่อจะได้นำเงินไปจ่ายที่แคชเชียร์ทว่าก่อนที่จะล้มเพราะรับแรงตัวเอง  ไม่ไหวนั้นใครสักคนก็มาจับแขนพยุงฉันได้ไว้ก่อน
 หมับ .. 
    (   *-*) สายตาที่มันประทะกับนัยน์ตาสีเทาอ่อนๆ นั่น เขามาจับแขนฉันทำไม แต่ฉันทำอะไร  ไม่ได้เลยเพราะว่าฉันมึนและรู้สึกปวดหัวมากๆ ทุกอย่างมันลายตาไปหมดได้แต่มองคนตรงหน้า  ด้วยสายตามึนๆ  
 ' คุณ .. ' 
  ฉันเอ่ยเสียงเนือยๆ เพราะมันไม่ไหวมากจริงๆ ทุกอย่างมันมึนไปหมด
 ' ให้พี่ไปส่งนะ ' 
  ร่างสูงปริปากพูดก่อนจะเรียกให้แคชเชียร์มาคิดเงิน เห๋?  (   *-* เขาจ่ายเงินให้ฉันเหรอนั่น...  ไว้ชดใช้ให้ทีหลังแล้วกันกันนะ... ขอโทษจริงๆ ลำบากเขาอีก 
 ' ไหวรึเปล่า? ' 
   หลังจากที่เขาจ่ายเงินเสร็จเขาก็หันมามองฉันด้วยสายตาที่ดูห่วงฉันมากมาย แต่ฉันไม่รู้จะพูด  อะไร  มันไม่ไหวจริงๆ จึงได้ส่ายหน้าไปให้เขาอย่างเดียว นั่นทำให้ร่างสูงนั่นช้อนตัวฉันขึ้นมาอย่าง  ง่ายดาย มันทำให้ฉันอึ้งมากๆ แต่มันเมาจนทำได้แค่ถ่างตาอึ้งๆ ไปอย่างเดียวฉันพูดอะไรไม่ได้เลย  ได้แต่มองหน้าหล่อๆ ของเขาที่กำลังอุ้มฉันอยู่เนี่ย . . 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 อืม . . ไม่ไหวจริงๆ