LOVE MISSIONS คุณหมอครับ มีรักมาเสิร์ฟ

           ตลอดคาบเช้า ซินวาเนอร์พยายามตั้งใจเรียน เพราะว่าตนเพิ่งจะเปิดเรียน summer ขึ้นเกรด 12 จึงทำให้ผมขยันเป็นเท่าตัว แต่มันไม่เป็นอย่างที่ผมคิดไว้เลย เนื้อหาวิชาเรียนของที่นี่มันทำให้ผมอยากจะป่วยตลอดเวลา เวลานั่งเรียนเหมือนมีกะทะทองแดงลนก้นทุกนาทีที่อาจารย์เอ่ยชื่อเรียกผม T-Y

 

       จนกระทั้งเรียนคาบเช้าเสร็จผมก็รีบเดินออกจากห้องเรียน ผมพยายามมองหาไอ้เบียร์แต่คนมันเยอะมากเกินทำให้ผมไม่สามารถมองหาเพื่อนสนิทได้ สุดท้ายก็ต้องหยิบมือถือออกมาก่อนจะโทรหาเบียร์ทันที

 

/ไอ้ซินน กูกำลังจะโทรหามึงอยู่พอดีเลย/   เสียงปลายสายกลับเป็นรูมเมทเขาแทนที่จะเป็นเบียร์

 

“แชมเปญ?  กูหามึงไม่เจอ ไหนบอกจะมาโรงอาหารวะ”เสียงปลายสายดูร้อนรนอย่างชัดเจนนั้นทำให้ผมขมวดคิ้วอย่างสงสัย

 

/เกิดรื่องขึ้นแล้วดิวะ มึงรีบมาโรงจอดรถเร็ว! ไอ้เบียร์แย่แล้ว!!/

 

“ok ”

 

ว่าจบผมก็กดวางสายทันทีก่อนจะรีบวิ่งตรงไปยังที่จอดรถหลังโรงเรียน ไม่กี่นาทีต่อมา ผมก็มาถึงโรงจอดรถขนาดใหญ่ที่มีรถ BM Z4 สีแดงเพลิงคันเก่งของผม แต่ผมกลับเดินเลยรถตัวเองไปก่อนจะหยุด เมื่อก้าวเท้ามาถึงรถสปอร์ต Mazda MX-5 สีเทา

 

“แปะเปี๊ย!!! อย่าเป็นไรน่ะลูกพ่อออ”

เสียงคราญปานจะขาดใจตายของเบียร์ดังขึ้น พร้อมกับผู้ชายสุดหล่อ 2 คนที่กำลังก้มหน้าก้มตาดูอะไรสักอย่างที่อยู่ในรถ ผมเดินเข้าไปหาสองคนนั้นพลางสะกิดไหล่เบียร์

 

“เบียร์เกิดไรขึ้น”

 

 “อยู่ดีๆ ลูกกูก็ตัวร้อนเหมือนไม่สบายเลยวะ!”

 

“ลูก?? อะไรว่ะ”

 

“เออ!! แปะเปี๊ยตัวร้อนมากเลยกูไม่น่าพาเขามาโรงเรียนเลยเว่ยยย ” 

ไอ้เบียร์ทำหน้าเศร้าพลางดึงแขนผมให้มาดูลูกชายของมัน เดี๋ยวนะเกิดเรื่องอะไรขึ้นเนี่ย ไอ้เบียร์มันไปมีลูกตอนไหนกันหรือว่ามันทำผู้หญิงท้อง  

 

 เฮ่ยยย!  

 

เฮ่ยยยยยยยยยยยยย!!!

 

 แต่ทว่าภาพตรงหน้าของผมคือลูกหมา อายุประมาณ 1-2 ปี พันธุ์ บีเกิ้ล นอนหลับอยู่ในเบาะรถด้านหลังรถ

 

“หมา คือ ลูกที่มึงพูดถึงเหรอ? ” ผมทำหน้าเรียบนิ่งหันไปที่พวกมันสองคนที่กำลังยืนร้องไห้

 

“ใช่ๆ มึงพาไปหาหมอทีดิว่ะ ” ไอ้เบียร์เอื้อมมือมาจับมือผม ส่วนแชมเปญก็พยักหน้า

 

“ไปได้ไงงง คาบต่อไปอาร์จารย์ติวสอบน่ะเว่ยยย!”

 

“เดี๋ยวกูเก็บชีทไว้ให้พวกมึงเอง มึงพาไอ้เบียร์ไปหาหมอเถอะ ดูมันทำหน้าจะร้องไห้แล้วเนี่ย” แชมเปญว่าพลางตบไหล่ไปที่เบียร์เบาๆ

 

“เฮ้อ  กูอุส่ารีบมานึกว่าพวกมึงเป็นไรกัน  สุดท้ายให้พาหมาไปหาหมอ  ” ผมถอนหายใจเบาๆ นึกว่าเกิดเรื่องใหญ่โต สุดท้าย…..มาดูผู้ชายอกสามศอกร้องไห้อ้อนวอนจะเป็นจะตายเพราะหมาไม่สบายย    = 0 =

 

“น๊า นะน่ะ น๊า ” เบียร์กอดแขนผมแน่กว่าเดิมพลางทำตาปริบๆ โอ๊ยย สยองงเว่ยย

 

“เออๆ โอเคคคคคคค” ผมเดินอ้อมไปตรงประตูที่นั่งข้างคนขับ ส่วนไอ้เบียร์ก็หันไปยิ้มให้แชมเปญแล้วเปิดประตูรถนั่งประจำที่คนขับ

 

 

 

 

                      --------------- 30 นาทีต่อมา ----------------------------------

 

 

   ผมพาแปะเปี๊ยลูกชายสุดที่รักของเบียร์ไปซักประวัติและอาการเบื้องต้นก่อนจะมานั่งรอคิวตรวจอยู่หน้าห้องตรวจ 2

 

“ซิลวาเดี๋ยวกูมาน่ะ กูปวดขี้ว่ะ” เบียร์พูดพลางเอาลูกชายมันมานอนที่ตักของผมทันที

 

“อ่าวว เดี๋ยวก็ถึงคิวเราแล้วนะเว่ย ”

 

“หรือมึงจะให้กูขี้ตรงนี้ล่ะ!!” มันแขวะผมเสร็จก็เดินออกไปทันที เนื่องจากเป็นโรงพยาบาลเอกชนเลยไม่ต้องรอนาน ผมจึงลุกขึ้นเดินไปห้องตรวจ  

 

 

“น้องแปะเปี๊ยเป็นไรมาครับ  ”

 

 ผมยืนตะลึงตรงหน้าหมอ ร่างสูงโปร่งที่ใส่เสื้อกาวน์สีขาว ผมสีเทา ตาสีอเมทิสต์ ใบหน้าคมคายกำลังเตรียมใส่ถุงมืออยู่ เฮ่ยย นี่มันนน เทรย์เวอร์

 

“น้องเป็นไรมาครับ  นี่นายอีกแล้วเหรอ?”  

 

“เทรย์เวอร์”

 

“โชคร้าย  ทั้งวันเลยสิน่ะ ” หมอทำหน้าเซ็งใส่ผม ผมวางน้องหมาลงบนเตียงตรวจก่อนจะมองหน้าคนที่หาเรื่องผม   สงบสติอารมณ์ไว้ไอ้ซินวาเนอร์ตอนนี้นายต้องทำตามแผนการที่เตรียมไว้นะ คิดได้ดังนั้นผมก็ส่งยิ้มหวานไปให้หมอทันที

 

“ปากร้ายแบบนี้ ส่งสัยอยากโดนกัดปากอีกสินะครับ ^^ ”

 

“อยากตายหรือไงห๊ะ!”

 

“ผมล้อเล่นนะครับบหมอสุดหล่อ ^^”

 

“….”  เขาทำตาขวางใส่ผมแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา ฮ่าๆ ถ้าไม่ใช่อยู่ที่โรงพยาบาลเขาคงด่าผมแล้วละฮ่ะ

 

“แปะเปี๊ยมีอาการน้ำมูกไหล ไม่ค่อยทานข้าว จะมีอาการไอ  ” ผมพูดพลางลูกหัวเจ้าตัวเล็กเบาๆ

    เขาเห็นผมเปลี่ยนเรื่องกระทันหันก็ทำหน้างงๆ ก่อนจะลงมือตรวจน้องหมาอย่างจริงจัง ผมมองเขาอย่างเงียบๆ

 

อืมม!

 

ผมไม่เคยเห็นเขาใส่เสื้อหมอแล้วก็ทำหน้ายิ้มแย้มเวลาพูดกับน้องหมาเลย  ถึงผมรู้อยู่แหละว่าเทรย์เวอร์เรียนสัตวแพทย์ (รูมเมทเป็นคนเล่าเรื่องให้ฟัง) แต่ไม่คิดว่าจะได้เจอเขาอีกครั้งกับบรรยากาศแบบนี้ เวลาเขาใส่ใจสัตว์เนี่ยยยยยยย 0=0  ดูมีเสน่ห์ น่ารักดีแฮ๊ะ ^_^ เฮ่ยยย      

 

 

        ‘ตึกตัก ๆ’   หัวใจบ้านี่ก็เลิกดังสักทีเว่ยยยย

 

“ลูกชายคุณไม่เป็นไรมากนะ” เขาเงยหน้ามองผมก่อนจะขำเบาๆเมื่อเห็นผมทำหน้างงๆ  “เป็นหวัดนะ  จะมีอาการไอ สาเหตุเกิดจากการติดเชื้อ ทั้งเชื้อไวรัสและเชื้อแบคทีเรีย อาจติดเชื้ออย่างใดอย่างหนึ่ง หรือติดเชื้อร่วมกันก็ได้” เขาว่าพลางตรวจร่างกาย ฟังเสียงปอดแปะเปี๊ย  “เดี๋ยวหมอฉีดยาและให้ยากลับไปป้อนที่บ้านน่ะครับ” เขาเงยหลังจากตรวจเสร็จและยิ้ม ใช่ ยิ้มค้างแล้วก็ทำเป็นกลบเกลื่อน ฮ่าๆ สงสัยจะลืมตัวว่าอยู่ต่อหน้าผม

 

“เสร็จแล้ว” ผมอุ้มน้องหมาแล้วก็หันหลังเพื่อเดินออกจากห้อง แต่ก็ต้องสะดุดกึกกับคำพูดของเทรย์เวอร์เข้าอย่างจัง ผมหันไปหาเขา

 

“เฮ้อออ  ขอบคุณสักคำไม่มี เนี่ยน๊าคนเรา” เขายืนกอดอกพลางส่ายหน้าเบาๆ

 

“คุณนี่มันกวนประสาทจริงๆเลยน่ะ ”  

 

“ขอบคุณหรือยัง”

 

“ไม่!  แต่เปลี่ยนจากการขอบคุณเป็นให้ไลน์แทนได้นะครับคุณหมอ” ผมเดินเข้าไปหาเขาพลางยักคิ้วกวนๆ อ่อยเยอะๆๆ คิดเอาไว้เว่ยยยไอ้ซินวา

 

“ประสาท!!”

 

“คนมันชอบนี่น๊า ก็ต้องจีบดิครับ ^^”

 

"เชิญคนไข้ออกไปได้เเล้วครับ"

 

"นี่คุณจะคุยดีๆกับผมสักครั้งไม่ได้เลยเหรอ?"

 

"ไม่จำเป็น!"

 

"สงสัยจะไม่ประทับใจจูบคราวก่อนถึงได้อารมณ์เสีย"

 

“ผมว่านอกจากจะพาหมามาหาหมอ คุณน่าจะไปเช็คประสาทบ้างก้ดีนะ ใกล้บ้าเต็มทน” 

 

 

“ถึงบ้า ก็บ้ารักนะครับบบบบบ” การเห็นใบหน้าหล่อเหลานั้นหงุดหงิดได้นี้ทำให้ผมมีความสุขจังแฮะ  ผมคิดเเล้วเผลอยิ้มกว้างออกมา ยิ้มจนเห็นลักยิ้ม “งั้นผมไปก่อนนะครับ ”

 

“เชิญ”  เขาหันหลังให้ทันที ฮ่าๆๆ ยังไงเราก็ต้องกันอีกนั้นแหละครับคุณหมออ คุณหนีผมไม่พ้นหรอกก!! 0++++0

 

 

 

 

 

 

        “เสร็จแล้วเหรอวะ เป็นไงบ้าง”   

ไอ้เบียร์ทักผมทันทีที่เห็นผมเดินออกมาจากห้องตรวจแล้วอุ้มแปะเปี๊อไว้ในอ้อมอกทันที

 

“ไม่เป็นไรมากหรอก เดี๋ยวรอรับยาแล้วก็กลับได้” ผมหันไปบอกมัน “มึงไปรอที่รถก่อนเลยเดี๋ยวกูรับยาเอง” มันพยักหน้าแล้วเดินจากไป

 

ผมเดินตรงไปที่เคาร์เตอร์แล้วส่งยิ้มหวานสุดๆ ที่สาวๆเห็นแล้วต้องหลงรักหัวปักหัวปำให้คุณหมอสุดสวยที่นั่งอยู่

 

“ขอโทษนะครับ พอดีผมขอเบอร์โทรติดต่อคุณหมอเทรย์เวอร์ได้ไหมครับ ”

 

“ นี่ค่ะ ” คุณหมอสุดสวยยื่นนามบัตรให้ผมอย่างเขินๆ

 

“ขอบคุณนะครับบบบบบบบบบบบบ ^__^ ”   ผมก้มลงมองดูนามบัตรที่มีเบอร์ติดต่อก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมากดบันทึกเบอร์โทรและไม่ลืมที่จะส่งข้อความไปจีบคุณหมอทันที

 

 

 

 

          ‘ครั้งแรกที่เราเจอกันมันเป็นเรื่องบังเอิญ  ครั้งที่สองมันเป็นพรหมลิขิต

                              แต่ถ้ามีครั้งต่อไปอีก. . . เราเป็นแฟนกันนะ

                                             From… Silvaner  "’

 

 

ฮ่าๆ ผมหัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อนึกถึงใบหน้าสุดหล่อทำหน้าตกใจ ผมก็เผลอยิ้มออกมาทันที  แหม๋ๆๆ ใครๆก็อยากได้อยู่แล้ววล่ะคร๊าฟฟฟ