LOVE MISSIONS คุณหมอครับ มีรักมาเสิร์ฟ

 

“เราเคยเจอกัน?” เทรย์เวอร์มองผมที่ตอนนี้ส่งยิ้มจนมีรอยลักยิ้มเล็กๆข้างแก้มผม

 

 “ช่ายยยย วันก่อนที่นายนอนกับผมไงครับ!! ( *^_^* ) ”

 

 “={}= ห๊ะ!!”

 

“นี่เทรย์เวอร์เป็น……แล้วมาหลอกเหมียวเหรอค่ะ!! ” หญิงสวยสุดเซ็กซี่ที่นั่งข้างผมลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันที พร้อมกับมองเขาตาขวาง

 

 “ไม่…ไม่ใช่น่ะ นี่! ฉันว่านายจำคนผิดแล้วล่ะ” เขารีบหันไปอธิบายหญิงสาวฟังแต่ดูเหมือนเธอไม่อยากฟังเขาซะแล้วสิ ส่วนประโยคสุดท้ายเขาหันมาพูดกับผมแถมยังทำน้ำเสียงหงุดหงิดอีก

 

“นายยังมานั่งสวีทกับฉันอยู่เลยนิจำไม่ได้เหรอครับ ^^ ” ผมเดินไปกอดคอเขาราวกับสนิทสนมกันมาแรมปีอย่างแนบแน่น “เหมียวคุณก็รู้นี่ครับว่าผมไม่เคยโกหกคุณน่ะ ^6^ จริงไหม?”เหมียวหันมามองเราสองคนพลางทำท่าทางโกรธเกรี้ยวยิ่งกว่าเดิมเธอก้มลงไปหยิบแก้วเบียร์ที่วางไว้บนโต๊ะแล้วสาดใส่หน้าเทรย์เวอร์เข้าอย่างจัง!!

 

 - === -    

 

  0 – 0

 

“เฮ่ยยยยย !!!”

 

  “เฮ่ยยยย!! 0 = 0 ! ” ผมปล่อยมือที่กอดเขาแล้วก้าวกระโดดถอยหลังไปสองก้าวทันทีทำให้เขาโดยเบียร์คนเดียวเต็มๆ

 

“ลาขาดน่ะค่ะเทรย์เวียร์! คุณด้วย!” เธอเดินสะบัดก้นฉับๆจากโต๊ะไปทันที ผมเพิ่งเห็นสายตานับสิบที่มองมายังพวกเรา เอิ่ม (ผมว่าผมควรไปจากตรงนี้ดีกว่า( ﹁ ﹁ )   )

 

คิดได้ดังนั้นผมก็รีบสาวเท้าจากไปทันทีโดยไม่ลืมที่จะหยิบแก้วเบียร์ที่เหลืออยู่บนโต๊ะไปด้วย

 

“จะไปไหน….”

 

ผมได้ยินเสียงแววดังมาจากข้างหลังดูเหมือนเขาจะเดินตามผมมาแต่ดันเจอพนังงานเสิร์ฟเรียกเขาซะก่อน ฮ่าๆ คนอย่างนายคิดจะเล่นงานฉัน….ยังเร็วไปสิบปีเว่ยยยย

 

 

 

 

 

 

          ‘ พลั่ก !‘

 

  “โอ๊ยยยย”

 

“ขอโทษ….ไอ้วี! นี่มึงตื่นแล้วเหรอวะ ฮ่าๆ”  ผมรีบเดินหนีออกมาจากตรงนั้นทำให้ไม่ทันระวังเลยเดินชนกับร่างสูงโปร่งรับกับใบหน้าตาหล่อเหลา ผมเงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่ายดันเป็นวีเพื่อนสนิทของไอ้เบียร์นี่เอง

 

 “เออดิวะ นี่มึงหายไปไหนมาไอ้แชมเปญมันบ่นอยากกลับแล้ว”

 

  “มึงเจอมันแล้วเหรอ”

 

 “เออ!! มึงรีบกลับคอนโดก่อนที่ไอ้แชมเปญรอไม่ไหวแล้วฆ่ามึงเถอะ”

 

 “มันกลับไปแล้ว? ทำมายทิ้งกันงี้ว๊า ” ผมสยบออกมาอย่างอดไม่ได้ โธ่ กูอุส่าตามหาเเชมเปญตั้งนานดันหนีกลับก่อนซะได้

 

 “มันลืมกุญแจไว้ในห้องเห็นบอกว่าจะรอข้างหน้าคอนโด ส่วนเบียร์พวกนั้นแบกกลับไปแล้ว” วีอธิบายให้ผมฟังพลางจับแขนผมไว้แน่น สายตาที่วีมองผมแฝงด้วยความเป็นห่วงนิดๆ นี่ผมคงตาฝาดไปเองรึป่าวเนี่ย สงสัยจะเมาหนักแล้วจริงๆ “กูว่ามึงไม่ไหวแล้วว่ะเนี่ย กูไปส่งมึงเอง”

 

 “-v-  ขอบจายเว่ยยย ” ผมยิ้มให้มันแล้วกอดคอวี อีกฝ่ายทำหน้าตาตื่นตะหนกเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรผมสักนิด ส่วนรถผมน่ะเหรอไอ้แชมเปญมันขับไปแล้วน่ะสิเพราะกุญแจรถผมอยู่ที่มัน

 

 

 

 

          ----------------- 30 นาที ต่อมา ----------------------

 

 

 

 

 

             เอียด!

 

 

 

              ตุบ!

 

 

 

 “กูส่งมึงแค่นี้น่ะ บายยย” วีขับรถมาจอดหน้าประตูคอนโดผมก่อนที่จะใช่เท้าของมันถีบผมลงจากรถแล้วขับออกไปทันที

 

 “ไอ้บ้าเอย ทำไมต้องรุนแรงกับเพื่อนงี้วะ” เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายตอนอยู่บนรถยังคุยดีๆกันอยู่เลย แต่พอจะดูมือถือดันไม่ให้จับแถมยังถีบอีกต่างหาก สงสัยมีหนังโป๊ในมือถือถ้าจะเก็บไว้ดูคนเดียวมึงบอกกันดีๆก็ได้นี่ว๊าาา -**- 

 

 “เฮ่ย นี่นายอีกแล้วเหรอออ”    ผมลุกขึ้นจากพื้นพร้อมกับมีเสียงเรียกผมจากด้านหน้าผมเงยหน้าไปมองก็เห็นร่างสูงโปร่ง ตาสีอเมทิสต์มองผมพลางยิ้มเบาๆ เหมือนจะบอกผมเป็นนัยๆว่า ‘นายเสร็จฉันแน่’

 

.

 

“เฮ่ยย  เทรย์เวอร์!!! ⊙０⊙  ”

 

ผมรู้สึกว่าตาขวามันกระตุกไม่หยุดแล้วล่ะเนี่ยย ╯▂╰　╯０╰　╯︿╰

 

 

“ขอบคุณนะ ที่ยังจำชื่อฉันได้”   เขาพูดยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนหยิบบุหรี่ยี่ห้อดังขึ้นมาสูบพร้อมกับอัดเข้าปอดแรงๆ นานๆแล้วก้าวเท้าเดินเข้ามาหาผม“ นายจะลืมแฟนตัวเองได้ยังไง จริงไหม! ?” 

 

“ใครแฟนนนายห๊ะ ไอ้บ้า!”

 

“นายไงแฟนฉัน”

 

“ไม่ใช่เว่ยยย ” ผมก้าวถอยหลังอย่างหวาดระแวงเมื่อเขาเดินเข้ามาหาผม

 

“ นายต้องการอะไร!!!”  เขาขึ้นเสียงใส่ผม หน้าเริ่มแดงขึ้นมาบ้าง ไม่รู้ว่าโกรธผมหรือว่าอายที่ผมตะโกนว่าเขาเป็นเกย์ต่อหน้าสาวๆของเขา

 

 

“ก็….. นาย นายยยคือ…” 

 

 ผมเริ่มพูดตะกุกตะกัก นั่นเป็นเพราะว่าผมเหลือบไปเห็นผู้ชายที่จัดได้ว่าหน้าตาดีคนหนึ่งคน ตัวสูง ผิวขาว   ตาตี๋ ฉบับลูกคนจีน ไอ้เเชมเปญเพื่อนรักของผมนั้นเอง เวรแล้ววว ผมจะให้มันเห็นเทรย์เวอร์ไม่ได้เด็ดขาดเพราะผมเชื่อว่ามันยังไม่ลืมเรื่องราวครั้งนั้น พอคิดถึงเรื่องนี้ใจผมก็เจ็บขึ้นมาทันที ผมหันหน้าไปมองเขา

 

“ฉันถามไม่ได้ยินหรือไงฮะ!  นายชอบผู้ชายรึงาย…..!!! ”

 

 

               Oops ! อุ๊บ..

 

 

“อื้อ…”

 

 ผมใช้มือทั้งสองข้างจับใบหน้าเขาไว้แน่นเพื่อไม่ให้เขาหันหน้าหนี สายตาผมก็เหลือบไปมองเเชมเปญ มันสบตากับผมที่ยืนจูบกับเขา ท่าทางมันตกใจเล็กน้อยก่อนจะยิ้มบางๆเหมือนจะบอกผมเป็นนัยๆว่า  ‘กูรออยู่หน้าห้องเชิญมึงตามสบาย’ และหันหลังเดินเข้าประตูคอนโดไป โชคดีที่มันเห็นเพียงข้างหลังของเขา 

 

 

                พลั่ก!

 

“โอ๊ยยยย ”

ผมถูกผลักอย่างแรงจนล้มลงกับพื้น ผมได้แต่มองหน้าเขาด้วยความโกรธ ไอ้หมอนี่กล้าดียังไงมาทำกับผมแบบนี้    

 

ฉันเป็นถึงเดือนโรงเรียนน่ะเว่ยยย!

 

“บ้าชิพ!  แกกล้าดียังไงมาจูบฉันนแบบนี้วะ!!!” ใบหน้าของเขาเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ  ผมลุกขึ้นยืนโดยไม่สนใจน้ำเสียงหงุดหงิดนั้น พลางเดินผ่านเขาไปทางประตูคอนโด

 

          หมับ!

 

เขากระชากข้อมือผมอย่างแรงจนผมที่ไม่ได้ตั้งตัวเซไปปะทะอกเเกร่งเข้าอย่างจัง

 

“เฮ่ยย!”

 

 

“เฮ่ยยยยย ”  ผมร้องเสียงหลงพลางผละตัวเองออกจากร่างเขาเพราะปากผมดันไปโดนแก้มข้างซ้ายเขาเต็มๆ !  ผมหอมแก้มผู้ชายยย

 

 

“…….”

 

“ที่ผมทำแบบนั้นก็เพราะ….ผมชอบคุณไงครับ ^_^” ผมยิ้มหวานไปให้เขาที่ยังยืนอึ้งอยู่กับเหตุการณ์เมื่อสักครู่นี้ ฮาๆ ก่อนจะรีบหันหลังสาวเท้าเดินเข้าคอนโดไปทันที

 

 

 

 

 สถานที่: ชั้น 9 คอนโด

 

“มาแล้วเหรอคร๊าฟฟ ท่านชายยย” น้ำเสียงหยอกล้อของผู้ชายร่างสูงโปร่งคนหนึ่งที่ใส่เสื้อเชิ๊ตสีขาวกับกางเกงยีนส์สีสนิมข้างหน้าห้องผม

 

 

“ท่านชายเหี้ยไรล่ะ!” ผมหยิบคีย์การ์ดสีดำขึ้นมาเสียบลงไปที่ช่องเสียบบัตรข้างประตูห้องบานใหญ่ แล้วเดินเข้าไปนั่งที่โซฟาสุดหรูกลางห้องนั่งเล่น

 

 

“กูเพิ่งรู้ว่ามึงชอบแบบนั้น…..”  แชมเปญปิดประตูแล้วเดินมานั่งข้างๆผมบนโซฟา พลางยิ้มกริ่ม

 

ผมหันไปมองเพื่อนสนิทก็รู้ทันทีว่ามันคิดบ้าอะไร!

 

“กูไม่ได้ชอบผู้ชายยเว่ย ที่มึงเห็นอะแค่…..”

 

“แค่ไรว่ะ ^666^ ”

 

“…….” ผมมองหน้ามันที่ยังยิ้มกริ่มอยู่อย่างนั้น ถ้าผมบอกว่าผู้ชายคนนั้นคือเทรย์เวอร์คนที่แย่งแฟนที่คบกันมา 5 ปีของมัน มันจะรู้สึกยังไง

 

 

“ไม่ว่ามึงจะเป็นยังไง มึงก็คือเพื่อนกูเสมอเว่ยยย ”

 

“บอกแล้วไงว่าไม่ใช่แบบที่มึงคิด สัสส!” ผมขึ้นเสียงใส่มันที่ยังคนยิ้มกวนๆใส่ผม  ผมปัดมือที่จับบ่าผมอย่างไม่ใยดีแล้วลุกขึ้น

 

 “ผู้ชายคนนั้น ท่าทางหล่อเหลาน่ะเว่ยยยย ”

 

ผมโยนหมอนใส่หน้าแชมเปญดังตุ้บ แล้วเดินไปห้องนอนก่อนปิดประตูเสียงดังปัง ไอ้เมทบ้านี่ล้ออยู่ได้

 

 

 

 

            ‘ตึกตัก ตึกตัก’

 

เสียงหัวใจบ้านี่มันเต้งแรงขนาดนี้วะเนี่ยยยยย    ผมไม่ได้ชอบไอ้หมอนั้นซะหน่อยยย!  คาสโนว่าอย่างผมไม่มีทางไปชอบผู้ชายขี้โมโหแบบนั้นหรอก !!! 

 ผมเดินเข้าไปหากรอกรูปที่ติดอยู่บนผนังห้องนอนสีขาว ในรูปปรากฏภาพของเด็กผู้ชาย 3 คนสวมเสื้อสูทนักเรียนสีน้ำเงิน  คือ ผม ไอ้เบียร์และคนสุดท้าย รูมเมทอย่างไอ้แชมเปญ ผู้ชายที่แสนอารมณ์ดี ขี้เล่น ที่เกือบจะตายไปแล้วถ้าหากเขาไม่ช่วยไว้ได้ทัน

 

ฉันสัญญาจะแก้แค้นมันให้ได้ แชมเปญ!!!!