ซามูไรพเนจรกับการผจญภัยในโลกแฟนตาซี

โซเฟีย:"ถ้าเธอยอมเป็นของฉันละก็ ฉันจะยอมช้วยในการแก้แค้นเป็นไงละ ฮาฮาฮา"

เชน:"หึ..โทษทีละกัน กันมีคนที่จะทำสัญญาด้วยแล้ว" เชนพลักโซเฟียออกแล้ว มองไปที่เฟียน่า

โซเฟีย:งั้นหรอ...ถึงขอยังไงก็คงปฏิเสธสินะ"

เชน:"ก็คงงั้นละมั้ง" หลังจากนั้น โซเฟียก็เอนตัวกลับมา

โซเฟีย:"เอาละฉันหมดธุระกับที่นี้และ ฉันขอไปอยู่ในดาบต่อละกัน"

เชน:"ว่าไงนะ..."

โซเฟีย:"วางใจได้ เจ้าสามารถไช่ดาบได้ตามปกติ ในเมื่อฉันหาโอกาสออกมาหาเธอได้แล้ว แต่เธอกลับปฏิเสธมันฉันคงขอต่อไม่ได้แล้วละ"

เชน:"แล้วเธอเป็น4จักพรรดิไม่ไช่หรอ"

โซเฟีย:"ทำไมงั้นหรอ"

เชน:"ถ้าเธอเป็น4จักพรรดิ ก็คงมีที่ของตัวเองที่ดีที่นี้ไม่ใช่หรือไง ทำไมถึงยังอยู่ละ?"

โซเฟีย:"4จักพรรดิไม่ได้มีหน้าที่คุ้มครองปีศาจหรืออย่างไร ทุกคนมีอิสระ 4จักพรรดิก็เป็นแค่ชื่อสำหลับผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาปีศาจด้วยกัน"

"ข้าคิดถึงเจ้าเหลือเกินเคน..." โซเฟียพูดในใจ

โซเฟีย:"ขอแนะนำตัวอีกครั้งให้เข้าใจละกัน ฉัน 4จักพรรดิ โซเฟีย...โซเฟียรีคอน ฉายา ผู้ทำลายล้างโซเฟีย"

โซเฟีย:"แล้วเจอกัน เชน... จงจำไว้ฉํนจะอยู่ในดาบของนาย..ตลอดไปจนกว่าชีวิตนายจะดับสูญ" หลังจากนั้นก็มีแสงสว่างออกมาจากดาบอีกครั้ง และเมื่อแสงดับลงโซเฟียก็ได้หายไป

เฟียน่า:"คุยอะไรกันงั้นหรอ.."

เชน:"ป่าวไม่มีอะไร นี้มันทำยังไงงั้นหรอ การทำพันธสัญญา"

เฟียน่า:"อื...ก็มีอยู่ด้วยกัน2แบบ พันธสัญญาปกติ กับ พันธสัญญาสีเลือด พันธสัญญาปกติคือ มนุษย์กับเทวดา ทั้งสองคนจะเป็นคู่หูกันและไม่สามรถฆ่าหรือทำร้ายกันได้ ส่วนพันธสัญญาสีเลือด คือมนุษย์ทำกับปีศาจการทำสัญญานี้จะทำให้มนุษย์คนนั้นมีพลังทางกายเพิ่มขึ้นอย่างมากแต่จะทำให้มนุษย์คนนั้นเป็นคนรับใช้ให้ปีศาจตนนั้น"

เชน:"...งั้นหรอ"

เฟียน่า:"จะว่าไปคุณก็ใช่เพลงดาบสายลมในตำนานด้วยงั้นหรอ"

เชน:"ในตำนานงั้นหรอ ฉันไม่เห็นจะรู้"

เฟียน่า:"ค่ะ บนโลกใบนี้ไม่มีใครคนไหนที่สามารถฟึกตัวเองให้ถึงขั้นตำนานได้เลยแม้แต่คนเดียวค่ะ ยกเว้นคนเดียวค่ะ "

เชน:"งั้นหรอ.. คงเป็นปู่ของฉันละมั้ง"

เฟียน่า:"เพลงดาบสายลมเป็นวิชาที่คุณปู่ของคุณน่าจะเป็นของขวัญของจากคุณไปละมั้งคะ"

เฟียน่า:"งั้นเริ่มกันเลยนะคะ"

เชน:"อืม"

หลังจากนั้ยเฟียน่าก็ได้ทำการยื่นมือไปนี้ที่เชน

เฟียน่า:"โปรดจับมือฉันไว้ด้วยค่ะ" หลังจากนั้นเชนก็ยื่นมือขวาของตนเองจับไปที่มือของเฟียน่า

"ข้าคือเทวดาธาตุลม ผู้ให้สายลมแก่ทุกสรรพสิ่ง บัดนี้ ข้าขอยกพลังลมอันมหาศาล

ให้แก่ชายผู้นี้ด้วยเถิด" เมื่อเฟียน่าพูดจบ ก็มีสัญลักษณ์ขึ้นที่มือของเชน เป็นรูปสายลม และเฟียน่าก็หายตัวไป

เชน:"เฟียน่า..เธออยู่ไหน..."

"ขอโทษนะคะที่ทำให้ต้องเป็นห่วง ตอนนี้ฉันอยู่มือของคุณค่ะ และเสียงนี้เป็นเสียงจากจิตใจของฉันค่ะ"

เชน:"แล้วอย่างงี้จะทำยังไงต่อละ" เชนถาม

"ไม่ต้องทำอะไรแล้วคะ ทีนี้คุณก็จะสามารถใช่สายลมให้คล่องมือได้ยิ่งขึ้นค่ะ"

เชน:"แล้วจะเอายังไงละทีนี้ จะให้บอกพวกนั้นว่ายังไงละ = =!"

"แค่บอกว่าฉันไปแล้วแค่นั้นพอค่ะ"

เชน:"งั้นหรอ พวกผู้หญิงนี้เข้าใจยากซะจริงเลยนะ"

"ไม่หรอกค่ะ แค่คุณไม่ได้เข้าใจพวกเธอแค่นั้นเองค่ะ ผู้หญิงบางคนเช่นคุณซิสต้าก็น่ารักดีนะค่ะ ^ ^"

เชน:"งั้นหรอ....แล้วเธอไม่ต้องกินอาหารอะไรงั้นหรออยู่ในตัวฉันอะ"

"ไม่ค่ะ อาหารของคุณคืออาหารของฉันค่ะ เมื่อคุณอิ่มฉันก็อิ่มค่ะ"

เชน:"แล้วตอนต่อสู้ฉันบาดเจ็บแล้วเธอจะไม่เป็นอะไรงั้นหรอ" เชนถามด้วยความเป็นห่วง

"ถึงฉันจะอยู่ในร่างกายคุณก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะบาดเจ็บด้วยหรอกนะค่ะแต่ บาดแผลของคุณจะหายเร็วขึ้น เนื้องจากพลังของเทวดาธาตุอย่างฉันค่ะงั้นหรอ"

เชน:"ที่เหลือก็แค่รอให้พวกนั้นกลับมาสินะ ฉันถึงจะไปกินข้าว"

"ค่ะ" หลังจากนั้นเชนก็ลงนอนบนเตียงแล้วหลับไป

จบ บทที่11

--------------------------------------------------------------

-w- มาเข้าสู่ช้วงคุยหลังนิยายนะครับ

นนิยายตอนนี้ดำเนินมาถึงตอนที่11กันแล้ว มาดูกันดีกว่า

ว่าเชนจะหาคนร้ายที่ฆ่าพ่อแม่ของเขาได้หรือไม่อย่างไร

โปรดติดตามต่อไปนะครับ XD

--------------------------------------------------------------