ซามูไรพเนจรกับการผจญภัยในโลกแฟนตาซี

-เรื่องราวของโลกเมื่อ1000ปีก่อน ในระหว่างที่มนุษย์ทำสงครามกัน โลกก็ได้แยกออกเป็น2ส่วนด้วยกัน ส่วนแรกนั้น คือโลกปกติ ส่วนอีกโลกคือ โลกที่เต็มไปด้วยเวทย์มนต์ สิ่งมหัศจรรย์ มากมาย ไม่ว่าจะเป็น เทพเจ้า เทวดา ปีศาจ ฯลฯ เป็นสิ่งที่ในโลกมนุษย์เป็นแค่เรื่องเล่า
นั้นก็คือ...โลกแฟนตาซี...
แตกต่างจากโลกอีกด้าน เวลาผ่านมานานผู้คนหลงลืมเรื่อง โลกแฟนตาซี แต่ก็ยังมีสิ่งมีชีวิตที่เกิดจากโลกแฟนตาซี แต่อาศัยอยู่ที่โลกมนุษย์ นั้นก็คือ เผ่ามังกรแดง
                          ณ เมืองเกทอส(เมืองหลวง) ประเทศเกทอส
เทสกับเชน อาศัยอยู่ในเมืองเกทอส ในขณะที่สองคนกำลังทำงานแบกทรายกันอย่างหนัก
เทส:"เห้อ วันนี้อากาศแย่จังร้อนก็ร้อน" เทสพูดไปแล้วทำงานไปด้วย
เชน:"เดียวก็เสร็จแล้วทนทำไปหน่อยเถอะน่า" เชนพูดพร้อมทำหน้าตาเหนื่อยพอๆกัน
---------1ชั่วโมงถัดมา------ 
แม่ครัว:"ได้เวลาทานข้าวแล้วจร้าา"
เทส:"ครับ!" เทสตอบรับคำชวนจากแม่ครัวแต่เชนก็ยังทำงานต่อ
เทส:"ได้เวลากินข้าวแล้วเพื่อน"
เชน:"ไปก่อนเลย ข้าขอทำงานนี้ให้เสร็จก่อนแล้วจะตามไปทีหลัง
หลังจากนั้นเทสก็เดินเข้าไปในครัวเพื่อไปรับข้า
หลังจากเทสเดินออกมาจากครัวก็มีจานข้าวถือมาด้วย2จาน
เทส:"นี้..ส่วนของนาย"
เชน:"บอกแล้วไงว่าข้าจะทำเอง แต่ก็ไหนๆละ ก็ขอบคุณมาก"
เทส:"เอาเหอะข้ารู้งานมันเยอะ แต่ว่ามีแค่แรงใจมันไม่พอหรอกนะ"
หลังจากนั้นเชนก็รีบแบกกระสอบทรายอันสุดท้าย เพื่อทำให้งานเสร็จ
พอเชนทำงานเสร็จเรียบร้อย ก็เดินเข้าไปหยิบจานข้าวในส่วนของตนออกมาจากมือของเทส
เชน:"ไปกินข้าวข้างในกันเถอะ"
เทส:"อ่า..."
หลังจากนั้นทั้งสองคนก็นั่งลงที่โต๊ะอาหารแล้วนั่งคุยกัน ส่วนพวกแม่ครัวพอทอาหารเสร็จแล้วก็เดินออกจากห้องครัวเพื่อไปทำงานอย่างอื่นต่อ
เทส:"นี้เชน...ข้าได้ข่าวว่าเองอะใช้ดาบเป็นด้วยไม่ใช่หรือไง"เทสพูดพร้อมหน้าสงสัย
เชน:"ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า..มีสิ สายเลือดของข้าเป็นซามูไรนะ จะไม่มีได้ยังไง"เชนตอบด้วยใบหน้าอันยิ้มแย้ม
เทส:"แล้วทำไมเองถึงมาทำงานเป็นแรงงานอย่างงี้ละ"เทสถาม
เชน:"ถึงมีวิชาดาบก็ไม่ได้หมายความว่าข้าจะมีงานอื่นที่ดีทำหลอกนะแถมนี้มันในเมืองหลวงงานก็ต้องได้เงินเยอะกว่า งานนอกเมืองอยู่แล้ว ข้านะอยากจะหาเงินไปให้ครอบครัวของข้านะสิ"
ในระหว่างที่เทสกับเชนกำลังนั่งคุยกันอยู่เสียงประตูก็ดังขึ้นพร้อมกับมีทหารราว5คนเดินเข้ามาในห้องครัว
ทหาร:"ที่นี้มีใครชื่อเชนหรือไหม"
เทส:"พวกเขาหมายถึงเจ้าหรือป่าว"เทสกระซิบถามเชน
เชน:"ข้าก็ไม่รู้"เชนกระซิบตอบ
ทหารคนแรกเดินตรงเข้าไปหาเชนแล้วถามชื่อ
ทหาร:"เจ้าชื่ออะไร"
เชน:"ขะ..ขะ..ข้า..ชื่อ..จิน"
ทหาร:"งั้นหรอ ก็ดี ถ้าใครพบคนที่มีชื่อว่าเชนให้ไปรายงานที่พระราชวังด้วย เขามีโทษประหารชีวิตเนื่องจากการสังหารหมู่"
หลังจากนั้น เหล่าทหารก็เดินกลับออกไป
เทส:"เจ้าชื่อจินอยากนั้นหรือ"
เชน:"จะบ้าหรอฟระ ใครมันจะไปบอกชื่อกับทหาร ทั้งๆที่ไม่รู้อะไรเลยเล่า ข้าก็กลัวเหมือนกัน ข้าเลยไม่ได้พูดชื่อตัวเองไปหนะสิ"
เทส:"แล้วหลังจากนี้เจ้าจะไปไหนต่อหละ แล้วเจ้าไปฆ่าใครมาข้าไม่อยากมีเพื่อนเป็นฆาตกรหลอกนะ"
เชน:"ข้ายังไม่ข้าใคเลย ข้าก็อยู่กับเจ้าตลอดไม่ไช้หรือไง ข้าคงอยู่ที่นี้ต่อไปไม่ได้แล้วหละ"
เทส:"เจ้าจะไปนอกเมืองใช่ไหม งั้นข้าขอไปด้วย"
เชน:"ไม่ได้ เจ้าไม่ได้เป็นเหมือนข้าที่ถูกใส่ร้าย เจ้าอยู่ที่นี้ต่อไปเถอะข้าไม่อยากจะพาใครไปตายพร้อมกับข้า"
เทส:"งั้นหรอ ข้าคงไปด้วยไม่ได้สินะ แต่ยังไงซะ เจ้าต้องรอดให้ได้นะเพื่อนยาก"
เชน:"เจ้าอย่าดูถูกเพื่อนของเจ้าให้มากละกัน ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า.."
หลังจากเชนพูดเสร็จก็เก็บข้าวของแล้วเดินออกไป จากเมืองหลวง
                                      3ชั่วโมง ต่อมา
เชน:"เหนื่อยชะมัด ใกล้ถึงบ้านแล้ว ข้าคงต้องไปบอกล่าพ่อกับแม่ก่อนสินะ"เชนพูดกับตัวเอง
เมื่อเชนมาถึงหน้าบ้าน เชนก็เห็นศพของพ่อและแม่ของเข้าอยู่หน้าบ้านมีลอยแผลเหมือนถูกดาบฟัน
เชน:"นี้มันเรื่องบ้าอะไรกัน"เชนพูดกับตัวเองในใจ
เมื่อเชนพูดเสร็จ เชนก็เดินเข้าไปในบ้านเงาผู้ชายคนนึงถือดาบ กำลังจะฆ่าพี่ชายของเขา
เชน:"ท่านพี่...."เชนพูด
ชายคนนั้นก็ได้ลงมือฆ่าพี่ชายของเขา
"อ๊าก...."พี่ชายของเชนร้องด้วยความเจ็บปวด 
เมื่อเสียงร้องของพี่ชายจบลงเขาก็เสียชีวิตไปแล้ว
เชน:"หน่อยแหนะแก...แกเป็นใครกัน"เชนพูดด้วยความโกรธพร้อมกับร้องไห้ไปด้วยเหมือนกับคนบ้าที่โดนความโกรธครอบงำแบบสมบูรณ์
ชายปริศนา:"เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้"
                                          จบ บทที่1