ซามูไรพเนจรกับการผจญภัยในโลกแฟนตาซี

-เรื่องราวของโลกเมื่อ1000ปีก่อน ในระหว่างที่มนุษย์ทำสงครามกัน โลกก็ได้แยกออกเป็น2ส่วนด้วยกัน ส่วนแรกนั้น คือโลกปกติ ส่วนอีกโลกคือ โลกที่เต็มไปด้วยเวทย์มนต์ สิ่งมหัศจรรย์ มากมาย ไม่ว่าจะเป็น เทพเจ้า เทวดา ปีศาจ ฯลฯ เป็นสิ่งที่ในโลกมนุษย์เป็นแค่เรื่องเล่า

นั้นก็คือ...โลกแฟนตาซี...

แตกต่างจากโลกอีกด้าน เวลาผ่านมานานผู้คนหลงลืมเรื่อง โลกแฟนตาซี แต่ก็ยังมีสิ่งมีชีวิตที่เกิดจากโลกแฟนตาซี แต่อาศัยอยู่ที่โลกมนุษย์ นั้นก็คือ เผ่ามังกรแดง

                          ณ เมืองเกทอส(เมืองหลวง) ประเทศเกทอส

เทสกับเชน อาศัยอยู่ในเมืองเกทอส ในขณะที่สองคนกำลังทำงานแบกทรายกันอย่างหนัก

เทส:"เห้อ วันนี้อากาศแย่จังร้อนก็ร้อน" เทสพูดไปแล้วทำงานไปด้วย

เชน:"เดียวก็เสร็จแล้วทนทำไปหน่อยเถอะน่า" เชนพูดพร้อมทำหน้าตาเหนื่อยพอๆกัน

---------1ชั่วโมงถัดมา------ 

แม่ครัว:"ได้เวลาทานข้าวแล้วจร้าา"

เทส:"ครับ!" เทสตอบรับคำชวนจากแม่ครัวแต่เชนก็ยังทำงานต่อ

เทส:"ได้เวลากินข้าวแล้วเพื่อน"

เชน:"ไปก่อนเลย ข้าขอทำงานนี้ให้เสร็จก่อนแล้วจะตามไปทีหลัง

หลังจากนั้นเทสก็เดินเข้าไปในครัวเพื่อไปรับข้า

หลังจากเทสเดินออกมาจากครัวก็มีจานข้าวถือมาด้วย2จาน

เทส:"นี้..ส่วนของนาย"

เชน:"บอกแล้วไงว่าข้าจะทำเอง แต่ก็ไหนๆละ ก็ขอบคุณมาก"

เทส:"เอาเหอะข้ารู้งานมันเยอะ แต่ว่ามีแค่แรงใจมันไม่พอหรอกนะ"

หลังจากนั้นเชนก็รีบแบกกระสอบทรายอันสุดท้าย เพื่อทำให้งานเสร็จ

พอเชนทำงานเสร็จเรียบร้อย ก็เดินเข้าไปหยิบจานข้าวในส่วนของตนออกมาจากมือของเทส

เชน:"ไปกินข้าวข้างในกันเถอะ"

เทส:"อ่า..."

หลังจากนั้นทั้งสองคนก็นั่งลงที่โต๊ะอาหารแล้วนั่งคุยกัน ส่วนพวกแม่ครัวพอทอาหารเสร็จแล้วก็เดินออกจากห้องครัวเพื่อไปทำงานอย่างอื่นต่อ

เทส:"นี้เชน...ข้าได้ข่าวว่าเองอะใช้ดาบเป็นด้วยไม่ใช่หรือไง"เทสพูดพร้อมหน้าสงสัย

เชน:"ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า..มีสิ สายเลือดของข้าเป็นซามูไรนะ จะไม่มีได้ยังไง"เชนตอบด้วยใบหน้าอันยิ้มแย้ม

เทส:"แล้วทำไมเองถึงมาทำงานเป็นแรงงานอย่างงี้ละ"เทสถาม

เชน:"ถึงมีวิชาดาบก็ไม่ได้หมายความว่าข้าจะมีงานอื่นที่ดีทำหลอกนะแถมนี้มันในเมืองหลวงงานก็ต้องได้เงินเยอะกว่า งานนอกเมืองอยู่แล้ว ข้านะอยากจะหาเงินไปให้ครอบครัวของข้านะสิ"

ในระหว่างที่เทสกับเชนกำลังนั่งคุยกันอยู่เสียงประตูก็ดังขึ้นพร้อมกับมีทหารราว5คนเดินเข้ามาในห้องครัว

ทหาร:"ที่นี้มีใครชื่อเชนหรือไหม"

เทส:"พวกเขาหมายถึงเจ้าหรือป่าว"เทสกระซิบถามเชน

เชน:"ข้าก็ไม่รู้"เชนกระซิบตอบ

ทหารคนแรกเดินตรงเข้าไปหาเชนแล้วถามชื่อ

ทหาร:"เจ้าชื่ออะไร"

เชน:"ขะ..ขะ..ข้า..ชื่อ..จิน"

ทหาร:"งั้นหรอ ก็ดี ถ้าใครพบคนที่มีชื่อว่าเชนให้ไปรายงานที่พระราชวังด้วย เขามีโทษประหารชีวิตเนื่องจากการสังหารหมู่"

หลังจากนั้น เหล่าทหารก็เดินกลับออกไป

เทส:"เจ้าชื่อจินอยากนั้นหรือ"

เชน:"จะบ้าหรอฟระ ใครมันจะไปบอกชื่อกับทหาร ทั้งๆที่ไม่รู้อะไรเลยเล่า ข้าก็กลัวเหมือนกัน ข้าเลยไม่ได้พูดชื่อตัวเองไปหนะสิ"

เทส:"แล้วหลังจากนี้เจ้าจะไปไหนต่อหละ แล้วเจ้าไปฆ่าใครมาข้าไม่อยากมีเพื่อนเป็นฆาตกรหลอกนะ"

เชน:"ข้ายังไม่ข้าใคเลย ข้าก็อยู่กับเจ้าตลอดไม่ไช้หรือไง ข้าคงอยู่ที่นี้ต่อไปไม่ได้แล้วหละ"

เทส:"เจ้าจะไปนอกเมืองใช่ไหม งั้นข้าขอไปด้วย"

เชน:"ไม่ได้ เจ้าไม่ได้เป็นเหมือนข้าที่ถูกใส่ร้าย เจ้าอยู่ที่นี้ต่อไปเถอะข้าไม่อยากจะพาใครไปตายพร้อมกับข้า"

เทส:"งั้นหรอ ข้าคงไปด้วยไม่ได้สินะ แต่ยังไงซะ เจ้าต้องรอดให้ได้นะเพื่อนยาก"

เชน:"เจ้าอย่าดูถูกเพื่อนของเจ้าให้มากละกัน ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า.."

หลังจากเชนพูดเสร็จก็เก็บข้าวของแล้วเดินออกไป จากเมืองหลวง

                                      3ชั่วโมง ต่อมา

เชน:"เหนื่อยชะมัด ใกล้ถึงบ้านแล้ว ข้าคงต้องไปบอกล่าพ่อกับแม่ก่อนสินะ"เชนพูดกับตัวเอง

เมื่อเชนมาถึงหน้าบ้าน เชนก็เห็นศพของพ่อและแม่ของเข้าอยู่หน้าบ้านมีลอยแผลเหมือนถูกดาบฟัน

เชน:"นี้มันเรื่องบ้าอะไรกัน"เชนพูดกับตัวเองในใจ

เมื่อเชนพูดเสร็จ เชนก็เดินเข้าไปในบ้านเงาผู้ชายคนนึงถือดาบ กำลังจะฆ่าพี่ชายของเขา

เชน:"ท่านพี่...."เชนพูด

ชายคนนั้นก็ได้ลงมือฆ่าพี่ชายของเขา

"อ๊าก...."พี่ชายของเชนร้องด้วยความเจ็บปวด 

เมื่อเสียงร้องของพี่ชายจบลงเขาก็เสียชีวิตไปแล้ว

เชน:"หน่อยแหนะแก...แกเป็นใครกัน"เชนพูดด้วยความโกรธพร้อมกับร้องไห้ไปด้วยเหมือนกับคนบ้าที่โดนความโกรธครอบงำแบบสมบูรณ์

ชายปริศนา:"เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้"

                                          จบ บทที่1