How long will this love
8.2
เขียนโดย 
FPmanokeng
วันที่ 26 สิงหาคม พ.ศ. 2560 เวลา 15.08 น.
6 ตอน
0 วิจารณ์
8,160 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 28 สิงหาคม พ.ศ. 2560 07.45 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
1) เรื่องเล่าที่สนามบิน กัง-นัม
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ5:30 PM
ครึ๊ด ครึ๊ดๆ ~ เสียงโทรศัพย์สั่น
"สวัสดีค่ะแม่" ฉันพูด
แม่ฉันถามว่า "ถึงไหนแล้วลูก" ฉันจึงตอบท่านไปว่า "หนูถึงเกาหลีแล้วค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วง ตอนนี้หนูติด ต.ม. อยู่ไว้ถึงห้องแล้วเดี๋ยวหนูค่อยโทรกลับน้ะค้ะ รักแม่น้ะ ดูแลสุขภาพด้วยน้ะ" ตี๊ด...
(กดวางสาย) เย่ ความฝันฉันที่จะได้เรียนต่อ ป.โท ที่เกาหลีก็จะเป็นจริงแล้วสินะ หุหุ กว่าจะเก็บตังได้หลักล้านขนาดนี้ก็เล่นเอาเหนื่อยอยู่หลายปีเหมือนกันนะเนี่ย แถมยังต้องจ่ายค่าคอร์ทเรียนภาษาเกาหลีหมื่นกว่าบาทอีก เห้อรสาน้ะรสา ทำไมถึงต้องมีความฝันแบบนี้ด้วยน้ะ - -
ในขณะที่เดินอยู่นั้น ฉันได้ไปเดินชนเข้ากับชายหนุ่มที่มีผมสีม่วงใส่แว่นตากันแดดสีดำ และใส่ผ้าปิดปาก ทำให้ฉันไม่สามารถมองเห็นหน้าเขาได้ ด้วยความตกใจ ฉันจึงพูดได้แต่คำว่า "죄송합니다 " (อ่านว่า ชเวซงฮัมนีดา แปลว่า ขอโทษค่ะ)พูดพร้อมกับคำนับ
ชายคนนั้นยืนมองฉันแบบ งงๆ และเขาก็ใช้นิ้วอันเรียวงามของเขาช้อนหน้าฉันขึ้นมาแล้วยื่นหน้าของเขาเข้าใกล้ใบหน้าของฉัน และพูดว่า"괜찮습니다." (อ่านว่า แควนซันซึมนีดา แปลว่า ไม่เป็นไร) และเสียงหัวเราะเบาๆของเขาทำใหฉันตัวสั่น และใจเต้นแรงแบบบอกไม่ถูก >///< ฉันจึงรวบรวมความกล้า และใช้มืออีกข้างปัดมือของเขาออกจากหน้าฉันทันทีแล้วฉันก็เดินออกไปด้วยอาการตัวสั่นเล็กน้อย นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ยมาถึงวันแรกก็เจอพวกมาเฟียแล้วหรอ แถมฉันยังเอามือไปปัดมือของเขาออกด้วยให้ตายเหอะถ้าเจ้านั่นคิดจะพาลูกน้องมันม่าฆ่าฉันหละ oh! Nooooo ความฝันที่ฉันจะเรียนต่อมันก็จะไม่เป็นจริงสิ ฉันเดินพลางคิดพลาง จนถึงหน้าสนามบินฉันเรียกแท็กซี่เพื่อให้ไปส่งที่ห้องพักที่อยู่แถวกรุงโซล ที่จองไว้ 2 เดือนก่อนมาเกาหลี เมื่อถึงห้องพักแล้ว ฉันก็ได้ทิ้งตัวลงนอน ตุ๊บ..."โอ๊ยยยย"เสียงอุทานของฉันก็ดังขึ้น "ไหนในเว็บบอกว่าเป็นที่นอนสปริงไง โอ๊ย โครตเจ็บหลังเป็นบ้าเลย" หลังจากที่บ่นพึมพำเป็นคนบ้าสักพัก ฉันก็แอบไปเปิดตู้เย็นดู แล้วก็ต้องร้องไห้ เพราะในตู้เย็นมีเพียงน้ำหนึ่งขวดเท่านั้น น้ำตาไหลซิกๆเลยทีเดียว T^T หลังจากที่สำรวจห้องเสร็จฉันก็รีบหยิบโทรศัพท์โทรหาแม่ทันที หลังจากที่คุยเสร็จฉันจึงรีบไปอาบน้ำ
ซ่า ซ่า ~ เสียงน้ำไหล
ในขณะ ที่ฉันอาบน้ำนั้นก็ดันนึกถึงเรื่องที่สนามบินขึ้นมา พลางพูดกับตัวเองว่าทำไมผู้ชายคนนั้นดูคุ้นหน้าคุ้นตาจริงๆ แต่ทำไมถึงคิดไม่ออกกันน้ะ ให้ตายเหอะ - - เมื่อฉันอาบน้ำเสร็จ ฉันก็เริ่มวางแผนว่าคืนนี้ฉันจะกินอะไรดี เพราะเรื่องกินคือปัญหาโลกแตกของฉันเลยทีเดียว=○=
ครึ๊ด ครึ๊ดๆ ~ เสียงโทรศัพย์สั่น
"สวัสดีค่ะแม่" ฉันพูด
แม่ฉันถามว่า "ถึงไหนแล้วลูก" ฉันจึงตอบท่านไปว่า "หนูถึงเกาหลีแล้วค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วง ตอนนี้หนูติด ต.ม. อยู่ไว้ถึงห้องแล้วเดี๋ยวหนูค่อยโทรกลับน้ะค้ะ รักแม่น้ะ ดูแลสุขภาพด้วยน้ะ" ตี๊ด...
(กดวางสาย) เย่ ความฝันฉันที่จะได้เรียนต่อ ป.โท ที่เกาหลีก็จะเป็นจริงแล้วสินะ หุหุ กว่าจะเก็บตังได้หลักล้านขนาดนี้ก็เล่นเอาเหนื่อยอยู่หลายปีเหมือนกันนะเนี่ย แถมยังต้องจ่ายค่าคอร์ทเรียนภาษาเกาหลีหมื่นกว่าบาทอีก เห้อรสาน้ะรสา ทำไมถึงต้องมีความฝันแบบนี้ด้วยน้ะ - -
ในขณะที่เดินอยู่นั้น ฉันได้ไปเดินชนเข้ากับชายหนุ่มที่มีผมสีม่วงใส่แว่นตากันแดดสีดำ และใส่ผ้าปิดปาก ทำให้ฉันไม่สามารถมองเห็นหน้าเขาได้ ด้วยความตกใจ ฉันจึงพูดได้แต่คำว่า "죄송합니다 " (อ่านว่า ชเวซงฮัมนีดา แปลว่า ขอโทษค่ะ)พูดพร้อมกับคำนับ
ชายคนนั้นยืนมองฉันแบบ งงๆ และเขาก็ใช้นิ้วอันเรียวงามของเขาช้อนหน้าฉันขึ้นมาแล้วยื่นหน้าของเขาเข้าใกล้ใบหน้าของฉัน และพูดว่า"괜찮습니다." (อ่านว่า แควนซันซึมนีดา แปลว่า ไม่เป็นไร) และเสียงหัวเราะเบาๆของเขาทำใหฉันตัวสั่น และใจเต้นแรงแบบบอกไม่ถูก >///< ฉันจึงรวบรวมความกล้า และใช้มืออีกข้างปัดมือของเขาออกจากหน้าฉันทันทีแล้วฉันก็เดินออกไปด้วยอาการตัวสั่นเล็กน้อย นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ยมาถึงวันแรกก็เจอพวกมาเฟียแล้วหรอ แถมฉันยังเอามือไปปัดมือของเขาออกด้วยให้ตายเหอะถ้าเจ้านั่นคิดจะพาลูกน้องมันม่าฆ่าฉันหละ oh! Nooooo ความฝันที่ฉันจะเรียนต่อมันก็จะไม่เป็นจริงสิ ฉันเดินพลางคิดพลาง จนถึงหน้าสนามบินฉันเรียกแท็กซี่เพื่อให้ไปส่งที่ห้องพักที่อยู่แถวกรุงโซล ที่จองไว้ 2 เดือนก่อนมาเกาหลี เมื่อถึงห้องพักแล้ว ฉันก็ได้ทิ้งตัวลงนอน ตุ๊บ..."โอ๊ยยยย"เสียงอุทานของฉันก็ดังขึ้น "ไหนในเว็บบอกว่าเป็นที่นอนสปริงไง โอ๊ย โครตเจ็บหลังเป็นบ้าเลย" หลังจากที่บ่นพึมพำเป็นคนบ้าสักพัก ฉันก็แอบไปเปิดตู้เย็นดู แล้วก็ต้องร้องไห้ เพราะในตู้เย็นมีเพียงน้ำหนึ่งขวดเท่านั้น น้ำตาไหลซิกๆเลยทีเดียว T^T หลังจากที่สำรวจห้องเสร็จฉันก็รีบหยิบโทรศัพท์โทรหาแม่ทันที หลังจากที่คุยเสร็จฉันจึงรีบไปอาบน้ำ
ซ่า ซ่า ~ เสียงน้ำไหล
ในขณะ ที่ฉันอาบน้ำนั้นก็ดันนึกถึงเรื่องที่สนามบินขึ้นมา พลางพูดกับตัวเองว่าทำไมผู้ชายคนนั้นดูคุ้นหน้าคุ้นตาจริงๆ แต่ทำไมถึงคิดไม่ออกกันน้ะ ให้ตายเหอะ - - เมื่อฉันอาบน้ำเสร็จ ฉันก็เริ่มวางแผนว่าคืนนี้ฉันจะกินอะไรดี เพราะเรื่องกินคือปัญหาโลกแตกของฉันเลยทีเดียว=○=
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
