สงครามเขตแดนซากศพ

          6เดือนผ่านไป

             ผมที่นั่งเคลียงานเพื่อจะจัดระบบงานก่อนที่ผมกับทีมจะไม่อยู่การลาพักครั่งนี้ผมจะบ้าน ที่ต่างเขตเพราะคุณลุงกับคุณป้าอยากให้กลับแม่ผมก็ด้วย ตอนนี้ท้องของฟูกะก็ใหญ่มากแล้วผมเลยให้ยัยนั้นมานั่งยุในห้องทำงานกับผม แล้วทุกคนในหน่วยแวะมานั่งเล่นกับเธอแทบไม่ขาด

  "ท้องเธอจะใหญ่กว่าตัวแล้วนะ

  "นั้นสินะปวดหลังนิดหน่อยแต่ลูกดิ้นบ่อยมาก

  "อดทนนิดนึงเดียวก็ได้กลับบ้านแล้ว

  "ตอนแม่อุ้มท้องพวกเราก็คงแบบนี้ สินะชู

  "ฟูกะกลับกันเถอะเครียหมดละงานกลับ้านกัน

  "ชู ฉันมีอะไรจะบอก

  "อะไรหลอ(กำลังเก็บของ)

  "ฉันเจ็บท้องจะคลอด

  "เห้ยเพิ่ง8เดือนกว่าเอง

  "ชู ไปเตรียมรถฉันจะเรียกพวกหัวหน้ามาเอาฉันไปขึ้นรถ

        ผมฟังฟูกะพูดจบผมวิ่งกระโดดกระแทกกระจกแตกลงจากชั้น7ลงไปข้างร่างอย่างรวดเร็ว ผมวิ่งไปเอารถมาจอดรอคุณกิงผมเดินวนไปวนมาแปบเดียวคุณกิงกับริทสึช่วยกันยุงยัยตัวเล็กไม้กระดานมาผมช่วยพยุงขึ้นรถ ละขับออกไปที่โรงพยาบาลผมโทรไปแจ้งว่ากำลังพาคนท้องไปส่ง พอขับรถถึงโรงพยาบาลมีเจ้าหน้ามารอรับละพาตัวเข้าห้องคลอด ผมตัดสินใจไม่เข้าไปในห้องคลอดผมทนไม่ได้จะเห็นฟูกะเจ็บ ผมยืนลอได้แปบเดียวคนอื่นๆจากหน่วยแพทย์ก็มา

  "ริทสึ: ฟูกะเป็นยังไงบ้าง

  "ชู: เพิ่งเข้าห้องคลอดไป

  "กิง: แล้วทำไมนายไม่เข้าไปให้กำลังใจเธอ

  "ฮานะ: นั้นสิ

  "ชู: ก็น่าจะรู้ฉันทนเห็นฟูกะเจ็บไม่ได้

  "ริทสึ: ชูฉันมีอะไรจะถาม

  "ชู: ว่ามาสิ

  "ริทสึ: ฟูกะไม่มีหน้าอกละลูกเอานมไหนกิน

  "ชู: (หันควับ) นี้ใช่เวลาเล่นรึป่าวริทสึ

        ผมเดินวนไปวนมาเอาแต่กังวลเรื่องนั้นผมรู้สึกได้ว่าGเซลล์ของฟูกะอ่อนแอร์ลงมาก เพราะแผลหายช้าลงมาก ผมทำไดแค่กังวลสินะ ครึ่งชั่วโมงกะแล้ว1ชั่วโมงกะแล้ว ผ่านมาชั่วโมงนิดๆผมได้ยินเสียงเด็กร้องเท่านั้นละ ผมเดินเข้าห้องคลอดไปทันที

  "หมอ: คุณห้ามเข้ามา

  "ชู: ผมเป็นสามีเธอ

       ผมเดินเข้าไปหาฟูกะเธอถาม(ลูกเป็นไงบ้าง) ผมบอกเธอไปว่าแข็งแรงดีเราได้ลูกสาวนะแล้วเธอบอกผมมาว่า(ฉันไม่ไหวแล้วขอโทษนะ) อย่าหลับนะฟูกะอย่าทิ้งฉันไปตอนนั้นผมตัดสินใจบางอย่าง ผมหันไปบอกหมอและพยาบาลทุกคน หากคนในห้องนี้เอาเรื่องต่อไปนี้ไปบอกคนอื่นพวกคนจะถูกจับทั้งครอบครัว หมอและพยาบาลพยักหน้าผมหยิบแคบซูลเลือดที่สั่งให้คุณกิงทำมาให้ ผมโยนมันลงในปาก6เม็ดและกัดให้แตกและดูดซัพเข้าเลือดและดึงเลือดของตัวผมเองออกมาแทน ผมเปลี่ยนเลือดให้เป็นไอหมอก ผมจูบปากฟูกะและเป้าเข้าไปในปากนี้คือความสามารถของเซลล์ที่4 Hunter หมอกสีเลือด หลังจากนั้นผมปลดปล่อยอสูรและกดร่างกายฟูกะเอาไว้ตัวยัยนันสะสะท้านผมกดเอาไว้จนเธอหยุดชัก ผมเดินออกจากห้องคลอด

  "ริทสึ: ฟูกะเป็นไงบ้าง

  "ฮานะ: ฟูกะปลอดภัยใช่ไหม

  "อายาเมะ: ลูกนายละชู

        ผมทำได้แค่ยืนเงียบไม่ตอบอะไรไครทั้งนั้น และผมได้ยินเสียงประตูเปิด

  "ฟูกะ: ฉันกับลูกปลอดภัยดีทุก

  "ชู: เดินออกมาแบบนี้ร่างกายOkละสินะ ดีจังเลย

       ผมยืนร้องไห้และพูดซ้ำๆว่าดีจังเลยดีจังเลย

  "ฟูกะ: นายตั่งชื่อให้ลูกทีสิ

  "ชู: มาสิ ชื่อของเด็กคนนี้ คือฮินาโกะ วาราดีม่า ฮินาโกะ

  "ริงโกะ: น่ารักจังขออุ้มหน่อยสิ

  "ฟูกะ: ได้สิ

  "ชู: คุณกิง ขอที่ตรวจเลือดหน่อยครับ

  "กิง: อะนี้เอาไป

      ผมรับเครื่องตรวจเลือดที่คุณกิงยื่นมาให้และเดินมาเจาะเลือดลูก ทุกคนมองผมอย่างสงสัยผมเจาะเลือดและหยุดลงเครื่อง ผมกดตรวจและไม่มองมันผมได้เสียงตื้ดผมใจแทบสลายมันตรวจพบGเซลล์ ผมลดสัญญาณต่อไปมันังขึ้นมา ผมยกขึ้นมาดูผมอ่านค่าสถานะ เบเฮมอท 22.4%มาจากฉันเต็มๆ สปีริท 24.3% ได้เธอมาเต็มๆฟูกะ Soul 8.7% ผมร้องไห้ออกมาและหันมากอดฟูกะ มันไม่ถึง10%ลูกของเราจะโตได้อย่างเด็กปกติทั้วไป

  "พ่อฟูกะ: ลูกฉันผมอยู่ใหน

  "ชู: คุณลุงคุณป้า ฟูกะกับลูกปลอกภัยดีครับ

  "แม่ชู: ไหนๆหลานแม่อยู่ไหน

  "ริงโกะ: ทางนี้ค่ะคุณป้า

  "แม่ฟูกะ: ตังชื่อรึยัง

  "ฟูกะ: ชูตั้งชื่อให้แล้ว ชื่อฮินาโกะค่ะคุณแม่

       ทุกคนต่างดีใจและอุ้มฮินะจังกัน หลังจากนั้น2วันฟูกะก็ออกจางโรงพยาบาลและพากันกลับบ้านและเริ่มลาพักกันมาเพื่อเลี้ยงลูก พวกคนในหน่วยแพทย์ก็มาสถิดที่บ้านแม่ผมและบ้านพ่อแม่ฟูกะไม่กลับบ้านช่องกันตามเคยชีวิตที่แสนจะธรรมดาที่ผมต้องการก็ได้มาถึง