สงครามเขตแดนซากศพ

          หลังจากที่ชูหายตัวไปก็ผ่านมา 6เดือนกว่าแล้ว วันหลังจากชูหนีไปตำรวจก็ออกตามหาแต่ก็ไม่พบ ทางแม่ของชูจึงจัดงานศพเพราะรู้ว่าชูได้ตายไปแล้วเพื่อนๆในห้องก็ไว้อาลัยไห้ชูเป็นเวลา7วัน ทางเดินของโรงเรียนมันดูเงียบตั้งแต่ไม่มีชู
  "อาโคกิซัง เป็นอะไรรึป่าวเห็นเธอเดินเหม่อลอยน่ะ
  "ไม่เป็นอะไรค่ะอาจารย์ หนูสบายดีค่ะ
  "อ่างั้นก็เดินกลับบ้านดีดีล่ะ
  "งั้นหนูขอตัวนะค่ะอาจารย์
          รีบเปลี่ยนรองเท้ารีบกลับดีกว่าเย็นมากละ หลังจากเปิดล็อกเกอร์รองเท่าฉันเจอสิ่งที่ไม่อยากเจอที่สุด "จดหมายรัก" เนื้อความเขียนไว้ว่า พรุ้งนี้เวลาเที่ยงผมจะรอพบคุณที่หลังอาคารเรียน นี้คนที่3แล้วตั้งแต่เปิดเทิม3 พรุ้งนี้ค่อยไปปติเศษแล้วกันกลับบ้านดีกว่าเดวคุณแม่จะรอ
  "กลับมาแล้วค้าาาา
  "กลับมาแล้วหลอไปเปลี่ยนชุด แล้วมากินเค้กแม่ซื้อมาอร่อยมาก
  "ค้าางั้นขอตัวแปบนึงนะค่ะ
          คุณพ่อของฉันเป็นตำรวจช้วงนี้งานยุ้งมากเลยไม่ค่อยได้อยู่บ้าน ส่วนมากฉันจะอยู่กับแม่2คนเท่านั้นเปลี่ยนชุดละลงไปกินเค้กละกันการบ้านกำทำเสร็จหมดแล้ว
  "แม่ค่ะเย็แม่ทำกับข้าวอะไรค่ะ
  "มีออมเร็ดกับซุปมิโซะจะ
  "ค้าา แม่ค่ะวันแม่ไปเยี่ยมแม่ชูมารึป่าวค่ะ
  "ไปมาจะ
  "แม่ชูเป็ยังไงบ้างค่ะ
  "ก็ยังเศร้าอยู่น่ะจะ ก็นะเสียลูกชายไปทั้งคน
  "นั้นสินะ แม่เอาเค้กไปฝากแม่ของชูยังค่ะ
  "เอาไปไห้แล้วจะ ฟูกะว่างๆหนูก็ไปหาแม่ของชูเค้าบ้างนะ
  "งั้นหนูขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะค่ะ
  "แล้วทำไมไม่อาบก่อนเปลี่ยนชุดละ
  "หนูลืมนะค่ะ ขอตัวนะค่ะ
          อาาาแช่น้ำอุ่นนี้ละสบายที่สุด ตั้งแต่แม่ของชูเสียชูไปท่านก็เอาแต่เก็บตัวอยู่ในบ้านไม่ค่อยออกไปไหน เอาแต่นั่งร้องไห้อยู่คนเดียว เวลาที่ไปพบท่านฉันทำได้แค่เพียงพูดขอโทษท่านซ้ำไปซ้ำมา แต่ท่านก็บอกกลับมาว่าไม่ไช่ความผิดของฉันมันเป็นความต้องการของชูเองเค๊าทำเพื่อปกป้อง คนสำคัญของเค้า
  "ฟูกะอาบน้ำเสร็จรึยัง ข้าวเย็นเสร็จแล้วนะ
  "กำลังจะออกแล้วค่ะ
     โต๊ะทานข้าว
  "แม่ค่ะวันนี้คุณพ่อจะกลับบ้านรึป่าว
  "วันนี้พ่อเค้าไม่กลับหลอกเห็นโทรมาบอกว่ามีเหตุฉุกเฉินต้องเฝ้าละวัง
  "อ่าวมีเรื่องอะไรอีกค่ะ แม่รู้รึป่าว
  "คุณพ่อเค้าไม่ได้บอกไว้จะ
  "หลอค่ะ อิ่มแล้วนะค่ะ
  "อิ่มแล้วหลอลูกวันกินน้อยจัง
  "เดวหนูต้องอ่านหนังสือเตรียมตัวสอบ ตั้งแต่เนิ่นๆ
  "งั้นเดียวแม่ทำข้าวปั้นไว้ไห้นะจ๊ะ
  "ขอบคุณนะค่ะ
          อ่านหนังสือมานานละชักปวดตาพักสายตานิดนึงดีกว่า เหอฉันจะเอายังไงต่อดีกับตัวฉันนี้ตั้งแต่ไม่มีชูทุกอย่างก็ว่างป่าวไปหมด อ่านหนังสือต่อดีกว่าอ่าวตี1แล้วเลิกอ่านหนังสือดีกว่าต้องนอนเดวพรุ้งนี้ตื่นไม่ไหว
          เช้าต่อมา:ละหว่างทางไปโรงเรียน หนาวจังอากาศเริ่มหนาวแล้วสินะวันนี้ตอนเที่ยงต้องไปหลังอาคารสินะ 
  "ฟูกะจัง เห็นว่าเมื่อวานมีคนเอาจดหมายไส่ล็อกเกอร์รองเท้าเธอ
  "ไช่แล้วอายาเมะ เธอรู้ได้ยังไง
  "มีคนมาบอกน่ะ ไช่จดหมายรักรึป่าว
  "ไช่แต่ฉันก็เป็นจดหมายนัดไปพบน่ะละ
  "แล้วคำตอบล่ะ
  "ปฏิเสธและน่ะ
         ติ้งต่องงงกริ่งพักเที่ยงดังละฉันกินข้าวเสร็จจะได้ไปตามนัดเหอคงค้องเตรียมคำพูดปฎิเสธดีดีแล้วสีนะคงต้องถนอมน้ำใจเค้าหน่อย
  "คุณอาโคกิซาว่า ผมอิโรชิ คูกะผมแอบชอบคุณมานานมากแล้วครับกรุณาคบกับผมด้วยนะครับ
  "ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ ฉันรับความรู้สึกของคุณไม่ได้ขอโทษด้วยนะค่ะ
  "ทำไมละครับ หรือว่าคุณมีคนที่ชอบอยู่แล้วครับเค้าคือไคร
  "ไช่ะค่ะคนที่ฉันชอบถึงแม้จะไม่มีวันได้เจอเค้าอีกฉันก็ยังรักชูอยู่นะ
  "ทำไมละครับคนที่เห็นแก่ตัวทิ้งคุณเอาไว้ทำไมถึงยังรักเค้าละ
  "อย่ามาว่าชูนะ ก็ไม่ไช่คนที่เห็นแก่ตัวคนนั้นหลอที่ทำไห้คนอย่างคุณได้มายืนสารภาพรักกับฉันขอโทษนะค่ะตอนแรกกะขอคุณเป็นเพื่อนแทนแต่ตอนนี้แม้ความเป็นเพื่อนก็ไห้ไม่ได้ลาก่อน
      ห้องเรียน
  "ฟูกะเป็นไงบ้าง
  "อายาเมะอย่าพูดถึงฉันเกลียดคนแบบนี้ที่สุด
  "อ่าวทำไม่ละ เค้าว่าอะไรหลอ
  "หมอนั้นว่าชูเป็นคนเห็นแก่ตัวทิ้งฉันไป
  "นั้นสินะเธอรักชูสินะ
     อ่าวทุกคนนั้งที่ได้แล้วหมดคาบพักแล้วนั่งที่ทุกคน
        บ้านฟูกะ:
  "กลับมาแล้วค่ะ
  "ฟูกะลูมีพัสดุกับจดหมายส่งถึงลูก
  "ไครส่งมาแม่ไม่รู้
  "อ่าวแม่คุณอยู่บ้านด้วยหลอค่ะ
  "วันนี้คุณพ่อหยุดนะ
  "งั้นหนูขอขึ้นไปดูก่อนนะค่ะ
       ไหนไหนขออ่านจดหมายก่อนนะพัสดุค่อยดูทีหลัง จดหมาย ไงฟูกะจังฉันเองนะชูเองเธอสบายดีรึป่าวแม่ฉันเป็นยังไงบ้าง ฉันอ่านถึงตีงนี้น้ำตามันไหลออกมาจนมองแทบไม่เห็นจดหมาย เนื้อหาจดหมาย ฉันส่งจดหมายกับพัสดุเพื่อบอกไห้เธอไปสมัคเข้าที่G hunter ในอีก6เดือน ในกล่องพัสดุจะมีหนังสือสอบเข้าทำงานที่G hunter แต่ก่อนจะอ่านหนังสือพวกนั้นจะมียาอยู่เม็ดนึงไห้เธอกันมันก่อนหากเธอผ่านมันไปได้ จะมีชุดถ่วงน้ำหนักแขน2ขา2ตัว1ไห้ไส่มันแล้วค่อยอ่านหนังสือ ออแล้วอย่าลืมฟึกไช้ของในกล่องสุดท้ายด้วยละไช้ไห้ชำนานละ สีขาวชื่อโร๊ค สีดำชื่อแอส  ฉันจะลอเธออยู่ที่G hunter ฟูกะ  วาราดีม่า ชูร่า หลังจากอ่านจดหมายจบฉันรีบวิ้งไปบ้านชู
        ติดตามตอนต่อไป