สงครามเขตแดนซากศพ

               เมื่อ20ปีก่อนได้สิ่งมีชีวิตคล้ายซากศพปรากฎขึ้นมาโจมตีเมือง ซึ่งทำลายไปถึง13ทั่วประเทศ ไม่นานกองทัพก็ออกทำการปราบปรามได้สำเร็จและสร้างกำแพงล้อมรอบเมืองที่ถูกทำลายเพราะหากถูกกัดหรือถูกข่วนเพียงเล็กน้อยทำไห้ตายได้แต่ไม่เพียงแค่ตายจะทำไห้ฟื้นกลับมาเป็นพวกมัน ซอมบี้ในสงครามนั้นพวกมันถูกแบ่งออก เป็น3ประเภทหลัก 

  1. ซอมบี้ทั่วไป ลักษณะเหมือนมนุษย์ ไวต่อเสียงแต่เชื่องช้าและมีกำลังแขนมากกว่าปกติ ทว่าเข้าโจมตีได้เงียบและมีจำนวนมาก อยู่กันเป็นฟูง

  2. Soul(โซว์)  ลักษณะเหมือนมนุษย์เพศหญิง มีเล็บยาวผอมซีด เมื่อเข้าโจมตีจะร้องเสียงโหยหวนและหากถูกโซว์โจมตีก็จะค่อยกลายร่างเป็นเหมือนโซว์ตัวอื่นๆแต่โอกาศน้อยมาก

  3. สปิริท ลักษณะไม่แน่ชัด  ชอบหลบอยู่ในที่มืด มีความเร็วสูงมักจะพุ่งออกจับเหยื่อและหายในเงามืด

     แต่หลังจากสร้างกำแพงเสร็จ รัฐบาลจึงได้รู้ว่ายังมีพวกมันยังเล็ดลอดออกมาจากเมืองที่ถูกทำลายโดยไม่ทราบสาเหตุจึงตัดสินใจสร้างกำแพงล้อมทุกเขตแบบรังผึ้งและเรียกแทนเมืองแต่ละเมืองว่าz(zone)ตามด้วยหมายเลขและเมืองที่ถูกทำรายจะเรียกว่าl(lost) และก่อตั้งองค์กรที่ชื่อว่า G hunter    

     ที่โรงเรียนเขตZ8 เหอเมื่อไหล่จะเลิกเรียนซะทีนะ ผม วาราดิม่า ชูร่า คนทั่วไปเรียกชู ครอบครัวผมอยู่กับแค่คุณแม่ของผมเท่านั้น และมีเพื่อนข้างบ้านอยู่ชอบมาเล่นที่บ้านบ่อยๆ ฟูกะจัง อาโคกิซาว่า ฟูกะ ถึงจะเป็นพวกโกะๆก็เถอะ แต่เรียนเก่งมากปีนี้พวกเราก็เรียน ม.ปลายปี1

 "กลับบ้านซะชีวิตที่เบื่อ

 "ชูคุงรอด้วย นายไม่รอฉันเลย

 "ฟูกะฉันจะรอเธอทำไมละ ฉันจะรีบกลับไปฝึกวิชา

 "เหๆๆๆ เอาแต่ฝึกวิชาละผลการเรียนเป็นไงบ้างล่ะ

 "ชั้งมันเถอะฉันมันมีดีแค่เรื่องนี้ล่ะ ฉันไม่ได้เรียนเก่งเหมือนเธอ

กรี๊ดดดดดดดดด หนีเร็วๆๆๆๆๆๆ

 "เดียวฉันไปดูก่อน เธอรีบหนีไปที่หลบภัยด่านบนซะ

 "เดียวนะมันอันตรายมากนะ

 "ฉันไม่เป็นไรหลอก ฉันเอาตัวรอดได้

 "ละวังตัวด้วยนะ

     ตัวผมที่วิ้งออกมานั้นคิดแค่ว่าเกิดอะไรขึ้น ตัวรีบหยิบกระบองเหล็กที่ถอดออกเป็นสามท่อนออกมาต่อ พอตัวผมวิ้งมาถึงหน้าประตูโรงเรียนมีนักเรียนถูกฆ่าตาย3คนและสิ่งที่ยื่นอยู่ คือsoul ผมตกใจมากคิดอยากจะวิ้งหนี แต่ก็ทำไม่ได้เพราะตอนนี้มีเพียงผมที่ยืนอยู่ หนีก็ตายสู่ก็ตายแต่ท่าสู่ยังมีโอกาศรอดแม้เพียงน้อยนิด

    มุมฟูกะ: ตัวฉันและคนอื่นๆที่วิ้งหนีมาถึงห้องหลบภัย ที่หลบภัยมีหน้าต่างอยู่ฉันมองออกไปเห็นชูที่ยืนอยู่กับsoluพวกเราถูกสอนว่าหากเจอsoulไห้วิ้งหนีละปีนขึ้นที่สูงหรือต้นไม้ เพราะsoulมีเล็บที่ยาวจึงทำไห้ปีนอะไรไม่ค่อยได้ ทันทีที่ชูถูกsoulวิ้งเข้าไส่ชูพยายามป้องกันตัวเองจากเล็บsoul  ตัวฉันตกใจมากเมื่อเห็นกระบองหักออก

   มุมชู: เวนเอ้ยกระบองหักอีกระต่อสู้สั้นลงอีก มันเข้ามาโจมตีตรงตรงมีโอกาศอยู่ สิ่งที่เราต้องการก็ได้มาแล้ว กระบองที่หักสามารถไช้แทงได้ เอาลุยละน่ะ 

      ตัวผมที่วิ่งไส่soul โธเอ่ยเจ็บจริงโว้ย กระหักที่แทงเข้าหัวของโซ ดีทีตีโดหน้าพากไปทีงั้นแทงไม่เข้าแน่ แต่ผมก็ถูกเล็บแทงเข้าถึงไม่ลึกแต่มากพอติดเชื้อเพราะsoulมักจะเลียเล็บตลอด ทันทีที่ผมเห็นร่างของมันล้มลงไปนอนผมก็ดีใจปนเสียใจ

      ชูๆๆๆๆทันทีที่ฉันเห็นตัวชูโดนแทงและsoulล้มลงรองตะโกนและ วิ่งเปิดประตูละวิ่งไปหาชูละตัวฉันคิดในใจว่าชูอย่าเป็นอะไรนะอย่าตายนะละหว่างทางฉันเข้าไปหยิบกล่องปฐมพยาบาล

 "ชู ชู นายเป็นอะไรรึป่าวฉันจะทำแผลไห้

 "อย่าเข้ามาฟูกะ ออกไปห่างๆฉันนะ

 "ทำไมละชูนายบาดเจ็บอยู่นะ

 "ฉันไม่รอดแล้วล่ะ ท่าเธอเข้ามาเธอต้องฆ่าฉันไห้ตาย

 "ไม่ฉันทำไม่ได้ ฉันทำไม่ได้

 "งั้นก็อย่าเข้ามา ตราบที่ฉันมีสติฉันจะไปL13 ฉันขอไปตายที่นั้นเพื่อไม่ไห้ฉันทำร้ายคนอื่น ลาก่อน

     ภาพของชูที่วิ่งหนีจากฉันไป ตัวฉันที่ทำได้เพียงแค่มองชูวิ้งจากไป มันทรมานใจมากอยากจะตามเค้าไปแต่แววตาสุดท้ายที่เค้ามองมาที่ฉันมันเศร้ามาก มันวิงวอนว่าอย่าตามฉันมา และหลังจากนั้นตำรวจก็มาเก็บกวาดซากและสอบถามถึงเหตุการและถามถึงคนที่ฆ่าsoul ทุกบอกไม่รู้ว่าไครอย่างหน้าประหลาด หลังจากนั้นทุกอย่างกลับไปเป็นปกติ จนเทิม3        ติดตามตอนต่อไป