สงครามเขตแดนซากศพ

          ณ บ้านชู-ฟูกะ: หลังจากสอบเสร็จผลออกมามีคนผ่าน8คนรวมฉันและพวกริทสึหลังจากนั้นฉันชวนทุกคน และย่ามาทานอาหารและฉลองกันที่บ้านซึ้งคุณย่าก็ตกลงและคุณย่าก็บอกอีกว่ามีอะไรจะบอกอีกด้วย
  "ริทสึ: เสร็จรึยังฟูกะหิวแล้วนะ
  "กิง: อย่าเร่งสิมันเสียมารยาท
  "ฟูกะ: จะเสร็จแล้วลอนิดนึง
         ชูไปไหนนะไม่มาช่วยกันเลย เห็นบอกไปเอาของแปบเดียวจะกลับนี้หายไปเลยแย่จริงๆกลับจะจับตบซะทีดีไหมเนี่ยหงุดหงิด เอาเสร็จละ เอาไปจัดที่โตะเรียบร้อยละ
  "ทุกคนอาหารเสร็จแล้วนะ
    ณ โต๊ะทานข้าว
  "ยูนะ: ละอิตาหลานเขิยฉันไปไหน
  "ฟูกะ: เห็นบอกออกไปเอาของยังไม่กลับเลยค่ะ
       กลับแล้ววววว
  "ชู: โทษที ที่มาช้าเอาละมาทานข้าวกันเถอะ
       ละหว่างที่ทุกคนทานข้าวและคุยกันอย่างสนุกสนานผมคิดถึงเรื่องที่คุณยูนะ จะบอกกับพวกฟูกะและคนอื่นในทีนี้ แต่ผมพอจะเดาได้อยูว่าเรื่อง
  "ฟูกะ: เดียวเอาของหวานเสริฟนะ
  "ยูนะ: เอาละพวกเธอจำได้ไหมว่าฉันมีเรื่องจบอกพวกเธอตอนเย็น
  "กิง: เรื่องอะไรหลอค่ะยูนะซัง
  "ยูนะ: เรื่องนี้มีน้อยคนจะรู้นะ เซลล์ของโซว์มีคุณสมบัติพิเศษหากได้รับมากพอจะให้ร่างกายหยุดการเติบโตและชลาลงแต่ก็จะทำให้ร่างกายไม่โตขึ้นเลน
  "ชู: ในอีกความหมายยัยฟูกะจะตัวม้อต้อไปตลอดชีวิต
  "ยูนะ: และมีอีกอย่างอายุขัยของคน คนนั้นจะยืนยาวมากด้วย
  "ชู: ตาฉันให้ของขวัญที่ไปเอามาละนะ
       ฉันมองชูที่ลุกขึ้นและหยิบของในกระเป๋าว่างที่หน้าฮานะ ริทสึ ริงโกะ หัวหน้ากิง มันเป็นกล่องเล็กๆหลังจากนั้นฮานะจังก็แกะออกและยิบขึ้นมา
  "ฟูกะ: ชูเธอคิดแล้วหลอที่ให้สิ่งนี้กับพวกเธอ
  "ชู: ฉันตรวจสอบมาแล้วว่าพวกเธอรับมันได้
  "ริทสึ: มันคือยาอะไรสีไม่เคยเห็นมาก่อน
  "ฟูกะ: มันคือยาเม็ดแรกที่ฉันกิน เซลล์ของชู
  "ชู: ฉันตัดสินใจให้เพราะฉันคิดว่าพวกเธอสมควรจะได้รับ
  "ฟูกะ: แล้วนายรู้ได้ไงว่าเธอจะรับมันได้
  "ชู: ก็ทำแบบเดียวกับที่ทำเธอนั้นละฟูกะ
  "ฟูกะ: นี้นายกล้ามากนะที่ไปปีนเข้าผูหญิงคนอื่นหลังแต่งงานแล้วนี้กล้ามาก(ทุบทุบๆ)
  "กิง: นายไห้ฉันจะรับมันไว้(กินเข้า)
  "ฮานะ&ริงโกะ&ริทสึ: พวกเราด้วย
       หลังจากทั้ง4คนกินยาเข้าไปผมกับฟูกะและยูนะซังช่วยกันอุ้มทุกคนไปนอนหลังจากสลบจากผลยา
  "ชู: ฟูกะทุกคนผ่านมันไปได้แล้วนะ
  "ฟูกะ: นั้นสินะ
  "ชู: ยูนะซังขอบคุณที่ช่วยครับ คืนนี้ก็ค้างที่นี้เลยนอนกับยันฟูกะเลย
  "ยูนะ: อืมก็ดีเหมือนกัน ฉันอยากนอนกอดหลานสุดที่รัก
  "ฟูกะ: หนูไปอาบน้ำและจัดที่นอนก่อนนะคะ
  "ยูนะ: ชูคุงเรามาคุยกันหน่อยนะ
  "ชู: ครับผม
  "ยูนะ: เธอรู้จักกับหลานฉันมานานแค่ไหน
  "ชู: ผมกับยัยนั้นเป็นกันมาตั้งแต่สมัยเด็กละครับ เราบ้านติดกัน
  "ยูนะ: แล้วทำไมเธอถึงมาG
  "ชู: เมื่อเกือบ2ปีเหนจะได้ โรงเรียนผมถูกโซว์เข้าโจมตีผมสู้กับมันละเกือบตายจึงคิดจะไปตายที่เขต13แต่ถูกช่วยจากผบ.และรองผบ.
  "ยูนะ: อืมเข้าใจละ แล้วทำไมเธอถึงดึงเอาฟูกะมาเสี่ยงด้วยละ
  "ชู: ผมมีรางสังหรณ์บางอย่าง ที่อันตรายมากผมเลยดึงเธอมาไว้ไกล้ตัว
  "ยูนะ: เธอเองก็รู้สึกหลอ
  "ชู: ครับผม
  "ยูนะ: แล้วไหงมาแต่งานกันได้
  "ชู: ผมโดนยัยนั้นยั่วโมโหจนไปเซ็นทะเบียนสมรส ทั้งที่จริงผมก็รักยัยนั้นอยู่แล้วแค่ลังเลเท่านั้น
  "ยูนะ: ยังไงก็ฝากดูแลหลานฉันด้วย และมีหลานเร็วๆละ
  "ชู: เรา2คนอายุยังน้อยนะครับโถ่
  "ยูนะ: ยังไงก็ไม่โตไปกว่านี้ละนิ ฉันไปนอนก่อนละราตรีสวัส