สงครามเขตแดนซากศพ
8.0
เขียนโดย Bloodlas
วันที่ 14 สิงหาคม พ.ศ. 2560 เวลา 23.50 น.
51 chapter 1 hunter
7 วิจารณ์
55.56K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 13 ตุลาคม พ.ศ. 2561 19.06 น. โดย เจ้าของนิยาย
10) อสูรลำดับที่13 อาชูร่า
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ 12.00น. ณ สนามกีฬาโรงเรียน: เอาละทุกคนมาครบแล้วนะครับ ลอสักคู่รออุปกรณ์เสริมกับเจ้าหน้าอีกแปบนึง มานั้นะละ
เอี๊ยด เสียงรถจอด
"ฟูกะ: นายเอาอะไรมาอีกเนีย
"ชู: เดียวก็รู้
ตาบ้านี้ทำอะไรไม่ปรึกษาเลยจริงๆ คิดถูกคิดผิดที่มาเป็นรองผบ. คิดละกลุ้มใจชั้งเถอะเป็นไปแล้ว(-_-)
"วารีมะ: เราเตียมทุกอย่างมาครบแล้วครับ ผบ.
"ชู: ทุกอย่างเรียบดีนะ
ฟูกะจ้างงงงงงงงงงงง
"ฟูกะ: ริทสึจังมาได้ยังไง
"ริทสึ: ฉันไม่ได้มาแค่คนเดียวนะ ฮานะกับริงโกะก็มานะ
"ฮานะ: โย่ว
"ริงโกะ: ชูคุงเตียมการทุกอย่างพร้อมหมดแล้วนะ
"ชู: การทักทายพอกันแค่นี้ละ
เอาละผมขอเนะนำเจ้าหน้าที่ ที่ยืนตรงนี้ทั้ง4คน คนแรกหัวฝ่ายกลยุทธ์ วารีมะ และที่เหลือคนเป็นหน่วยแพทย์ คุณริงโกะ คุณฮานะ คุณริทสึ ที่ผมไห้หน่วยแพทย์ ทั้ง3มาเพื่อสาทิตความสามารถ ของsoul และnormal และตรงนี้คือที่ยกน้ำหนัก หนัก150 กก. ท่าคนทั่วไปไช้ประมาน5-6คนถึงยกขึ้น แต่เดียวผมจะไห้ดูพลังแขนnormal คุณริงโกะ รบกวน
"ริงโกะ: รับทราบค่ะ( เดินไปที่ยกน้ำหนัก และยกขึ้นด้วยแขนข้างเดียว) ตึงๆเสียงที่ยกน้ำลงพื้น
เสียงนักเรียน หูวสุดยอดดดดด
"ชู: ต่อไปคุณริทสึรบกวนไปยืนตรงนั้นที่ครับ
"ริทสึ: ได้ค่ะ
เอาละทุกคนผมจะมีลูกวอลเลย์บอลและลูกบาสไห้ทุกคน คนละลูกหลังจากผมไห้สัญญานไห้ลุมปาไส่คุณริทสึเลยไม่ต้องยั้งไครปาโดนผมมีรางวัลไห้
"ชู: ริทสึท่าเธอถูกปาบอลโดนอดนอนบ้านฟูกะ
"ริทสึ: เล่นงี้เลยหลอชูคุง ลูกบอลเกือบ230ลูกเลยนะ
เอาทุกคนปาได้
"ริมสึ: ยังดีที่หลบ จำไว้เลยชู (เหอๆๆหอบ) เหนื่อย
"ชู: ขอบคุณมากริทสึไปพักก่อน
ต่อไปนี้ทุกคนจะได้เห็นซอมบี้ทั้ง3ชนิดตัวเป็นๆ ผมนำพวกมันเป็นๆมาไห้พวกคุณได้เห็นและผมจะพิจารณา ไห้คุณได้สู้กับพวกnormal พวกคุณทุกคนอย่าคิดว่ามันง่ายละ คุณวารีมะขนกรงขังพวกมันออกมาได้เลยครับ
"วารีมะ: รับทราบ
กรงแรกที่อยู่คือnormal จำนวน6ตัว กรงต่อมาคือโซว์ จำนวน2ตัว และกรงสุดท้าย สปีริท 1ตัว ซึ้งผมไม่คิดจะปล่อยมันออกมาจากกรง
"ชู: คุณริงโกะคุณไช้อาวุธประชิดอะไรครับ
"ริงโกะ: สนับเหล็กค่ะ
"ชู: เดียวผมจะล่อnormal ละคุณริงโกะกำจัดมันไห้เร็วที่สุด
"ริงโกะ: ค้าค้าได้ที่ไช้ไหญ่เลยนะ
ริงโกะ: ได้ทีไช้ไหญ่ ท่าไม่ติดว่าไม่ทำตามอดไปนอนบ้านฟูกะจังนะจะจับมาต่อยลาลากไปหมกป่าซะดีกว่า
"ฟูกะ: ทำไมทุกคนทำตามนายแปลกๆ ชูนายไปทำอะไรกับพวกเธอป่าว
"ชู: พอดีมีข้อแลกเปลี่ยนนิดหน่อย
"ฟูกะ: ขอแลกเปลี่ยนอะไร
"ชู: ก็ท่าพวกริทสึมาช่วยงานวันนี้ฉันจะไห้พวกริทสึค้างบ้านเธอไงฟูกะ แทมนอนห้องเดียวกะเธอด้วย ละฉันกะคุยกับพอแม่เธอมาแล้วด้วย
"ฟูกะ: ทำอพไรไม่ถามเจ้าของบ้านเลยนะ
กริ้งๆๆเสียงกระดิ่งล่อnormal
ริงโกะ: ลุยละนะค่ะ normalพวกมันช้าแต่หูดีแขนกำลังเยอะ จะกำจัดมันต้องเข้าด่านหลังละทำลายส่วนหัว งั้นไช้จั้มเสต็บ หลบเข้าข้างหลังละต่อย ปั้งๆๆๆ หัวของnormalกระจาย
ชู: เอาละอย่างที่ทุกคนเห็นการกำจัดnormal เข้าโจมตีทางด่านหลังจะปลอดภัยและกำจัดได้ง่าย
กรี้ดดดดดดดดดดดอดดดด
"นักเรียนหญิง: กรงมันกำลังจะพัง
"ชู: ฟูกะผสมยาต้านเชื้อ10มล. ยาฟื้นฟู10มล.เตรียมไว้ที ท่าไม่ดีแล้ว
"ฟูกะ: ได้ได้ฉันจะทำไห้
นี้คือคำสังจากผบ ถึงเจ้าหน้าที่คุ้มกันนักเรียนทุกคนไห้ปลอดภัย ส่วนนักเรียนทุกคนที่คิดอยากจะดูผมสู้ไม่กลัวตายก็ไม่ว่า แต่หากเห็นผมสู้แล้วอยากเป็นG อยู่อีกผมจะติวสอบไห้เลย
ชู: มันมาละ ตัวกระโดนเข้าไปเตะสปีริทกระเด็นออกไป ทำไห้ผมรู้ว่ตัวผมช้ากว่าสปีริทตัวนี้ ผมรีบตั้งรับทันทีแต่โดยปกติมันจะกระโจนไส่ทันที แต่มันกลับลอดูท่าทีของผม ทำไห้ผมแน่ใจทันทีว่ามันเป็นพวกมีสติปัญญา ทันไดนั้นมันพุ้งออกด่านข้าง ผมรีบพุ้งไปตามไปด้วยความสูงสุดเท่าที่ทำได้เพราะทางนั้นมีนักเรียนอยู่ ตรงนั้นมีฟูกะที่กำลังอพยพนักเรียนหันหลังไห้ผมรีบเอาตัวเองไปบังฟูกะไว้ มือของสปีริททะลุอกของผม ผมจับแขนของมันและชีกออกจากตัวและถีบมันออกไปเต็มแรง ตัวผมไอออกมาเป็นเลือด
"ฟูกะ: ชูเป็นยังไงบ้างแผลนาย
"ชู: ยาที่ฉันไห้เธอผสมไห้ได้ยัง
"ฟูกะ: เอานี้ได้แล้ว
"ชู: ยานี้จะทำไห้ฉันเข้าสูสภาวะอสูรเธอห้ามผสมละไช้เอง
"ฟูกะ: มันมีอันตรายหลอ
"ชู: มันเป็นยาผสมเฉพาะตัวฉันคนอื่นไช่จะตายได้
ตัวผมเอาเข็มแทงที่คอและฉีดมันเข้าไป (เข้าสู่สภาวะอสูร รูปแบบไรยูฉะ) เอาละมาจบเรื่องกันดีกว่า
วารีมะ: คุณฟูกะไม่ต้องห่วงหลอกครับ ยังไงเค้าก็คือหัวหน้าพวกเราแทมเค้ายังเป็น1ใน13อสูร อสูรลำดับที่13 อสูร4หน้า8มือ อสูรอาชูร่า
มุมมองฟูกะ: ฉันยืนมองชูที่ฉีดยาเข้าไป มันทำไห้รอบตาชูออกสีดำม่วง และมีเส้นเลือดสีดำขึ้นมาเด่นชัดที่หน้าและต้นคอ สภาพของเค้าไม่เหมือนมนุษย์อีกแล้ว สิ่งที่เค้าแบกไว้มันคงจะหนักมาก เข้ากระโดดไส่สปีริท การต่อสู้มันเริ่มไม่เหมือนคน เหมือนปีศาจมากกว่า หลังจากเข้าปะทะ3-4ครั้ง ในการกระโดดเข้าปะครั้งสุดท้าย เค้ากระชากหัวของมันหลุดติดมือมาและเค้าก็โยนมันทิ้ง แล้วเค้าก็เดินมาหาฉันและถามว่าเธอเป็นอะไรรึป่าว ฉันบอกว่าไม่เป็นอะไรและตัวเค้าก็ล่มลงไป
ติดตามตอนต่อไป
เอี๊ยด เสียงรถจอด
"ฟูกะ: นายเอาอะไรมาอีกเนีย
"ชู: เดียวก็รู้
ตาบ้านี้ทำอะไรไม่ปรึกษาเลยจริงๆ คิดถูกคิดผิดที่มาเป็นรองผบ. คิดละกลุ้มใจชั้งเถอะเป็นไปแล้ว(-_-)
"วารีมะ: เราเตียมทุกอย่างมาครบแล้วครับ ผบ.
"ชู: ทุกอย่างเรียบดีนะ
ฟูกะจ้างงงงงงงงงงงง
"ฟูกะ: ริทสึจังมาได้ยังไง
"ริทสึ: ฉันไม่ได้มาแค่คนเดียวนะ ฮานะกับริงโกะก็มานะ
"ฮานะ: โย่ว
"ริงโกะ: ชูคุงเตียมการทุกอย่างพร้อมหมดแล้วนะ
"ชู: การทักทายพอกันแค่นี้ละ
เอาละผมขอเนะนำเจ้าหน้าที่ ที่ยืนตรงนี้ทั้ง4คน คนแรกหัวฝ่ายกลยุทธ์ วารีมะ และที่เหลือคนเป็นหน่วยแพทย์ คุณริงโกะ คุณฮานะ คุณริทสึ ที่ผมไห้หน่วยแพทย์ ทั้ง3มาเพื่อสาทิตความสามารถ ของsoul และnormal และตรงนี้คือที่ยกน้ำหนัก หนัก150 กก. ท่าคนทั่วไปไช้ประมาน5-6คนถึงยกขึ้น แต่เดียวผมจะไห้ดูพลังแขนnormal คุณริงโกะ รบกวน
"ริงโกะ: รับทราบค่ะ( เดินไปที่ยกน้ำหนัก และยกขึ้นด้วยแขนข้างเดียว) ตึงๆเสียงที่ยกน้ำลงพื้น
เสียงนักเรียน หูวสุดยอดดดดด
"ชู: ต่อไปคุณริทสึรบกวนไปยืนตรงนั้นที่ครับ
"ริทสึ: ได้ค่ะ
เอาละทุกคนผมจะมีลูกวอลเลย์บอลและลูกบาสไห้ทุกคน คนละลูกหลังจากผมไห้สัญญานไห้ลุมปาไส่คุณริทสึเลยไม่ต้องยั้งไครปาโดนผมมีรางวัลไห้
"ชู: ริทสึท่าเธอถูกปาบอลโดนอดนอนบ้านฟูกะ
"ริทสึ: เล่นงี้เลยหลอชูคุง ลูกบอลเกือบ230ลูกเลยนะ
เอาทุกคนปาได้
"ริมสึ: ยังดีที่หลบ จำไว้เลยชู (เหอๆๆหอบ) เหนื่อย
"ชู: ขอบคุณมากริทสึไปพักก่อน
ต่อไปนี้ทุกคนจะได้เห็นซอมบี้ทั้ง3ชนิดตัวเป็นๆ ผมนำพวกมันเป็นๆมาไห้พวกคุณได้เห็นและผมจะพิจารณา ไห้คุณได้สู้กับพวกnormal พวกคุณทุกคนอย่าคิดว่ามันง่ายละ คุณวารีมะขนกรงขังพวกมันออกมาได้เลยครับ
"วารีมะ: รับทราบ
กรงแรกที่อยู่คือnormal จำนวน6ตัว กรงต่อมาคือโซว์ จำนวน2ตัว และกรงสุดท้าย สปีริท 1ตัว ซึ้งผมไม่คิดจะปล่อยมันออกมาจากกรง
"ชู: คุณริงโกะคุณไช้อาวุธประชิดอะไรครับ
"ริงโกะ: สนับเหล็กค่ะ
"ชู: เดียวผมจะล่อnormal ละคุณริงโกะกำจัดมันไห้เร็วที่สุด
"ริงโกะ: ค้าค้าได้ที่ไช้ไหญ่เลยนะ
ริงโกะ: ได้ทีไช้ไหญ่ ท่าไม่ติดว่าไม่ทำตามอดไปนอนบ้านฟูกะจังนะจะจับมาต่อยลาลากไปหมกป่าซะดีกว่า
"ฟูกะ: ทำไมทุกคนทำตามนายแปลกๆ ชูนายไปทำอะไรกับพวกเธอป่าว
"ชู: พอดีมีข้อแลกเปลี่ยนนิดหน่อย
"ฟูกะ: ขอแลกเปลี่ยนอะไร
"ชู: ก็ท่าพวกริทสึมาช่วยงานวันนี้ฉันจะไห้พวกริทสึค้างบ้านเธอไงฟูกะ แทมนอนห้องเดียวกะเธอด้วย ละฉันกะคุยกับพอแม่เธอมาแล้วด้วย
"ฟูกะ: ทำอพไรไม่ถามเจ้าของบ้านเลยนะ
กริ้งๆๆเสียงกระดิ่งล่อnormal
ริงโกะ: ลุยละนะค่ะ normalพวกมันช้าแต่หูดีแขนกำลังเยอะ จะกำจัดมันต้องเข้าด่านหลังละทำลายส่วนหัว งั้นไช้จั้มเสต็บ หลบเข้าข้างหลังละต่อย ปั้งๆๆๆ หัวของnormalกระจาย
ชู: เอาละอย่างที่ทุกคนเห็นการกำจัดnormal เข้าโจมตีทางด่านหลังจะปลอดภัยและกำจัดได้ง่าย
กรี้ดดดดดดดดดดดอดดดด
"นักเรียนหญิง: กรงมันกำลังจะพัง
"ชู: ฟูกะผสมยาต้านเชื้อ10มล. ยาฟื้นฟู10มล.เตรียมไว้ที ท่าไม่ดีแล้ว
"ฟูกะ: ได้ได้ฉันจะทำไห้
นี้คือคำสังจากผบ ถึงเจ้าหน้าที่คุ้มกันนักเรียนทุกคนไห้ปลอดภัย ส่วนนักเรียนทุกคนที่คิดอยากจะดูผมสู้ไม่กลัวตายก็ไม่ว่า แต่หากเห็นผมสู้แล้วอยากเป็นG อยู่อีกผมจะติวสอบไห้เลย
ชู: มันมาละ ตัวกระโดนเข้าไปเตะสปีริทกระเด็นออกไป ทำไห้ผมรู้ว่ตัวผมช้ากว่าสปีริทตัวนี้ ผมรีบตั้งรับทันทีแต่โดยปกติมันจะกระโจนไส่ทันที แต่มันกลับลอดูท่าทีของผม ทำไห้ผมแน่ใจทันทีว่ามันเป็นพวกมีสติปัญญา ทันไดนั้นมันพุ้งออกด่านข้าง ผมรีบพุ้งไปตามไปด้วยความสูงสุดเท่าที่ทำได้เพราะทางนั้นมีนักเรียนอยู่ ตรงนั้นมีฟูกะที่กำลังอพยพนักเรียนหันหลังไห้ผมรีบเอาตัวเองไปบังฟูกะไว้ มือของสปีริททะลุอกของผม ผมจับแขนของมันและชีกออกจากตัวและถีบมันออกไปเต็มแรง ตัวผมไอออกมาเป็นเลือด
"ฟูกะ: ชูเป็นยังไงบ้างแผลนาย
"ชู: ยาที่ฉันไห้เธอผสมไห้ได้ยัง
"ฟูกะ: เอานี้ได้แล้ว
"ชู: ยานี้จะทำไห้ฉันเข้าสูสภาวะอสูรเธอห้ามผสมละไช้เอง
"ฟูกะ: มันมีอันตรายหลอ
"ชู: มันเป็นยาผสมเฉพาะตัวฉันคนอื่นไช่จะตายได้
ตัวผมเอาเข็มแทงที่คอและฉีดมันเข้าไป (เข้าสู่สภาวะอสูร รูปแบบไรยูฉะ) เอาละมาจบเรื่องกันดีกว่า
วารีมะ: คุณฟูกะไม่ต้องห่วงหลอกครับ ยังไงเค้าก็คือหัวหน้าพวกเราแทมเค้ายังเป็น1ใน13อสูร อสูรลำดับที่13 อสูร4หน้า8มือ อสูรอาชูร่า
มุมมองฟูกะ: ฉันยืนมองชูที่ฉีดยาเข้าไป มันทำไห้รอบตาชูออกสีดำม่วง และมีเส้นเลือดสีดำขึ้นมาเด่นชัดที่หน้าและต้นคอ สภาพของเค้าไม่เหมือนมนุษย์อีกแล้ว สิ่งที่เค้าแบกไว้มันคงจะหนักมาก เข้ากระโดดไส่สปีริท การต่อสู้มันเริ่มไม่เหมือนคน เหมือนปีศาจมากกว่า หลังจากเข้าปะทะ3-4ครั้ง ในการกระโดดเข้าปะครั้งสุดท้าย เค้ากระชากหัวของมันหลุดติดมือมาและเค้าก็โยนมันทิ้ง แล้วเค้าก็เดินมาหาฉันและถามว่าเธอเป็นอะไรรึป่าว ฉันบอกว่าไม่เป็นอะไรและตัวเค้าก็ล่มลงไป
ติดตามตอนต่อไป
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ